Misschien?

Bedenk in je koopgedrag dat  niet teveel niet veel meer is dan gewoon meer dan nodig is. Het klinkt wat vriendelijker door het versluierd woordgebruik. De prijs die staat op de kop van een kip is niet meer of minder dan die van een koe kalf schaap of lam.Want het doden van een dier heeft hier maar een doel en dat is geld verdienen aan.... Laat je niets wijsmaken dat het leven niet te koop is, het gaat er om welk leven het gaat. Een hond of kat of elk ander troetelbeest. Het maak uit welk dier kan of mag blijven leven tot het natuurlijk verloop het einde orkestreert. Bedenk in je koopgedrag wat jij daar aan wil en kan doen. Niet veel meer maar veel minder:Misschien? 

Het getij

Net als het getij keert de wereld zich bruut gedwongen naar een andere kant. Omgehaalde gietijzeren zelfbeelden presenteren zich opnieuw in herrezen vleselijke gedaantes zonder empathisch beleven . Schouderophalen overdreven ontkennen gladgestreken ontplooide gezichten en zelfs het knikkend knielen, ze zijn uit de donkerkamers van deze ontspoorde geesten met het keren van het getij als een valse sfinx herrezen. Nu nog de vervuilde horizon laten verbleken en het witte ideaal is vertolkt in eigen volk eerst in hun eigen begrensde digitaal.    

Eigen fantasie

De bedoeling van het hieronder geschreven verhaal is dat het zomaar ineens stopt. Het is de lezer die een manier mag vinden om het verhaal zich verder te laten vertellen in zijn of haar eigen fantasie. 

Minuten lang had hij haar aan gestaard zonder maar een woord te zeggen. Alsof hij niet bestond bleef zij ongestoord door gaan met waarmee ze bezig was: grote boomschijven bedoeld voor brandhout kleiner te kloven. Telkens als er een stuk gekloofd hout een eind weg vloog rende haar herdershond er achteraan en dropte het in de houtmand. "Je hebt goeie hulp!"riep de man en wees daarbij naar de kwispelstaartende hond. Nu pas had ze in de gaten dat ze in de gaten werd gehouden en knikte zonder een woord te zeggen.Wat moet die man? ik ken hem niet, te minste zo op het eerste gezicht, dacht ze, en ging weer verder met het hout kloven. "Zie je niet wie ik ben, je kleine broertje Kobus! je ben me toch zeker niet vergeten hé, Klazien?" Plots smeet ze de kloofbijl op de grond, gaf een rauwe schreeuw en keek vol verbazing naar de man die beweerde dat hij haar kleine broertje was, haar kleine broertje Kobus. Nee dat kon niet!

Jaren geleden had men haar verteld dat haar lievelingsbroertje, haar lieve kleine Kobusje, te gelijk met haar vader en moeder om het leven was gekomen bij een fataal vliegtuigongeluk. Na vele maanden van zoeken was het vliegtuigwrak uiteindelijk, in de haast ondoordringbare rimboe van een onbewoond tropisch eilandje in de Stille oceaan, terug gevonden. De stoffelijke resten van een deel van de inzittende waren zo verbrand dat herkenning van wie of wat ze waren niet meer was vast te stellen. De grote vraag was toen of er ergens nog een spoor van overlevende werd gevonden. Al snel bleek dat er geen enkel bruikbaar spoor  meer te vinden was. Alles was door de tropische natuur heel snel overwoekerd en opgeslokt. Zodoende werd het zoeken, na enkele weken van vergeefse pogingen, gestaakt en werd het dossier gesloten verklaard.       

Moraal verhaal

 De regenworm kermde dat het eeuwige leven hem haast was ontgaan omdat opeens daar was een rode haan. Snavelpikkend met zijn rode hanenkop propte hij de regenworm na veel gewurm in zijn hanenkrop. Maar de worm was niet van gisteren en op zijn achterhoofd gevallen en beet de rode haan in zijn rode hanenballen. Van schrik kraaide de haan als een valse kapoen en dat gekrijs vond de boer echt ongepast en onfatsoen. Zo heeft  hij snel de rode haan van zijn rode hanenkop ontdaan. De worm is na deze brute slachtpartij ongezien verdwenen in de groene koeien wei. Zo is de moraal van dit verhaal, als je iets zomaar flikt niet alles ongezien wordt gepikt.     

Voorjaar

Over gevlogen meer dan te tellen was een zwerm van gakkende vleugelwiekers zonder uitlaatgas. Zomaar zonder end voorbij gerend door boksende rammelaars met hun moertjes in hun voorspel voor zusjes en broertjes. Elke ochtend wakker door het geluid van merel gefluit de een nog virtuozer dan de andere merel gozer. Het is allom gefladder en gefluit kraaien of paaien om de hom of kuit. Het voorjaar is pas echt begonnen zodra het zorgen voor nageslacht in woord en daad luidkeels is bezongen. 

Bijsmaak

 De intensieve veehouderij heeft de laatste jaren er een concurrent bij gekregen. Het is een heel aparte en toch ook weer behoorlijk alledaagse concurrent:de elektriciteitsmaatschappijen. Door het zogenaamd schoner maken van het milieu, lees uitlaatgasvrij, moet het wagenpark aan het infuus en zijn hele hordes automobilisten laadkabel afhankelijk geworden. Net als in de intensieve veehouderij is de leverancier van het voer, lees elektra, de spreekwoordelijke spekkoper, wind en zon zijn immers gratis toe te eigenen. Overal in stad en land zie de auto's aan de infuuskabel van de energie cowboys hangen. Onafhankelijkheid is ook hier, alle windmolens en zonneparken ten spijt, verder dan de vrije zon en wind zijn. Want van wie is de wind en zon eigenlijk? Het is net als bij de dieren in de intensieve veehouderij, ze bestelen mensen van hun onafhankelijkheid en in hun gaan en bestaan. Het delen in de winst heeft net als bij de miljoenen koeien varkens en kippen, een wrange en bloedige bijsmaak. 

Hiernamaals

Ik heb de weg terug even in mijn spiegelbeeld zien verschijnen. Verdwijnend om nooit meer te zijn wie ik was verkleinend. Het dorre hooi wordt nooit meer het groene lentegras. Het koren heeft de tijd nodig om te blijven in haar wederkerigheid. En ik denk niet te zullen vergaan om dat ik eet van dat steeds weer opnieuw ontkiemende graan. Zo is mijn hoop niet iets triviaals maar een hoop die voort leeft in het alledaagse hiernamaals. 

Helen

 Net als je denkt dat je de laatste trein hebt gemist verschijnt er een postkoets aan de horizon. Je reis wordt een terugreis door je geheugen te laten reizen naar de jongheid van de tijd. De veronderstelling dat alles altijd vooruit moet gaan is soms frustrerend als je daarin even niet in mee gaat. Verlies van een geliefde is meer dan het kwijtraken van een mens. Het is ook het verliezen van zijn of haar leefwereld met gewoontes en on- gewoontes, met zijn verloren zijn. Niet in afzondering ligt het helen nog in overdadige aandacht. Het helen zit in je zelf opgesloten. Geef je zelf de vrijheid met een terugreis zonder het heden los te laten. 

Vreemde vogel

 Ondersteboven er bovenop komen, het boomklevertje is een ware acrobaat. Ook al ben je als struisvogel vleugellam geboren, flink de vaart er in houden is wel je specialiteit. En de gierzwaluw hoeft echt niet naar Beter bed om comfortabel te kunnen slapen, zij of hij slaapt op vijf kilometer hoogte door de thermiek in vogelvlucht gedragen. Welke vogel is niet uniek in gedrag en uiterlijk. Dan is er alleen nog die vreemde vogel, die vogel zonder vleugels nog eigen drijfvermogen en het opstijgen zonder technische hulp zit ook niet in deze vogel. De naam van deze arrogante eigenwijze gewelddadige vreemde vogel is ´mens´, maar dan zonder hoofdletter en snavel. 

Wind

 Even stond de wind stil om zich daarna ongezien om te draaien, de wolken botste en tolde in het rond. De verandering van windrichting is veel meer dan luchtverplaatsing. Het is een onberekenbare emotionele natuurkracht die elk vermoeden van opzet buitenspel zet simpel en alleen door zijn eigen wervelwind te spelen. Wind is het grootste en meest onzichtbare muziekinstrument, van bombastisch stormgeloei tot haast onhoorbare windstilte. Dat je van de wind niet zou kunnen leven, daarvan bewijst de molenaar, in welke hoedanigheid dan ook, het tegendeel. Dus wel of geen wind, voor de wind tegenwind, of wind die niet mee zit, het is en blijft oppassen geblazen. 

Een beetje fleur

 "Het is maar net wat je wil", zei de paddenstoel tegen de spitsmuis. "Of je neemt een hap uit mijn lijf en sterft een gif dood, of je laat me met rust en gaat eikeltjes zoeken". De spitsmuis was zeker niet op zijn achterhoofd gevallen en koos voor zijn leven en het leven te laten leven. Niet veel later zat hij met z'n rug tegen de paddenstoel aan een pas gevonden eikeltje op te peuzelen. " Het is heel goed van je paddenstoel dat je mij waarschuwde voor het giftige lijf van je ik had het echt niet in de gaten gehad, je ziet er zo aanlokkelijk uit met dat rood en die witte stippen, echt om van te smullen, maar nee dus." "Weet je wat het is,"sprak de paddenstoel. "Ik leef voornamelijk ondergronds en als ik dan een keertje er even tussen uit wil dan zet ik mijn mooiste hoedje op dat geeft de natuur een beetje fleur, begrijp je? De spitsmuis gaf het volmondig toe. "Ja dat is zo een beetje fleur, een beetje fleur dat is het." De zon scheen die dag nog laat tussen de kale bomen door terwijl de spitsmuis met zijn rug tegen de paddenstoel aan in een diepe slaap was gevallen. "Een beetje fleur,"prevelde hij.  

Niet zien

 Hoe gemeen moet je kunnen zijn om je eigen broedervolk te vermoorden. Hoe verdwaald moet je zelf zijn om dat volk in een oorlog te laten verdwalen. Wat is er met je geest gebeurd waardoor hij een barbaars beest  in jou heeft gecreëerd. Liefdeloos meedogenloos handelen in de veronderstelling dat je het eeuwige ongestraft mag tarten. De tijd komt dat ook jou tijd is geweest en de rekeningen worden vereffend met terugwerkende kracht. Hoe blind kun je zijn om dat niet te zien.     

Gebroken glas

 Ondanks het gebroken glas bleef de liefde heel

Dat de scherven het geluk brachten was ons deel

Liefde die door de maag gaat klinkt misschien heel wijs

Maar de eindafrekening heeft soms een torenhoge prijs

Dus blijf gewoon lachen ondanks het gebroken glas

Omdat de liefde ongebroken is en  zal blijven zoals hij was

Ongerept

 Wat is ongereptheid als zelfs het onkruidje tussen de stoeptegels niet mag bestaan. De ongerepte natuur is geen ver van mijn bed verhaal, het is de alledaagse realiteit van onze menselijke bemoeizucht met alles wat leeft. Deze ijskoude controle bakkerij van het heden bakt valse toekomstbroodjes waar we ongemerkt van eten. Wees moedig en creëer voor jezelf een stukje ongereptheid. Hoe en waar en in welke vorm  dan ook is in weze niet van belang. Laat jouw tijd zijn eigen tijd lopen, laat jouw licht zijn eigen licht schijnen, manipuleer ze niet, dwing ze niet anders te zijn maar laat ze ongerept in hun wezen en in hun zijn.   

Teamgeest

 De inkopper wordt ondanks zijn harde hoofd door de stopper van zijn glorie beroofd. Pas als het hele spel is gespeeld worden de doelpunten verdeeld. Links of rechtsbenig fel of razendsnel super lenig het is niet aan de punten te zien want de winner wint nooit zonder een goed spelend team.

Nagelbijten

Hij stond op een hoopvolle kier maar de ijzige onderhandelingswind sloeg hem met een dreun zo  hard dicht dat de sleutel er uit sprong. Onwillige sleutelbewaarders hebben geen drang naar het vinden van de oplossing. Het grote vingerwijzenspel heeft zulke proportionele vormen aangenomen dat niemand de durft heeft hem neer te sabelen. Doe even normaal zal opnieuw uitgevonden moeten worden. Tot die tijd is het kijken naar het nationale nagelbijten kampioenschap  zodat de hoop niet in bange dagen verdwijnt.   

Gewetensnood

Dan is er ineens veel ongerustheid over de toekomst van de planeet aarde.  Het is die ongerustheid die vragen stelt en antwoord vraagt aan de oude wijze man.

Onze industriële eetcultuur kent nauwelijks verwantschap met de natuur. Het is de grondslag die met een ongecensureerde ongeremdheid de aarde laat verhongeren. Het claimen van het huis waar je te gast bent en het vervolgens uit te wonen te verwoesten, daar komt vroeg of laat een regen of droogte verhaal op. Het hebben van ogen en oren, in welke vorm of uiting dan ook, is niet alleen aan mensen gegeven. En dan nog even dit: kijk naar het ongeziene, luister naar het onhoorbare, voel en proef de eeuwige drang tot bestaan in welke vorm dan ook en eet zonder gewetensnood het hemelse mana het aardse brood.   

Goedgelovig

Na het onthoornen blijken de horens van de koe niet van goud maar van blik te zijn. Ook de kip die gouden eieren zou leggen kan haar beloftes niet waarmaken omdat ze een biseksueel hoentje is. Gouden bergen nog de postcodeloterijtruc en al wat dies meer zij, het is gewoon heel veel beloven maar zeer weinig geven zodat het goedgelovig volk in vrede blijft leven.   

Licht

 Met te pas en te onpas uit de pas lopen is het onmogelijk je juiste cadans te vinden. Onze chromatische  bewegingen zijn gevoeliger voor verstoringen dan het niet bedachte plotselinge. Laat je eens overvallen door je eigen denkbeeldige gekke plan en doe er iets mee. Waarom niet achteruit van binnen naar buiten stappen. Gewoon je eigen belletje trekken naast de pot flossen boterhammen zonder boter hammen melk uit een eierdopje slurpen zomaar een dag niet naar huis of werk gaan. En als kers onder de taart: lach als het huilen dichterbij is gekomen dan je had verwacht en bedenk iedere ochtend is het te pas of te onpas gewoon weer licht.

Omdraaien

 Meer is het niet dan even omdraaien. Omdraaien van wat tegendraads in je spreken en luisteren is. Je gedachten losdraaien van het beklemmende negatieve denken en luisteren. De zelfde woorden in andere toonaarden spreken of zingen maakt de positieve energie vrij die in de tonen gevangen zit. Meer is het niet dan even omdraaien.

Vriendschap

 Een heel bijzondere verschijning was hij wel. Hoe zo? nou hij was zo lang en smal als de vlaggenmast van een schip en er was geen grammetje vet aan zijn lijf te vinden. Vroeger werd zo'n iemand geheid een bonenstaak of lange slungel genoemd maar het is geen vroeger meer en trouwens niemand weet vandaag de dag nog wat een bonenstaak is behalve enkele moestuiniers van de stokoude stempel. Piek Pangaarden is ook geen gewone naam maar de lange Piek moest het er mee doen want vader en moeder Pangaarden piekerde er niet over om hun torenhoge knul anders te noemen dan Piek. Het waren niet de alledaagse dingen waar Piek tegen aan liep, het op tijd bukken zat in Piek z'en genen, nee hij liep vooral tegen veel onbegrip aan en het zich daar aan stoten deed hem veel pijn. Maar op een zekere dag was deze ogenschijnlijke normale dag zomaar een geluksdag geworden. Het was de dag dat Piek een echte vriend tegen kwam. Niet meer dan een dikke stoeptegel hoog en haast net zo breed, zuiver en puur het tegenover gesteld van Piek. Het kwam eigenlijk zo. Piek was zoals altijd gewend zijn lange lijf te krommen om dat de gewone mensenwereld nou eenmaal niet voor ongewone is gemaakt in welke hoedanigheid dan ook. Het was zo'n dag dat Piek een beetje met zijn hoofd in de wolken liep te piekeren over of hij wel ooit een leuke kameraad zou vinden. Door al dat gepieker lette hij even niet goed op en stootte zijn hoofd tegen een hoog hangende boomtak. Met een flinke smak lag hij met zijn ellenlange lijf te creperen van de pijn. "Heb je veel au," fluisterde een donkerbruin stemmetje in zijn oor. "Je ligt boven op me bolle buik en dat kriebelt behoorlijk." "Wie ben jij eigenlijk dat je zo vlak bij mijn oor kunt praten en giechelen dat ben ik helemaal niet gewend", kreunde Piek. "Ik ben Bennie Tegeldik en woon hier vlak om de hoek in een tiny hous, als je zo blijft liggen zie je het vanuit je ooghoeken." Om een goed gesprek te kunnen voeren leek het Piek handiger niet op te gaan staan. Eindelijk was er nu iemand waar hij direct oog en oor contact mee had. Ja en zo is het gekomen dat ze de aller beste maatjes zijn geworden om dat hun tegenstellingen overeenstemde met elkaars gevoel voor een mooie vriendschap.                                                                                                                                                                 

Het mana van hoop

Lied van hoop

Als je de hoop op vrede niet opgeeft

Je denkt dat oorlog er niet bij hoort

Zoals een slang niet in een wieg 

Weet dan dat oorlog nooit geboren wordt 

Als de slang de wieg niet vindt

 

Begraaf je hoop niet bij de doden

Breng hem naar die wieg

Zorg dat je stem het wiegelied zingt

Voer de vredesduiven met het mana van je hoop

Droog je tranen met dat geloof

Lichtpuntjes

De gids had het hem nog zo met zekerheid verteld dat er boven op de heuvel de allermooiste lichtpuntjes waren te zien. Dus...

Na een lange wandeling waren ze eindelijk op de top van de heuvel aangekomen. Daar stonden ze met ze drieën, vader moeder en hun bikkelkind, klein maar dapper als stapper. "Ik zie nergens die beloofde mooie lichtpuntjes!" riep de vader naar zijn mede wandelaars. Ook nadat hij in de reuzen eik, die boven op de heuvel stond ,was geklommen, riep hij nogmaals dat hij in de verste verte geen enkele lichtpuntjes zag. Ineens riep een heldere kinderstem, "Pap je kijkt te ver, hier beneden zijn die mooiste lichtpuntjes. Wij zijn jouw allermooiste Lichtpuntjes!"