Tuesday, April 28, 2009

Spaargeest

Dat is sterk, er brand nog licht op zolder, heeft iemand het niet uit gedaan? Of is er misschien een zoldergeest aan het werk, ik dacht dat ik hem even zag zweven voor het zolderraam. Wie gaat er dan naar de zolder om te vertellen tegen de geest, dat hij beneden koffie kan drinken, want we vieren een verjaardag feest. Even keek hij geestig en verbaasd omdat niemand bang was voor gezweef, ik vroeg hem zelfs waarom hij op een verlichte zolder verbleef. Hij antwoordde fluisterend zacht "Ik heb het in de nacht nogal hoog in mijn bol want in kelders en spelonken klinkt mijn stem te angstaanjagend hol". "Maar ik doe voortaan gewoon het licht wel uit, dat spaart veel energie en ook een hele euro duit".

Monday, April 27, 2009

Ikke en de rest....

Het is de geldingsdrang die altijd voordringt in de rij
Geldingsdrang is de dranger die het lieve verdringt in mij
Even is het stil, de dag lijkt gewoon een siësta te houden
En in loomheid rust hij even uit om zichzelf te behouden
Maar het is mijn geldingsdrang die dat al snel negeert
En voort raast als een trein die de afgrond dom begeert
De tijd heeft nog een code of een steekhoudend verhaal
Hij zoekt simpel zijn eigen weg, de weg naar zijn bacchanaal
Gedrang en voorgedring, ze zijn altijd voorzien van dat ene ding
Dat voor je het weet egocentrische egoïstische egotripper heet

Sunday, April 26, 2009

Zegel tuin

Ik heb een tuintje niet veel groter dan een postzegel breed en lang
Dat tuintje beleef ik in alle enorme kleinheid als mijn natuurlijk behang
Een bloem, een bonsai struikje veel meer groeit er niet in die aarden ruit
Het is voor mij voldoende buitenleven, als je begrijpt wat dat beduid
Zon en regen, zijn ook voor mijn postzegel tuintje als een boven zegen
En ik geniet alle dagen van de mooie natuur als ik door het keukenraam
Naar mijn grootse enorme mini tuintje gluur

Saturday, April 25, 2009

Spuitgast

Een ratelslang uit de Amerfoortse dierentuin solisteerde als brandweerslang bij de brandweer van het mooie Bos en Duin. Hij was zijn luie slangenleven al jaren meer dan zat, dat maakte dat hij op den duur heel weinig at. Toen hij zo dun als tuinslang was geworden sloop hij stiekem weg zonder bedroefde afscheidwoorden. Maar de brandweermannen van Bos en Duin waren zeer verrast door hun nieuwe sissende en spuitende gast. Door zijn sissen en slangenblazen begon de brand steeds harder en feller te razen.Ze brachten de slang weer terug naar de dierentuin in Amersfoort en de slang siste als in een slot ackoord.'Ik woon liever in een gevaarlijke slangenkuil dan ik door bos duinen kruip vies en vuil.'

Thursday, April 23, 2009

Uit geschreven

Er is een schrijver gestorven even voor de helft van zijn leven. Die andere helft is als een te goed op zijn levensloop regeling bij geschreven. En in café , 'De Schrijvende Bever, rouwt de letterwereld duizend columns lang. Want in het krantenbehang is zijn inktloos wit gezicht verschenen, starend als een niet te willen doodsbericht. We zijn even stil en droeve om zijn Ik ontslag, maar wat blijft wellicht, is zijn onbekommerde gulle lach als symfonisch geheugen gedicht.

Wednesday, April 22, 2009

Geen gepieker

Piete pieter peuter
Wat is dat voor een geleuter
Onzin met veel flauwekul
Is ouwehoeren met slap gelul
Het bier is hier goed te drinken
Daarom blijven we er ook op klinken
Klinken op de goede smaak
Daardoor is er veel vermaak
En geen geleuter met gepiekerpeuter

Tuesday, April 21, 2009

Black-out

Even was mijn leven niet te zien
In dat even was er de schijn van geen leven
Geen schijn van leven, een dag of acht of tien
Misschien wel hoogstwaarschijnlijk ietsje meer
Mijn hart getijden gingen wel in regelmaat op en neer
Mij niet zien, is niet van de dood het levende bewijs
Altijd is er een schijn van leven onder mijn koude eis
Ik was even de weg kwijt door een verblinde vlek
Maar jij bleef gewoon zonder tijd roven in mij geloven
Geloven in mijn levende come-back

Monday, April 20, 2009

Spinsels

Voor mijn raam zit een spinnenweb
Het is het mooiste gordijn dat ik heb
Het wisselt elke dag van spin patroon
De spin zit in zijn web als heilig icoon
Nimmer zag mijn raam zeem of spons
Mijn spinnenweb gordijn krijgt nooit de bons

Sunday, April 19, 2009

Kap er mee

Al meer dan 75000 vervaagde dagen
Is de zon in gepaste enen hem met warmte verschenen
De oeroude zomereik uit het lang verdwenen reuzenrijk
Hij heeft zijn eeuwige levengever zien gaan en boven komen
Achter gebleven op het slachtveld van gesneuvelde bomen
De tijd heelt niet alle wonden dat is als een vals geloof verteld
Mensen leven in kapsyndromen waardoor de wereld wordt geveld
Maar geloof mij, zonder levende bomen dode toekoemst dromen

Friday, April 17, 2009

Zonne regen

Het is niet de zon nog de regen
Die het wel, of even nog maar niet
Op de weegschaal 't gevoel laten wegen
Het wegen in grammen van verdriet
Wellicht is het te licht of zichtbaar te zwaar
Gooi al het gewaar maar in een grote regenton
En zie dat alles naar de verre bodem zinkt
In het rimpelende spiegelt de warme zon
Hoe raar soms ook, dat het niet te verdragen klinkt

Thursday, April 16, 2009

Lachgas

Geef eens wat lachgas
Gewoon wat lachgas in the air
Want pruilen en hevig snotterhuilen
Stiekem grienen en wat miezemuilen
Maken van het leven geen fancyfair

Wednesday, April 15, 2009

Choco shocking

Het is veel meer dan even blijven
Zonder een bestemming als een doel
Terwijl ik kijk naar de heerlijke chocolade lijven
Hun lekkere flagrante arrogantie geeft een zoete smoel
Schofferen met het gedogen van een brutaal smul fatsoen
Zij zijn dan zeker de daders van het meer dan langer blijven
Het langer blijven van de niet te verbloemen lekkere negerzoen

Tuesday, April 14, 2009

Kijk om hoog

Ik loop zomaar onder haar door, zomaar zonder iets bijzonders te zien. Te zien het wonder boven wonder, dat zich ontplooid boven mijn hoofd zonder haar gegrien. Na een week of misschien iets meer, is het over met het wonder door wind en regenweer. Zij is een keer in het jaar als mooiste lente bruid getooid met meer dan duizend bloemen. Ze wordt gekust door vlinders hommels en ontelbare bijen die vrolijk in haar bloemen zoemen. En ik, ik loop zomaar zonder mij te verbazen over deze pracht en praal, heel banaal zomaar onder haar roze bruidskleed door. Totdat een bezige bij zoemend fluistert in mijn oor. Wat ik moet zien in deze meer dan duizend bloeiende schoonheden, het is de kunst van het moment dat het nu kent anders is het nu verleden.

Sunday, April 12, 2009

Haasje repje

Pasen is haast ieder jaar het zelfde, de regels zijn in de loop van de jaren wel enigszins verandert bijgeschaafd of versoepeld, althans als het over de goddienstige viering er van gaat. Maar naast de bestaande religieuze beleving is er veel bijgeloof en natuurlijk ook puur menselijke of zelf een echte commerciële beleving bij gekomen. Ik heb dit jaar met Pasen een heel andere, een haast onvoorstelbare ervaring met dit oeroude feest gehad. Het zo door de supermarkten als een wel haast godsdienst aangeprezen paasbrunch gebeuren, stelt bij ons niet zoveel voor. Gewoon een lekker zacht gekookt b.d. eitje en echte bruine boterhammen met oude kaas, geurige kom thee of koffie dat is alles. Na dit gezellige kwebbel en klets ontbijt besloot ik het mooie paasweer met een wandeling aan de lijve te ondervinden. Het, ‘ik ga even een stukkie lopen, ik ben zo terug,’ werd door mijn vrouw , ‘met ja ja, dat zo terug dat weet ik zo langzamerhand wel’, een beetje hilarisch afgedaan. Al spoedig was ik onderweg, ik had een paar stevige laarzen aan getrokken, want ik was deze keer van plan mij niets van de gebaande wegen aan te trekken. Dus hup over het hek, het nog runderloze weiland met de talloze molshopen in. De zon scheen prachtig en ik genoot van de omgeving alsof het de eerste keer was dat ik daar liep. Zo flink doorstappend hoorde ik ineens een klagelijk gejammer, een soort dierlijke klaagzang. Ik keek naar mijn laarzen of dat ik misschien boven op een hardwerkende mol was gaan staan, maar dat was gelukkig niet het geval. De oorzaak van het gekerm ontdekte ik toen ik een tiental meters verderop tweepaar harige pootjes boven het maaiveld zag uitsteken. Toen ik voorzichtig dichterbij was gekomen, zag ik tot mijn stomme verbazing een haas in zijn hazenleger op zijn rug liggen met alle vier zijn lange hazenpoten stijf omhoog. Er werd niet machinaal gemaaid op dit weiland, dat wist ik, dus dat kon niet de oorzaak zijn van dit bange hazen gedrag. Sommige mensen hebben de gave om met dieren te kunnen communiceren, zeg maar een soort praten er mee. Ik behoor tot die sommigen. Dus ik ging zo onopvallend mogelijk op mijn knieën bij de klagende haas zitten. Hij keek mij met zijn mooie hazenogen aan, hield op met kermen, en vroeg wat ik kwam doen, want eigenlijk was hij het gedoe met mensen meer dan spuugzat. Als echte paashaas was hij de dagen voor Pasen alleen maar in de weer geweest met het verstoppen van eieren, want dat vinden de kinderen zo leuk. Hij had een mega opdracht gekregen van een grote supermarktketen om duizenden gekleurde eieren weg te stoppen. “Nu ben ik het haasje”, riep hij treurig, “ik heb geen poot meer om op staan’, jammerde hij verder. Dit paasfeest is voor mij en mijn vrouw onvergetelijk geworden, want toen ik het verhaal aan haar vertelde ging zij direct met mij mee om het arme dier te verzorgen. Hij werd door haar vertroeteld en als het ware met zijn zere pootjes in de watten gelegd. Waar of niet waar? Sommige verhalen moet je gewoon geloven anders zijn de sprookjes de wereld uit.

Thursday, April 9, 2009

Ander geluk

Als een dronken schelp door de branding gevangen in bossen wier, strandde ik op het strand bij de Noorderpier. Regen verdunde het kwellende zout en ik verwachtte benauwd dat een kind mij vinden zou tussen het wrakkenhout. Mijn reis was het einde van een waterig bestaan, ik voelde een krak en nog een, de landrover van de strandvonder kwam er aan. Met gebroken hart bleef ik achter samen met het warrig wier, geen kinderhand vindt mij nog hier. Maar treuren doe ik niet om mijn onfortuinlijke gestrandde landing, ja, ik luister nu uur na uur naar het orkestrale orkest van de eeuwige branding.

Wednesday, April 8, 2009

Bio logisch

Dit klokhuis is voor mij mijn'bed end breakfast' zonder meer
Ik blijf hier een winter wonen, wellicht tot beter zomerweer
Om mijn heen is alles van appel, waar ik wel moes van lust
Maar tegen dat het gaat voorjaren is het gedaan met de rust
Mijn leven is gezien sociaal, ik ben eigenlijk drie dimensionaal
Als appelzaagwespje leg mijn eitjes in de mooie appelbloem
Ik word dan een wormstekig wezen en ben ik in mijn honeymoon
Na een appelmoessig sappig leven, winterslaap ik als een saaie pop
Door warme stralen van de voorjaarszon word ik wakker gespot
Ik verander door een metamorfose in een appelzaagwespje wezen
Dan is mijn cirkel rond met deze mooie bio en logische zegen

Tuesday, April 7, 2009

Klein geluk

Hij zag niemand staan, niet dat hij blind was, nee, dat viel heus wel mee. Maar door zijn hoogmoedwaan had hij dat verwaande waanidee. "Ik ben meer dan alle andere op deze simpele aardse planeet, dat komt gewoon omdat ik van alles veel meer dan die andere weet." Zo sprak hij hooghartig over zichzelf als een helderziende alwetende profeet. Op een dag, het was zowat half in mei, kwam hij een klein jochie tegen, die tegen hem zei."U lijkt een beetje op mijn lieve opa ,die helaas er niet meer is, maar u bent hem niet als ik mijn niet vergis." "Want mijn opa wist van alles veel meer dan u heeft laten zien, hij kon mij zijn echte verhalen vertellen, niet een maar zeker wel honderd en tien. Toen gingen bij de verwaande man ineens zijn ogen open en hij vroeg met een vriendelijke stem." Mag ik dan misschien je pleeg opa wezen?" " Ik ga dan zeker met jou zijn boeken lezen ook al lijk ik niet helemaal op hem."

Monday, April 6, 2009

Wipkip

Een paashaas en een scharrelkip wipte samen olijk op de wip
Maar als de langoor omhoog wipte gilde hij als een bange haas
Daartegenin luste de scharrelkip van lekker op en neer wippen wel kaas
Daarom ze riep hard kakelend naar de bange springer in het veld
Spring er dan gewoon van af voor je helemaal van angst bent uit geteld
Ik roep wel die rooie stoere sexy scharrelhaan voor een lekkere wip
Dat is beter voor mijn scharreleiereren want ik ben een echte wippende Scharrelkip

Saturday, April 4, 2009

Krantenfop

In geen enkele krant is het haast te lezen, een echt positief bericht. Het gaat eigenlijk alleen over de ingekrompen economie en crisistijd. Wel zijn er allarmerende berichten over de vaak slechte bedrijfsresultaten, faillissementen en almaar dalende omzetten. Het op en neer stuiteren van de beurskoeren maakt van op winst gokkende beleggers verliezende onderleggers. De van oudsher zo vertrouwde banken zijn verworden tot een soort van staatseigendom of dragen de schijn met zich mee als onbetrouwbare dubieuze instelling. Er is ook in de bouwwereld door een afnemend vraag naar woningen en kantoren, een penibele situatie onstaan. Gelukkig is er van dit alles, in de niet door de mensen gemaakte wereld, ik noem het de natuur, iets te merken. De bouw van behuizingen, in de vorm van nesten en andere onderkomens, is juist fors toegenomen. Maar ook bouwt de natuur gewoon stug door aan de toekomst van het leven. Bomen en struiken lopen uit en overal zie je de voorjaarsbloemen te voorschijn komen. Insecten worden weer wakker en soms vervelende stekende beesten. Het gepiep in de volgelnesten zorgt voor extra veel bedrijvigheid, kortom gezegd en geschreven, er is helemaal geen crisis in wereld, in het echte leven. En die andere gaat gewoon over door de hebzucht te begrenzen en te veranderen in het andere dat genoeg heet.

Thursday, April 2, 2009

Spring de sprong

Ik waag de gok en spring uit een vliegtuig zonder parachute, de aarde is zeker nog vijfduizend meter onder mij, dus heb ik tijd genoeg om een noodplan te bedenken om niet te pletter te vallen. Wat is dit voor een onzin, kreeg ik te horen toen ik dit opperde tijdens een vergadering. In die bewuste vergadering werd n.l. een voorstel gedaan om een fusie aan te gaan met een zakenpartner in de zelfde branche waar ons bedrijf zich in had gespecialiseerd. Ik had van mijn ouders geleerd dat je niet groter moet willen zijn dan je eigen lichaam aan kan. Trouwen doe je ook niet op een achter na middag als je een gelukkige toekomst wilt opbouwen, zei mijn moeder met haar, voor andere misschien simpele, wijsheid. Er is gelukkig naar mijn 'wijsheid' geluisterd, en dat was maar goed ook. Enkele weken na die geruchtmakende vergadering, las ik in de krant onder de vermeldingen van faillissementen de naam van het bewuste bedrijf waar onze onderneming mee wilde fuseren. Bankroet door zelf overschatting is een ziekte die niet door een financiële injectie voorkomen wordt. Als dank voor mijn blokkering van het fusieplan kreeg ik van mijn baas, voor de zekerheid, een parachute-spring-cursus aan geboden. Toen ik dat hoorde sprong ik van opwinding een gat in de lucht.

Wednesday, April 1, 2009

Afstandelijk

Mensen zijn aanraak schuw geworden door het fenomeen dat afstandsbediening heet. Er zijn heel veel machines, apparaten en doe dingen die niet eens meer werken zonder een afstandbediening. Verlichting aan uit of dimmen, zonwering wel of niet, namaak openhaard aansteken, auto met centraledeurvergrendeling, garagedeur open dicht, het zijn slechts een aantal voorbeelden. Maar het meest bizarre van alle afstand bedienbare zaken is toch iets wat ik laatst bij een bergravennis meemaakte. Na het bewijzen van de laatste eer en de bekende godsdienstige rituelen, gaf de uitvaartbegeleider, na het uitspreken, van:"Stof zijt gij en tot stof zult u wederkeren". Een zeer gedecideerd knikje naar een medewerker van de begraafplaats. Ik zag dat hij een afstandsbedieningsapparaatje uit zijn uniform haalde en vervolgens de kist geruisloos naar beneden liet zakken. In een later gesprek met een van de personeelsleden van het uitvaartbedrijf bleek, dat deze zelfde op afstand bedienbare kisten-zak-methode ook in het crematorium wordt toe gepast. Goed, we zijn natuurlijk als snel en modern levende mensen helemaal niet meer geintreseert in dingen die niets meer met het levende leven te maken hebben. Ik noem het maar doodgewoon de dood. En ja, dan is die op afstand bedienbare doodkisten- zakker, een prima afstandelijke dooddoener.