Kruiskijker

Vandaag kwam ik er weer een tegen, een iPhone gluurder op de fiets.
Ik stuurde mis, hij haast raak. Die iPhone gluurders hebben geen blik naar voren maar naar beneden, zo op het eerste gezicht recht in hun kruis en dan ook nog eens  heel vreemd die ene bewegende hand erbij, alsof ze met iets onoorbaars bezig zijn, iets wat op, oké  ik zeg het niet, maar een oplettende kijker weet wel zo'n beetje wat ik bedoel. Ik riep nog keihard, "halló bonobonó let effe op!" wat denk je, schrikken? nee echt niet hoor, gewoon lekker als een blinde struisvogel rechtdoor karren, hij zag mij niet, ik was er niet voor hem.
Het driedubbele AppleSamsungtwitterfeeds syndroom,
het maakt meer kapot dan je lief is.    

Meer is het niet

Ik ben het
waarin hij verglijdt
de tijd
ik speel even mee
in zijn eeuwig lied
zijn muziek gaat verder
even een toon
meer is het niet

Mijn zegen heb je

Waarom verpakken wij mensen altijd alles. Van geboorte tot het graf, je wordt verpakt en je zal verpakken. Alles wat maar even niet de naakte werkelijkheid kan of mag zijn, moet iets omheen gevouwen, gewikkeld, gedoosd, gekist, geseald en wie weet wat nog meer, worden.
Kijk, er is wel een verschil in de doelmatigheid van verpakken, zo kan je moeilijk een kilo suiker of een liter bier in je zak stoppen, ik noem deze manier van verpakken dan ook een product hechtende verpakking, ze kunnen niet zonder elkaar als ze verplaats moeten worden.
Nee, het gaat mij vooral om het niet praktische deel van bepaalde verpakkingen. Ik noem er zo een paar die niet alleen verspillend zijn, maar tevens een soort razernij of hysterie veroorzaken bij de uitpakkers. De blitzer verpakking is er zo een, hij is wel de meest irritante aquariumachtige verpakking die zo ontworpen is om alleen maar naar het verpakte ding te kijken en zeker niet om open te maken, want als je dat doet, is een verbandtrommel in de buurt haast een must. Dan is er nog, de hier openen, verpakking, dat hier werkt niet of doet het niet zonder hulpmiddelen, als mes, schaar of tangen. Nog zo een, waarom zou je niet een pak koffie, je kent ze wel die vacuüm harde, gewoon op een makkelijke manier open kunnen maken, gewoon zonder dat de stofzuiger er aan te pas moet komen om de koffie van de keukenvloer op te zuigen, ik zou het niet weten. Er is werkelijk geen spijker, schroefje of moertje meer los te koop. Ingeseald in doosjes met altijd net niet genoeg of veel te veel er in, zodat je een hele restanten verzameling thuis hebt.Niks geen onsje, pondje of een kilootje ijzerwaren, dat is spijkers op laagwater zoeken en veel te oneconomisch voor de doe het zelf handelende verpakkingsindustrie.
Als mens, tot slot, worden we ook voortdurend ingepakt. Van pampers tot tena lady, van het staats keurslijf tot uiteindelijk de gekiste lijkwade.
Ik heb eigenlijk maar een wens voor het komende jaar. Die wens is, dat we minder verpakken wat vrij mag zijn en dat we meer verpakken dat gevangen moet zijn. Seal en blizert al het wapentuig zo stevig in dat het nooit en te nimmer nog uit de verpakking gehaald kan worden. Blisterverpakking! mijn zegen heb je.              

Oliedom

Er was eens bakker in een land dat alleen maar bestaat aan het einde van het jaar. Dat land noemt  iedereen die er van weet of er van heeft horen vertellen, het Oliebollenland. Die bakker bakt daar ieder jaar, met nog veel meer andere bakkers, een heleboel oliebollen. Bakker Bollebol, dat is zijn naam, hij is de allerbeste oliebollenbakker van alle andere oliebollenbakkers van het Oliebollenland. Alhoewel hij al heel veel prijzen  gewonnen had met zijn overheerlijke oliebollen, was hij nog steeds niet echt tevreden. Waarom niet? nou hij had nog nooit de prijs gewonnen voor de grootste oliebol. Telkens was een van de andere bakkers hem net iets te slim af geweest, door steeds met een nog grotere oliebol te komen dan die van hem. Maar dit jaar zou het hem echt gaan lukken om een mega super grote oliebol te bakken.
Allereerst had hij een afspraak gemaakt met de smid die heel goed in het maken van pannen was, want hij had natuurlijk een enorme grote pan nodig om zijn super oliebol in te kunnen bakken.
De smid vond het een prachtige opdracht, maar vertelde ook dat hij nog meer grote pannen moest maken voor de andere bakkers van Oliebollenland. `Maak ze dan net een ietsiepietsie kleiner dan die van mij,`had hij de smid toe gefluisterd. Maar de smid vond dat geen goed idee en zei tegen bakker Bollebol dat hij de wedstrijd eerlijk moest spelen.  `Als je dat doet, dan pas ben je een echte de winnaar!` schreeuwde de smid boven zijn aanbeeld gehamer uit. En zo gebeurde het dat de smid 10 evengrote pannen had gemaakt. Een pan, dat was de elfde, die was juist heel klein, veel kleiner dan normaal. `Dit is een wonderpan, als je daar een oliebol in bakt word hij groter dan een luchtballon, ik schenk hem met het geheime recept aan de bakker die mij kan vertellen waarom krenten anders zijn dan rozijnen,`gniffelde de smid geheimzinnig lachend. Geen van de bakkers die hun pan op kwamen halen wist het goede antwoord te vertellen aan de smid. Toen tegen de avond alle pannen een nieuwe eigenaar hadden gekregen, ook die van bakker Bollebol, stond de kleine wonderpan nog steeds in de smederij te wachten op een wijze oliebollenbakker. `Wat zijn die oliebollenbakkers toch oliedom, ze weten het verschil niet eens tussen wit en blauw, tussen pittig en flauw en tussen klein en groot, en die willen dan de grootste oliebol bakken!dat gaat ze deze keer echt niet lukken, want ik ga die reuze bol bakken,`lachte de smid in zijn vuistje. De vrouw van de smid vond het ook wel leuk om die arrogante oliebollenbakkers eens een oliebollenpoets te bakken. Met bier, meel een beetje toverpoeder en het recept van haar overgrootmoeder, had ze een mooi beslag gemaakt dat precies in het wonder pannetje paste. Het smidsvuur gloeide nog net genoeg om te gaan bakken. In een oogwenk tijd begon de oliebol in het pannetje te rijzen, de bol werd zo groot en rond als een echte luchtballon. Met veel moeite konden de smid en zijn vrouw de reuze bol door de grote schuurdeuren naar buiten krijgen. Toen de bol eenmaal buiten was begon hij plotseling te zweven en verdween door de donkere nacht naar de sterren. Sindsdien is hij daar te zien als een mooie bruingele bol vooral als het een heldere sterrennacht is. De mensen die dit verhaal niet kennen noemen die bol de maan, maar die zijn natuurlijk Oliedom.             

Boven verwachting

 Boven verwachting
kwam de kracht van boven
een ster wees de richting
hoe daar in te geloven
geen onzichtbare toverfee
maar een heel nieuw mens idee
was simpel als kindje ontstaan
zomaar in een nederige stal
hoe daar mee om te gaan
in Gods oneindige heelal

 

Kerstvlieg

Bij het keukenraam van ons huis zit al heel lang, in een verborgen gaatje van het kozijn, een kleine spin. Het is onze huisspin, en we noemen hem Kees. Af en toe zie ik Kees aan een draadje heen en weer wiebelen om zich in de  ochtendzon te koesteren. Ik zie hem echter nooit een web maken dan alleen maar die ene draad die hij gebruikt als een soort schommel. Hoe Kees aan zijn eten, een prooi komt, wist ik tot voor kort niet, want ik had hem er nooit een zien vangen.
Twee dagen geleden zag ik een flinke bromvlieg al brommend alsmaar tegen de binnenkant van het keukenraam botsen. Door het abnormale warme winterweer was de vlieg waarschijnlijk wakker geworden en gaan vliegen, gewoon dat stomme vliegen zoals het hoort bij vliegen.
Hoe dan? door keihard onophoudelijk tegen het raam te botsen om door het glas heen naar buiten te willen gaan. Dit kamikaze gedrag hebben ze al zolang er glas is, dus zeker honderden jaren, met als gevolg, steeds een brommende koppijn en geen succes, hoe dom kun je zijn als vlieg. Ik zou zeggen probeer eens wat anders, neem bij voorbeeld een glassnijder of een hamertje mee, dat heeft wellicht meer effect dan dit non evolutionair vlieggedoe. Dit even als kanttekening. Maar goed dat luidruchtige gevlieg van de vlieg had ook Kees wakker gemaakt.
Twee dagen voor de kerst en dan zo'n kanjer van een vlieg in de buurt als kerstkalkoen. Als in een flits liet Kees zich langs zijn schommellijn zakken en begon al slingerend de vlieg op te jagen. Ja hoor, als een soort lasso werd de kleverige spindraad om de vlieg heen geslagen en Hebbes! Kees hoefde in ieder geval niet naar de supermarkt om kerstinkopen te doen, want even later was hij met zijn ingepakte prooi in het gaatje verdwenen en liet zich voorlopig niet meer zien.
Eet smakelijk.        

Even

Even is jouw hand in mijn hand
Even voel ik jou en jij mij
Even is jouw oog in mijn oog
Even zie ik jou en jij mij
Even, dan is het tijd voor mij te gaan
Even, hoopte ik eeuwig te blijven 
Bestaan

Blijf hopen

"Straks besta jij niet meer, want de aarde vergaat, dus je hoeft mij niet op te eten, dat heeft geen zin"sprak de worm tegen de mol.
"Ik geloof er niks van, het lijkt mij dat je weer eens last hebt van je verwormde fantasie,mompelde de mol, want als de aarde vergaat dan is het ook met jouw afgelopen jongen." De worm die het ook niet echt zeker wist, prevelde iets over een indianenkalender die afliep en er was geen nieuwe besteld, " Daarom is het zo ,begrijp je? ik heb het ook maar van horen zeggen hoor, echt zeker weten doe ik het ook niet."
Ja, ze leefde alle twee in de aarde, dat was hun veilige thuisbasis.
"Weet je wat,'sprak de mol, ik ga jullie matsen, ik maak een hele grote molshoop en daar mogen alle wormen die zich niet veilig voelen naar toe komen. puur en alleen om gered te worden." "Ja ja, zei de worm, en jij maar denken dat wij wormen een beetje achterlijk zijn, wij hebben ook het sprookje van Hans en Grietje gelezen, nee wij  gaan echt niet in jouw molshoop zitten, kom op zeg." "Ik probeerde ook maar wat, mopperde de mol, om dat hij begreep dat de worm hem gewoon door had, ik wilde alleen weten of jullie wormen ook zo dom zijn als mensen, die denken echt dat de aarde het bijltje er bij neer gooit, ze gaan op een berg zitten wachten op buitenaardse wezens die hun gaan redden."
De worm krabde even achter zijn oor en verdween diep in de veilige aarde, en de mol? hij bleef gewoon molshopen maken want hij  hoopte op een goede toekomst.   

Lekker toch?

Het kan je zomaar overkomen midden in de winter, terwijl iedereen zingt over de hoop op vrede en een nieuwe geboorte daarvan, dat je geconfronteerd wordt met heilloze vruchten. Het zijn vruchten waarin, om het zo maar te zeggen, de pitten voor nakomelingen nergens te vinden zijn. Geen enkele hoopvolle verwachting in een nieuw begin, een nieuw begin van leven, al was het maar een heel klein groen spruitje, al het zingen ten spijt, het komt niet en zal ook nooit komen.

In zuid Europa en aan de andere kant van de Middellandse zee zijn de citrusvruchten tegen het einde van de herfst weer volop geoogst. In de supermarkten en bij groente speciaalzaken, de gewone bestaan niet meer, is oranje de meest opvallende kleur tussen de vele appels peren avocado's mango's en ander fruit.
'Pitloze honingzoete Manderijnen!' staat er op het prijzenkrijtbordje. Even verderop worden ook pitloze druiven appelsienen navelina's en zelf peren zonder klokhuis aangeprezen, alsof geen pitjes hebben de gewoonste zaak van de wereld is. Maar dat is het eigenlijk niet, het is vrij onnatuurlijk, niet gewoon, een afwijking, dat pit en klokhuisloze gedoe.Ik koop ze liever niet, die vreemde ontheemde vruchten. Ze doen mij denken aan een soort verplichte sterilisatie, een rigide manier van manipuleren om te voorkomen dat een bepaald ras of soort blijft bestaan. 
"Nee, zegt lands grootste importeur van citrusfruit, het is de consument die geen pitjes wil, die wil alleen maar happen en slikken zonder de kans op verslikken." Maar, is dat eigenlijk wel zo? dat het aan ons als consument ligt ? en zij hun schuldige handen kunnen wassen in de rivier van onschuld. De kip en ei vraag zal altijd blijven bestaan zolang er ook hanen zijn. Nu is het nog wachten op kersen zonder kersenpit, tomaten en paprika's zonder zaad, en als enige echte pit uitsmijter,terterdertè! 
Het onvolprezen eenhapspitlozesnackappeltje!  
Trouwens, wat te denken van een voorgegaard plofkippetje zonder botjes en ballen, lekker toch?
   

Flits van vrede

De kerken zijn vol, de straten leeg en niemand bedacht zich te bedenken om geen goud wierook mirre aan de hoop te schenken. Het is een flits van vrede dat de verbijstering het verstand negeert, liefde de haat negeert en mensen in mensen een welbehagen zien.   

De langste nacht

De dwang om te blijven
is langzaam aan't verstijven
het zand loopt verkeerd
de donkertijd is opgesoupeerd 
het keerpunt licht op
na de winterstop

Zonde van de tijd

Zo aan het einde van het jaar zit mijn hoofd vol van overdenken.
Meer niet gedaan, te weinig wel gedaan. Afspraken werden, we spreken nog wel af, doelen werden over de horizon verschoven. Soms kon ik wel helpen maar deed ik dat nogal onbeholpen. Maar zo laat in het jaar is het negatieve in mijn hoofd zijn kracht kwijtgeraakt en daardoor is er meer ruimte voor alles wat wel positief, wat wel gelukt is.
Ik heb mensen uit de penarie geholpen, mijn vrouw en kinderen lief gehad. Het was wel zwaar werk, maar heb ik toch zelf mijn tuin gespit en ook nog gerespecteerd door hem te laten groeien en bloeien. De kat van de buren geaaid ondanks dat hij in mijn slabedje had gepoept.Soms heb ik gezongen toen ik moest huilen en toen ik zong kregen mijn tranen van geluk hun vrijheid terug. Het lachen is mij niet vergaan ondanks het golven hoge gemopper van iedereen die niet tevreden was over  alles waar je toch niets over te zeggen hebt. Tot slot overdenk ik zelden of nooit mijn zonden want dat vind ik vrijwel altijd zonde van de tijd.

Geen nep

Ik wist niet eens dat je in het echt bestond
Dat klopt ook ik besta ook niet in het echt
Maar waarom noemen ze jou dan kerstboom
Iemand heeft heel lang geleden dat verzonnen
Dus we vieren jou bestaan zonder dat je bestaat
Ja dat is zo, de kerstboom is een echt sprookje
Maar wel een heel mooi sprookje met lichtjes van hoop

Muiszus

Ergens in de Sahara leefde in een kleine oase een groot muizenvolk. Iedere muizenfamilie bezat een eigen ondergronds gebiedje met een soort huisje met heel veel holletjes en gangen.
De muizenfamilies hadden met elkaar afgesproken, om niet altijd maar gemopper en geruzie met elkaar te hebben, dat er een soort muizen regering met een Oppermuis als koning, moest zijn.
Na heel veel jaren dat alle muizen zeer tevreden waren  met hun regering en koning Oppermuis, kwam er opeens de klad er in, of anders gezegd, koning Oppermuis ging vervelend doen door alsmaar zijn zin door te drijven en veel te mopperen. Goed de koning was dan ook wel erg oud geworden en misschien daardoor een beetje chagrijnig en vervelend in de omgang. Eigenlijk vond iedereen het ook wel  een beetje zielig voor de oude koning Oppermuis. Er moest dus eigenlijk wat veranderen, want zo ging het niet goed. Om het niet tot te veel geharrewar te laten komen, besloot het muizenvolk met de koning en de muizenregering midden in de nacht bij elkaar  te komen op een zandheuvel in de woestijn. Toen zij daar met elkaar zaten te miezemuizen,want ze konden het maar niet eens worden met elkaar, verscheen er opeens een prachtige heldere ster aan de donkere hemel. Iedereen was erg nerveus en opgewonden, het was een gepieperde de piep vanjewelste. Een mooie zilverkleurige lichtstraal van de ster scheen precies voor de voeten van de oude koning Oppermuis. Kijk nou, daar gleed zomaar een muizenengeltje over de sterrenstraal naar de aarde, plof daar lag ze in het zand. Ze schudde haar vleugeltjes schoon en kuchte zachtjes. Toen klonk er een heel lief stemmetje. "Lief, heel lief muizenvolk, ik kom jullie  iets vertellen waar jullie heel blij van gaan worden." Alle muizen stonden muisstil in een grote kring om koning Oppermuis en het muizenengeltje. "Luister maar eens goed", sprak haar mooie stemmetje verder. "Ergens, niet in het paleishol, maar in een gewoon muizenholletje, zal vannacht jullie nieuwe koning geboren worden. Ik zal ook zijn naam vertellen, Muiszus, zo heet hij en hij zal heel goed voor jullie gaan zorgen." De oude Oppermuis huilde van geluk toen hij dit hoorde en vertelde dat hij echt te oud was om nog voor zijn muizenvolk te kunnen zorgen. "Ik ga lekker met muizenpensioen zodra Muiszus groot genoeg is," snikte hij door zijn tranen van geluk heen.
In die donkere sterrennacht werd er ergens diep onder de grond van de oase een muisje met een roze staart rode oortjes geboren. Dagenlang was het een super groot feest met veel kaas en heel veel ander lekker muizengeknabbel.          

Zucht

En dan komt de tijd met zijn laatste zucht
De vlam verwaait en gloeit nog even
Begonnen is de vlucht
Gestopt het leven

Ferme jongens

Voetbaltrainer verteld aan  de  sportverslaggever waarom zijn club zo slecht presteerde. "Ja moet je luisteren, het veld was in abominabele toestand, waardoor de bal niet deed wat hij moest doen, hij rolde niet." Zijn tirade vervolgend, " Alpenland met bergen en dalen dat was het, ook gezien het slechte weer, en dat moet jij het zeker kunnen begrijpen, nee, het waren echt geen optimale veldomstandigheden om een topprestatie neer te kunnen zetten. Verslaggever,"het lag dus aan het veld en niet aan de inzet van je spelers? ik vond ze namelijke nogal lauw, te afwachtend, te weinig spirit hebben, als ik het zo even mag zeggen."  Trainer, "weet je, jij mag alles zeggen, het is jouw constatering, maar ik word altijd een beetje onpasselijk van jouw manier van registreren, ik heb het nu wel gehad met die domme vragen van je, dus jongen, ga eens een goed boek lezen, Kuifje of zo, dan kan je plaatjes kijken, ja."  Verslaggever, " ik vraag je alleen maar wat, en wat blijk nu, niet alleen je spelers zijn verliezers je bent er zelf ook een, een slechte verliezer. Trainer, "vind je het goed dat ik met jouw gewoon ga stoppen? ik heb al genoeg dat domme gezeik van je aangehoord, Oké? goeie avond!"

Wat is er uit dit verhaal op te maken?
Is het, dat deze negatieve teamprestaties niet direct aan het team zouden kunnen liggen? met andere woorden, dat het juist die verschrikkelijke omstandigheden waren waarin ze moesten presteren. Het zou kunnen. Maar bij mij komt dan al snel die andere vraag op zetten. Waarom is het ontbreken van optimale omstandigheden om tot een goed resultaat te komen, altijd het excuus voor dit op de lauweren rustend miljonairsgedrag? en dan nog zo een, wat zijn eigenlijk die altijd zo gewenste optimale veldomstandigheden?
Laten we beginnen met het zachtblauwe kunstgras,dus geen natuurlijk hardgroengras, dat is helemaal uit. Nee, kunstgras! want dat is altijd strak, vlak en perfect van hoogte. Daarnaast is een overdekt stadion geen echte luxe meer in deze tijd, want geen regen, sneeuw en wind, dat is veel beter voor het spelbeeld. Als er dan toch een nieuw stadion gebouwd moet worden(met subsidie), doe er dan ook gelijk een airco-installatie bij, dan is het winter en zomer prima van temperatuur op het veld. Ferme jongens, stoere knapen?         

Als er liefde is

De kunst van zwijgen als er iets te zeggen valt
De kunst van zeggen als er iets te zwijgen valt
De kunst van kijken als er iets te zien is
De kunst van zien als er iets te kijken is
De kunst van horen als er iets te luisteren is
De kunst van luisteren als er iets te horen is
Het zijn de kunsten van geliefden als de liefde er is

Natte sneeuw

Natte sneeuw is erger dan het gewauwel van een aftredende politicus.Natte sneeuw is geen sneeuw, hij doet alsof maar is gewoon de boel aan het bedonderen. Net als die mooi pratende foute staatssecretaris, maar dan een paar graden erger.Met dat natte, dat kouwe, dat kleffe prut gedoe, krijgt hij het voor elkaar dat iedereen naar zijn baas belt, met de mededeling dat er geen doorkomen aan is, er ligt zeker een dikke twee centimeter sneeuw. De NS en ProRail zijn door deze gemeenschappelijke vijand zomaar ineens vrienden geworden, ze laten gewoon de reizigers de dupe zijn van hun angstsyndroom te falen en dus rijden de treinen de aangepaste wintertrauma dienstregeling. Natte sneeuw zal nooit de status van eeuwigensneeuw krijgen, daar is hij te laf voor, maar wel de status van het eeuwig ontregelen  en het creëren van angsthazen en het weer in hun bed kruipende bevolkingsgroepen.        

Sinterpils

Wel aan, ik zag een oude man
met rode jas witte baard en hoge mijter
voor mij bij de kassa staan
niet van de bakker maar van de slijter.
Hij bromde haast onverstaanbaar in het kwadraat.
 "Ik maak mij soms verschrikkelijk kwaad,
want door mijn deftige stem en lange witte baard
ben ik eeuwen lang een kindervriend, wijs en bedaard,
Maar nu heb ik het wel gehad met al die kindertjes te bezoeken,
ze willen alleen maar stomme elektronica en geen leuke boeken.
Weet u  wat ze dan ook nog roepen, er is voor elk wat wils!
maar mij schenken ze koffie of slappe thee maar nooit een lekkere pils
Daarbij dan die smerige goedkope banketstaven of te taaie taaitaai,
ik heb veel liever een pilsje of stevige borrel met een puntje Multievlaai."
"Buenas tardes senor!"
Riep de oude heilige seigneur, nog zwaaiend in de open deur
en zijn witte pieten droegen met plezier een grote zak met borrelnootjes
 en heel veel kratten met stevig bier.

Maandag pijn

Ik bleef even kijken, die vieze natte sneeuw is niet mijn ding, de verkeersinformatie maakt hoorbaar lees haast terwijl de automobilist zich verplicht onthaast. Radio nieuwsdienst. Een 43 jarige scheidsrechter is na een amateur voetbalwedstrijd zwaar mishandeld, hij is in het ziekenhuis aan zijn verwondingen overleden, een aantal 14 en 15 jarige voetballers zijn door de politie opgepakt.Zomaar een vergeten maandag die zeer doet in je ziel.

Mijn museum

Laat mij een dag een museum zijn. Mooi en lelijk, lang en kort, verdrietig en vrolijk, wakker en dromen, interessant en vervelend, nat en droog, koud en warm, vlug en langzaam, zout en zoet, zuur en bitter, sterk en slap, heet en lauw, hoog en laag, smal en breed, zielig en dapper, verliezer en winnaar, valsspeler en eerlijke speler, rechtvaardig en onrechtvaardig, zon en maan, rechter en advocaat, lief en leed, oorlog en vrede, man en vrouw, dood en levend, boven en onder, normaal en wonder, stroef en glad, douche en bad,  vandaar en vanhier, melk en bier, drijver en zinker, odeur en stinker, vliegen en muggen, stug en soepel, vierkant en hoepel, boek en krant, zee en zand, god en duivel, kaas en zuivel, hond en kat, tot slot een groot zwart gat.

De kaartjes zijn gratis kaartjes.   

Zonder winstoogmerk

Wie denkt dat geld de macht heeft,
weet zijn gelijk.
Wie denkt dat geld geen macht heeft,
weet zijn ongelijk.
Wie denkt dat geld alles te koop laat zijn,
maakt een kapitale vergissing.
Vriendschap en empathie,
zijn in deze ongerekende beslissing,
geen getolereerde rentedragers.
Het zijn de drempelverlagers,
tussen het winstoogmerk
en de verliesnemer van het leven.  

Paradijstuinslang

Dit is een ingelaste journaaluitzending van Serpent net Tvt 3

Goedenavond ik ben Chiel Ratelslang

Hier volgt een extra opsporingsbericht van de internationale slangen opsporingsdienst, het ISOD.
Tijdens een try-out over het paradijs is een brilslang uit de EO opname studio ontsnapt.

Het signalement luid als volgt:
Donker getinte vrouw of man van middelbare leeftijd, ongeveer 4 meter lang, slank en glad postuur,
geen haar, draagt een fopbril, heeft rode listige ogen en luistert naar de naam Cobra of Satan.
Op het moment van zijn of haar verdwijning was de slang ongekleed en in het bezit van een pas geplukte appel.
Mocht u de slang aantreffen of tegenkomen, geloof zijn giftige gladde praatjes niet, raak hem niet aan en  pak geen appel aan, speel geen fluit en zet geen manden in de buurt.
Bel direct met de plaatselijke politie of de beheerde van het paradijs, zijn telefoonnummer staat achter in de gouden Bijbelgids.
U kunt ook twitteren met hashtagslangenkuil 
Mailen kan ook  naar www.adameva@7hemelen.amen

Bomen in het nieuws

 Het Boomjournaal van 3 november,

Goeden avond kijkers welkom bij Tv- Beuk 2 
Ik ben Elsedoor van Kastanje

Dorrestein: in de gemeente Dorrestein hebben alle platanen in één nacht al hun bladeren laten vallen, de oorzaak van deze massale valpartij moet gezocht worden in een schrikreactie na het afgaan van een vals luchtalarm.

Staking: in den Haag zijn alle openbare hagen in wilde staking gegaan. Op diverse plaatsen hebben zij doorgangen geblokkeerd en ook de toegang naar het Binnenhof  is overwoekerd. De reden voor deze spontane wilde staking zijn de snoeiharde kortingen van de gemeente den Haag op het snoeiprogramma voor de minder draagkrachtige hagen. Zolang er geen oplossing is gevonden voor dit conflict vergaderen de ministers in de leegstaande ambtswoning van de minister-president.

Zelfverbranding: in de late namiddag van dinsdag 3 november heeft op het Rokin in Amsterdam een kerstboom zichzelf aangestoken. Door de plotselinge en dichte rookontwikkeling is de brandweer de weg kwijt geraakt waardoor de kerstboom geheel is uitgebrand. Omstanders wisten te vertellen dat de kerstboom een Russische vluchtboom was die een pleinvergunning was geweigerd.

Overval: in de haven van Rotterdam is een houtopslagplaats en distributiecentrum van boomstammen overvallen door een actie groep van inlandse eiken. De groep, met de naam Wodan, heeft al het geroofde tropisch hardhout bevrijd en weer terug gestuurd naar het land van herkomst. Na uren lange onderhandelingen met de houtimporteur heeft de groep Wodan beloofd dat als hij meewerkt met het  invoeren van het FSC keurmerk, hij gratis een doodskist krijgt van echt inlands eikenhout

Uitmelkerij: in een weiland grenzend aan de Brabantse Biesbosch hebben drie knotwilgen een koe te grazen genomen. Ze hadden de niets vermoedende koe met een baal lokhooi naar de stal gelokt en hebben haar  daar met hun wilgentenen helemaal leeg gemolken. Van de drie vermoedelijke uitmelkers ontbreekt elk spoor omdat ze dat niet hebben achter gelaten.

Tot zover het late Boomjournaal van 3 november 
          

 

Dierenjournaal

Dieren in het nieuws,
Goeden avond kijkers, ik ben Ganzenlien Vinkentouw.

Schiphol: Een mug heeft op een binnenlandse vlucht een noodlanding moeten maken wegens ijsafzetting op zijn vleugels, de noodlanding heeft al het andere muggenvliegverkeer ernstig vertraagd.

Een brute overval: Op de A2 is ter hoogte van het ecoduct een kippentransport overvallen door gemaskerde en tot aan hun slagtanden toe zwaarbewapende wilde zwijnen, alle kippen zijn vrij gelaten en de chauffeur is met een vegetarische loempia  het weiland ingestuurd.

Ter Apel: In ter Apel is een ooievaar bevallen van een zesling, het is de eerste ooievaarsbevalling die rechtstreeks is uitgezonden op het  Dierennet 2.

Terschelling : Op Terschelling zijn twee nog half levende mensen aangespoeld, omdat ze doodvermoeid waren zijn ze opgevangen in het zeemensenhospitaal in Pieterburen.

Amsterdam: Alle duiven op Dam weten niet meer hoe het kwam tsalalalié tsalelalá.

Duivendrecht: Burgemeester Poes van Duivendrecht heeft van de inwoners van zijn gemeenste de Zwarte Kat toe gespeeld gekregen, hij heeft de prijs geweigerd wegens het te donker afschilderen van een zwarte bevolkingsgroep.

Schijt: In het buurtschap Schijt, onder de gemeente Koedood, zijn ter hoogte van de Kalverenstaat tien koeien gearresteerd wegens verboden hoornbezit en het niet kunnen tonen van hun oormerken. Tijdens hun arrestatie hebben de koeien zich loeiend verzet en de hele Koemarkt onder gescheten.

Madurodam: In Madurodam zijn als gevolg van de crisis 10 muizen hun hol uitgezet, ze hadden een huurachterstand van meer dan 10 kazen.

Dit was het Dierenjournaal van de laatste drie maanden. goedenavond        

Alleen jij en ik

Er is geen zweet, geen inspanning nodig, om te bedenken dat elkaar het leven zuur maken alleen maar een dodelijke cirkel creëert.
De god van leven en goedheid is de zelfde god van dood en verderf.
Het is het bewijs dat hij niet kan bestaan zonder gewone mensen zoals jij en ik. Maar besef  wel, als je hem aanbid ben je jouw eigen god aan het maken, een die precies doet wat jij hem vraagt te doen.
Toen de vrijheid van denken in de plaats kwam van een buiten je zelf geplaatste goddelijke macht, wisten we hier eigenlijk niet goed mee om te gaan. De weg naar die vrije hemel bleek soms een kermisattractie met een  reuzenrad, uitstappen onderweg ? het kon, niemand hield je tegen, alleen jij was nu zelf eindverantwoordelijke geworden.  
Maar hadden we in het verleden niet geleerd dat de eindverantwoordelijke nooit een mens kon zijn? dat dat veel te hoog gegrepen was?. Kijk, daarom noemen en noemde we die supervisors met veel ontzag God, Allah, Jahwe. Ergens staat er geschreven dat niemand een afbeelding mag maken van die onzichtbare Opperwezens. Dit verbod zegt meer dan voldoende over de verborgen ontkenningen van onze eigen verantwoordelijkheden. Kijk niet omhoog, nog naar de onzichtbare verten. Kijk dichtbij, kijk in de spiegel en weet dat alleen jij en ik jij en jij en jij en jij en jij en jij en jjjjjjjjjjjjjjjjjij ontelbaar veel meer zijn dan dat spiegelbeeld.     

Ins and outs

Drie wulpse scharrelkippen met mooie bruine veren wilde met een scharrelhaan in het struikgewas de liefde bezweren.
De scharrelhaan nog een groentje in vrijen met al die smoor verliefde wulpse kippendijen, vroeg verlegen aan de pastoor hoe hij het beste op en neer kon wippen met zijn flanerende loopse scharrelkippen.
De pastoor een man kort van lange woorden, fluisterde schor in het rode hanenoor alle  ins and outs ook met zijn stouts kraaiende slotakkoorden. Plots waren zomaar in enen al zijn kippen van plezier in het openveld uit het zicht verdwenen. Maar!
3x9 scharreleieren en 21 broeddagen later,
de wipkiphaan had nog last van een flinke kater,
kropen er achter in de wei
27 scharrelkuikentjes, kukeleku! al scharrelend uit hun scharrelei.    

De eerste viool

Er was eens een viool die als laatste wilde spelen. Ze zei,`ik heb geen zin meer om altijd maar de eerste viool te spelen, ik vind het gênant dat voordringen, dat hoort niet bij mijn status als Stradivarius.` 
Alle muziekinstrumenten van het orkest begrepen er helemaal niets van, wie wil er nou niet als eerste zijn toontje laten horen, iedereen toch.
De grote trom kon het wel begrijpen, `ze heeft een hoge leeftijd en is heel fijn besnaard, haar bescheidenheid siert haar en dat komt mij wel goed uit, want als grote trom wil ik ook wel eens mij als eerste roeren,` bromde zijn sonoor trillende vel. Toen de dirigent voor het orkest ging staan om een gevoelige vioolsonate in te studeren, klonk er als eerste het doffe geroffel van de grote trom.  Het stokje van de dirigent vloog van schrik door de lucht en alle instrumenten waren van slag.
Het was een echte valse start, dat begreep de grote trom drommels goed. Daarna nam Stradivarius haar verantwoordelijkheid. `Het is jammer ik heb het geprobeerd, maar het is waar de eerste viool spelen is geen gênante vertoning maar een adellijke verplichting.` Het klonk heel zacht en teder vanuit haar snaren, want de schrik van de  dirigent had haar gevoelige snaar diep geraakt. En wat doe je dan als smoor verliefde viool, je wilt, al klinkt het nog zo zacht, toch als eerste viool dat laten horen.        

Inleveren

Als je terugkeert naar de maat der dingen
Al het overbodige verkoopt
Tel dan je zegeningen
Ze zijn vergroot.
Kijk naar de evenredigheid
Bij verdwijnen van 't zorgende kwijt
En weet je zelf in genoegzaamheid 
Te vinden.  

Het vage vuur

Als de dagen korter zijn ,korter dan de gedeelde nacht
Het licht zich verschuilt ,de ochtend huilt in mistige pracht 
Gevallen bladeren in hun vlucht doodgereden
De helse hemel van de veegmachine betreden
Daar van stof tot stof gelovend
Hun wederkeren bezingen 
Drink ik weemoedig koffie bij het vuur
Het vage vuur van zomerse herinneringen. 

Even dempen

Twee van de vier hebben geen plezier. Omdat ze niet weten, het misschien zijn vergeten, waar het is. Ik heb het, wees gerust, heel soms, echt het is haast te verwaarlozen, mijn plezier verstopt in zwarte ikea dozen. Dan is er heel even een ietsepietsie verdriet,want weet je, plezier hoeft dan even niet. Plezier is een vrij en ongedwongen verhaal dat overvol kan zijn in een verlaten lege zaal. O ja, dat wil ik toch nog even zeggen, ga niet zomaar dreggen want in plezier kan je niet verzinken nog hopeloos verdrinken.Tot slot, als je met jouw luid geschater de geluidsbarrière overschrijdt, heb dan even een ietsepietsie gedempt plezier met je al te luidruchtige joligheid.

Zwevende kiezer

Veel meer dan zweven is het leven als je kunt kiezen
Kiezen tussen naar de vrijheid springen of  in de valkuil vallen
Kiezen tussen staan voor je zaak of zwendelen als een lafaard
Kiezen tussen helder bekijken of  dof verblinden
Kiezen tussen het juiste te verstaan of het slechte te horen
Kiezen tussen het begin van het einde
Het einde van oorlog
Kiezen tussen het begin van het einde
Het einde van vrede
Slechts als het zweven is gestaakt
De keuze is gemaakt
Kunnen de trommen roeren.

Op z'n tijd

De grond van het bestaan komt niet uit de hemel
Uit de hemel komt alles wat ongegrond is
Evenzo een paard niet met een zadel geboren is
Zal zijn naakte bestaan alleen op echtheid  gegrond zijn
Een landsbestuur heeft alleen bestuursmacht als het oren heeft
Want welke eed men ook heeft afgelegd ook die pincode is te skimmen
Verdienen is een beloning naar evenredigheid anders is het stelen
Iets meer is het begin van een stijgingspercentage
Iets minder is het begin een dalingspercentage
Stijgen nog dalen geven nivellering maar onbalans
Begrip kan alleen bestaan als wijsheid de voeding is
Tot slot, laat stilte stilte zijn, op z'n tijd.    

Op de korrel

De mier die tijdens een dagje strand de weg was kwijt geraakt sprak tegen een zandkorrel. "Zeg mij eens zandkorreltje waar kan ik mijn familie vinden?" De zand korrel die niet van kleineren hield antwoordde gepast. "Zeg eens miezerig miertje als jij niet eens weet hoe groot mijn familie is, waarom zou ik dan weten waar die paar familieleden van jou rond kruipen?" De mier begreep de impact haar onbehoorlijk gedrag en beloofde meer respect te tonen aan alle zandkorrels die zij tegen zou komen. De zandkorrel was door haar mieregevlij een beetje ingepakt en sprak. "Als je even wacht, want zo meteen is er storm op komst, dan ga ik met al mijn mededkorrels op reis, als je durft kun je mee vliegen als verstekeling wij zij zo verblindend met ze allen dat niemand je op zal merken." De herfststorm, het jaarlijkse pretpakket voor de zandkorrels, was er ineens en de mier klampte zich aan een paar voortstormende korrels vast, als een doldwaze tolde zij urenlang door de grauwe lucht. En toen, plof daar lag ze boven op het dak van een auto. De gestrande zandkorrel was nu zelf de weg kwijt geraakt en eindigde weggespoeld in de wasstraat in het riool, daarna in de rivier en daarna in zee om zo met de stromingen weer terug te keren op het strand. En de mier? ach zij vond een andere mier die niet van slap gemier hield en ook nog eens een heel verleidelijke mierenneuker was, zodat ze nu weer met heel veel mieren zijn.          

Op slot

Neem eens een bypassdag
Pas deze dag je pas eens even bij
Toe neem die kekke bypassdag
Neem gewoon die dag eens vrij
Altijd hoge spanning maakt je stopknop kapot
Ja vlotte gast als jij niet even heel snel bijpast
Gaat je stoere hart op slot

De slimste

Als ik een gans was zou ik verdommen te sterven voor een gulzig maal, want ik ben niet zo'n domme gans als er beweert wordt.
Als ik een ezel was zou ik het verdommen mij niet te stoten, want het is te algemeen te beweren als ik mij niet stoot dan een domme ezel te zijn.
Als ik politicus was zou ik het verdommen de waarheid te spreken, want het is dom dat van mij te verwachten.
Al met al, als alle geleerden het rekensommetje verkeerd doorrekenen zijn zij de domste maar berekenend de slimste.

Gedrag

Als mensen de aarde beïnvloeden met hun milieugedrag, zal de aarde de mensen beïnvloeden, vroeg of laat. De ingewikkelde weersystemen worden voorspelbaar onvoorspelbaar en niet af te remmen.
Een oude wijsheid zegt: De heilige man die de steen de berg af laat rollen moet weten dat hij niet te stoppen is door reden nog gebeden.
Het is beter de steen in alle rust te aanbidden zodat zijn potentiële kracht onbeweeglijk blijft.      

Nieuwe openbaring

En ik zag een nieuwe hemelse wereld.
Een wereld waar de blaffende honden niet beten,
de bomen tot in de hemel groeide,
de wespen niet nijdig werden,
de ezels  zich wel eens stootte,
de vogels vogelvrij waren,
de luiaard een mens en dier kon zijn,
de ophokplicht niet bestond,
de ontkiste kalveren bij hun moeder liepen,
de leeuw gewoon het lammetje op vrat,
de schapen nodeloos en niet arm waren,
de ooievaar geen kinderen ging bezorgen,
de ijsbeer niet hoefde te ijsberen,
de kater niet dronken was geweest,
de katjes in het donker werden geaaid,
en tot slot zag ik.
Dat Gods water niet te overvloedig over zijn akkers vloeide,
dat alle bloemen zonder droogte en oorlog  heel vredige bloeide.
Ja, O ja! dat zag ik in een onbewaakt hemels ogenblik,
met een fles rode wijn in mijn dorstige ik,
toen zag ik deze ongekende hemelse ervaring.
Hij was voor mij een nieuwe openbaring.

Husse met je neus er tusen

Wat is het verschil tussen dag en nacht? wellicht licht.
Wat is het verschil tussen nacht en dag? donker wellicht.
Als 7 het getal van volheid is welk getal is dan leeg? 0.
Als 0 het lege getal is welk getal is de volheid? 7x7-6x7=7.
De gedachte dat water zichzelf de maat neemt is een onzin.
Water heeft geen zelf evenzo dat een ander een ander in zich is.
Het abominabele van absoluut is dat het opsluit in onomkeerbaarheid.
En dan is er nog de vraag, wat eten wij vandaag?
Husse met je neus er tussen.

Interpretatie van beleven

Daar zit hij in het overdekte prieel van het stadspark, je kunt hem zo uittekenen. Iedere dag precies op het moment als het carillon van de nabij gelegen kerk zijn 10 uur deuntje klepelt, komt hij aanstappen. Soms zijn de ochtenden winderig kil en nat, maar geen dag gaat voorbij zonder zijn bijzondere aanwezigheid. Gekleed in middeleeuws herenkostuum, soms met een sierlijke cape en hoed, als het weer wat minder aangenaam is, maar altijd goed gehumeurd. Op een van de stenentafels ligt dan een fors met leer gekaft boek open geslagen  van waaruit hij dan met een forse donkere stem hardop leest, beter gezegd voorleest, want hij heeft  een trouwe groep van toehoorders.
Om klokslag elf verdwijnt hij weer even sierlijk als hij gekomen is richting de oude binnenstad. Het verhaal over zijn bijzondere verschijning is gebaseerd op een oude legende waar in de tijd niet verdwijnt achter alles wat er gebeurt, maar dat hij er altijd is als Tijdgeest. De regels uit het oude boek waar hij iedere dag uit voorleest zijn onveranderlijk: "Ik ben jullie Tijdgeest, luister naar mij ,maar hoor mij niet, kijk naar mij, maar zie mij niet, vertrouw mij, maar geloof u zelf. Doe deze leefregels eerst daarna is voor u de tijd als eeuwigheid gekomen." Na deze woorden is er een levendige discussie en als vast ritueel leest een van de bezoekers een door hem of haar gekozen stuk voor uit het boek. Met een vaste leefregel van Confucius: Elke waarheid heeft vier hoeken ik zal je als Leeraar een hoek geven het is aan jouw de andere drie te vinden, eindigt de bijeenkomst.

Het verhaal is een verhaal.
Zo is de werkelijkheid slechts een interpretatie van beleven.              

Hakken in het zand

"Ik ga mij ergonomisch ontwikkelen,zei de slak, kijk ik heb een turbo bovenop m'en  slakkenhuis laten monteren zodat ik sneller dan alle andere slakken de slakkengang er in kan houden." "Ik heb dus veel meer power dan jullie", riep hij hijgerig door al dat turbo geweld.
Terwijl hij met een slippend slijmspoor er vandoor ging vergat hij dat turbo's alleen maar kunnen versnellen en niet remmen.
Met een  enorme klap knalde de turboslak achterop een langzaam glijdende slakkenfile die werd veroorzaakt door een blinde regenworm als spookkruiper. De ravage was groot, maar zeker nog groter geweest als niet alle slakken, ze hadden die dwaas al aan horen komen, op tijd in hun slakkenhuis waren gekropen. Nu rolde ze gewoon wat door elkaar zonder dat er gewonden vielen, hun backpack was hun redding geweest.
De foute regenworm wurmde zich blindelings de grond in om zo ongezien niet de schuld te krijgen van zijn stomme kruipgedrag.
En de slakken? ach het is een slijmerig volkje, er werd dus heel wat af geslijmd om het goed te maken.
Een wijze les: Loop nooit sneller dan je schoenen gaan en zorg dat je op tijd je hakken in zand kan zetten.           

Afvalrace

Herfst
Minder meer licht
Terugkerend ver gezicht
Door genaakte bomen 
Zo de najaarsstormen komen
Spelen de al gevallen bladeren
Met hun reeds doorzichtige aderen
Zonder pokerface hun laatse afvalrace  

Tour d'Hollande

Een bank die zich schaamt over zijn jarenlange wielersponsoring?
Jawel, het klopt als het hart van een gestorven wielrenner.
Want ja, doping daar willen we niets mee te maken hebben.
Deze stellingname valt onder de categorie A++ van boter op je hoofd hebben. Want wat doet de gemiddelde bank als het om doping richting klanten gaat? Welke constructies hebben of hadden zij bedacht om hun financieel product met verboden middelen aan de man of vrouw te brengen? Prachtige sprookjesachtige verkoop praatjes met jarenlange topprestaties van het aller hoogste rente niveau. Echt, er zijn alleen maar winnaars, dat werd beloofd. Een waar financieel dopingschandaal met een ongekend stijgingspercentage van meer dan 25%. Met deze schandalige hoogte verbleekte de etappes over de Mont Ventoux en de Alpe d'Huez  naar molshoopjes. "Nee, wij zijn altijd voor een schone wielersport geweest,"zei de topmanager van de bank. Daarmee vergat hij bewust te zeggen dat door hun sponsoring jarenlang willens en wetens de renners het allerlaatste en allerlaagste uit hun lichaam perste.Wisten zij er van?van het gebruik van die verboden stimulerende middelen? Nee zeggen klinkt hier zo vreemd als het ontkennen dat water nat is, en dat ze zeiknat zijn is zeker. Staat der Nederlanden stop met het sponsoren van de banken, zij hebben jarenlang verboden financiële middelen gebruikt om zo de Tour d'Hollande te winnen.        

Keetje wippen

Toen ik een jochie van een jaar of  8 was, de tweede wereldoorlog was net een paar jaar afgelopen, woonde ik midden in de stad.
Tegenwoordig worden veel kinderen, uitzonderingen daar gelaten, met de auto naar school gebracht en opgehaald, want lopen of fietsen, hoe doe je dat ook al weer? In die tijd moesten we veelal gewoon lopen om ergens naar toe te gaan. Er waren wel wat fietsen te leen of te koop maar dat was echt niet veel en  kinderfietsen waren er al helemaal niet. Die enkele die je wel eens zag waren voor de rijkeluis-kinderen en niet  voor de gewone burger.We hadden de Duisters, ook na de capitulatie, ons complete fietsenpark met hun aftocht onvrijwillig mee gegeven, dus het gevolg was een groot gebrek, je raadt het al, aan fietsen.
Het verkeersbeeld op straat werd bepaald door heel veel lopende mensen, soms een paar krikkemikkige, door onze bevrijders achtergelaten, auto's nog wat leger Harleys met zijspan en behoorlijk wat paardenwagens en handkarren. O ja, niet te vergeten: De elektrische tram! Heel vreemd vond ik eigenlijk, ik denk nu dat de bezetter er zelf handig gebruik van maakte, dat even tussen door. Maar in ieder geval, de tram was de oorlog vrij ongeschonden door gekomen en het enige betrouwbare goedkope en regenvrije vervoersmiddel voor gewone mensen. Goedkoop, maar dat betekende dus niet voor niks.
Ik en veel van mijn leeftijdgenoten hadden erg veel niks, en heelveel weinig. Zakgeld bestond niet je had gewoon geen rooie cent om te besteden.Voor een enkeltje betaalde je maar 5 cent tot het eindpunt, strippenkaart of ov-chipkaart bestonden nog niet. Maar zonder die 5 cent kwam je dus nergens. Dan maar een manier verzinnen om snel en voor noppes naar school of in het weekend naar de binnenstad te gaan.
Die manier hadden ik en veel van mijn vriendjes al vlug bedacht. Hoe? Tramsurfen!of anders gezegd tramkleven. De trams van die tijd hadden geen automatisch dichtklappende deuren maar een open balkon zowel in het midden als aan de achterkant. De houtentreeplanken waren breed en er zaten  flinke zilverkleurige instapbeugels aan de zijkant. Springen op een rijdende tram was zeker niet ongevaarlijk, je kon soms mis springen... au! En als de conducteur, ja die had je toen nog, je in de smiezen had duwde hij je gewoon  van de treeplank af, boem, knal hatsikidee! zo tussen al het andere verkeer in. Er was nog een andere manier van attractief vervoer, we noemde dat 'keetje wippen'. Zo vlak na de oorlog reden er wel niet veel auto's, maar die er wel reden waren heel geschikt om achterop mee te liften. Ze hadden niet, zoals nu, bumpers van kunststof, maar stevige stalen bumpers met dikwijls een reservewiel om je aan vast te houden. Het tramsurfen was bloedlink, maar het 'keetje wippen nog veel linker. Als de chauffeur door had dat hij een gratis passagier op de achterkant van zijn wagen had, probeerde hij die met alle  macht door onverwachtse bewegingen, remmen en snel optrekken, er af te krijgen. De sport was natuurlijk om blijven staan er niet af te vallen en dus een stoere bink te zijn bij de andere. Hoe gekker hoe mooier, soms stonden we wel met 4 man sterk op een A Ford bumper. Dat het ook verkeerd kon uitpakken, is mij een keer overkomen. Het ging om een keer dat ik keetje wippend op weg naar school was. De bestuurder van mijn gratis taxi merkte mij op, opeens begon hij zo hard ging rijden, dat ik met geen mogelijkheid nog van de wagen af kon springen.Na veel kilometers scheuren stopte hij pas.Toen ik er snel was afgesprongen zag ik tot mijn schrik dat ik aan de andere kant van de stad was terecht gekomen. Er zat voor mij niets anders op om helemaal terug te lopen, want van tramsurfen en keetje wippen, had ik even m'en zakken vol. Veel te laat  kwam ik die ochtend op school, het werd nablijven+strafwerk en een briefje mee voor het thuisfront, dat was een bewogen dag, maar ook een om nooit meer te vergeten.                     

Nootje pinnen

Met verbazing zag ik een forse kraai de Notenkrakerssuite  van Tsaikovski dansen. Zijn haast potsierlijke  dans vond plaats in een autoluw achterafstraatje. Het straatje heeft aan een kant huizen aan andere kant een drassig hondenpoep trapveldje waar een paar walnoten bomen staan. Kraaien hebben meer verstand en geheugen dan dat je zo op het eerste gezicht zou denken. Ze weten immers, 'hé het is weer walnotentijd'. Normaal gesproken zie ik nooit kraaien in dat straatje, nu wel, dus ziedaar het kraaien geheugen. Walnoten zijn niet voor de poes, of misschien alleen om mee te spelen, meer niet. Nee walnoten zijn er eigenlijk puur  en alleen voor zichzelf, het zijn de embryo kindjes van de boom. Het kraaienverstand vindt dat maar soft, stel je voor noten kindjes, nee, het is eten, dat is de hardcore business van de kraai.
Met een walnoot in zijn snavel geklemd danste hij op de rand van het trottoir een soort ritmische dans, geen muziek maar soms een komisch geschraap uit zijn kraaien keel, gekrakeel  met ritme, knap hoor.
Met een bepaalde regelmaat sloeg hij de walnoot tegen de trottoirband net zolang dat hij openbarstte, het smikkelen kon beginnen. Als er heel veel noten zijn is het zaak ze voor tijden van voedselschaarste ergens op te bergen. Dat doet een kraai zelden in de grond, hij weet namelijk dat ze dan gaan rotten en schimmelen, schimmelkaas kan lekker zijn, maar schimmelnoten zijn bah, ook voor kraaien. Nu komt het kraaienverstand om de hoek loeren, goed droog opbergen, hoe doe je dat? nou ergens onder een afdakje of onder een dakpan stoppen. Computers hebben een harde schijf met geheugen, nou kraaien hadden dat allang voordat er computers bestonden. Ze weten na maanden precies waar ze de noten hebben verstopt. Het kan dus gebeuren dat er midden in de winter een kraai boven op de nok van een dak de Notenkrakerssuite van Tsaikovski aan het dansen is. Eksters hebben een Feyenoord Ajax verhouding met de kraaien. Ze lijken dom maar zijn veel slimmer, ze doen niet aan noten bankrekingen, zij kijken waar de kraaien hun voorraad hebben verstopt, en doen aan skimmen, door gestolen nootjes te pinnen.    

Een rot geintje

"Kunt u zich legitimeren, rijbewijs kentekenbewijs alstublieft" Ik was met mijn auto op de afslag van de snelweg staande gehouden door een met een lichtgevende lolly zwaaiende agente.
Heel veel  andere medeweggebruikers reden, net als ik, in de zelfde fuik. Het haring gevoel drong zich aan mij op, de weg terug is er niet, je bent gevangen. "Heeft u gedronken?" Ik antwoord dat iedereen drinkt anders ga je dood, toch? "Meneer is zeker de grappigste thuis, blaast u maar even." Voor ik het door had had ik een tuut voor m'en mond. "Blazen tot dat ik stop zeg, blazen blazen blazen en stop! mooi, het is oké, u kunt weer verder gaan, goede avond." "Dat kan ik niet, je hebt mijn rijbewijs en autopapieren meegenomen!" riep ik de weglopende agente na. Ze deed of dat ze doof was en was al weer druk bezig een ander slachtoffer te controleren. "Het moet toch niet gekker worden wat een stel kut hufters zijn jullie!" riep ik scheldend. Het was heel vreemd, het woord kut hufters werkte als een gettoblaster, plotseling werd mijn autoportier open gerukt, een grote bek brulde, "er uit, hop hop hop, handen op het dak je benen wijd, u staat onder arrest!" Een paar snelle handen begonnen mijn lichaam af te tasten. "Oké, draait u zich langzaam om en laat u legitimatie zien." Ik vertelde dat ik zojuist alles had afgeven om te laten controleren. "Kofferbak open," brulde hij, alsof hij doof was, blinde beroepsdoofheid misschien? Een hasjhond sprong in de bak, snuffelde en sprong er weer uit. 'Het is allemaal prima in orde, u kunt weer gaan, sorry voor het oponthoud meneer, u moet het niet persoonlijk zien we doen alleen maar ons werk, meer niet." "Inderdaad, meer niet,"foeterde ik. De agente die inmiddels klaar was met een controle, kwam vragen waarom ik nog niet was vertrokken. "U houdt de boel op." Ik vroeg haar of ze even in haar jaszakken wilde voelen, "want ik weet zeker dat je mijn papieren niet terug hebt gegeven."  En ja hoor, uit haar jaszak kwamen mijn papieren te voorschijn. "Oeps foutje, zijn die wel van u? vroeg ze plagend, kunt u zich legitimeren of die inderdaad van u zijn? geintje meneer, geintje, goede avond wel thuis." Ik dacht, maar zei niet. "Een rot geintje, super muts!"                   

De volgende stap

De krentenweger verwijt de muggenzifter dat hij een krent is en de muggenzifter vindt dat de krentenweger zit te ziften.
Ze zijn onmiskenbaar te herkennen als dubbel squashende commentaar afleverlaars. Het gesprek van de dag is zelden een dag lang het gesprek, nieuws is nooit stabiel als het als echt nieuws gebracht wordt. Er was eens een man die kleurenblind was. Hij zei dat het geen handicap voor hem was omdat hij alles toch al zwart-wit zag en dat kleuren maar een vertekenend beeld geven van de werkelijkheid. Coulisse denken is in meerdere opzichten gevaarlijker dan gedachtegangen waar de vrijheid doorheen waait. Beperkingen zijn alleen grenzen als ze een doel hebben, zonder dat zijn het slagbomen zonder het gevaar van aanstormende  treinen, dus beperkingen.
Dan tot slot: Met een been valt niet te lopen, dus de volgende stap doe je nooit alleen.        

Ik hou van muggen

Ik droomde dat ik weer opnieuw geboren werd. Niet zoals dat gewoonlijk gaat, baarmoeder uit, de wereld in, maar op een heel andere manier. Nergens niks geen bloederige baarmoeder maar een  kamer gevuld met witte hemelse wezens, daar lag ik, gewoon lekker op een soort witte wolk te drijven. Ik kon, zo piepjong ik was, alles verstaan wat er besproken werd tussen de engelachtige figuren. " Implanteren nu al een gehoor apparaat en laseren zijn ogen alvast." "Opdracht is opdracht!" riep een van hun. Een lichte pieptoon klonk even daarna in mijn oortjes gevolg door een lichtflits in mijn ogen. "Een pacemaker, laten we die niet vergeten, anders krijgen we daar later klachten over van de Grote heilige zorgverzekeraar." De deur van de kamer ging open en iedereen maakte een diepe buiging voor de persoon die binnen kwam. "Gegroet  Grote heilige zorgverzekeraar,"riep ze allemaal in koor. "Monteer alles wat maar mogelijk is in dit schepsel, kunstheupen en kunstknieën, een kunsthart met geharde kleppen, ik ben die stijging van de ziektekosten echt zat. ik zal ze leren een beter product af te leveren aan de mensen". Ik hoorde hem verder noch praten over een uiterste houdbaarheidsdatum met een 'retour afzender knop'. "Verstop die maar achter zijn rechter oor. Ik riep zo hard ik kon, "ik wil niet geboren worden met al die troep in mijn lijf!" Maar onverstoorbaar gingen de inplanteurs aan het werk, even later was ik klaar voor verzending. De Grote heilige verzekeraar gaf een goedkeuringsstempel op de geboorteakte, waarna een grote ooievaar met straalaandrijving mij in een soort cocon mee nam. Boem! daar lag ik ergens in een wild vreemd wiegje. 'Wordt wakker, hé wordt eens wakker! riep mijn vrouw, je ligt te krijsen al pas geboren kindje." Ik voelde achter mijn rechter oor, nee toch hè, er zat een flinke rode bult. "De muggen hebben je aardig gestoken," zei ze. "Ik hou van muggen", jankte ik haast van geluk.        

Vals montuur

In een schoenendoos ergens op zolder heb ik een aantal brillen van mij zelf en van mijn allang overleden ouders liggen. Ik heb ze bewaard uit een soort piëteit richting mijn ouders en nostalgisch jeugdsentiment betreffende mijn  eigen ik. Ik vind dat ze een tijdsbeeld uitdrukken, die dikke zware donkere monturen. Een enkele keer houdt een van mijn dochters een fotosessie, een gekkigheid met die zware monturen als aandachtstrekker waar veel om gelachen wordt. Je zou maar met zo'n bril, afgezien van de juiste glazen, per ongeluk de deur uit gaan, dan loop je toch straal voor gek. Ik denk het niet. De brillenmode is weer heelveel montuur en liefst in zwart of ander donkere kleuren. Het is alsof ze mijn schoenendoos van zolder hebben gehaald, we zijn terug in de zestiger jaren. Dus een advies wat veel kan opleveren en niets kost dan alleen wat ruimte en moeite, ruil je bril niet in als je een andere, ik zeg expres andere, want die andere is eigenlijk niet nieuw, koopt. Gewoon bewaren dat brilletje, in die vertrouwde schoenendoos.Geloof mij, het komt later weer van pas. Voor de echte eurovrekken onder ons die voor een koopje aan de laatste brillenmode willen meedoen. Zoek uit je nostalgische monturen collectie een passend exemplaar en laat er andere eventueel multifocale glazen in zetten. Nog een tip. Geloof nooit de praatjes van de verziend en dichtbij glazenverkopers, want sommige zijn zelf zo bijziend als een wilde kip. "Nee meneer dat doen we niet want de nieuwste generatie glazen corresponderen niet met dit montuur." Flauwekul natuurlijk, dat corresponderen, dat doen brillenglazen alzo  niet.Vind ik het mooi die nieuwe back to the sixties trend? nee. Professoren en geleerden worden ontslagen als ze plagiaat plegen, na-apen in goed Nederlands, brillenmakers stelen uit het verleden en doen als of ze het zelf hebben bedacht, je moet wel stekeblind zijn als je dat valse montuur niet ziet.              

Stevig knallen

Hier volgt de verkeersinformatie: Op de A2 tussen knooppunt Leenderheide en Valkenswaard is op de westelijke rijbaan een aanhanger met koeien gekanteld, enkele runderen lopen op de snelweg, in verband daarmee zijn alle rijstroken tijdelijke afgesloten, de stremming kan een uur vertraging opleveren. Komt u een rund tegen, haal niet in en probeer het met lichtseinen te waarschuwen, dat laatste is natuurlijk een geintje. Ik ben op weg naar een klant en de koeien waren, naar ik later over de radio hoorde, op weg naar het slachthuis.Motor uit, dat is beter voor het milieu en even sms'en dat ik vast sta. Daar loopt een koe langs mijn auto, ze schijt van angst grote flodders stront op de weg. Ik zie in mijn achteruitkijkspiegel een politie figuur met een geweer, een knal, het beest doet nog een paar ongecontroleerde stappen en valt daarna met een klap tegen de vangrail. Even later komt over de vluchtstrook een vrachtwagen, met zo'n slachtafval knijper, aan rijden. Begeleid door blauwe zwaailichten wordt het arme dier opladen. De rode kruizen veranderen in groen, ik kan weer rijden op weg naar mijn afspraak. Later op de dag lees ik in de krant dat de gekantelde aanhanger achter een personenauto hing. De koe en de stier waren op weg naar het slachthuis zo te keer gegaan, dat de aanhanger kantelde. Een vluchtpoging volgde naar hun (tijdelijke)vrijheid.
Ik dacht, op weg naar de dood nog even stevig knallen.
Dat zouden meer mensen moeten doen!          

Is dat niet mooi?

De natuur is niet mooi en zeker niet empathisch. Als er iets van gevoel, iets van medeleven is, dan is dat haast altijd profijtelijk en op overleven gebaseerd. Toevallig? nee natuurlijk niet. Het is in miljoenen zons op en zonsondergangen ontstaan. Dan lijkt het simpel  veronderstellend te vragen, wat er mooi is aan worm zijn. Als er een wezen is wat massaal wordt opgevreten door allerlei  beesten, dan is het de worm. Wat dan wel mooi is, dat ze ondergronds leven anders bestonden er geen wormen meer. De vragen blijven vragen want, wat is er mooi aan groen zoals gras bomen struiken, ze worden in grote hoeveelheden door Jan Rund en alleman opgegeten, omgezaagd als je boom bent, of zo gemanipuleerd profijtelijk gebruikt dat het mooie alleen in geld is uit te drukken. Die mooie natuur is een ramp, hij is bosbrand overstroming droogte zandstorm orkaan hitte vrieskou aardbeving. Er is maar een levensvorm die gelooft dat de natuur zichzelf ombrengt of  deels vernietigt, die levensvorm verondersteld dat er beschermend moet worden ingegrepen. De naam van die vorm is de denkende mens, in miljoenen jaren geëvolueerd uit eencellige micro wezens. Dus al beschermend begraven ontgraven beploegen bebouwen  inpolderen ontpolderen bedijken verhogen of verlagen mensen al decennialang de natuur. Want er is een niet beredenerende constatering dat de natuur een ontoerekeningsvatbaar barbaars systeem is wat tegen zichzelf beschermd moet worden. Wat is er dan tegen natuurbescherming te verheffen tot een bestuurslijkorgaan, een organisatie tot bescherming van iets wat zichzelf het beste beschermd door niet beschermd te worden. Alleen, en nu komt het apenvenijn uit de mouw, mensen zijn de natuur ontgroeid en vervuilen het nest waar de natuur zijn voortbetaanseieren uitbroedt. De natuur is dan misschien niet mooi, de natuur is wel een systeem dat zo intelligent in elkaar lijkt te zitten dat het verbaasd intrigeert provoceert en stil maakt, is dat niet mooi?           

Media neuroten

Herhaal zevenmaal het zelfde verhaal zevenmaal de zelfde taal in het zelfde verhaal, zevenmaal verhaalt. De de de, de stotterende media neuroten stappen allemaal in de zelfde boten, varend zitten ze op hun torenhoge katheter dom te roepen in de ether. Wij door hun blatend geblèr afgestompt weten niet wat te moeten geloven want de zegen komt niet meer van boven. Herhaal zevenmaal het zelfde verhaal zevenmaal in de zelfde taal. Ik geef jou wat jij mij geeft geef ik jouw wat jij mij geeft geef ik jouw wat jij mij geeft geef ik jouw.........  

In je eigen hol

Een tijdelijk gebrek aan verstand  is niet erg, dat kan iedereen wel eens overkomen. Maar om dat als excuus te gebruiken om je vernielende gedrag te vergoelijken, snappen? het zal wel aan mij liggen. Oké ik begrijp het wel , die facebook klote toestand, iedereen wil wel eens rellen, wel dan of niet soms? Misschien een domme vraag.  Heb je teveel aan testosteron? Weet je, ik weet de oplossing voor dat probleem.
Graaf ergens een gat in je tuin of anders, als je geen tuin hebt, in het bos in een weiland mag ook. Leg een smalle plank over het gat en help je blinde buurvrouw over de plank te lopen. Is er geen blinde buurvrouw te vinden, doe dan een aardappelzak over je kop en loop dan zelf over je eigen gegraven probleem heen. Echt waar, het werkt als een tierelier, daarna ben je zo mak als een pasgeboren lam. Een ding moet nu wel zo klaar  als een verse joint zijn: Stap in ieder geval never nooit  in de trein of bus, geen auto rijden, ga niet lopen, fietsen, niet met je scooter scooteren. Doe iedereen nou eens een lol, blijf gewoon daar waar je hoort,  gewoon rustig in je eigen hol.  

Wat doe joe tok toe mie

Met een harde plof viel ze van uit de boom op de grond, "hè hè dat was me wat ik ben kapot helemaal bekaf,uh snavelaf, bedoel ik." Een vaalwitte kip lag hijgend met haar bolle lijf voor m'en voeten. Ik versta geen hoenderriaans, kippentaal beter gezegd, maar ik kon echt ieder woord verstaan wat uit haar afgebrande snavel kwam. En ja als ik haar toch kon verstaan, waarom dan  niet terug kletsen? "Zo te zien ben je een echte plofkip, ik bedoel het niet beledigend hoor, maar je plofte echt met een harde plof uit die boom,toch?" De kip begon heel zielig te kakelen en dikke kippentranen biggelde over haar stompe snavel. "Ik ben  het echt  spuugzat, ben ik net die akelige mega stal ontvlucht, begin jij alleen maar over mijn uiterlijk te praten," snikte ze ontroostbaar. Ik pakte de kip op, ze was inderdaad aardig zwaar voor haar leeftijd, streek haar verfomfaaide veren glad en gaf haar wat te drinken uit mijn colaflesje dat gevuld was met water. "Ik neem je mee naar huis, dan kunnen we daar veilig verder praten, want straks komt de kippenboer je zoeken." De kip bedaarde al snel en even later zat ze naast mij op de passegierstoel van mijn auto. "Wat moet je met die soepkip, ik heb geen zin om hem te slachten hoor," riep mijn vrouw toen ik met mijn gevleugelde vriendin uit de auto stapte.Ik vertelde haar dat het een gevluchte plofkip was, je weet wel van die nieuwe mega stal die hier verderop pas gebouwd is. Ze knikte, keek naar de kip, liep naar binnen om in de hoek van de keuken en plekje vrij te maken waar de kip rustig kon bijkomen. Toen ze terug kwam hoorde ze mij tegen de kip praten. "Het moet toch niet gekker worden met jou, eerst dat rare verhaal over een gevluchte kip en nu sta ook nog met dat scharminkel te kletsen, riep ze lachend. "Scharminkel, scharminkel! riep de kip, dat vind ik een belediging, ik kan er toch niks aan doen dat ik er zo uit zie."De kip was echt kwaad geworden en klapperde zo hard met haar stompe vleugels dat ze zo waar een eindje op steeg om vervolgens met een doffe plof neer te komen. Mijn vrouw stotterde van verbazing, want deze kip kon echt praten en zeker niet als een kip zonder kop. "Je gaat eerst afvallen, stelde ze vast met haar ondoorgrondelijke vrouwen logica, we maken weer een mooie slanke hen van je, kijk moet je luisteren, hier naast hebben ze een prachtige haan lopen dan heb je zo verkering." En zo kon het verkeren dat zonder dat de buurman het wist er ineens allemaal kuikentjes over zijn erf liepen die niet piepte maar kraaiden als baby's.          

Dan blijkt

Dan blijkt het kijken niet het zelfde te zijn als zien het horen niet het zelfde als luisteren aanraken niet het zelfde als voelen. Als de rivier wordt gekanaliseerd heeft hij zijn weerstanden in natuurlijke loop verlaten en is rechtlijnigheid  zijn toekomstbeeld. Ik zag een paard zonder zadel  een koe zonder oormerk een niet geringde duif en mensen zonder ipad, zij waren vrij van opgelegde maatschappij slavernij. Als de zon eens wist wie zij bescheen, haar stralen deed bruinen, ze zou zich wenden tot de Melkweg beheerder en vragen om een andere planeet.     

Herrie schoppers

Waarom blaft een hond?een van de redenen is dat zijn gehoor zeer selectief is en daarom gevaar kan signaleren zonder het te zien.
Een andere reden is wellicht wat minder te begrijpen, dat is het kopieer gedrag in dat blaffen. Een hond begint en voor je het weet blaffen alle honden binnen een bepaalde gehoorgrens, die overigens zich als een golfbeweging verplaatst naar de buitenkant van het blafcentrum,mee. Wat  hier ook opmerkelijk aan is, dat het blaffen zomaar binnen enkele minuten kan stoppen, alsof er een stopsein of code in de manier van blaffen zit. Dit natuurlijke blafgedrag bezitten praktisch alle honden ongeacht ras en of verbastering daar van. Het is een van de overgebleven communicatie methoden, die, hoewel de meeste honden  niet meer in groepen of roedels leven, nog steeds wordt gebruikt. Mensen blaffen niet, zij schreeuwen. De uitwerking is eigenlijk het zelfde, maar duidelijk veel minder inhoudelijk in de overdrachtelijke zin daar van. Iemand begint te schreeuwen omdat hij iets heeft gezien of gehoord waar de anderen voor gewaarschuwd moeten worden.
Het coderen is alleen totaal onduidelijk, omdat iedereen direct te hard mee gaat schreeuwen. Waarvoor en welk gevaar er gewaarschuwd wordt is niet relevant meer te noemen, de schreeuw is het doel.
Niet mee blaffen, ik bedoel schreeuwen, is verraad aan de groep en dus per definitie je doodvonnis. Ja dan, dan is de herrie op een moment zelfs zo groot geworden en de uitbreiding zo gigantisch, dat geen enkel stopsignaal, alzo dat zou bestaan,werkt. Het is als een felle bosbrand, deze blijft brandend zichzelf met zijn omgeving voeden totdat hij door geweld geblust is, of  uitgeblust is door gebrek aan voeding, bomen.
In overdrachtelijke zin is ons schreeuwen geen goed middel om gevaar of onheil te melden of te ontvluchten. Mensen bezitten namelijk hun moercode niet meer, of anders gezegd er zit geen plan of idee in de schreeuw verwerkt, het is herrie om de herrie met chaos als gevolg.            

Strakke pakken

Is het punt een uitgangspunt, het punt waar mee men weg kan komen, een sneaky vernaaienrij punt. De toegangscode tot fatsoen kent maar een punt en geen reeks van ononderhandelbare verzinsels. Uitgangspunten zijn geen goeie startmotoren zij weerspiegelen de waarheid door hem te suggereren. De pakken zijn strak, de gezichten ook, de contracten ook, het gevolg ook.    

Heksenketel

Doe het licht nog even uit
Onze wereld is door  haar verblindt
Doe het licht nog even uit
Het wordt  even niet bemint
Wij staren gespeeld ontsteld
Naar beeldschermen vol geweld
Doe nu het licht nog maar even uit
Ook het geluid
Wees even stil
Even blind
Geen licht
Geen geluid
Totdat het toch weer begint
De heksenketel
Van een nieuwe week  

Vliegangst

Je zal maar moeder zwaluw zijn.
Heel laat in het broedseizoen heb je je toch nog even laten pakken door die stoere macho van de overkant.
De vogeltrek staat al snel op de routeplanner en jij moet nog je pubers leren vliegen en leren vliegen vangen. Dat wordt een vogeltrek met aan dooien zwaluwen geen gebrek.
Wat is de moraal van dit  droevig verhaal?
Veel te laat seks en gekwetter zorgt voor vliegangst en geëtter. 

Onverhard

Onder iedere klinker roept de aarde ademloos laat me los, ik wil mijn bos met groen geloof. Maar de  klinker en al zijn medeklinkers zijn steenhard doof. Er is ergens een geschil dat het overbruggen niet loont om dat juist daar iemand woont met de onoverdraagbaarheid van een versteende burgemeester. Wanneer stopt het plaveien met die onverzettelijke keien van overmoed? moet de aarde beven? de zee een tsunami geven? Ik doe even de ramen naar de wereld dicht en prevel mijn bedendicht zonder te verharden.    

Bladfobie

Mededeling van het ministerie van volksgezondheid en epidemieën

Er is een nieuw zeer agressief virus geconstateerd dat zich v.n. ophoudt in tuinen en parken. Het gaat hier over het BlBl en BlZ virus. Beter bekend als het bladblazers en zuigerssyndroom virus. Om uitbreiding en verdere besmetting t.a.v. dit virus te voorkomen zijn de volgende maatregelen met onverbiddelijke ingang van kracht.

1: Als u een gebruikte bladblazer annex zuiger in uw schuur heeft staan of recentelijk een nieuwe heeft aangeschaft bent u verplicht dit bij de politie van u woon of verblijfplaats te melden.

2: Raak het betreffende apparaat onder geen enkele beding aan en isoleer hem, markeer zijn verblijfplaats zorgvuldig met afzetlint en de waarschuwing: Toegangsverbod Besmettingsgevaar !

3:Let op! Waarschuw altijd binnen de geldende termijn van maximaal 12 uur de TZKD(Tuinmachines Ziekte Kundige Dienst).

4: U krijgt van de betreffende instantie binnen 24 uur bericht met de opdracht de schuur of andere verblijfplaatsen beschikbaar te stellen voor de ruiming van het besmette object of objecten.

5: De ruiming binnen het besmettingsgebied zal  bij oproep zone-gewijs plaatsvinden.

6: U dient zich strikt aan de gestelde veiligheidsregels omtrent deze ernstige calamiteit te houden.

Bij overtreden van deze verordening kan een maximale strafoplegging plaatsvinden in de vorm van 2jaar verplicht handmatig bezemen en bladharken.         

De dag na De dag

Als de strijdvuren zijn gedoofd
Het ijle as ligt na te gloeien
Wie is het die dan nog in geloofd
Dat hier eens weer bloemen bloeien

De vriendelijke dood

Hij wordt gezien als een zonderling, een aparte man. Als een soort plaatselijke geaccepteerde bijzonderheid  staat zijn bizarre verschijning bekend in het Overijsselse dorpje. Ik heb het over Jan. Jan is een flinke forsgebouwde man uitgedost met lang blondhaar een enorme baard en een stel vriendelijke blauwe ogen. Jan woont samen in een eeuwenoud boerderijtje, nee niet met een mens maar met zijn dieren. De kippen en geiten een koe en ezel en zijn beste vriend Keffie een bastaard waakhondje. Vriendelijke Jan,  want zo wordt hij eigenlijk door de dorpsbewoners genoemd, Vriendelijke Jan heeft geen auto fiets of ander vervoermiddel dan alleen een oude Lanz Buldog tractor en die gebruikt hij alleen op zijn land. Als hij ergens naar toe moet gaat hij altijd te voet. Dan loopt  hij met zijn typische  grote stappen soms een hele dag om bezoeken af te leggen bij vrienden of familie.

Een vaste gewoonte van Jan is dat hij een keer in de week naar het ziekenhuis in de naburige provinciestad loopt. Onderweg plukt hij  dan overal bloemen. Hij pluk ze uit de berm maar ook uit de tuintjes van de huizen die hij passeert. Iedereen  langs zijn route weet dat Vriendelijke Jan langs komt en vinden het goed dat hij een paar bloemetjes plukt uit hun tuin, want steevast geeft hij dan zijn zegen in de vorm van een kort een krachtig:"Bedank voor die bloemen". Sommig zetten  al een paar mooie bloemen voor hem klaar. Onderweg, in café Kwekkerdal, drinkt hij die dag zijn koffie en maak van de grote bos geplukte bloemen met raffia kleine biedmeier bosjes. Fie, de vrouw van de cafébaas helpt hem daar altijd bij. Als je er naar vraagt waarom ze dat doet, zegt ze nuchter, "weet u het is eigenlijk heel simpel,Vriendelijke Jan maakt iedereen blij en gelukkig met zijn bloemen, dat is het, hij is gewoon een echte mensen opfleurder."
Na de koffie is het nog maar een paar kilometer lopen naar het ziekenhuis. Dan is het een vast ritueel want in de hal van het ziekenhuis, daar krijgt iedereen die het wil een bosje bloemen van Vriendelijke Jan.

Tot zover dit verhaal, het is de aanloop naar een prachtig en bijzonder vervolg dat een keer plaats vond na zijn wekelijkse bezoek aan het ziekenhuis.

Toen Jan klaar was met het uitdelen van de bosjes bloemen en van plan was weer terug te gaan lopen, zag hij op de parkeerplaats aan de achterkant van het ziekenhuis de lijkwagen van de begrafenisondernemer uit zijn dorpje staan. Hij kende de man heel goed, want Jan had met zijn bijzondere verschijning een prachtige toespraak gehouden bij de ter aarde bestelling van zijn stokoude vader. De mensen in het dorp waren daar zo blij van geworden, dat sommig aan Jan vroegen of hij ook wilde spreken tijdens de begrafenis van een van hun dierbare. Goed, Jan zag de lijkwagen, constateerde dat het toch wel heel slecht weer was geworden en regende pijpenstelen, hij aarzelde heel even, keek vlug om zich heen of hij niet gezien werd, deed voorzichtig de achterdeur van de lijkwagen open en verdween geruisloos naast de lijkkist de wagen in. Met een doffe klap viel de achterdeur in zijn slot en Jan lag droog en doodstil te wachten tot dat de lijkwagen vertrok naar zijn dorpje. Via de provincieweg reed de wagen de autosnelweg op. Jan die, na enige kilometers, wel eens wilde zien hoe de reis vorderde, schoof het gordijn van de achterruit opzij en gluurde met zijn haast mythische kop vol haar en baard naar buiten. Wat Jan niet wist dat er achter de lijkwagen de auto reed van een de nabestaande van de overleden persoon waar Jan naast lag in wagen. Een lachend gezicht van wie dan ook in deze situatie, het veroorzaakte een paniek reactie bij de inzittende van de auto. Bellen onder het rijden mag niet maar gebeurde wel. Op de eerste volgende parkeerplaats werd er gestopt. Niemand was echt boos op Vriendelijke Jan, er werd zelf een beetje opgelucht gelachen, en Vriendelijk Jan? Hij beloofde aan de geschokte familieleden, als ze dat wilde, een mooie warme toespraak met heel veel bloemen.                 

L.S

Daar was een ezel met oren van een politicus
Daar was een politicus met oren van een ezel
Welke van de twee wist de waarheid te verstaan
Geen van beide want ze hadden zich een oor aan laten naaien

Als je wilt kiezen maak je dan een keus naar je wil
Of kies je wat je wilt
Moeilijk?
Toch is twijfel geen keus maar wel de beste van het doen

Als ik je beloof niet in zee te gaan met een bootvluchteling
Wil dat nog niet zeggen dat hij veilig is in mijn haven

Als dan alle dagen niet op komen dagen
Als dan alle nachten maar blijven wachten
De zon met zijn schijn mij bedriegt
Zal  ik je niet verjagen
Omdat  je even de ware leugen liegt
Waarheid heeft soms de gestalte van een koe
Als die te veel  wordt uitgemolken
Is ook de waarheid na het zoeken moe

Wodan

Als het vuur is gedoofd niet meer gloeit
Als het water niet meer stroomt
De rivier door droogte verschroeid
Wie zal dan nog brandend klinken en drinken 
 Hij die bidt om Wodans zegen in bliksem en regen

Waterlanders

O waterlanders
Een mooie zomer is anders
Dan dit geplens
Rest mij alleen nog de wens
Nondedju geen paraplu
Doch een parasol te kopen

. . , leven

Zijn gouwenregel is bij de laatste ronde bel
Alsof het woordenspel
Op dood-spoor is blijven staan
De dichter sterft niet even
Zijn . . , leven
Weet van verder gaan

Paracetamol

En dan merk ik dat het gat zwarter is dan ik had gedacht, het licht is opgeslokt.Tastend zoekend naar de weg hieruit blijkt dat dit blind zijn geen toeval is maar gevolg van stomheid. Iemand heeft de knop omgedraaid van mijn bezopen leven, de zon is ontploft de aarde aan het sterven. Stil, wat hoor ik? fluit daar een merel naar het beging van een nieuwe dag? Drank maakt stuk wat ik lief zou moet hebben, het leven. Mijn kop is het zwarte gat. God zij dank voor die lieve lieve merel en natuurlijk ook voor de paracetamol.  

Karel Mode

Hij werd als niet normaal gezien, iemand waar andere een beetje vreemd naar keken. Goed , toegegeven hebbende aan het feit dat hij er zeer aparte ideeën op na hield, kon ik mij er toch niet aan onttrekken een zekere sympathie, een bepaalde manier van genegenheid, voor hem te hebben. Want wees nou eens eerlijk, het bedenken en figuurlijk zelfs wezenlijk tot uitvoering brengen van een meegroeiende huidbedekking, een die gewone kleren overbodig zou gaan maken, dat is toch niet alledaags te noemen. Ik had Karel ontmoet in de foyer van het muziekcentrum in  Utrecht. Hij stond daar te flyeren voor een door hem gemaakte tentoonstelling over mode in relatie met duurzaamheid en schoonheid. Waarom ik bleef wachten tot dat hij uit geflyerd was, weet ik niet. Was het, het onweerstaanbare, het iets anders dan een gewone aandachttrekker in hem wat mij liet wachten? Oké, in ieder geval had ik een flyer van hem in mijn hand als een soort aanleiding om een gesprek met hem te kunnen beginnen. De pauze was afgelopen en de concertgangers zochten hun plaatsen weer op. Daar stonden we dan samen. "Deze muziek is voor mensen die daar van houden, ik hou meer van jazz, u  vast zeker ook? als ik u zo inschat." Karel had het bij het rechte end,  "yes jazz", zei ik lachend. Bij een tapbiertje was de vraag al snel door mij gesteld, "meegroeiende kleding?" "Luister", Karel ging op het puntje van zijn stoel zitten, "luister, iedereen koopt en koopt maar kleding daar gaat een gigantische hoeveelheid aan grondstoffen in zitten, weggooien daar zijn wij als mensen ook erg goed in, net gedragen maar net niet meer de aller laatste mode, weg er mee!" Hij ratelde zo ongeveer een kwartier achterelkaar door maar ineens stopte hij zijn tirade. "U bent volgens mij niet echt geïnteresseerd, geloof ik?" Dat was ik wel, meer dan dat zelfs. Nadat ik de gebruikte pilsjes had afgerekend, dat werkt haast altijd, mocht ik met hem mee naar zijn, 'laboratorium', zoals hij dat noemde.In een onopvallende garagebox, een gewone roldeur niet meer dan dat was er te zien, had hij zijn ontwikkel en ontwerp werkplaats gemaakt.  "U moet niet direct schrikken, het ziet er voor niet ingewijden nogal bizar en vreemd uit, die proef opstellingen." Hij wees naar een aantal kooien en glazen terrariums met wonderlijke bewegende groeisels, beter weet ik het niet te omschrijven, maar heel ongewoon om te zien. "Ik heb door wat geklooi en geknutsel met DNA structuren van menselijke huid een meegroeiend soort kleding ontwikkeld. Via een vrij eenvoudig gecomputeriseerd  besturingssysteem kan ik de aller laatste mode ontwikkelingen hier laten groeien als een tweede huid. Je moet het maar vergelijken zoals het bij de dieren gaat, die gaan toch ook niet shoppen, nee die verharen of gaan in de rui, en daarna? hopla een ander kleedje." Hij lachte een beetje vreemd. Is dit een moderne versie van dokter Frankenstein? dacht ik huiverig. "Binnenkort geef ik een tentoonstelling, hier even verderop in de hal van het militair hospitaal, zij waren de enige geïnteresseerde, maar wat dat nou met mode te maken heeft, snap u het?" "Ja zei ik,dat snap ik wel, maar dat leg je ik nog wel eens uit.       

Verandering

Een stukje van God is gezien ergens in Zwitserland diep onder de grond, dus niet in het hier boven of verder. Een deel van de materie zo onzichtbaar klein, niet groots, niet in tempels of kerken huizend maar overal in het universum. Dus sla het boek dicht want God dank zijn nu alle leugens over Het Hem Haar weerlegd.Niet bidden maar zwijgen, want niet het middel maar de weg naar het doel is verandering. 

Zomers

De dag was warm en klam
Na verdwijnen van de zonnevlam
Is het stil, de zeilen zijn in rust
Even stil geen onweer op de kust
Zweet gedroogd als zoute film 
Zou ik het likken?
Of in de rust van dat moment
Sissend een kroonkurkklikken
Biertje?

Bidden voor het bakken

De vis kwam even met zijn kop boven water en vroeg aan de vissende pater wanneer bid u voor ons? De pater zei  zonder denken en gefrons, " iedere ochtend, middag en avond, zo om het zesde uur, met het Angelus Domini om jouw te redden van het vagevuur." De vis, simpel maar niet oliedom, draaide zich snel en soepel om en liet zich onder water zakken omdat hij zich niet door dit ora pro nobis creatuur wilde laten bakken in het donders heette vagevuur.

Te leer ende vemaak

Dit verhaal speelt zich af in de late middeleeuwen.De doodstraf d.m.v. de galg was een normaal onderdeel van de rechtspraak.De andere straffen overigens, logen er ook niet om. Stok of zweepslagen, afhakken van ledematen verminkingen door brandmerken of een of ander martelwerktuig, ik noem er maar een paar op, keuze genoeg voor de rechters. Voor de meeste mensen was het dagelijkse leven ruw en hard, de maatschappij kende maar twee soorten mensen, rijke adellijke broeders en arme burgerlijke sloebers, daar tussen was het niemandsland van de gelukszoekers en de bendes zonder grenzen. Een heel belangrijke taak was weggelegd voor de kerk, zij pretendeerde de verbinding te zijn tussen de staat, het leven van alle dag en het leven daarna: vagevuur hel en hemel.
Nu het vertaalde verhaal opgetekend door de kroniekschrijfster
Borsje Donkerman.

In de vroege ochtend van de elfde februari 1447 was er een soort openbare volksrechtspraak ergens op de grens van het Groot hertogdom Brabant en de Gelderlanden. Openbaar was het dus en voor iedereen, maar de adel en de bestuurders van de kerk, waren, alhoewel zij de klacht hadden ingediend, er niet bij. Het toegestroomde publiek bestond voornamelijk uit vrije boeren, landarbeiders en andere buitenlui. De rechtsprekers, drie in getal, waren een boer een visser en een vioolbouwer. Geen schouten of rechters dus, maar gewone mensen uit de praktijk van elke dag. Iedereen die er was vond dat het zo goed was geregeld. Wie stonden er eigenlijk terecht? drie personen, een bakker een visverkoper en een baas van een rondreizend muziekgezelschap. Eerst werd de bakker aan het woord gelaten.Hij vertelde dat hij iedere dag heel veel verse broden bakte en dat hij de helft van het aantal broden uitdeelde aan mensen die geen enkele rooie duit bezaten en de andere helft van de broden verkocht hij aan de mensen die veel meer dan een rooie duit konden betalen voor het dubbele bedrag. "Ik doe niets verkeerd, iedereen  heeft genoeg brood om te eten, ook de arme, en de rijke mensen kunnen dat best lijden, ze eten er geen snee minder om, en ik heb voldoende duiten om hier mee door te gaan" lachte hij ontspannen. Toen kwam de visverkoper aan het woord: "Ik koop iedere dag manden vol met verse vis van de vissers in de haven, een deel verkoop ik voor goed geld aan de rijke en het andere deel geef ik aan de armen zonder er geld voor te vragen. Ik doe niets verkeerd, iedereen kan lekker een visje eten, het is goed wat ik bedacht heb. Ik zeg maar zo, haal waar genoeg is en breng daar waar niet genoeg is." Hij grijnsde van oor tot oor. Als laatste van de drie kwam de baas van het muziekgezelschap te spreken. "Wij spelen met onze muzikanten op bruiloften en feesten een enkele keer bij begrafenissen, als arme lui feesten trouwen of rouwen spelen we gratis en soms voor een kroes bier, als de adel en andere goed gefortuneerden huwelijken, treuren of een feest geven spelen we voor meer dan twee duiten en een goed glas wijn, zo heeft iedereen plezier en troost zonder een centje pijn. Ik doe niets verkeerd." Hij sloeg een paar akkoorden op zijn luit om zijn verhaal te onderstrepen. Van de rechtsprekers nam de boer het eerste woord door drie maal met een stok op de grond te stampen. "Luister, als boer verkoop ik graan aan de bakker, mag ik van hem eisen van het gemalen graan alleen betaalde broden te bakken?" De toeschouwers riepen dat hij dat niet kon doen. Toen kwam  de visser aan het woord door driemaal aan een scheepsbel te trekken. "Luister, als visser verkoop ik manden vol verse vis aan deze visboer, mag ik van hem eisen geen vis voor niks weg te geven?" Alle aanwezig riepen dat hij dat niet kon doen. Als laatste kwam de vioolbouwer aan het woord door een paar keer met zijn strijkstok over een viool te strijken. "Luister, als verkoper van muziekinstrumenten verkoop ik luiten lieren fluiten trommels en violen aan dit muziekgezelschap, mag ik van hun eisen dat zij niet voor niets muziek mogen maken?" Iedereen vond dat dat vals was en niet kon. Na deze volksraadpleging gingen de drie rechtsprekers achter een dikke stam van een eik met elkaar beraadslagen wat te doen. Het werd muisstil toen de boer nogmaals drie keer met zijn stok op de grond stampte.
"Wij, vrije rechtsprekers wijzen de aanklacht van de rijken af, vrijgevigheid is niet strafbaar en om dat waar te maken geven wij een derde deel van wat er bij ons, door de bakker de visverkoper en de muzikanten gekocht wordt, gratis.
Hier stopt het verhaal even abrupt als het begonnen is. Middeleeuwse wijsheid om armoede uit te bannen, 21e eeuw leer hier van.             

Weetjes 2

Vlagvertoon zonder loon heeft menig zakenman zijn vlag laten zakken.
Starproblemen geven vooral in de vroege ochtend  vloeken
Wie zijn leven gezond wilt kleuren koopt een gewone fiets
Kalmeringstabletten zijn goed in de benzine van de wegpiraat
Plantenzaden hebben een geheugenprogramma van miljoenen jaren
Als morgen vandaag is en vandaag gisteren maak dan een plan om te vluchten
  

Weetjes

Blind vertrouwen geeft te veel ruimte aan wantrouwen
Een hond zonder halsband blaft niet voor hij bijt
Katers zijn minder aardig in het donker
Poezen zijn lief binnen je ogen daar buiten eigenwijs
De minst beschermde diersoort wil niet ruilen met een mens
Het enigste dier dat zijn soort stenigt heeft handen en verstand

Zweten

Als je er niet aan dood gaat word je er alleen maar sterker van. Verliezen geeft alleen winst als je er van leert. Onderschatting is geen broer van overschatting maar wel een verre neef. Prestatiedrang heeft geen hekken nodig maar een open veld. Overdenken waar je van te voren aan had moeten denken maak het verlies niet minder maar wel begrijpelijk. De kracht van een ander moet nooit jou zwakte zijn, die kracht moet geen macht zijn. Als is een aanname, je kunt er niet van eten hooguit zweten. 

Geluid

Ritselen, het verrassende geluid van een nieuwe dag
Ritselen, het bekende geluid van een bankendag

Maken

Doseren is beheersbaar  maken
Doceren is begrijpelijk maken

Eurofloepers

De boom was stokoud geworden, dat was goed te zien. Zijn bladerdak was dun en schraaltjes, schaduw was niet zijn sterkste  troef meer.
In zijn oude dikke bast wriemelde en knaagde heel wat gedierte.
"Het is geen ongedierte, ze leven van mij en ik leef helemaal op van hun gezelligheid," vertelde hij aan zijn naburige stamgenoten. Ik was met de krant van vandaag lezend tegen zijn noestige stam gaan zitten. 'OUDERENZORG ZELF BETALEN ' kopte het blad. "Wat een onzin,"hoorde ik opeens ergens van uit de boomkruin klinken. Goed bomen praten niet, al denken sommige hoog sensitieve mensen daar anders over, maar ik had het echt gehoord. Om de stem uit de boom te lokken, begon ik het krantenartikel hardop te lezen, zo ongeveer alsof mijn vrouw naast me zou zitten. snap je? "Iedereen van jong tot oud moet gaan sparen voor de verzorging op zijn of haar oude dag," las ik voor. "Stop maar met die onzin, klonk er van uit de boom, het is je reinste vooropgezet bedrog." "Bedrog! riep ik, wat bedoel je?" Ik was er nu toch al  mee vertrouw om zomaar tegen hem te praten, de boom bedoel ik. "De Banken jongen, snap je dat niet, o wat ben jij een sukkel zeg, eerst bedonderen ze de mensen met woekerpolissen en dure leningen en nu willen ze ook nog hebben dat jullie gaan sparen om oud te mogen worden, sparen bij hun natuurlijk, en let op! met een echt woekerpolis rendement." Ja dat is het verdomme, dat ik dat niet door had. Het maatschappelijk uitknijpen door de rijken gaat gewoon weer van start, alle onderzoekcommissies ten spijt, de eurofloepers. "Kijk, zei de boom, oud worden heeft volgens mij niets met geld te maken, want als je geboren wordt heb je dan ook al gespaard om te kunnen groeien? nee toch? Probeer in jullie mensenwereld het bedrog te laten betalen dan stopt het van zelf en hoeven de kranten geen onzin meer te schrijven."      

Bedelfratsen

Bedelreclames.
In elk radio reclameblok dat voor het nieuws begint sterft het er van, mag het a.u.b. een tandje minder. De opsomming dat zoveel procent van de Nederlanders aan MS, Alzheimer, nierziekten, beroerte, hart en vaatziekte, darm en lever ziekte, diabetes, spierziektes, taai slijm ziekte, artrose, asma, epilepsie, psychische aandoeningen, dementie, en artrose leiden. Dat er ook nog eens een aantal procenten per jaar, en bij sommige per dag, er bij komen, het is op z'en minst  beangstigend te noemen.Zijn er nog wel gezonde mensen, mensen die gewoon geen problemen hebben? ik hoop van wel anders ziet het er echt heel somber uit, zo iets van: 'de lammen helpen de blinden'. Ik denk dat deze manier van aandacht, lees geld, vragen helemaal verkeerd werkt, bij mij tenminste wel. Ik reageer er niet op door mijn portemonnee of betaalpas pakken.Ik geloof dat gegoogeld met cijfers niet en ik twijfel aan de doelmatigheid van deze, hoop ik gratis, zendtijd. Te veel aan enge berichten maakt mensen selectief gehoorgestoord en emotieloos, nog een paar voor het rijtje van gezondheidsproblemen.Ik kreeg pas een dikke bedelbrief van een een of andere ziekte bestrijdende stichting. In die brief zat naast veel duur kleurendrukwerk de  befaamde al gedeeltelijk ingevulde acceptgiro( hoe komen ze aan mijn banknummer?) een balpen met het logo van die stichting. Zo worden er jaarlijks honderdduizenden van dit soort bedelbrieven verstuurd, het is je reinste verspilling van geld dat een veel beter doel verdiend dan op die manier te belanden in de afvalbak of bij het oud-papier.Ik denk dat het ook hier om het percentage gaat, want niet schieten levert geen kredieten.Omdat ik haast nooit meer handmatig schrijf zijn de balpennen haast altijd verdroogt als ik zo nodig heb(dat doet een potlood niet). Weet je, ik denk dat de meeste mensen zelf wel weten welke collecte en welk goed  doel ze willen steunen, zonder al die dure inefficiënte bedelfratsen.Ze geven gewoon omdat ze dat zelf willen, meer niet en niet minder.

Oudhout

Het is wel begin juni, maar met maar net 10 graden hartstikke koud. Het regent al de hele dag, en weet je, daar krijg ik zo'n, ik ga niet uit huis niet naar buiten gaan gevoel van.

De houtkachel opstoken, lekker laten branden, een boek op schoot, laat de boeren maar dorsen, denk ik dan, maar dat gaat ook niet met dit weer, stom bedacht. Het boek had als titel:'Het verborgen leven van bomen', een pil van 497 bladzijden, allemaal alleen over het leven en het wezen van bomen. Meer dan 60000 verschillende soorten zijn in de loop van vele jaren speuren determineren en identificatie bij de wetenschap bekend geworden. De schrijver,Colin Tudge, gaat er echter van uit dat dit slechts een vierde deel is van het echt aanwezige bomen areaal. Van alle bomen die er op de wereld zijn, groeien de meeste soorten in de tropische regenwouden, zoals het Amazone gebied en andere immense grote wouden.Sommige bomen zijn ook tegenwoordig met hun verschijningsvorm van meer dan 4ooo jaar de oudste nog levende aardbewoners. Archeologen spreken met respect over de datering van de steentijd, de bronstijd en ijzertijd en wat recenter over de industrialisatie met als beging van het stoomtijdperk. Tegenwoordig hebben we het tijdperk van de elektrische aandrijving met afscheid van de verbrandingsmotor, zon wind en getijden als energie opwekking, lucht en ruimtevaart gaan zelfs over de tijdgrenzen heen. Het computertijdperk, niet meer weg te denken want zonder deze vernuftige technologie stagneert onze moderne samenleving . Al deze genoemde tijden zijn, of allang verdwenen in de geschiedenis of worden een keer geschiedenis. De Houttijd is echter altijd bij de tijd gebleven, al die miljoenen jaren is het levend hout niet verdwenen uit de tijd. Ik lees verder: mensen zoals we nu zijn zouden niet eens ontwikkeld zijn als er geen bomen zouden zijn geweest. Ik schenk me zelf nog even een kop thee in, en lees, hout is ook de oudste werkelijk herbruikbare duurzame brandstof. Mensachtige dieren leefde in bomen en wat nog leuker is ze leerde het vuur minstens een half miljoen jaar geleden gebruiken. 
Ik ben pas op bladzijde 52, de kachel vraagt om brandhout, met een heel ander gevoel leg ik een stukje van het eeuwige lijf op het vuur en fluister, "bedankt boom."

Bibberrites

 Als de wind naar het noorden draait is de zomer als een speer verdwenen.Waar en hoe? hij is met zijn opgetrokken bruine benen naar het zuiden toe ons laten zittend met een verschil vijftien graden lager in temperatuur. Ik en de natuur krijgen nu evenwel een paar dagenlang de bibberrites met kippenvel.  

Ongecompliceerd

Los van alles wat vast wil zijn, alleen water geen bier geen wijn.
De wereld is groter minder donker meer licht als je de luiken van wantrouwen naar de toekomst dicht. Eigen kijk, eigen stem, eigen horen, ze verdwijnen als je je zelf verliest door dat te verstoren. Zorg voor een open deur en vensters die inkijk geven, een plaats waar het dagelijkse leven ongecompliceerd de vrede ademt.    

Zonnesteek

Zonzeestrandzwembroekinmijnhandblotekontinzoutegolfmijnvriendinisgeenwolfmaareenmallegijtstraksishettijdomeenijsjetekopenmaardanmoetikinmijnblootjenaardeijskarlopenweetjewatikzoekmijnzwembroekergensnindebrandingtussenhetschuimligthijtedrijvenalseenzwartepluimeendagjestrandenzeeisbestoké!

Stemrecht?

Vleugellam geslagen liggen in het koude  ijs de verglazen ganzen bij de poelier. De vrije lucht verruild voor enge donkere vriezers. Ze lijken net als de partijenkiezers onwetend welke stem de knal heeft gegeven maar zeker is het wel, die stem geeft geen beter leven.

IJSKOUD

Mediageil, dat was het wat mij als eerste te binnen schoot, toen een strafrechtadvocaat met de voornaam van een patatbakker en de achternaam van de Russische hoofdstad, bij een talkshow tekst en uitleg gaf over een door hem gevoerde verdediging. Het is natuurlijk de normaalste zaak van de wereld om als advocaat je cliënt de mogelijkheid van liegen door te zwijgen voor te houden. Wel of geen schuld aan de dood van een mens, het is niet de vraag. De vraag is, bewijs het maar, ook al staat het vast dat er een dodelijk slachtoffer te betreuren valt. Het verdriet van de achterblijvers speelt geen enkele rol. Dan kom je op een mooie zonnige dag de veroorzakers van de dood van je vriend tegen, vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. En die advocaat? zijn geweten is net als die Russische hoofdstad in de winter, IJSKOUD!