Tuesday, July 29, 2014

Troost en hoop

Het licht verdwijnt welhaast ongemerkt in de vergrijzing. Nog even flakkeren zijn fonkels als een bijna gedoofde kaars.Maar het donker wil er niet zijn, het is niet zijn gebied, niet zijn werkelijkheid. Verdwaal niet blijf op de weg  ondanks uitzichtloos verdriet. Kijk en zie dat ik er ben en ik blijf bij je als jouw lichtdrager.Dit licht van troost en hoop zal niet verdwijnen, geen wind zal die kaars vervagen. In de tijd zit het verloop van je pijn, de tijd geeft je weer hoop en ik zal er zijn, om ,hoe wellicht waarachtig klein, een lichtje van hoop en steun te zijn. 

Monday, July 28, 2014

Met elkaar

Loop je eigen pad
Loop het met mensen
Mensen die hun eigen pad lopen
Mensen die goede gedachten schenken
Loop het en deel het pad met hun
Je pad en je goede gedachten
Loop het  maar
En beleef met elkaar
Het pad

Saturday, July 26, 2014

Littekens

Uit de chaos zal een nieuwe redelijkheid moeten ontstaan.
Anders is sterven alleen maar dood gaan, verdriet alleen maar tranen. Het waarom vraagt naar een antwoord, vraagt ook de realiteit, om te zeggen, dat er geen waarom is. Want als er zoveel leed is, zoveel radeloosheid, is een waarom niet te zeggen. Samenleven is soms ook samen sterven, samen stilaan zwijgend verder gaan, het is afscheid nemen, samen huilen, vuisten ballen, vloeken tieren, machteloos zijn, en als het niet te begrijpen is, gewoon stil zijn. Ook als de tijd de wonden zou genezen, wees dan er van bewust dat de littekens blijven. 

Thursday, July 17, 2014

Gewetenloos

Als de gewetenloze domheid zich in mensen heeft genesteld, dan maakt het niet uit wat hij doet.Als die zelfde gewetenloze domheid niets, maar dan ook niets weet van het verdriet dat ze heeft veroorzaakt, dan wordt het tijd dat er een grens wordt getrokken om die gewetenloze domheid te stoppen. Als de leugen zolang liegt dat hij zichzelf onwaarschijnlijk gaat achten, het liegen alleen achterblijft tussen de brandende brokstukken, maak dan een front van waarachtigheid tegen deze basale domheid. 

Monday, July 14, 2014

Vrij om te kiezen

"Je bent vrij te kiezen," zei de ezel tegen de krokodil. Ja dat wist de krokodil ook wel, maar of dat de oplossing was?
"Wat is het probleem?"vroeg de waterbuffel, want hij begreep er niets van waarom de krokodil niet kon kiezen tussen een halfuur touwtje springen of bungeejumpen. "Ik zou het wel weten, dat bungeejumpen lijk mij helemaal te gek joh!" De krokodil had de hoofdprijs gewonnen tijdens de zomerquiz, hij had alle vragen goed, maar nu was hij een slapjanus om dat hij niet durfde te kiezen.
" Een halfuurtje touwtjespringen daar word ik wel hartstikke moe van maar is niet zo gevaarlijk," vond hij. Maar de andere vonden dat geen argument. "Je kan dan wel slim zijn met je antwoorden maar verder ben je niet echt spannend!" riepen alle dieren in koor. "Oké, oké, ik ga wel bungeejumpen, ik heb geen keus als jullie zo blijven zeuren."
De krokodillentranen vloeide rijkelijk over zijn wangen.
"Ik zei toch,"balkte de ezel, "je bent vrij om te kiezen."

Sunday, July 13, 2014

Achteraf

In een achterafstraatje waar de windstille wind bijna nooit frisse lucht bracht, woonde een keurige schildpad samen met een niet zo nette, zeg maar, behoorlijk rommelig  everzwijn. Omdat er boven dat achterafstraatje altijd een dikke onfrisse lucht hing was er maar weinig ruimte voor de zon. Het was er dus altijd somber en beren saai 
"Het kan dan wel een achterafstraatje zijn," mopperde de keurige schildpad, "maar dat hoeft dan toch niet te betekenen dat de wind en de zon zo stom doen door ons gewoon links te laten liggen." "Dat  is helemaal waar, je hebt een punt,"knorde zijn rommelige vriend het everzwijn, "ze denken zeker dat wij achterlijke beesten zijn hierin dit achterafstraatje, nou mooi niet!" Van chagrijn had hij een groencontainer om gekukeld om er nog wat eetbaars in te kunnen vinden. De keurige schildpad vond het gerommel van het everzwijn maar niks."Als jij er nu ook al er een zwijnenstal van ga  maken dan vertrek ik morgen als een speer naar een tropisch eiland."  De sfeer was er niet prettiger op geworden en net toen het leek dat ze een fikse ruzie zouden krijgen, prikte er een paar zonnestralen opeens het achterafstraatje in en ook een frisse windvlaag bracht ineens opluchting. Wat was er gebeurd dat het weer zomaar zo veranderde? De zon en de wind, ze zijn al jaren dikke vrienden van elkaar, hadden van de huismussen gehoord over de problemen in het achterafstraatje en besloten dat ze als twee dikke vrienden daar zelf wat aan konden doen. De wind blies de onfrisse wolken boven het achterafstraatje een heel  groot stuk opzij, en de zon? hij bleef net een tijdje langer schijnen dan anders en precies recht boven het achterafstraatje. De schildpad besloot toch maar niet te verhuizen en het everzwijn stopte alle groenafval weer terug in de groencontainer. Achteraf gezien was het al snel weer een gezellig boel in het achterafstraatje.    

Wednesday, July 9, 2014

De 4 backpackers

" Ik heb het helemaal gehad met die mierenhoop,ik kies voor een ander bestaan", mierde de mier. Hij was uit de mierenhoop gekropen met op zijn rug een rugzak. "Uit de weg  ik ben een backpacker, een echte backpacker, dat zie je toch!"riep hij naar de mestkever die hem in de weg kroop "Oké, oké, ik ga al, wat een haast heb jij zeg, ik moet eerst even deze drol nog opzij rollen dan is de weg vrij," mopperde de kever. Met veel gezucht rolde hij de zware mestbal opzij. De mier rende als een losgeslagen paard richting de beek. "Ik ga een vlot bouwen om de wijde wereld in te trekken als je zin hebt kan je ook mee!" tetterde hij in het voorbijgaan. "Wacht, wacht!"riep de mestkever. "Ik ben het ook strontzat, dat gesjouw met die mestballen, ik ga mee." De mier stopte en ging even op een afgevallen boomtak zitten uit hijgen. De mestkever stond al snel met een grote rugzak op zijn schild klaar om met de mier mee te gaan. En daar gingen ze als twee echte backpackers, zie liepen al kletsend naar de beek. Een vlot bouwen, hoe doe je dat?  Ook al wisten ze niet precies hoe waren ze toch druk in de weer met takjes en stengels, jawel, om een echt stoer vlot te maken. "Waar zijn jullie mee bezig?" klonk er plotseling van uit het struikgewas.Een grote krekel keek nieuwsgierig van uit de struiken naar het drukdoende  tweetal. "Wij gaan er vandoor, we gaan backpacken!"riepen de mestkever en mier in koor. "Als je wil kan je ook mee, want met z'n drieën ik veel leuker," riep de mier. Hij was ten slotte met het backpacken begonnen. De krekel vond het een spannend en uitdagend idee. "Als jullie even wachten dan haal ik mijn rugzak met tandenborstel en wat..." "Ja, ja , schiet nou maar op want het vlot moet natuurlijk nu een stuk groter, "knerpte de mestkever. Even later waren met z'n drieën heel hard aan het werk, het vlot vlotte al snel naar een echt drijfklaar vaartuig. De zon begon al langzaam onder de horizon te zakken, wat betekende dat het zowat donker werd. De drie hard werkende backpackers besloten nog die zelfde avond te vertrekken.Het was volle maan toen ze op het vlot stapte. "Weten jullie waar de beek naar toe stroomt?"klonk er tussen het riet vandaan. Het was een nachtvlinder die wakker was geworden door het luidruchtige drietal. Nee, nog de mier nog de mestkever en ook niet de krekel, hadden geen enkel idee waar de beek naar toe stroomde. "Als jij het  wel weet lijkt het ons handig dat je gewoon aan boord stapt!"riepen ze alle drie in koor. De nachtvlinder wist zeker tot de eerste vijf kronkels van de beek waar de vaarweg heen ging, daarna zouden ze wel zien, het was tenslotte een backpackers avontuur, niet waar?."Als jullie even geduld hebben ga ik mijn rugzak en mijn nachtbril pakken," zoemde de vlinder zacht. Niet veel later zaten ze met z'n vieren op met vlot en dreven ze in de zwoele zomeravond het avontuur te gemoed.          

Tuesday, July 8, 2014

De betrekkelijkheid der dingen

De betrekkelijkheid der dingen zit  hem nog in de betrekkelijkheid nog in de dingen. Beide bestaan in hun eigen werkelijkheid. Er is een schijnbaar vast patroon dat de loop van zaken regelt of bepaald. Het schijnbare, het niet echt zien, is een onzekere blinde  factor. Na het begin is het einde begonnen daar tussen is de onzekerheid, een twijfelen dat we proberen te hanteren door te fungeren de finale te weten. Juist onzekerheid is bij uitstek geschikt om je intuïtie, je intern gevoel, te gebruiken.
De eerste stem in je is vrijwel altijd beter dan de stemmen die volgen.
Het probleem is echter dat luisteren er naar overstemd wordt door de betrekkelijkheid der dingen.

Monday, July 7, 2014

Struikelgewas

Ik was  zonet
In het struikelgewas
Ondersteboven gebuiteld
Gewoon gestruikeld
De dorens prikte mij
Pardoes in mijn nek
Ik jammerde
Potjandorie ik ben lek
In het struikelgewas
Waar ik zonet nog was
Gestruikeld
Pardoes gebuiteld