Bezorgmoment

'Hee schiet eens op man ik heb geen uren de tijd', riep de vrouw geïrriteerd. Ze stond toeterend met haar SUV Land Rover te wachten achter de bestelauto van de boodschappendienst van het bekende blauwe Appie logo. Omdat er in veel druk levende huishoudens gewoon geen tijd is om zelf de winkelwagen te vullen, is daar het paard, voor het ouderwets bezorgen aan huis, weer van stal gehaald. De jongen met  de rode Rasta muts en dreadlocks trok zich al lachend niets aan van het getoeter. Hij had al meerdere malen aangebeld zonder dat er iemand aan de deur kwam. Dan maar de iPhone. Drie maal raden waar het oproeppingeltje te horen was, juist, in de Land Rover achter zijn boodschappenwagen. ´Mevrouw u was niet thuis op het afgesproken bezorgmoment, u kunt alsnog van middag na drie uur uw bestellingen zelf op halen bij de dichtstbijzijnde Appie winkel, houdt u er wel rekening mee dat de kosten van de besteldienst alsnog in rekening worden gebracht´. Uit de boordradio klonk vrolijke salsa muziek toen hij wegreed naar de volgende klant.     

Digitale vuur

In de overvolle digitale wereld geeft de kleinste storing de grootste chaos. Deze zelfgecreëerde manier van eenzijdig communiceren is te vergelijken met een roltrap of lift die alleen maar naar boven gaat, als je naar beneden wil moet je al springend je leven wagen. Dat je meerdere ijzers in het vuur moet hebben is een oeroud gezegde maar dat nog steeds van deze tijd is. Dus handel er naar zonder je handen in het digitale vuur te steken.     

Op reis

De weg naar Hamelen kent meer kronkelpaden dan rechte wegen. Het is wellicht te snel gezegd dat deze slingerende wegen je het landschap meer laat beleven. Maar daarnaast is het ook te kort door de bocht dat linea recta recht toe recht aan de snelste rit in zich verbergt. Hoe het ook zei: als tijd in het geding is, is het misschien handiger een reiswekker mee te nemen of anders op z'n minst een of twee stopwatts. Denk ook eens aan de mogelijkheid om een goed en spannend boek te lezen, zo verplaats je je zonder van je plek te hoeven gaan. Van tijd tot tijd een bak zwarte koffie er tussendoor voorkomt tunnelvisie en black-out momenten. Dus is het niet de vraag of je op reis gaat vandaag of morgen, maar leg een kussen in je rug, je benen op de bank, neem een slok koffiebonendrank, ga met deze rust en zegen op reis zonder je te bewegen. 

Zonder dat je het weet

Als een probleem niet oplosbaar lijkt is het juist die tegenwind die je leert laveren. Zodat ondanks alle tegendruk het juist die wind is die je naar een oplossing brengt. Het uit de weg gaan en omzeilen van moeilijke zaken geeft geen richting maar stuurloos ronddobberen in de eindeloze oceaan van narigheid. Een koel hoofd met een heldere vooruitziende blik zal in de hitte van het ontspoorde moment de boel weer op de rails zetten. En tot slot nog even dit: complotdenken verward je geest zonder dat je het weet.

Niemand toch?

 Het is de moeite waard te geloven in je zelf en niet in het onhaalbare. Meer is niet nodig dan een heldere geest en een open terugkijkende en vooruitziende blik. Als de wind zich draait, zich naar de toekomst richt, dan komen de vogels van liefde en geluk vanzelf in zijn vlucht mee. Wacht niet op de tijden die zich niet kunnen of willen keren, het maakt je krachteloos in je keuzes en besluiten. Niemand kan de zon in de ogen blikken zonder verblind te raken, maar hem dan simpel gewoon alleen maar de rug toe te keren maakt bange zwarte schaduwen in je los. Dus wees in deze wijs en denk aan wat de beste keuze is om jezelf te zijn zonder je daar in te verliezen. Want zeg nou zelf, wie zit er nou te wachten op iemand die de weg kwijt is, de weg naar geluk en liefde. Niemand toch? 

Van oor tot oor

 Midden in de vlakke velden van een enorm groot landbouw bossen en heide gebied, stond zomaar plomp verloren een haast honderd meter hoog rotsblok. Het leek haast alsof de rots rechtstreeks uit de ruimte daar was neergeploft. Zeker al meer dan vijftig jaar woonde hij daar, Janies Petraeus,- helemaal bovenop de punt van de steile en vrijwel voor iedereen ontoegankelijke rots. Met zijn enorme spierkracht had Janies Petraeus met hamer en beitel een flinke woonholte uitgehakt zodat hij zich kon beschermen tegen wind, kou en regen of felle zon. Ook had hij een soort primitief hijskraantje van balken touwen en katrollen gemaakt. zodat hij naar de vlakte kon afdalen om verder te gaan en staan waar hij wilde. De boeren en andere bewoners van de grote vlakte vonden het wel prima dat Janies Petraeus zo hoog boven hun hoofd woonde. Als er slecht weer op komst was kon Janies Petraeus dat als allereerste zien. En de afspraak was dat hij, in ruil voor wat wijn etenswaar en kleren, de bewoners van de vlakte zou laten weten welk weer er op komst was. Maar op een zekere dag leek het er op alsof een heel grote mol de rots had ondergraven. Dat was natuurlijk niet zo, want zulke mollen bestaan gewoonweg niet. Maar hoe het ook zei, de rots was behoorlijk scheefgezakt. Zo scheef zelfs dat Janies Petraeus zeker niet meer van plan was naar boven te gaan om het weer te voorspellen. Ineens zaten de bewoners van de vlakte zonder hun goed en slecht weerbericht voorspeller. En dat was al snel te merken toen tijdens het binnen halen van het hooi het plotseling begon te regenen zonder dat iemand het had verwacht. Zonder Janies Petraeus weerbericht ging het dus niet en dus moest er snel iets bedacht worden om de rots weer kaarsrecht te krijgen. Alle boeren en houthakkers gebruikte in die tijd werkpaarden om het zware werk te doen, en dus waren er heel veel werkpaarden. Met zoveel trekkracht bij elkaar moest het toch lukken om de rots weer recht te trekken.  Overal vandaan werden er lange touwen bij elkaar gezocht. Onder leiding Janies Petraeus klauterde sterke jongens en meiden met strengen lichte touwen bij zich de scheefgezakte rost op. Toen ze helemaal boven bij de punt waren lieten ze de lichte touwen zakken om daarna de zware touwen op te hijsen. Na een dag hard zwoegen was de rots goed ingespannen en kon het trekken met de paarden beginnen. Maar hoe hard de paarden ook trokken, er was geen enkele beweging in de scheefgezakte rots te krijgen. Wat nu? "Als we nou eens met z'n allen om de rots gaan dansen en flink hakken stampen dan komt de rots misschien wel los!"riep een klein jochie van nog geen drie turven hoog. Janies Petraeus en ook de andere leek het een prima idee. Er werd snel een echt dansorkest door de dirigent van de dorpsfanfare georganiseerd en iedereen die maar een beetje kon dansen of hakken en stampen was naar de rots gekomen.In de kortste tijd begon de grond om de rots te trillen toen iedereen dansend en stampvoetend te keer ging. De paarden trokken uit alle macht en ineens schoot rots met een doffe plomp weer zo recht als een kaars. Janies Petraeus was de eerste die het zag en hij glunderde van oor tot oor.                    

Ruilen

Mag ik met je ruilen, jij een beetje van mij en ik een beetje van jou.   Mag ik met je ruilen, jij wat van mijn warmte, ik wat van jouw koele kou. Delen is soms zoveel meer, meer dan ruilen van lief en leed, het is iets van je zelf geven zonder de verwachte ommekeer die je snel vergeet. Dus wil je met me ruilen, delen of meer dan meer, dan zal ik dat lieve liedje voor je spelen, niet eenmaal, maar telkens weer.

Misschien?

 Net als ik denk ik doe er niet toe, mijn bestaan maakt geen verschil, komt er een kind naast me staan met een zonnebril. Net als ik denk dat de zon alleen schijnt voor wie hem ziet, geeft het kind mij zijn zonnebril, zodat ik zo met open ogen van de zon geniet. Even was ik vergeten dat dit kind mij anders liet zien, is omdat hij niet door de zon verblind was, Misschien?

Zonder loods

Het ondoordachte plan uitgevoerd door de nieuwe gedachteloze pretentieuze machthebbers zal onontkoombaar strandden in het zicht van de verborgen haven van hun tendentieus handelen. Hoewel iedereen wist dat deze goud gehorende koe nooit de haas zou kunnen vangen, ging het verdraaien en ontkennen van eerder gedane uitspraken in volle omvang gewoon door. Zo wordt er nu al druk gespeculeerd wanneer de haan, bij welk  ochtendgloren van de waarheid, deze waarheid ontkenners victorie kraaiend zal verblinden. De vraag die nu nog overblijft is: Waarom was er geen betrouwbare loods aan boord?    

Het ideale leven

 'Kunt u mij de weg naar het ideale leven voor mij vertellen meneer ?' 'Dat zal ik u wel kunnen uitleggen, als ik eerst van u weten mag wat u onder het ideale leven verstaat, want daar zijn de meningen nogal op z'n zachts gezegd verdeeld over. Dus vertel mij, ik luister'. 'Het ideale leven wat ik voor ogen zie is in de eerste plaats een leven zonder oorlog twist en onmin, verder zou ik willen dat mensen zich nooit roofzuchtig gedragen ten opzichte van dieren en de natuur in al haar verschijningen. Tenslotte wens ik bovenal dat er nergens honger armoede uitbuiting en vrijheidsberoving is. Zo u ziet is mijn wensenlijstje nauwelijks meer dan het getal van de volheid, te benoemen als 7 of 8. 'U heeft mij een duidelijke uitleg gegeven over wat het ideale leven voor u is. Nu de vraag:weet ik ook de weg of de route om daar  te komen? Heel simpel gezegd ja die weet ik. Doe zelf in woord en daad wat het realiseren van het ideale leven van u vraagt. Maar ik zeg u ook dat de routeplanner u al snel op een vals spoor zal brengen, want echte sprookjes komen simpelweg nooit met de waarheid in aanraking omdat ze niet bestaan.'        

Winst oogmerk

 Het blinde vertrouwen dat de opticien je niet uitmelkt is gebaseerd op zijn betrouwbare kennis van het zien en gezien worden. Maar nu komt het: zijn zienswijze is alleen maar gebaseerd op het feit om zoveel mogelijk omzet te creëren d.m.v. een dikwijls veel te dure 2+1 gratis verkooptruc. 

Het betaalbare gewone prima fucionerende(ziekenfonds)brilletje heeft hij bewust ergens ver weg in een la verstopt, waarvan de sleutel even niet te vinden is. Het is een haast brutale gewoonte aan het worden om cliënten/klanten met een geacteerd academisch taalgebruik in hun eigen onwetendheid te laten geloven. En zo wordt met het getover van cijfers glazen en monturen de klant, ondanks zijn dure bril, het zicht ontnomen op de eindafrekening. Want wel of niet goed zien doet hier niet ter zaken als winstoogmerk.    

Even dit

 Als de keuzes geen offers meer zijn is het maken van dit verschil geen keuze maar een vooropgesteld doel.

Terwijl het land verdrinkt in bestuurlijke onmacht staat het als een paal boven water dat de 'Hoge Heren' hun schaapjes allang op het droge hebben waardoor hun sandalenvoeten van geen enig lippenwater weten.

Moederdag

 Voor alle Moeders van en voor de wereld is een dag van waardering meer dan nodig. Elk mens, dier of ander levend wezen heeft het bestaan te danken aan een Moeder. Kom vandaag uit je schulp, de schulp van zelfgenoegzaamheid en zoek de Moeder, zeg maar, jou of onze Moeder, zij zit soms zo vlakbij dat je ze gewoon over het hoofd ziet. Dus zoek een of andere manier om je liefde voor haar te laten blijken in....Vul het zelf maar in. Maar doe het wel vandaag: op Moederdag!

De waker

"Wat ben je aan het zaaien?"vroeg de jongen aan zijn vader. "Ik zaai onrust omdat het graan van de vrede niet is opgekomen,"was zijn antwoord. "Ben je niet bang dat er haat tussen het zaad zit want onrust is daar juist de voedingsbodem voor", klonk de onrustige stem van zijn zoon. "Nee jongen mijn onrustzaad maakt de aardse geesten wakker om alerter te zijn in het herkennen van haat. En zo zal, als de tijd daar is,  het verloren gewaande vredesgraan weer in bloei kunnen komen.Maar tot die tijd moet het zaad van je onrust je waker zijn."  

Misschien?

Bedenk in je koopgedrag dat  niet teveel niet veel meer is dan gewoon meer dan nodig is. Het klinkt wat vriendelijker door het versluierd woordgebruik. De prijs die staat op de kop van een kip is niet meer of minder dan die van een koe kalf schaap of lam.Want het doden van een dier heeft hier maar een doel en dat is geld verdienen aan.... Laat je niets wijsmaken dat het leven niet te koop is, het gaat er om welk leven het gaat. Een hond of kat of elk ander troetelbeest. Het maak uit welk dier kan of mag blijven leven tot het natuurlijk verloop het einde orkestreert. Bedenk in je koopgedrag wat jij daar aan wil en kan doen. Niet veel meer maar veel minder:Misschien? 

Het getij

Net als het getij keert de wereld zich bruut gedwongen naar een andere kant. Omgehaalde gietijzeren zelfbeelden presenteren zich opnieuw in herrezen vleselijke gedaantes zonder empathisch beleven . Schouderophalen overdreven ontkennen gladgestreken ontplooide gezichten en zelfs het knikkend knielen, ze zijn uit de donkerkamers van deze ontspoorde geesten met het keren van het getij als een valse sfinx herrezen. Nu nog de vervuilde horizon laten verbleken en het witte ideaal is vertolkt in eigen volk eerst in hun eigen begrensde digitaal.    

Eigen fantasie

De bedoeling van het hieronder geschreven verhaal is dat het zomaar ineens stopt. Het is de lezer die een manier mag vinden om het verhaal zich verder te laten vertellen in zijn of haar eigen fantasie. 

Minuten lang had hij haar aan gestaard zonder maar een woord te zeggen. Alsof hij niet bestond bleef zij ongestoord door gaan met waarmee ze bezig was: grote boomschijven bedoeld voor brandhout kleiner te kloven. Telkens als er een stuk gekloofd hout een eind weg vloog rende haar herdershond er achteraan en dropte het in de houtmand. "Je hebt goeie hulp!"riep de man en wees daarbij naar de kwispelstaartende hond. Nu pas had ze in de gaten dat ze in de gaten werd gehouden en knikte zonder een woord te zeggen.Wat moet die man? ik ken hem niet, te minste zo op het eerste gezicht, dacht ze, en ging weer verder met het hout kloven. "Zie je niet wie ik ben, je kleine broertje Kobus! je ben me toch zeker niet vergeten hé, Klazien?" Plots smeet ze de kloofbijl op de grond, gaf een rauwe schreeuw en keek vol verbazing naar de man die beweerde dat hij haar kleine broertje was, haar kleine broertje Kobus. Nee dat kon niet!

Jaren geleden had men haar verteld dat haar lievelingsbroertje, haar lieve kleine Kobusje, te gelijk met haar vader en moeder om het leven was gekomen bij een fataal vliegtuigongeluk. Na vele maanden van zoeken was het vliegtuigwrak uiteindelijk, in de haast ondoordringbare rimboe van een onbewoond tropisch eilandje in de Stille oceaan, terug gevonden. De stoffelijke resten van een deel van de inzittende waren zo verbrand dat herkenning van wie of wat ze waren niet meer was vast te stellen. De grote vraag was toen of er ergens nog een spoor van overlevende werd gevonden. Al snel bleek dat er geen enkel bruikbaar spoor  meer te vinden was. Alles was door de tropische natuur heel snel overwoekerd en opgeslokt. Zodoende werd het zoeken, na enkele weken van vergeefse pogingen, gestaakt en werd het dossier gesloten verklaard.       

Moraal verhaal

 De regenworm kermde dat het eeuwige leven hem haast was ontgaan omdat opeens daar was een rode haan. Snavelpikkend met zijn rode hanenkop propte hij de regenworm na veel gewurm in zijn hanenkrop. Maar de worm was niet van gisteren en op zijn achterhoofd gevallen en beet de rode haan in zijn rode hanenballen. Van schrik kraaide de haan als een valse kapoen en dat gekrijs vond de boer echt ongepast en onfatsoen. Zo heeft  hij snel de rode haan van zijn rode hanenkop ontdaan. De worm is na deze brute slachtpartij ongezien verdwenen in de groene koeien wei. Zo is de moraal van dit verhaal, als je iets zomaar flikt niet alles ongezien wordt gepikt.     

Voorjaar

Over gevlogen meer dan te tellen was een zwerm van gakkende vleugelwiekers zonder uitlaatgas. Zomaar zonder end voorbij gerend door boksende rammelaars met hun moertjes in hun voorspel voor zusjes en broertjes. Elke ochtend wakker door het geluid van merel gefluit de een nog virtuozer dan de andere merel gozer. Het is allom gefladder en gefluit kraaien of paaien om de hom of kuit. Het voorjaar is pas echt begonnen zodra het zorgen voor nageslacht in woord en daad luidkeels is bezongen. 

Bijsmaak

 De intensieve veehouderij heeft de laatste jaren er een flinke concurrent bij gekregen. Het is zo op het oog te zien een gewone alledaagse concurrent. Maar dat zijn zijn ze niet: deze o zo keurige elektriciteitsmaatschappijen. Door het zogenaamd schoner maken van het milieu, lees uitlaatgasvrij, moet het hele wagenpark grootschalig aan het infuus. Zo zijn hele hordes(accu)automobilisten laadkabel afhankelijk geworden. Net als in de intensieve veehouderij is de leverancier van het voer, lees elektra, de spreekwoordelijke de spekkoper. Water wind en zon zijn immers(gewoon) gratis toe te eigenen. Overal in stad en land zie je de auto's aan de infuuskabel van de energie cowboys hangen. Onafhankelijkheid is ook hier, alle stuwdammen windmolens en zonneparken ten spijt,vele megawatts verder weg dan het vrije water zon en wind zijn. Want van wie is het water de wind en zon eigenlijk? Het is net als bij de dieren in de intensieve veehouderij. Alleen bestelen zij hier mensen van hun onafhankelijkheid, in hun vrije gaan en bestaan. Het mini delen in hun mega winsten heeft net als bij de miljoenen uitgebuite koeien varkens en kippen, een wrange en nare bijsmaak. 

Hiernamaals

Ik heb de weg terug even in mijn spiegelbeeld zien verschijnen. Verdwijnend om nooit meer te zijn wie ik was verkleinend. Het dorre hooi wordt nooit meer het groene lentegras. Het koren heeft de tijd nodig om te blijven in haar wederkerigheid. En ik denk niet te zullen vergaan om dat ik eet van dat steeds weer opnieuw ontkiemende graan. Zo is mijn hoop niet iets triviaals maar een hoop die voort leeft in het alledaagse hiernamaals. 

Helen

 Net als je denkt dat je de laatste trein hebt gemist verschijnt er een postkoets aan de horizon. Je reis wordt een terugreis door je geheugen te laten reizen naar de jongheid van de tijd. De veronderstelling dat alles altijd vooruit moet gaan is soms frustrerend als je daarin even niet in mee gaat. Verlies van een geliefde is meer dan het kwijtraken van een mens. Het is ook het verliezen van zijn of haar leefwereld met gewoontes en on- gewoontes, met zijn verloren zijn. Niet in afzondering ligt het helen nog in overdadige aandacht. Het helen zit in je zelf opgesloten. Geef je zelf de vrijheid met een terugreis zonder het heden los te laten. 

Vreemde vogel

 Ondersteboven er bovenop komen, het boomklevertje is een ware acrobaat. Ook al ben je als struisvogel vleugellam geboren, flink de vaart er in houden is wel je specialiteit. En de gierzwaluw hoeft echt niet naar Beter bed om comfortabel te kunnen slapen, zij of hij slaapt op vijf kilometer hoogte door de thermiek in vogelvlucht gedragen. Welke vogel is niet uniek in gedrag en uiterlijk. Dan is er alleen nog die vreemde vogel, die vogel zonder vleugels nog eigen drijfvermogen en het opstijgen zonder technische hulp zit ook niet in deze vogel. De naam van deze arrogante eigenwijze gewelddadige vreemde vogel is ´mens´, maar dan zonder hoofdletter en snavel. 

Wind

 Even stond de wind stil om zich daarna ongezien om te draaien, de wolken botste en tolde in het rond. De verandering van windrichting is veel meer dan luchtverplaatsing. Het is een onberekenbare emotionele natuurkracht die elk vermoeden van opzet buitenspel zet simpel en alleen door zijn eigen wervelwind te spelen. Wind is het grootste en meest onzichtbare muziekinstrument, van bombastisch stormgeloei tot haast onhoorbare windstilte. Dat je van de wind niet zou kunnen leven, daarvan bewijst de molenaar, in welke hoedanigheid dan ook, het tegendeel. Dus wel of geen wind, voor de wind tegenwind, of wind die niet mee zit, het is en blijft oppassen geblazen. 

Een beetje fleur

 "Het is maar net wat je wil", zei de paddenstoel tegen de spitsmuis. "Of je neemt een hap uit mijn lijf en sterft een gif dood, of je laat me met rust en gaat eikeltjes zoeken". De spitsmuis was zeker niet op zijn achterhoofd gevallen en koos voor zijn leven en het leven te laten leven. Niet veel later zat hij met z'n rug tegen de paddenstoel aan een pas gevonden eikeltje op te peuzelen. " Het is heel goed van je paddenstoel dat je mij waarschuwde voor het giftige lijf van je ik had het echt niet in de gaten gehad, je ziet er zo aanlokkelijk uit met dat rood en die witte stippen, echt om van te smullen, maar nee dus." "Weet je wat het is,"sprak de paddenstoel. "Ik leef voornamelijk ondergronds en als ik dan een keertje er even tussen uit wil dan zet ik mijn mooiste hoedje op dat geeft de natuur een beetje fleur, begrijp je? De spitsmuis gaf het volmondig toe. "Ja dat is zo een beetje fleur, een beetje fleur dat is het." De zon scheen die dag nog laat tussen de kale bomen door terwijl de spitsmuis met zijn rug tegen de paddenstoel aan in een diepe slaap was gevallen. "Een beetje fleur,"prevelde hij.  

Niet zien

 Hoe gemeen moet je kunnen zijn om je eigen broedervolk te vermoorden. Hoe verdwaald moet je zelf zijn om dat volk in een oorlog te laten verdwalen. Wat is er met je geest gebeurd waardoor hij een barbaars beest  in jou heeft gecreëerd. Liefdeloos meedogenloos handelen in de veronderstelling dat je het eeuwige ongestraft mag tarten. De tijd komt dat ook jou tijd is geweest en de rekeningen worden vereffend met terugwerkende kracht. Hoe blind kun je zijn om dat niet te zien.     

Gebroken glas

 Ondanks het gebroken glas bleef de liefde heel

Dat de scherven het geluk brachten was ons deel

Liefde die door de maag gaat klinkt misschien heel wijs

Maar de eindafrekening heeft soms een torenhoge prijs

Dus blijf gewoon lachen ondanks het gebroken glas

Omdat de liefde ongebroken is en  zal blijven zoals hij was

Ongerept

 Wat is ongereptheid als zelfs het onkruidje tussen de stoeptegels niet mag bestaan. De ongerepte natuur is geen ver van mijn bed verhaal, het is de alledaagse realiteit van onze menselijke bemoeizucht met alles wat leeft. Deze ijskoude controle bakkerij van het heden bakt valse toekomstbroodjes waar we ongemerkt van eten. Wees moedig en creëer voor jezelf een stukje ongereptheid. Hoe en waar en in welke vorm  dan ook is in weze niet van belang. Laat jouw tijd zijn eigen tijd lopen, laat jouw licht zijn eigen licht schijnen, manipuleer ze niet, dwing ze niet anders te zijn maar laat ze ongerept in hun wezen en in hun zijn.   

Teamgeest

 De inkopper wordt ondanks zijn harde hoofd door de stopper van zijn glorie beroofd. Pas als het hele spel is gespeeld worden de doelpunten verdeeld. Links of rechtsbenig fel of razendsnel super lenig het is niet aan de punten te zien want de winner wint nooit zonder een goed spelend team.

Nagelbijten

Hij stond op een hoopvolle kier maar de ijzige onderhandelingswind sloeg hem met een dreun zo  hard dicht dat de sleutel er uit sprong. Onwillige sleutelbewaarders hebben geen drang naar het vinden van de oplossing. Het grote vingerwijzenspel heeft zulke proportionele vormen aangenomen dat niemand de durft heeft hem neer te sabelen. Doe even normaal zal opnieuw uitgevonden moeten worden. Tot die tijd is het kijken naar het nationale nagelbijten kampioenschap  zodat de hoop niet in bange dagen verdwijnt.   

Gewetensnood

Dan is er ineens veel ongerustheid over de toekomst van de planeet aarde.  Het is die ongerustheid die vragen stelt en antwoord vraagt aan de oude wijze man.

Onze industriële eetcultuur kent nauwelijks verwantschap met de natuur. Het is de grondslag die met een ongecensureerde ongeremdheid de aarde laat verhongeren. Het claimen van het huis waar je te gast bent en het vervolgens uit te wonen te verwoesten, daar komt vroeg of laat een regen of droogte verhaal op. Het hebben van ogen en oren, in welke vorm of uiting dan ook, is niet alleen aan mensen gegeven. En dan nog even dit: kijk naar het ongeziene, luister naar het onhoorbare, voel en proef de eeuwige drang tot bestaan in welke vorm dan ook en eet zonder gewetensnood het hemelse mana het aardse brood.   

Goedgelovig

Na het onthoornen blijken de horens van de koe niet van goud maar van blik te zijn. Ook de kip die gouden eieren zou leggen kan haar beloftes niet waarmaken omdat ze een biseksueel hoentje is. Gouden bergen nog de postcodeloterijtruc en al wat dies meer zij, het is gewoon heel veel beloven maar zeer weinig geven zodat het goedgelovig volk in vrede blijft leven.   

Licht

 Met te pas en te onpas uit de pas lopen is het onmogelijk je juiste cadans te vinden. Onze chromatische  bewegingen zijn gevoeliger voor verstoringen dan het niet bedachte plotselinge. Laat je eens overvallen door je eigen denkbeeldige gekke plan en doe er iets mee. Waarom niet achteruit van binnen naar buiten stappen. Gewoon je eigen belletje trekken naast de pot flossen boterhammen zonder boter hammen melk uit een eierdopje slurpen zomaar een dag niet naar huis of werk gaan. En als kers onder de taart: lach als het huilen dichterbij is gekomen dan je had verwacht en bedenk iedere ochtend is het te pas of te onpas gewoon weer licht.

Omdraaien

 Meer is het niet dan even omdraaien. Omdraaien van wat tegendraads in je spreken en luisteren is. Je gedachten losdraaien van het beklemmende negatieve denken en luisteren. De zelfde woorden in andere toonaarden spreken of zingen maakt de positieve energie vrij die in de tonen gevangen zit. Meer is het niet dan even omdraaien.

Vriendschap

 Een heel bijzondere verschijning was hij wel. Hoe zo? nou hij was zo lang en smal als de vlaggenmast van een schip en er was geen grammetje vet aan zijn lijf te vinden. Vroeger werd zo'n iemand geheid een bonenstaak of lange slungel genoemd maar het is geen vroeger meer en trouwens niemand weet vandaag de dag nog wat een bonenstaak is behalve enkele moestuiniers van de stokoude stempel. Piek Pangaarden is ook geen gewone naam maar de lange Piek moest het er mee doen want vader en moeder Pangaarden piekerde er niet over om hun torenhoge knul anders te noemen dan Piek. Het waren niet de alledaagse dingen waar Piek tegen aan liep, het op tijd bukken zat in Piek z'en genen, nee hij liep vooral tegen veel onbegrip aan en het zich daar aan stoten deed hem veel pijn. Maar op een zekere dag was deze ogenschijnlijke normale dag zomaar een geluksdag geworden. Het was de dag dat Piek een echte vriend tegen kwam. Niet meer dan een dikke stoeptegel hoog en haast net zo breed, zuiver en puur het tegenover gesteld van Piek. Het kwam eigenlijk zo. Piek was zoals altijd gewend zijn lange lijf te krommen om dat de gewone mensenwereld nou eenmaal niet voor ongewone is gemaakt in welke hoedanigheid dan ook. Het was zo'n dag dat Piek een beetje met zijn hoofd in de wolken liep te piekeren over of hij wel ooit een leuke kameraad zou vinden. Door al dat gepieker lette hij even niet goed op en stootte zijn hoofd tegen een hoog hangende boomtak. Met een flinke smak lag hij met zijn ellenlange lijf te creperen van de pijn. "Heb je veel au," fluisterde een donkerbruin stemmetje in zijn oor. "Je ligt boven op me bolle buik en dat kriebelt behoorlijk." "Wie ben jij eigenlijk dat je zo vlak bij mijn oor kunt praten en giechelen dat ben ik helemaal niet gewend", kreunde Piek. "Ik ben Bennie Tegeldik en woon hier vlak om de hoek in een tiny hous, als je zo blijft liggen zie je het vanuit je ooghoeken." Om een goed gesprek te kunnen voeren leek het Piek handiger niet op te gaan staan. Eindelijk was er nu iemand waar hij direct oog en oor contact mee had. Ja en zo is het gekomen dat ze de aller beste maatjes zijn geworden om dat hun tegenstellingen overeenstemde met elkaars gevoel voor een mooie vriendschap.                                                                                                                                                                 

Het mana van hoop

Lied van hoop

Als je de hoop op vrede niet opgeeft

Je denkt dat oorlog er niet bij hoort

Zoals een slang niet in een wieg 

Weet dan dat oorlog nooit geboren wordt 

Als de slang de wieg niet vindt

 

Begraaf je hoop niet bij de doden

Breng hem naar die wieg

Zorg dat je stem het wiegelied zingt

Voer de vredesduiven met het mana van je hoop

Droog je tranen met dat geloof

Lichtpuntjes

De gids had het hem nog zo met zekerheid verteld dat er boven op de heuvel de allermooiste lichtpuntjes waren te zien. Dus...

Na een lange wandeling waren ze eindelijk op de top van de heuvel aangekomen. Daar stonden ze met ze drieën, vader moeder en hun bikkelkind, klein maar dapper als stapper. "Ik zie nergens die beloofde mooie lichtpuntjes!" riep de vader naar zijn mede wandelaars. Ook nadat hij in de reuzen eik, die boven op de heuvel stond ,was geklommen, riep hij nogmaals dat hij in de verste verte geen enkele lichtpuntjes zag. Ineens riep een heldere kinderstem, "Pap je kijkt te ver, hier beneden zijn die mooiste lichtpuntjes. Wij zijn jouw allermooiste Lichtpuntjes!"