Het juiste spoor

Wat is een spoor? Een spoorweg waar je al sporend het spoor bijster kunt raken? Of is het juist het ware spoor, het spoor waar je in blijft door het te volgen? Niet sporen kan natuurlijk ook, dan blijf je thuis of je bent het kwijt, je kunt het nergens vinden, noem het maar even, spoorloos zijn. Het is dan zeker een optie om te gaan spoorzoeken want heel misschien vind je ergens een spoortje, een minuscuul tandradje dat je boven alle dwalende sporen verheft. Een ding moet je zeker nooit doen, jezelf laten ontsporen ook al is het spoor nog zo verward, hou het vast. Als je jouw spoor blijft volgen komt er zeker een station, een met een wissel om op het juiste spoor te komen.    

Eindeloos

Zo verlicht het half vroege ochtenduur,
het stervend blad als prooi van de zwammen.
De naakte vergrijsde stammen,
geven lange beelden op de grond.
Zij, de zwervers van de seizoenen,
zij zijn door de elementen verwond.
En ik die niet weet waarom
deze momenten zo worden belicht,
maak snel een eind aan dit eindeloos gedicht.  

Geen hutspot

Wat zijn uren zonder minuten, een leuk toneelspel zonder attributen? Stroop zonder wafels, poten zonder tafels? Wat zijn giraffen zonder hun lange nekken en supersnelle treinen zonder bagagerekken? En ja, wat is een pingpongbatje zonder ballen, een reuzen eik zonder zijn eikengallen? Een stoep zonder tegels en een bos zonder egels? Ik weet het niet.  Maar een ding  is zeker wel te weten, dat je zonder peen en uien  nooit geen lekkere hutspot zal kunnen eten. 

Dooien akkertjes

Een grafbewoner heeft niet de gewoonte om luidruchtig  te zijn. Althans dat vond ik zo, toen ik de kleine dodenakker van ons dorp bezocht.
Ik was daar om een bloemetje te leggen op de onderaardse verblijfplaats van een haast vergeten vriend van mij. Na mijn trechtervormige kranslegging en een korte hersenfilm van leuke herinneringen, werd ik opgeschrikt door een  soort akelig gehoest en korrelig gehijg. Ik schok mij, op z'en Rotterdams gezegd, de pleuris. Zou het dan toch waar zijn, dat de geesten van sommige nooit rust vinden? Weet u, ik mot er echt niks van hebben, van dat onderaardse en spokerig gedoe. Ik rilde als bevroren krokodil en het koude zweet stond mij op mijn rug. ' Als de sodemieter wegwezen hier,' zei ik paniekerig tegen mezelf. Net toen ik mij over het naargeestig knerpende grindpaadje uit de voeten wilde maken, zag ik iets bewegen achter zo'n klein grafboompje, u kent die dingen wel, met van die kleine donkergroene nepblaadjes die nooit veranderen, althans dat vind ik.Voorzichtig geloerd en gekeken wat het was, het was in ieder geval geen bewegend lijk of een soort geest wat daar op moest lijken, nee , je gelooft het niet, het waren  twee egeltjes. Twee egeltjes die hijgend en hoestend bezig waren kleine egeltjes te maken. "Doen jullie een beetje voorzichtig met al die stekels!" riep ik uit pure opluchting. Het mot toch niet gekker worden, ze doen het hier echt op hun dooien akkertjes.  

Gedoofd vuur

Als het vuur haast is gedoofd
Het water schijnt kil bevroren
Schorre stemmen van wanklank beroofd
Het feest in verstommen verloren
Dan zingt men in het land van Jelle en Griet 
Nog onbedorven het woeste wolvenlied
Het lied van liefde en verlangen
En ik die niet weet te gangen
Blijf in dit verlate uur
Bij het haast gedoofde vreugdevuur

Geven om

Gekeken door een gekleurde bril
De dag van de waan is nog niet te bekennen
De hoog van de torenblazers zijn zeker niet stil
Waar de vluchtelingen op koude voeten rennen 
Verjaagd gevlucht van eigen grond verdreven
Vragen zij, mag ik hier bij jou? het is maar om te leven
Gooi die gekleurde bril eens van je kop
Geeft fatsoen een kans, geef dat nee eens op
Door gewoon om de vluchteling te geven

Zoek de lol op

Als je met donkere dagen het even niet ziet, 

zing dan met verve het onderstaande lied. 

Zoek de lol op

Dat is zo fijn

Want een beetje lol dat moet er altijd zijn

Geef jezelf  eens een ietsiepietsie moed

Want een beetje lol dat doet je altijd goed

Er zijn in het leven nu eenmaal zwarte dagen

Niemand hoeft daarom te vragen

Maar een beetje lol maakt snel heelveel goed

Daarom is het leuk als je eens een lachebek ontmoet

Zoek de lol op

Dat is zo fijn

Want een beetje lol geeft nooit geen chagrijn

Heb je soms een zware dag met weinig zin

Zet een glimlach op zodat de lol het altijd win 

 

Slaapliedje

Een trein vol koffers
Een loterij met bolle boffers
Acht blote knapen in de donkere nacht
Duizend koeien die loeien in de gracht
Veel dronken kerels met bier dikke buiken
Een zaal barstensvol flessen en een paar gebroken kruiken
Mini bomen met pruimen als ganzeneieren zo groot
Een klokkenspel klingelt in de verte het angelus heel devoot
En ergens in een weiland blèrt verdrietig het verlaten moederschaap
En ik? Ik doe mijn ogen pas dicht als ik met veel gegeeuw lekker slaap

De notenkraker

Nietsvermoedend liep het jonge egeltje onder de walnotenboom door. Pats, boem! een walnoot viel recht naar beneden boven op de stekelrug van de jonge egel. "Je hebt een noot op je rug meiske "riep de ekster die vlak over haar heen scheerde, "doe straks de groette aan je moeder,"kraste hij nog toen hij op een dakgoot ging zitten. Het egeltje, dat wel een beetje geschrokken was, deed net of het haar niets kon schelen, die noot op haar rug. Er hingen soms wel meer dingen aan haar stekelrug. Laatst nog, toen had ze een hele nacht rond gesjouwd met een stuk knerpend piepschuim op haar rug. Maar goed, ze  ging  toch maar terug,  onder de walnotenboom door, naar haar moedernest. En ja hoor, je gelooft het niet, er viel  nog een walnoot op haar stekelrug, nu had zij twee van die dikke noten als passegier. "Mam ik heb twee noten voor je mee gebracht en je hebt ook de groette van de ekster," schreeuwde ze. Ze plofte neer op de bank van takken, hooi en bladeren. "Het zijn wel flinke kanjers meiske, maar hoe krijgen we die open?" "Ik weet het!"riep het kleine ding. "De ekster, die kan dat met zijn grote snavel."
En zo gebeurde het dat de ekster op visite ging bij de familie Egel.
Eerst om een beetje te roddelen, wat te babbelen over het weer en tot slot, om een nootje te kraken.

1 nacht ijs

"Ik ben van morgen over 1 nacht ijs gelopen," schreeuwde de oorwurm in het oor van de mol. De mol ,die lekker lag te dutten, schrok zich te pletter. 'Jij bent echt niet goed bij je hoofd, lopen over 1 nacht ijs, dat is hartstikke gevaarlijk man, wis je dat niet?" "Tjonge jonge wat ben jij toch een domme oorwurm zeg." De oorwurm was uit het oor van de mol gekropen en zat nu pontificaal met z'en armen over elkaar recht voor de mol. "Weet wat zo eng was?" "nee", zei de mol, " Het kraakte soms zo verschrikkelijk en ik kan niet zwemmen!"riep de oorwurm met tranen in zijn ogen. Ze waren het er wel over eens, dat over 1 nacht ijs lopen zonder een zwemdiploma, ja, dat dat het aller aller gevaarlijkste is wat je kunt doen. "Weet je wat,'zei de mol,"ik ga eerst eens een lekkere bak koffie voor je zetten, dan kun je een beetje bijkomen want je zal wel ijskoude voeten hebben", en hij verdween naar zijn keukentje dieper onder de grond.
"1 nacht ijs, dat is best wel dun,"zei de oorwurm tegen zichzelf.
 "Dat ga je niet meer doen."   

Offeren

Waar de kogel ook doorheen vliegt, kerk tempel synagoge moskee of  lijf, het zijn of waren de bouwwerken van een mensengeest. Degene die hem afvuurt houdt van vernietigen, niet van bouwen, laat staan van opbouwen.Het op afstand constateren is geen moeilijke zaak, het vlakbij zien gebeuren evenmin. Maar de machteloosheid om de wapens om te smeden naar gereedschap en mooie dingen, is groter dan de som van het leed, het verdringen van hen die gingen. Paradijs of hel, ze zijn gemaakt door mensen, niet de goden waar voor zij hun offers doden. 

Oktober

Oktober
De groene afbraak is begonnen
De kruisspin heeft zijn web gesponnen
Zomervogels zijn vertrokken, de wintergasten gekomen
En de noten peren en appels  liggen voor het rapen onder de bomen
De ochtendmist jaagt de zon tot in het middaguur in de gordijnen
De maandagwas, hij droogt niet meer, niet meer aan de lijnen
Het kachelhout verlangd naar het smeulend warme vuur
Oktober
Stilaan de tijd van de laatste framboos en braam
En de eerste augurk uit de pot met zuur

Eenzaamheid

De eenzaamheid was alleen gekomen
Met bij zich een koffer vol stilte
Het bed halverwege leeg in kilte
Aan de andere kant je bange dromen
Maar de wind waait deze morgen
Zo jouw mist snel verdwijnt 
En de eenzaamheid is niet weer gekomen
Je bange dromen zijn verkwijnt

Het leven is de wereld om je heen
Soms is het niet meer dan je straat
Je huis, je hoofd of jij enkel alleen
En als de eenzaam toch is terug gekomen
Je alleen het bos ziet en nergens geen bomen
Vraag de wind dan te waaien door je hoofd
Zodat je weer in jezelf geloofd