Dag tegen de arbeid

Zon bedwelmd door ochtendnevel
Dagelijks leven even vertraagd gezien
Vale schaduw tegen brakke gevel
Ik zag hem wat later dan een uur of tien

Maandag is niet de dag van mijn open blik
De traagheid van tegenzin zit dan nog in m'en ik
Doe het vandaag maar even zonder mij
Wat nog beter is
Geef mij alle dagen vrij

Ik leef niet om te werken
Dat is zonde van mijn tijd
Ik vul liever de dagen met beperken
Van die zinloze werkende gekkigheid 
 



   
 

Hoofdverblijf

Dan is het lijf mijn hoofdverblijf
Het is voor even bij mij ingetrokken 
Ik nauwelijks bekomen geschrokken
Gooi met bleke ogen de ramen open
En zo m'en hart het lijf beklijf
Ben ik het levenspad gaan lopen

De tijd is geen moment verdrijving
Zijn gewricht is nooit in evenwicht
Momenten zijn slechts een belijning
Die door de eeuwigheid tijdelijk is toegedicht
Dan is het levend huis nooit helemaal verlaten
Het hoofd nimmer meer dan slechts even leeg
En zo zij het leven ooit verbaasd vergaten
Was het mijn geest die niets verzweeg

Toegedekte verse aarde
Het geeft zijn beroering aan
De traan die in weemoed verdriet vergaarde
Laat hier nieuw leven  ontstaan
Dan is het tijd om te gaan  zwerven
Zoeken naar een ander bestendig levend huis
Omdat het leven nooit zal sterven
Zo het geen waarde geeft aan het kruis