Zonder grenzen

Veel meer dan vaag herkennen is het niet
Kleine vogels die rode bessen pakken
Stuivend zand blijft in ogen plakken
Kransvogels koperwieken in kwetterlied
Ik die niet versta hun snavelfluiten
Hoor slechts wilde wind in oren tuiten
Hun dubbelvlucht vult de vroege winterlucht
Op doortocht naar het land zonder grenzen
 

Coma+

Nog even dan is de apocalyptische krullenkuif
In zijn bemoeienis clichématig  door een drieklapskus
Van het kolveniersgilde in een kruisafname gestrand
Het hartstochtelijk kermen van het vetloosvarken
Is door de burgerjournalistiek als ambiquïteit geriposteerd
Zijweggetjes zijn vluchtwegen voor de tandeloze trekhonden
Hun buiskleven sterft in comakijken comazuipen comazijken

Jongensgezicht

Zijn jongensgezicht is gestempeld in de modderklei
Ritmisch kanongebulder trommelt de dodenmars
Zo zullen de requiems van tranen zij aan zij
Mee marcheren in een vlag vertoonde heilige farce 
De generaals zijn achter gebleven bewust onschuldig
Aan het spel van 'Ein frischer flöliche krieg'
Zijn jongensgezicht in mij gegrift tijd geduldig
Blijf bij mij zodat in jouw dood mij de vrede niet ontvlieg    

Samenleven

Zal het, dat de domheid overwint en de wereld daaraan is geofferd.
Of is de politieke wakkerschudding van de comapatiënt geslaagd en gaat de aimabele intelligente mens zich zelf regeren. We kunnen schreeuwen dat een leider niet mag zijn een andermans kwelling maar een heler, een maker van een gezonde samenleving. Maar laten we vooral in eigen doen, in eigen weldoen, in eigen laten, in eigen nalaten het spoor volgen van de hoop en samen samenleven. 

En ja,...

En ja, als je bent wie je bent
En ja, alle kastelen hebt bezocht
En ja, je moet leven in een tent
En ja, omdat je ziel is verkocht
En ja, vluchten is geen niet zijn
En ja, je bent ook hier ongewenst
En ja, geef mij erbarmen zonder pijn
En ja, ons erbarmen is liefdeloos begrensd
En ja,......