Nieuwjaars groet

Ik zwaaide uit m'en zelf zonder bezwaar, mijzelf uit het jaar
Want het bejaarde jaar liep op zijn aller laatste been
Het was over en uit, over z'n uiterste houdbaarheidsdatum heen
Ik maak met een benevelde lach het Nieuwjaar wel op nieuwsjaarsdag
Daarna beloof ik, is het meer ik voor jouw, mijn lieve getrouwde trouw
Ik wil doorbreken de gesloten kringen van het herhalen van herhalingen
Ik ga je knuffelen liefkozen en aaien, zonder je een oor aan te naaien
Daarna doe ik gewoon gek soms bezopen stom wellicht boerigdom
Dat je misschien denkt wie is die idioot die zich gedraagt als een malloot
Maar vergeet dan niet, dat mijn lachen en gekheid meer is dan je ziet
Gelukkig Nieuwjaar!

Foodroller

Dikwijls zonder het te weten, lopen sommige mensen met de steun van een rollend hulpmiddel, terwijl dat dit niet gewoon echt nodig is. Ik heb het over, de rollator. Hij is waarschijnlijk een buitenechtelijk kind van een aan de rol zijnde rolstoel en afgedankte rolschaats. Een echt scheven schaats product dus, dat door vele krikkemikkige ouderen als het laatste sociaal contact en mobiliteitsmiddel wordt ervaren. Voor deze mensen, veelal gevorderde in jaren van hun leven, is het een technische zegen, met als enige brandstof de verplaatsings-energie van een wat ietsiepietsie onzeker en bejaard mens. Dat instabiele en fall-out gedrag van vooral die oudere mensen, heeft voor de fabricage en verdere ontwikkeling van dit rollende maatje, als een happy hype gewerkt.
En dan, dan gaat gaat de waanzin van het succes werken. Het is nu zelfs zover gekomen, dat er in veel zelfbedieningsrestaurants de 'Foodroller', een trendy woord voor de voedselrollator, zijn intrede heeft gedaan. Op het oog veelal gewone gezonde jonge mensen, zonder enige handicap, lopen vandaag de dag achter een rollator die speciaal is ontworpen en ontwikkeld om zoveel mogelijk dienbladen vol gestouwd met fastfood en funny dranks naar een tafeltje te transporteren. Het zo bekende, 'vol is vol' concept, wordt hier bewust en consequent ontweken. En naar het lijkt is het voor het fastfoodrestaurant een super gouden greep, want de omzetten zijn onovertroffen en tot recordhoogte gestegen. Wat ook is gestegen, is de hoeveelheid niet of half opgegeten maaltijden en niet opgedronken frisdranken. Dus eigenlijk maakt het echt wel uit, wat een uitvinder denkt te moeten uitvinden. Want respectloze eters worden altijd gemaakt doch zelden geboren.

Wel niet

Even leek het waar te zijn tussen wel en niet
Daar werd het woord van vrede als onzijdig gezien
Maar die schijn had als echtheid een vals gezicht
Opnieuw in herhaling vernietiging van hoop op wel
Wel vrede wel vrijheid wel menselijkheid wel.........niet.

Punt 0

Als je doorgedraaid bent,
om het te laten draaien
Als je bent door gegaan,
zonder de oogst te maaien
Als je denkt,
wie loopt mij als een dwaas voorbij
Bedenk dan,
het is jouw evenbeeld,
weerspiegeld heel even in mij
Om maar te zeggen,
ga gewoon weer terug naar punt 0
Daar waar onze liefde is begonnen,
zonder die rennende flauwekul.

Dubbel droom

Ik droomde dat ik verdwaald was, verdwaald in een sprookje of zo iets. In mijn droom vroeg ik overal de weg, de weg naar de vrede en goedheid. Maar ik kwam niemand tegen die de weg wist naar die plaatsen. Ze hadden er noch nooit van gehoord zelfs, en dan is de weg er naar wijzen natuurlijk ook onzin. Ik werd van al dat zoeken zo verschrikkelijk moe, dat even moest gaan zitten met mijn rug tegen een oer oude boom. Ik moet van de vermoeidheid in slaap zijn gevallen, want ik plotseling begon ik te dromen, te dromen in mijn droom. Ik zag dat er iets heel vreemds ging gebeuren. Want uit de boom, waar ik zo rustig tegen aan zat, kwamen plotseling allemaal engeltjes zweven. Ze waren zo licht en mooi, dat ze wel een beetje op libellen leken, maar dan met poppen gezichtjes. Al die engeltjes neurieden zachtjes een heel mooi wijsje, wat mij wel bekend in de oren klonk maar wat ik niet echt thuis kon brengen. Misschien was dat wel de bedoeling, want ineens hoorde ik tussen al dat zachte geneurie door, een donkere zware basstem. Ik wist niet dat bomen konden praten, maar nu zag ik het toch duidelijk. Er zat een soort toverachtig gezicht tussen de warrige takken van de boom, dat heel vriendelijk naar mij keek. "Ik zal je alleen de weg wijzen naar dat wat je in je hoofd hebt opgeborgen,"zei de boom, met een stem die leek op een opwaaiende wind. Nu wist ik het weer, ik zocht de weg naar de vrede en goedheid. "Als je goed luistert naar je zelf, dan hoor en vind je in je zelf de goedheid en vrede,"sprak de boom zachtjes. Ik moest twee maal wakker worden om weer een beetje helder te kunnen denken, alleen dat wijsje, dat is mij altijd bij gebleven. Engeltjes door het luchtruim zwevend , zongen zo blij en zo wonderklaar!

Een kans

Als hij geweten had, dat zijn geboorte niet werd herdacht in eenvoud en ontroering, maar als een superstar. Als hij geweten had, dat door zijn komst in een gewone stal met een os en ezel als warmtebron, het ijskoude godsdiensten conflict met oorlog tussen mensen zou ontstaan. Als hij geweten had, dat door de komst van zijn leven miljoenen dieren ieder jaar moeten sterven voor een eetfestijn. Als hij dat geweten had, dan was hij zeker wel geboren, maar niet in een gewone stal. Hij was geboren in de geest van ieder mens, als een nieuwe kiem met vredeskans.

Proost

Het is haast verlopen, het laatste uur van tijd in eeuwigheid
Zonder veel te zeggen bleef het even bijna vergeten stil
Ogen geknipper een traantje achter de glazen van je bril
Ik voelde je kille winterhanden strijkend door mijn grijze haar
En als ik naar je staar, met de zelfde natte knipper ogen
Dan denk ik, wat is de tijd vervlogen, als verdwenen licht
Kijk nou, het vuurwerk is begonnen en ik kus je lieve gezicht
Een gelukkig Nieuwjaar!

Altijdheid

De aarde draait gewoon zijn eigen draai
Om zijn as maar ook als heelal gezwaai
De godsdiensten willen je laten geloven
Dat dat gedraai en gezwaai komt van boven
Maar er is in het heelal geen boven en onder
Het is veel groter dan een beperkt goden wonder
Kerken moskeeën en tempels zijn te klein als huis
De kracht van de altijdheid kent geen grens
In een halve maan boeda of kruis.

Maak stilte

Stille nacht, ja dat had je wellicht gedacht
Maar onder ons gezegd en gezwegen
Die stille nacht wordt slechts verkregen
Met het echte zwijgen en verstommen
Van de kogelregen uit de kanonnen
Die stille nacht is dan een heilig gewag
Die, naar ik bid niet ophoudt bij de dag.

Wensboom

O mijn groene dennenboom
O mijn mooie werelddroom
O mijn gewenste werkelijkheid
O nooit geen haat en oorlogstijd
O mijn goede groene wensenboom
O mijn lieve mooie mensendroom
O mijn verlangde vredestijd
O alles is dan als bevrijdt
O mijn groene dennenboom.

Bij mij

Ik wil reizen in de tranen die van je gezicht afrollen
En weten waarom zij je wilde verlaten
Ik wil reizen in je lach op je betraande gezicht
Reizen naar jouw hemel hier op aarde
Ik wil reizen, alleen maar niet zonder je lach
Ik wil, kom, hier is mijn zakdoek voor je tranen
Ik bewaar ze samen en alleen bij mijn hart.

Iedereen

Het grootste cadeau dat ik ga wensen
Vertel ik nog even niet, ik hou het even geheim
Want dat wensen is zomaar een flits in mijn brein
Ik weet er zijn mensen zonder dat spannende gevoel
Zij hopen en verlangen niet, ze hebben gewoon geen doel
Zal ik het maar vertellen, welk groots cadeau ik wens
Ik wil gewoon een pakje vrede voor ieder, ieder mens.

Abacadabra

Daar wordt aan de deur geklopt, geen idee wie het kan zijn
Want kloppen is niet het zelfde als bellen over een lijn
Hé, daar wordt weer geklopt, nu met een forse beuk
Ik vind dat kloppen echt niet fijn, maar bellen is wel leuk
Goed, ik doe de deur wel open, wel met frisse tegenzin
Kijk nou, daar staat de goede Sint met een zwart lachende schim
Die glimlach was van zwarte Piet, dat zag ik aan zijn blonde haar
Want zonder pietermannen muts stond dat blond echt wel raar
Ik ben nu in de war, is zwarte Piet nu ook al een beetje blond
Het is wel goed, kijk maar eens wat ik in mijn schoentje vond
Een boek met geheime toverspreuken, tenminste, zo ik denk
Maar abacadabra leren lezen, is toch een mooi leerzaam geschenk.

Toverstaf

Wat ik vraag aan Sint-Nicolaas
Is geen marsepein, suikerbeest of speculaas
Ook geen bromtol of kaatsen ballen in een net
Ik wil geen chocoladeletter, ook niet een van banket
Mijn Sinterklaasfeest wens is als de blauwe lucht zo simpel
Geef mij maar een toverstaf met een ster en wimpel
Ik tover dan sneller dan de snelheid van het geluid
Alle oorlog, het geruzie en ellende, hoepla de wereld uit!

Vol verwachting

Een keer in het lange jaar,
In de donkere nacht van 5 december
Wordt de mythe, of hij zou komen, waar
Weet je het nog, do you remember?
In het maanschijnsel waait de wind door de bomen
En loopt met gemak zijn schimmel op het gladde dak
Om het heerlijk avondje, dit avondje te laten komen
Op zijn paardenrug draagt hij de goede oude Sint
En de pieten klimmen zoekend in het gure weer en wind
Zij gluren in donkere schoorstenen en kloppen op deuren
Zoete pepernoten vliegen in het rond in alle kleuren
Geloof en mythe worden met het sinterspel echt en waar
Dus vol verwachting zet ik die avond mijn schoentje klaar.

De goede Sint

Sinterklaas is als goedheiligman
De bedenker van het pakjes en cadeautjes plan
Hij geeft pakjes aan Jan Piet Yvette en Carlijn
Maar hij vindt het geven eigenlijk niet meer zo fijn
Het wordt hem steeds moeilijker iets te geven
Iedereen heeft al van alles al veel te veel gekregen
Maar zwarte Piet verzon opeens een pracht cadeau
Het is niet van hout plastic karton en ook niet van stro
Sint geeft aan iedereen wat ze zelf met gevoel beleven
Hij geeft dat van jou aan een ander cadeautjes loos leven.

Waanbaan

De dagelijkse waan komt niet uit de waterkraan
Hij komt ook niet voor de pret uit het kabelnet
Ik zag hem niet verschijnen achter de gordijnen
Hij was niet gezaaid in de akker van boer Bakker
Nergens is hij echt te zien dan wel heel misschien
In een vage baan als verloren gedachte om de maan.

Kijkdoos

In een kijkdoos zonder inhoud is je fantasie te zien, fantasie is iets wat je ziende niet ziet maar denkt dat het er is. Register voor je zelf welke (denk)beelden er voor je ogen komen en wat blijkt, de lege kijkdoos is goed voor de fantasierijke kijker en waardeloos voor de fantasieloze mens. Er is ook een tussen oplossing, een soort proef te doen. Deze bestaat uit het beschilderen of beplakken van de twee binnen zijkanten met zelf bedachte kleuren, de achterzijde moet wel gewoon wit blijven. Het opmerkelijke is dat de fantasieloze kijkdoos kijker nu wel gaat fantaseren en de fantasierijke kijker niet, hij heeft zijn fantasie verloren. Deze denkbeeld verandering heeft waarschijnlijk te maken met de witte achterwand. Alles is nu gebaseerd op suggestie en de subjectiviteit van de eigen verbeelding. Verbeelding omgezet in een werkelijk bestaand beeld is de werkelijkheid in optima forma met iets suggestiefst als vluchtweg uit de onwerkelijkheid. Met het al, dit was het weer in de blik op de kijkdoos fantasie.

Bomen waan

Ik zag hem, heel even van uit mijn ooghoek
Hij stond daar alleen maar niet verlaten
Niet verlaten door de wind maan en de zon
Niet verlaten door al het vogel gekrioel
Alleen een ding zag ik niet in zijn stramme lijf
Ook niet heel even van uit mijn ooghoek
Zijn te lijken onkwetsbaarheid voor mensen
Heel even is dat de waan van zijn bestaan.

Non persoon

Soms bekruipt mij het gevoel dat ik alleen een mens ben als doel
Niet een mensenleven met een tastbaar en gevoelig eigen lijf
Maar opgeslagen in vele bestanden van het overheidsbedrijf
Creditcards- pasjes, een burgerservicenummer zijn mijn bestaan
Dat ik een ziel heb en gewoon besta daar storen zij zich niet aan
Ik ben een aan te klikken verborgen wezen in vele monitoren
Met één keer delete simpel aan getipt verdwenen en verloren
Soms bekruipt het mij dit gevoel, het is echt maar heel even
Daarna ga ik door met mijn eigen niet-geregistreerde leven.

Beter wit

Er leefde eens in een land hier verder dan ver vandaan
Tussen allemaal witte een aparte donkerblauwe zwaan
Nog nooit had iemand zulk een vreemde vogel gezien
Dus werd hij gevangen om hem aan het publiek te laten zien
De gekooide blauwe zwaan had veel heimwee en verdriet
En kreeg witte veren van kop tot teen alleen zijn snavel niet
Toen zag de verschrikte vogelvanger zijn witte verenkleed
De kooi ging open voor het vogelvrije leven zonder dierenleed.

Niet veel

Ik ben de koning te rijk met mijn armoe in veel
Ik ben de koning te rijk met mijn gedachte in geluk
Ik weet dat het niet te rijmen is met normaal verstand
Verzonnen geluk, mijn armoe in veel, het is aan mij verwant
Daar ga ik over, daar leef ik mee als een koning zonder land
In mijn bedachte zegenrijk, mijn eigen koninkrijk.

Deze keer

Weer is het weer geen weer althans, deze keer
Grauw de lucht, de zon verborgen als een list in mist, deze keer
Somber verleden is geen reden voor dit kille gevoel, deze keer
Nevel is even onverwachts de drevel voor storm, deze keer
Wilde wolken de zeeën die kolken, zie blauwe luchten, deze keer
Het grauwe is gaan blauwe, het is gelukkig weer weer, deze keer.

Nepecht

Hij is niet van de echte te onderscheiden
Maar als je goed kijkt mist hij gelukkig iets van belang
Ik vraag je daarom tussen beiden een zuiver antwoord
Want zonder moord maar wel de angst voor een harde pang
Hij heeft de gevreesde gedaante maar niet het snikhete hart
Hij is heel apart en wordt verward met zijn doodeng idool
Dus geef je kind of vrind nooit een echt namaak klapperpistool.

Excuses

Even was ik kwaad, even was daar een vloekenvloed
En, als of het zo moet, was even slikken een goede raad
Mijn reactie is dan nooit het geladen geweer als verweer
Maar sorry, excuses duizend maal zonder gemekker
En weet zeker dat ik hem niet overhaal, de trekker
Van gelijk hebben.

Hoop

Van een kale kip iets plukken zal je niet lukken
En een olifant doet ook niet aan lanterfanterij
Laat de kip zijn veren, laat hem als een vogel vrij
Iedereen die denkt het te weten is niet bijster slim
Want achter de verre horizon zit altijd de verborgen kim
Dus doe gewoon en niet al te druk met je babbelzieke mond
Dan geloof ik je zeker als je zegt dat hij komt, dat hij komt
De gouden morgenstond.

Genoeg minder

Ga eens terug naar af, val eerst en sta dan op. Torenhoge koop verwachtingen veranderen in intuïtief niets doen. Ga de winkel uit met een lege plastic boodschappentas gevuld met tevredenheid, want in je provisiekast koelkast en diepvriezer zit voor meer dan een maand overleving en uit de kraan komt helder water. Het nooit genoeg virus is net als alle andere virussen een veelkoppig hebzuchtig monster, wat zomaar mee lift in hoofd of winkelwagen. Stap er uit door er in te stappen, gewoon in te stappen in de wereld van.....
Genoeg en minder is ook goed.

Verbladeren

Als de bladeren vallen wordt het zicht weer als ver
Tikkertje spelend in een her en der, ritselend gedwarrel
Als de bladeren vallen is het gescharrel, in het hout weer te zien
Dan is mijn stemming misschien, een beetje melancholisch verlaten
Maar ja, de zon maakt geen staten en geen geduld met dit gevoel
Zijn werk is simpel en eeuwig in grote lijnen, altijd verschijnen
Waar, is geen doel.

Hondenleven

"Mijn hond is een multi rashond hij is echt geen racist, hij doet het met plezier met iedere hond", riep het oude vrouwtje giechelend. Haar veel kleurige reu was net begonnen aan een felle achtervolging van een keurige Duitse Staanster, let wel, met stamboek! De bezitter van deze Duitse trots was daar woedend over en blèrde in onvervalst Hillegersbergs Rotterdams, dat de vrouw haar bastaard aan de lijn moest houden want vermenging van rassen, daar kwam alleen maar ellende van. Gelukkig luisterde het multi rassiale schepsel wonderbaarlijk goed naar zijn bazin en staakte zijn seksdrive door hevig hijgend in het gras te gaan liggen."Wist u meneer dat mijn hond beter luistert dan uw doorgefokte stamboek Duitser,"tierde het oude mensje lachend tegen de deftige hotemetoot. Die zag de vermakelijkheid van de sitatie nu wel in en verontschuldigde zich voor zijn onnodig geschreeuw."Ik geef u een kop koffie dan kunnen we even relaxen en laten we hun," hij wees daarbij naar de twee hijgende honden,"dan, nou ja u weet wel, dan kunnen zij even","blinde mannetje spelen,"vulde de vrouw ondeugend aan. Ja dat bedoelde hij eigenlijk, want wie weet wat voor kleur dat opleverde. De koffie met een appeltaartje smaakte heerlijk en even later kwamen de twee doodvermoeide honden onder het cafétafeltje liggen."Mooi hè zo'n hondenleven", fluisterde ze samen, terwijl de twee hondenriemen in elkaar verstrengeld raakte.

Oké

Alles heeft zin,
al was het maar onzin
Alles heeft betekenis,
al was het maar betekenisloos
Alles heeft een eind,
al lijkt het eindeloos
Alles heeft een begin,
al lijkt het niet te zijn begonnen
Oké snap je het?
Dus geen geouwehoer meer.

Rook vrij

Ik wist dat hij zou komen, maar niet vandaag, hij is namelijk nogal een droge en het regent al de ganse dag. Zijn paraplu maakt er geen geheim van, met hem op stap te zijn geweest, hij lekt uit in de zwarte emmer die in het halletje staat, zijn verhaal is simpel en plausibel. Hij moest er uit alles zat hem tot hier, hij wees naar zijn kin en grijnsde als de bekende boer met kiespijn. De regen had hem niet afgehouden van zijn nijd en frustratie, want niemand luisterde nog naar zijn, misschien te dikwijls, verteld verhaal. Daar ben je dan, koffie en een dubbeldik gedraaid shagje, met diepe inhalerende trekken vertel je, al hoestbuiend, je verhaal aan mij."Vandaag is de dag dat ik die pleuris sigaret gaat afzweren, ik stop!" De rook hing als lage bewolking tegen het plafon van de keuken, de paraplu viel om , uit de emmer op vloer, had hij het goed gehoord, zijn baas blaast geen rook meer in zijn antieregendak, het is haast te mooi om waar te zijn. Ik pakte zijn shag en vloeitjes aan en stopte ze snel in de fel brandende houtkachel, in een vloek en een vlam waren ze verdwenen. De regen was opgehouden en langs een wolkenrand gluurde de knipogende zon, naast mij zat mijn maatje een beetje snotterend te grienen, niet van chagrijn maar van geluk dat het hem eindelijk was gelukt.

Schakelklaar

Klaar voor gebruik alleen even de stekker er in stoppen
Klaar voor misbruik alleen even de stekker er uit trekken
De denker is geen bedenker, hij is niet de schakelaar
Ergens is er een vermogen dat alleen werkt met geloof
Geloof in een schakelmoment dat jij bepaald, jij alleen
Maak van alle problemen zo'n moment en schakel,
schakel ze uit!

Dó Ré Mie

Muziek is geen puur geluid, het is de ziel daarvan, het zijn de klanken en tonen welke een geboetseerd beeld maken van geluk liefde en verdriet. Muziek is geen grof lawaai, maar verbroken stilte die in zijn fijnste en mooiste vorm zweeft naar het gehoor. Muziek is geen brute overwinnaar en bedwinger, het is een onverwachte verlosser die je ongeboeid laat boeien. Muziek is geen klank instrument, muziek laat de klank kleuren met een prachtige klankschildering van samen of alleen die klankschoonheid te tonen . Muziek wordt door het leven levend gemaakt en dat leven maakt muziek in zijn beleven uniek.

Grafdelvers wens

Hij is zijn vertrouwde hemelsblauw hemellichaam
Met als eeuwige vrienden de zon en maan
Hij verblijft slechts even op dat wonderlijk groene lijf
Maar zijn verbazing is daarom er zeker niet minder om
En als hij gaat is er voor hem geen vuur als laatste wens
In jouw zwarte grond te mogen slapen als bewegingloos mens
Want stilaan, blijf ik dan toch in jouw, voor altijd bestaan.

Roesmoes

Blozend en blinkende schillenglim in de najaarszon
Hangen de appeltjes nog even ongeduldig aan de boom
De watertanden lopen als kwijlerige speekselbron
De gebeten appel zijn is nu geen schadelijk fantoom
De boom zucht na het ontlasten van zijn nageslacht
Het offer is gebracht voor de appeltaart cider en moes
Het feest duurde dagen en nachten met als laatste roes
Onder de lege appelboom slapen in de late najaarszon.

Daarna

Als alles een doel heeft wat is dan de reden om het bereiken er van te laten? Want zonder doel is de reden een doelloze dolende die nooit een uitkomst kan generen. Het doel op zich, is gevangen door het einde er van, want daarna is het uit met de preterita van het verdoezelen. Dus, stel je geen doel en kijk uit met goede voornemens, ze verwarren je en geven de werkelijkheid het masker van de utopie. Niets is voorspelbaar als het niet eerst was of is geweest, want zoeken is meer dan vinden. Euréka maakt een einde aan actie.

Bovengrens

Is er één boom die onbegrensd tot in de hemel groeit?
Nee, het hemelbewoner worden is niet zijn eerste wens
Hij weet als geen ander dat zijn top hem genetisch boeit
Groeien is ook blijven in de zelfde omgeving als je grens
Teveel van meer en meer, maakt geen normaal bestaan
Het is even leuk daarna komt toch stil aan, de keer
En terug bij de vloedlijn is te zien wie ik ben als mens
Slechts het schuim dat alsmaar verwaaiden vergaat
En de boom, maakt van zijn omvallen een nieuwe staat,
die van ontbinding, met paddenstoelen als het nieuwe begin
Van iets waar de tijd zich niet mee bemoeit.

Geenniciden

Een eigenwijze prestigieuze minister president
Was als pesterige pessimist bij de dieren heel bekend
Zijn moestuin bespoot hij aldoor met giftige insekticiden
Daarmee verpeste hij het leven voor lagere en hogere dierenlieden
Zijn groentetuin werd op den duur een saaie en doodstille boel
Nergens zong een vogel nog een krekel of blafte er brutaal een rekel
Alle dieren waren als de dooie dood en hielden wijs en stil hun smoel
De koning riep kwaad, "deze landsbestuurder is kwalijk niet genereus"
En zie, de eigenwijze minister president was niet meer zo prestigieus
Zonder zijn spuit en geen gezag kreeg hij van de koning zijn ontslag
De krekel sjirpte vrolijk terwijl de rekel blafte brutaal en joviaal,
"hij is benauwend stil en wij maken opgelucht een hels kabaal."

Koopslaaf

Het is de steeds verdrongen verdraging
Die verbergen wil de eeuwige verslaving
Ik wil wel, ik wil niet, 'k doe het blind of ziet
De noch steeds verdrongen verdraging
Het is een raar maar waar verborgen gebied
Bestel nu maar gewoon dat proefpakketje.

Verhip

Ik droomde van een land, een land zonder kanonnen
Ik droomde dat het leven daar zweefde als ballonnen
Niemand was er boos of zomaar kwaad op een mens
Overal zweefde 't geluk wat zich niet stoorde aan een grens
Lekker zweven door het leven was de tekst op de ballon
Ik werd wakker door herrie en geruzie onder mijn balkon
Snel schoof ik het gordijn opzij en zag in de verte een stip
Met de verrekijker zag ik een ballon en las toen in een wip
Lekker zweven door het leven, verhip!

Strohalm

Een laatste strohalm,
die door een verwarde stroman werd gegrepen,
riep gepakt en zeer benepen.
"Jij bent geen echte man, kom toch op,
maar jij bent een vogelverschrikker, een oerlelijke pop.
Van stro met een echt vervalst stokkerig en stijf lelijk lijf.
"Je hebt zeker gelijk,"sprak stromans," dat staat buiten kijf."
"Maar luister, Jij bent mijn laatste kans om de dans,
de gevaarlijke dans met de dood te ontspringen,"
schreeuwde de stroman nu helemaal overstuur en schoor,
met om zijn ogen weide diepe zwarte kringen.
"Men heeft voor mij geen enkel oog nog oor,
ook geen meelij of pardon, ik word vermalen,
ja vermalen voor een doos van strokarton",
hij jammerde en jeremiëerde konstant door.
In de donkere verte doemde, in het late middaguur,
het onweer met veel gedonder, bliksem en lichtend vuur.
De blikseminslag was recht op zijn behoede strooien kop.
Met donderend geweld werd hij als een soldaat geveld.
Daar lag hij gesneuveld, smeulend in rook en as verdampt
in zijn zwarte hand verkrampt de halm, zijn laatste,
zijn allerlaatste strohalm.

Zero

Weet even niets, helemaal niets van iets en wat
Weet je dan bevrijd van je overheid die dat bevat
Je werd bezet door de bezetenheid van het weten
Er zit een knopje bij je zelf, het knopje van vergeten
Het verstand verzet zich met hand en tand tegen zero
Maar een intuïtief gevoel geeft toch het doel van je ratio
Dus, weet even helemaal niets dan alleen dat ene iets
Dat ongedwongen, liefde heet.

Raarwaar

Het is maar te geef dat ik adem, beweeg en leef
Voor mij is het gegeven leven om te beleven en
Zeker geen straf tot aan de schoorsteen of graf
Het geheim lijkt geen geheim maar helder en openbaar
Soms besef ik dat pas als ik naar de sterrenhemel staar
Ik en jij we zijn gewoon een wonder, een boven wonder
Je hoeft het niet te geloven het lijkt raar maar waar.

Melancholie

In mijn kouwe kleren probeer ik te jongleren
Met de ongrijpbare herfststorm bladeren
Die gedwarreld vergaderen zwevend verwaaien
Ik wil nog heel even poeslief een blaadje aaien
En bedanken voor het schonen van de stadse lucht
Voor de zomerschaduw maar hun stormvlucht is te snel
En ik zie de laatste zwaluw met een schel gehoord gerucht
Door hun vertrekkend reizen met de herfst vergrijzen.

Zon of maan

Toen jij wegging verdronk ik bijna in mijn verdriet
De heldere hemel was verder weg dan de donkere hel
Toen jij terug kwam verdronk ik haast in vreugde tranen
De donkere hel vluchtte voor jouw heldere hemellicht
Het is het vertrouwen wat mij iedere keer ontbreekt
Het niet in jou vertrouwen maakt in mij dat ongericht
Vandaar mijn verbaasde traan verglaasde nat gezicht.

Ik mis je

Opti ik mis je, mijn mooie missje,
Waar ben je kleine ondeugende meid?
Zit je ergens, 'k zie je nergens niet,
'k heb verdriet, 'k ben je kwijt
Diep in de zak van mijn regenjas
Voelde ik ineens dat jij er was
Mijn altijd vrolijke olijke missje
Mijn lieve blije optimistje.

Appelmammen

De zelf gebakken appeltaart mits goed gegaard
Is de bron van het zoetige licht zure smullen
De kunst van het bakken laat zich hier vervullen
Het is wellicht simpel verklaart, gewoon een appeltaart
Ik weet van een taart bakkende kapucijner broeder
Maar de lekkerste... die komt gewoon van ons moeder
Zij maakt hem in een notie, maar wel met veel devotie
Geheim recept, niet opgepept maar goed bewaard
Ik wil nog een stuk van die heerlijke appelmammentaart.

Spring in het veld

Als een ware Olympisch atleet, zover ik het nog weet
sprong hij super ver en vreselijk hoog, denk je dat ik dat loog
Ik kwam hem tegen in de tuin, zonder te zuigen aan mijn duim
Wat een onbesuisde kracht, bedacht zonder recordscore doel
Met zijn wereld sprong zonder gong uit de rozenrode modderpoel
De stoere kouwe blikker of je het gelooft interesseert mij geen flikker
Was het nou de Rana temporania of zijn neef Rana esculenta?
Ik ken alleen als slot gescoord, het gewone woord, mijn stoere Kikker.

Onzin

Het is klinkklare onzin, de zeespiegel stijgt echt niet
Het is klinkklare onzin, de temperatuur stijgt zeker niet
Het is klinkklare onzin, de armoede stijgt in principe niet
Het is klinkklare onzin, het voedsel gebrek stijgt procentueel niet
Het is klinkklare onzin, het drinkwater te kort stijg significant niet
Het is klinkklare onzin, al die overstijgende catastrofale verhalen
Het is klinkklare onzin, want ik merk er zelf helemaal niets van
Het is klinkklare onzin, hoe wel het regent de laatste tijd wel veel
Het is misschien wel klinkklare onzin, het stijgen niet te geloven.

Gaarne

Het is even wachten op de schelle piep
De pieper van klaar is kees zijn lapje vlees
De magnetron maakt het gaar in nog geen half uur
Maar dat gaar is anders dan met de braadpan op het vuur.

Morgenuren.

Goede morgen buitenlingen
Het is prachtig buiten weer
Goede morgen binnenlingen
Het is binnen geen buitensfeer
De kwebbelbekken in de bomen
Maken op de groene takken luid muziek
Ik zie de zon schemerig naar boven komen
Als een stille schone betoverende feeëriek

Lippendienst

Ga eens even zitten, gewoon op je kont
Niet hangen of luilakkerig liggen met je slanke lijf
Maar plat op je zitvlees, je rug recht is gezond
Ik wil eens met je praten over alles zonder gekijf
Dat is altijd het beste oog in oog met open blikken
Ga gewoon even zitten, gewoon op je mooie font
Ik zal van jou verliefde ogenblikken even schrikken
Als mijn lippen lippen met je rode mond.

Spetterend beeld

Ik spiegel mij vaag in het spiegelei
Dat spetterend bakt in de zwarte pan
Ik spiegel mij in het geelwit spiegelei
In de hete bloedstollende spetterpan
Nu het nog even spiegelen kan.

Vakantie wens

Er zit misschien verkruimeling in de lucht
Na heel veel saaie lange grijze dagen
Er zit zeker verkruimeling in de lucht
Ik zie schapen zich tussen het blauwe wagen
Het is nu even wachten op de rode vuurbalon
Er zit echt en zeker verkruimeling in de lucht
Hée, zie daar komt, daar komt de warme zon!

Passend

Toen ik je een hand gaf dacht ik, krijg ik hem wel terug
Toen ik je een zoen gaf dacht ik, krijg ik hem wel terug
Toen ik je een klap gaf dacht ik, die krijg ik terug
Ik denk dat jij denkt als ik, maar dat is net even mis
Jouw wapen is geen knallend wapen, het is stiller
Intelligentie en gevoel geven terug wat altijd past
Vertrouwen zonder het verwachte wantrouwen.

Soepie

Als je verhuisd naar een ander land
Dat doet om aan je zelf te ontkomen
Kijk eens even tussen je bagage naderhand
Zit daar niet een monstertje met rode konen?
Het luisterd naar de namen Ik en Ander Jij
Ze horen bij je als de groentesoep bij de selderij.

Sleutelwoord

Er zit geen slot op mijn deur hij lijkt alleen maar gesloten
Ik weet dat het zo is maar ik blijf je maar verstoten
Zonder moed zonder durf is toegang altijd een dichte muur
Door van gedachte om te zwaaien open ik hem op den duur
Er zit geen slot op mijn deur het was mijn gesloten terreur
Ik weet dat het zo is en maak dus eindelijk mijn opendeur.

Medilach

Het is goed te weten wat de oorzaak van je lachspierpijn is
Aan kramp in je kaken en tranende ogen heb je geen gemis
Onophoudelijk lachen is de oorzaak van die vermaledijde pijn
Leer er mee leven, het soms is beter dan een giftig medicijn.

Los

Maar als ik samen met je dans op het ritme van de tijd
We verloren raken in die verwarrende lok melodie
En als we dan eindelijk ergens landen in een stille baai
Geen lawaai van aanstormende woest beukende geluidsgolven
Geeft dat ons de geheiligde ruimte om even verstillend stil te zijn
Dan op te stijgen naar de bron van alles niets en alles iets
Is het een moment zonder afspraak maar wel gedaan
Zomaar los.

T.B.S

Even was ik zijn naam vergeten, aap of mensaap. Wat maakt het eigenlijk uit, hij zit toch lekker veilig in zijn hok, net een hotel met goede verzorging, hij hoeft zelfs de rekening niet te betalen. Maar ja, zonder enige aanklacht wacht hij niet eens zijn proces af. Want levenslange t.b.s was de reeds besloten verdedigingloze uitspraak van iemand die zich misschien wel dierenvriend noemde. Wat is goed en wat is fout? Goed is, dat sommige wilde dieren die zo bedreigt zijn in hun zelfstandig voortbestaan, in tijdelijke beschermende bewaring te nemen, als dat de nog enige overgebleven ondierlijke vluchtweg is. Fout is, dat alle andere redenen om deze vrijheidsberoving goed te praten, fout is.

Dag Pauwoog

De Dagpauwoog en zonnebloem kuste elkaar
Als een verliefd zondebloempje lokte hij haar
Je mag mijn zoete honing hebben zoveel je lust
Want door je sexy roltong word ik dan gekust
Maar tegen zonsondergang was de vlinder gevlogen
Want bij hem blijven slapen in zijn geel gebloemde bed
Vond ze net niet al te net, voor haar mooie Dagpauwogen.

Spookbeeld

Heeft u een geboorte bewijs een geldig paspoort of identiteitkaart een burgerservicenummer een bank of gironummer een rij of vaarbewijs een opbaarvervoerbewijs een verzekeringsbewijs een onderwijskaart en allerlij andere bewijzen, dan is het nog niet bewezen dat u bestaat. Want valsheid in geschriften creëert het spookbeeld van een spookbestaan.

Stuurfout

Ik zag eens een schip gevaarlijk zeilen langs de klippen
De valse stuurmanskunst wist aan boord te glippen
Krakende masten zeilen en tuigen vallen naar bene
Het laat steeds weer zien dat onder valse zeilen varen
Je laat verzuipen in de onverwachte diepte van de zee.

De regendans

Het was erg stil mijn stamkroeg, ik zat daar zo te zien alleen, op Kees de kroegbaas na, die had zich morrig achter zijn tapkast verscholen. Maar echt helemaal alleen was ik niet, er was een lommerige slaapverwekkende country en western sound en in de vensterbank lag Wimmie, de dikke rode kroegkater, lekker in het zonnetje een dutje te doen. “ Sinds het rookverbod zitten mijn klanten liever buiten, op het terras, en dat heb ik niet,” mopperde Kees klagend van achter de tapkast. Ik vertelde hem dat ze zeker weer terug zouden komen, want goed buitenzitweer blijft meestal niet zo lang in dit regenwaterland. "En wat doe je dan?" Riep ik balorig. "Je gaat gewoon weer terug naar je ouwe vertrouwde droge stekkie, want binnen roken mag nergens meer, ook niet bij die luxe terraskroegen.” “Ik geef een rondje van het huis,” want jij kunt te minste een mens op beuren,” was zijn onverwachte antwoord. En om de daad bij het bier te voegen, zette hij een stevige pils voor mij neer."Mot hij niks?” Vroeg ik bij de hand, terwijl ik naar slapende rode Wimmie in de vensterbank wees. "Die is al vet genoeg”, Blèrde Kees schor van achter zijn kapittel.In eens wist ik het, het middel om zijn klanten weer terug te laten komen. "We moeten samen een regendans doen, ik weet zeker dat het werkt,”riep ik quasi spontaan. Het was immers waar, dat de indianen bij langdurige droogte, dit ritueel soms met succes in zette om die droogte te verdrijven. Nou we hebben, zei het, wel zeer plaatselijk, last van hardnekkige bierdroogte, dat was onze beide conclusie. Ergens in een laatje had Kees nog een cassettebandje van zijn zoon liggen, dat had hij opgenomen tijdens een studiereis in Amerika. “ Daar staat precies de muziek op die we nodig hebben, indianenregendans muziek,” lachte de barkeper sarcastisch. Met een droge keel dansen, dat doe je niet, dus eerst dronken we wat smeermiddelen, 'voor het soepel maken van de gewrichten.' Bij het horen van de sinistere opwindende muziek, sprong de rode kater van schrik uit de vensterbank en vluchte door de half openstaande deur naar buiten. En wij? Wij danste, als echte wilde indianen ‘hoeha hoeha hoeha' roepend, door het café dat het een lieve lust was. En niemand zal ons verhaal later willen geloven, maar het ging echt regenen. Niet een beetje, zo’n zeikerig regentje, nee, het viel met bakken tegelijk naar beneden. In 'No time', ging de deur open en stroomde de zaak vol met kletsnatte oude klanten.“Zet die zeik muziek eens effe af,”riep een van hen gëiriteerd. In de vensterbank zat rooie Wimmie zich droog te likken, hij was zo nat als een verzopen kater. Proost!

Juistheid

De druppel die de emmer over liet lopen
Was zich van zijn gewicht niet bewust
De beslissing die het tot een conflict liet komen
Was zich van zijn domheid niet bewust
De druppel is niet de ramp maar de volle emmer
De beslissing is niet het conflict maar de domheid er van
Evenwicht is niet van belang als het niet wordt verstoort.

Jou wil

Zo je wilt, maak ik je eeuwig
Eeuwig, zolang dat bestaat
Zo je wilt, maak ik je tijdelijk
Tijdelijk, zolang het je niet verlaat
Ik ben de wil bemaker van iedere wens
Of hij uitkomt is voor mij geen grens
De schijn van de alle daagse waan
Maakt van de zon nooit een maan
Zo je wilt, maak ik je zichtbaar
Zo zichtbaar, als een spiegel spiegel is
Zo je wilt, dan ook niet iets anders
De wil van alles is dan je gelijkenis.

Uitweg

Zwart zijn de asfalt aderen door het land
Een enkele is niet van zwart maar geellig zand
Het is, het door het bos omrande diepe karrenspoor
Wat zijn onschuld aan de four-wheel drive verloor
Niets is heilig voor dit monster van rubber en staal
Een olie crisis maakt een misschien eind aan dit verhaal.

Zomersneeuw

Soms sneeuwt het in de zomer
Wollige vlokken niet uit een wolk
Soms sneeuwt het in de zomer
Als een zwevend wit pluizenvolk
Niezen,'t komt van die zomersneeuw
Soms sneeuwt het in de zomer
Ik hou mijn mond dicht als ik geeuw
Soms, gelukkig niet altijd, die zomersneeuw.

By-pass

Neem eens een by-pass dag
Pas je snelle pas eens even bij
Neem eens een by-pass dag
Neem gewoon een dagje vrij
Altijd hoge spanning maakt je kapot
Als je dan niet even by-pass
Gaat je hart passen en op slot.

Verlegen liefde

Ik beloer je ongezien door je mooie ogen
Ik beluister je ongehoord door je ranke oren
Ik streel je niet gevoeld door je warme handen
Ik fantaseer dat je mij ziet hoort en voelt
Want je bent wel echt een lekker stuk, een kanjer
En ik, ik ben verliefd verlegen.

Tweestrijd

Ik heb een soort ontbindingsangst want ik wil blijven
Er is geen notaris die deze verbindingsacte op zal schrijven
Toch wil ik blijven in de gebonden vorm van mijn eigen lijf
Een boom blijft zelfs geen boom maar ik wil dat ik altijd blijf
Het advies dat ik laatst kreeg van een simpel gelukkig kind
Speel met de dag het uur de minuut zo dat je de seconde vindt

Doe maar

Van een mug een olifant maken is een goed idee
Geen stiekeme steek acties van een zichtbaar grijs coryfee
De zomer avonden zijn zonder de zeur zoemerige pesterij
En ik, ik kan lekker slapen zonder rode bulten en jeukerij.

Geen verhaal

Het was woensdagmiddag,“ik kan alles repareren wat kapot is!” riep het krulkoppige jochie vrolijk. Hij zat op de stoep op een uitgespreid oud tafelkleed met allemaal scherven van potjes tegeltjes en een heleboel andere rommeltjes. Ik was op mijn hurken bij hem gaan zitten, want een ‘alles reparateur’ in het wild, dan ook nog zomaar op de stoep, die kwam je niet overal tegen. Een flinke tube lijm, hamer en nijptang, schroevendraaiers en allemaal ring en steeksleutels, lagen te schitteren in de zon.”Repareer je ook horloges?”, vroeg ik hem een beetje nieuwsgierig. Want mijn favoriete horloge had een paar weken geleden plotseling er de brui aan gegeven. Na een kijkoperatie van de horlogemaker, was er een teleurstellende conclusie, niet meer te maken. Het weggooicultuurmonster had zich ook van hem meester gemaakt, maar daar was ik het niet mee eens. “Op een zekere dag vind ik wel iemand die er echt verstand van heeft”, had ik hem toe gebeten. Kom op zeg, gooi maar weg en koop, vooral bij mij, een nieuwe, daar trapte echt ik niet in. Ik had ondertussen mijn dode horloge uit mijn zak gehaald en het aan de krullenkop gegeven. Hij keek een paar tellen aandachtig naar het polsklokje, stopte het in een blikken trommel en plaatste deze vervolgens in een oud houtenkistje.”Dit is mijn toverdoos, hij maakt horloges en klokken, alleen u moet wel even geduld hebben”, vertelde hij een beetje lacherig. Ik kreeg van hem een mooi gedrukt papiertje als een soort afleveringbewijs.”Zaterdag ochtend is het horloge klaar en het kost u maar vijftien euro en dat bedrag betaald u pas als u het horloge weer op komt ophalen”, sprak hij opeens heel zakelijk. Ik vond het een perfecte deal en ook een kwestie van elkaar gewoon een beetje kunnen vertrouwen. Zaterdag ochtend was het zo ver. Ik zag het kereltje al van een afstand op het trottoir zitten. Het houten kistje stond er ook, en ook riep hij weer, dat hij alles wat kapot was kon repareren. Een blik van herkenning was voldoende toen ik hem het afleveringsbewijsje gaf. “Het klokkie is weer pico bello in orde, het loopt weer 6o minuten in een uur,” riep hij trots. Hij toverde het polsuurwerk uit het kistje tevoorschijn en ik gaf hem de beloofde vijftien euro. Inderdaad het liep prima en het glom als een gloednieuw horloge. Ik was heel nieuwsgierig hoe hij dat fikste, en vroeg hem naar zijn repareer geheim. “Ik weet eigenlijk zelf ook niet hoe het werkt, ik heb het van een oude horlogemaker gekregen en die zei dat het alleen werkte als het een gewone opwindbare klok of horloge was,”vertelde de knul wijs. Moderne op batterijen lopende uurwerken kon het toverkistje dus niet maken. Toen ik weg liep en mij nog even omdraaide om te vragen of hij hier iedere woensdag en zaterdag was, zag ik dat er niemand meer op de stoep zat. Ben ik nou gek , of, ik begreep er helemaal niks meer van. Toen ik op mijn horloge keek om te kijken hoe laat het was, zag ik even als in een spiegel het lachende gezicht van de krullenkop, hij gaf mij een knipoog en weg was het beeld. Ik denk dat ik dit verhaal maar aan niemand vertel, want het is zo vreemd dat het gewoon verzonnen lijkt. Een ding is wel zeker, mijn horloge is niet meer stil blijven staan en dat is dan voor mij toch het uur van de waarheid geweest!

Kromspraak

Met een kille bevroren blik eist hij ijskoud de dood
De dooie dood als vervanging van het foute leven
Daar staat de beul als een gemaakt instrument
Het vonnis is de dirigent van zijn dodelijk bewegen
Maar het maakt met het recht als sorry argument
Een einde aan't leven.

Groene bijstand

Hij is zeker haast honderdjarig of misschien wel wat meer
In de verte voor de horizon kromming een kroonend baken
Geen hartslag is te horen geen gestage ademhaling klinkt weer
Als ik voor mijn onrust kalmte zoek weet hij die te maken
Ik ken hem wel en ook weer niet, zijn leven is mijn leven
Het is maar, dat ik het weet.

Hoekloos

De kwadratuur van de cirkel
Heeft geen mogelijkheid tot compromis
Alle energie verdwijnt in het zwarte niets
Een perpétuum móbile is alleen de zee
En ik, ik teken rondjes met veel hoeken.

Meeting point

Ze kwamen elkaar tegen in de spiegeling van een winkelruit
Het was maar een flits, een meeting point, net voor sluitingstijd
De zon en de maan hebben allebij een eigenbaan als hemelskruit
Ze kwamen elkaar tegen net voorbij de horizon van het hemelwijd
Zondags naar de kerk, maandag naar werk, planeten weten er niet van
Mens is de enige die geen weet heeft van dit grootse en kleine plan.

Free tok

Ik ben een biologische dynamische struise kip
Zonder stress heb ik een leven als een vrije vrolijke vip
Mijn eieren zijn zo gezegd op heel natuurlijke wijze gelegd
Mijn man, de rode stoere haan, is zeker niet monogaam
Maar ik, de vrijgevochten buitenkip, stoort zich daar niet aan
Wij biologische kippen zijn helemaal niet jaloers op elkaar
Het vrije kippenleven is fijn en goed voor hem en haar.

Stil nou.

Ik heb een doos met stilte gekocht
Want daar had ik echt behoefte aan
Alles maakt geluid, of nog erger lawaai
Mijn stille doos is niet die van de dood
Spring levend! Maar ook stil levend
Als je mij wilt geloven, maak ik hem open
Je ziet niets je hoort niets maar beleeft hem
Ssst, stil nou.

Videokippen

'Boer wat zeg je van mijn kippen, boer wat zeg je van mijn haan. Hebben ze dan geen mooie veren , of staat jouw de kleur niet aan;' zong het kleine meisje voor het kippenhok van de kinderboerderij. Ik stond er op een afstandje naar te kijken en kreeg haast tranen in mijn ogen, zo lief en mooi klonk het. Daar kwam haar moeder ongerust aan gelopen, ze was de kleine meid even uit het oog verloren. "Mam ik wil ook kippen hebben thuis, mag het?"klonk het lieve zeurderige stemmetje van de dreumes. "We hebben niet eens een tuin en zonder tuin gaat dat niet," liet de moeder het kind resoluut weten."Ach toe het kan toch wel op mijn kamer, ik zal er zelf voor zorgen en ze leggen eieren, mam", klonk het drammerig en wijsneuzerig te gelijk. Nee kippen op een slaapkamer dat ging echt niet, ook al werden er duizend eieren gelegd. Na nog wat gekibbel tussen de moeder en haar dochtertje, waar ik een beetje opvallend naar stond te kijken, vroeg de moeder plotseling aan mij wat ze moest doen. Ik vroeg aan haar of ze een videocamera had en een beetje kon timmeren. Een videocamera had ze wel, maar timmeren daar was ze niet zo handig in. In de kantine van de kinderboerderij dronken we even wat met elkaar, terwijl ik de vervulling van kinder kippenwens aan haar uitlegde. Toen ik haar een week later op belde, hoorde ik door de telefoon kippen gekakel en 'boer wat zeg je van mijn kippen...', zingen. Alleen de eieren? ik denk dat de kippen van de leg zijn.

EHBO

Net even voor het donker werd, kwam hij plotseling langs
Een uitgevlogen verfromfraaide vleugellamme Nijl gans
Een hoogspanningskabelbotsing tijdens zijn vogelvlucht
Gaf hem die vleugelmotorstoring boven in de ijle lucht
Logeren in het oude kippenhok gaf hem rust en gemak
Morgen mag hij weer verder vliegen, gak gak gak!

Koopdoping

De reclame boodschap dringt met koop en dwangbevelen
Aangeprezen heil niet aanschaffen is een onafwasbare erfzonde
Die het schuldgevoel besmettend overdraagt van kind op kind
Het creëerrende verzonnen te kort aan een mooi eeuwig welzijn
Laat je zwetend slapen met losgebroken woeste nachtmerries
Die niet te vangen zijn door het nieuwe schemerende ochtendlicht
Maar zich verbergen in je hoofd als schuld aan niet nee zeggen.

Sorry

Wat je niet weet kan je niet vergeten
Wat je hebt vergeten zou je kunnen weten
Als je maar weet dat je het niet steeds vergeet
Wat dan? Sorry, let even op!

Namaak met smaak

“Dat dingen veranderen, is, denk ik, niet altijd een kwestie van het anders doen”, zuchtte de ietwat grijzige man. Hij kwam naast mij zitten op het parkbankje van gerecycled kunststof en wees naar onze gezamenlijke zitplaats. “Neem nou die parkbanken van tegenwoordig, ze zijn gemaakt van gebruikt plastic, maar zitten ze lekker?” “Ik vind ze koud, lelijk en onpersoonlijk zonder een echt levend verleden,” mopperde hij verder. Ik moest hem toe geven dat het ook niet mijn eerste keus zou zijn, maar ja, er is veel plastic afval en goed bankenhout kost veel bomen het leven. We discussieerden verder over, dat haast alles tegenwoordig van kuststof is. Wat is er mis met voetballen op gewoon echt gras, nee namaak met niet eens een eigen kleur want het moet wel op echt gras lijken. Ik haalde mijn thermosfles uit mijn tas en vroeg of hij ook wat koffie lustte. “Alleen in steen, anders bedankt,” was zijn lachend antwoord, terwijl hij een stenenmok uit zijn jaszak tevoorschijn toverde. Het is waar, je handen verbranden niet en na gebruik even spoelen onder de stadsfontein en klaar is kees, ik bedoel de kop, voor hergebruik.Tijdens het koffie drinken vertelde hij dat hij gistere ochtend een echte ruzie met zijn vrouw had gehad, net geen oorlog maar het scheelde niet veel. “Je krijgt geen zoen meer van mij zo lang niet naar de tandensmid bent geweest,”had ze kwaad in zijn oor geschreeuwd. Toen hij zijn mond lachend opende zag ik inderdaad een soort kerkhof van scheve en lelijke tanden. “Dat wordt een kunstgebit!”, riep ik plagerig. Hij had inderdaad die zelfde dag een afspraak gemaakt met een,’In één dag trek en bijt kliniek’. “Die kliniek zit hier aan de achter kant van het park, maar ik durf eigenlijk niet, begrijp je?” Om hem op zijn gemak te stellen besloot ik met hem mee te gaan. “Dan kan ik tijdens het trekken je hand vast houden,”plaagde ik. Daar liepen we, twee totaal onbekende op weg naar de smoelensmid, of beter gezegd, ‘Tand technische kliniek’. Bij de incheck balie vertelde ik dat ik zijn broer was en hem vergezelde bij deze kunstgebit bekfast making. Na drie misschien vier uurtjes stonden we buiten. Hij met een mond vol kunsttanden, ik met een verschrikkelijke honger. “Ik trakteer op een zak patat met een frikadel, al is het even doorbijten voor mij,”riep hij met een zeer apart hoog stemmetje, want de verdoving leek nog te werken. Zwijgzaam, met soms een plotselinge auw en óów, van hem, aten we onze patat van echte aardappels en een frikadel van iets wat je niet wil weten, maar gewoon lekker is. Soms is het leven kunst en namaak te gelijk.

Halszaak

Er was eens een fles waar de hals van was ontnomen
Als potje moest hij nu door het glazen leven zien te komen
Zelfs de gekurkte kurk ging zonder trekken aan hem voorbij
Twisthup nonferro met kleur en tekst op zijn ronde bovenzij
Die sluit nu vacuüm als een glanzende draaideur zijn gat
Och was ik maar die mooie fles gebleven
Klonk het jammerend ladderzat
Dan had ik nu geen lelijk jampotten bestaan
Dat liedje hoorde ik misschien wel sissend zoemen
Toen ik het twisthup deksel had open gedaan.

De mix

Als iets langer duurt dan je had verwacht
Maak het dan korter dan je had bedacht
Kort en lang even stevig mengen met elkaar
Simpel, de uitkomst is dan voor je klaar
Wachten is nu een vergeten verledentijd
Als je dat in de toekomst met geduld vermijdt.

Tot later

Het was stil in de bus, weinig passagiers want het was vrijdag. Wie had het ook al weer over de vierentwintiguurs economie? Kom op zeg, mensen storen zich gewoon niet aan dit soort beweringen. Ze leven gewoon in hun eigen economie met een dikwijls bizar hoog of slakkentraag tempo. Afijn, in de stille bus ging ik bewust op een achteruitrijstoel zitten, ik wil namelijk niet altijd in de toekomst kunnen kijken. Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar het is zeker echt een aanrader, juist voor mensen met een gejaagd en stressvol leven. Je hoeft niet vooruit te kijken en te denken, alles wat wordt gepasseerd gaat gewoon in een niet beïnvloedbaar tempo aan je voorbij. Ik geef toe, er zijn mensen die het verschrikkelijk vinden om achteruit te worden gereden. Maar ik zeg dan altijd, je rijdt wel gewoon vooruit, maar je bent een beetje aan het nakijken, naar dingen die aan je voorbij gaan en die op den duur achter de horizon verdwijnen. Het is het langer kunnen genieten van het achteruitrollende landschap, een koe met kalveren in de wei, ergens een kerktorentje, of zelfs tegenwoordig een minaret in de verte. Het achteruitrij fenomeen speelt altijd veel meer in op je gedachten, je fantasie. Het is echt meer dan het altijd maar alles vooruit kunnen zien, dat met die flits van ineens, zoef weg! Eigenlijk zouden er speciale antistress bussen en treinen moeten gaan rijden. Alleen voorzien van achteruitrij zitplaatsen met een heel klein vooruitkijkspiegeltje, let wel, dit is speciaal om met de verwachte ontwenningsverschijnselen om te gaan. Een gat in de go-slow markt? Wie weet, tot later!

Sst.

Stil zonder mijn
Wacht met de speld
Niet eeuwig zijn
Zijn vallen is geweld
Geheim van het weten
Geef even stil zijn
Zonder ruimte meten
Een plaats in't brein

Dat is het

Zevenmijls laarzen van klatergoud
Als je gewoon blijft leven word je niet oud
Een dronkenmans wijsneus preekt in de kerk
Graaf je eigen graf onder andermans zerk
Thuis tikkende klokken voor het spel van kat en muis
In de gevangenis zitten gevangene tussen goed gespuis
Geef me de vijf maar tel altijd al je gouden vingers na
Sinterklaas komt niet uit Spanje maar uit Appelschaa
Wat ik ook niet verzin of gewoon niet liegend weet
Dat is alles wat ik wil vertellen voor ik het vergeet.

Toeval

Regen, soms een verzopen vloek soms een groene zegen
Ook dan is de regel niet altijd een regel als in vaste verzen
Uitzondering is dan de wet, niet die van Meden en Perzen
Daarom geven vloek of zegen geen droogte nog regen
Toeval heeft alleen zijn vrienden in ja en nee wel of niet
Doe hem in dat geval heel snel de groeten
Als je hem toevallig heel even wel of niet ziet.

Babbel Geest

Ik was pas in een huis, daar woonde een eenzame verlaten geest
Ik deed normaal tegen hem, want hij is toch geen gevaarlijk beest
Ik voelde hem wel als een soort aangename spanning in de lucht
Geen gezicht of lijf te zien wel te horen een zachte diepe zucht
Samen hebben we even thee gedronken, hij brandnetel ik earl grey
Geestig babbelend zei hij dat hij ging samen wonen met een blonde fee
Ik weet dit verhaal is dwaas, misschien verzonnen door een crazy men
Soms is gewoon maar geloven heel erg simpel zonder gezicht van hem
En wie weet is er straks in de Notre-dame een gezegend geestenfeest
Mogelijk daar trouwen de blonde fee met mijn onzichtbaar vriendje,
Babbel Geest.

Dan

Als je dan toch van plan bent te vertrekken
Naar een onzichtbaar lichaamloos bestaan
Als je dan toch je hoofd hebt vol geladen
Met herinneringen die verder met je gaan
Dan wil ik met je reizen, tot je laatste ademvlucht
Geen altijd afscheid neem ik dan jou
Na je laatste zucht.

Madelief

Ik heb je lief, mijn kleine Madelief
Lokkend wit geelogend groen gesteeld
Je steelt mijn aandacht mijn gezicht mijn lippen
In mijn voorjaarsdromen zie ik madeliefjes, velden vol
Maar tussen al die duizend is er een mijn harte dief
Die ene dat ben jij, mijn kleine Madelief.

Smoel gevoel

Ik was helemaal alleen, dat was te minste even mijn gevoel
Ik keek even niet om mij heen, naar een herkenbaar smoel
Ik was helemaal even zonder iemand, dat dacht ik even, gewoon
Ik wist wel van jou, maar wilde even vergeten jou mooie kroon
Ik ben eigenlijk helemaal niet alleen, ook niet heel even in gevoel
Ik kijk gewoon even om mij heen en zie dan je mooie lieve smoel.

Natabases

Ik was er even niet bij, zichtbaar afwezig
Verdwaasd door het idee er niet te zijn
Gewist gewoon verdwenen uit Het bestand
Bestaan is gekoppeld aan databases zonder mens
Kijk, daar vliegt de gierzwaluw met meer verstand
Bestaan, vrij zijn, bevlogen van vliegen met een doel
Stekkers kunnen er uit, harde schijven verschroot
Even een vloek, maar je vliegt nu naar de vrijheid!

Klokkenluider

Klinklanklonk brons galmgat lawaai door klepelbonk
De klokkenluider sterk in handen en armige spieren
Luidt de klok niet alleen om de kerkgang te vieren
Hij is soms ook het geweten met gevaar van ongeloof
De geluide klok galmt dan ongehoord de hoge oren doof.

Voelzie

Niet het geld met macht en aanzien
Geen domme haat, verdriet of waanzin
Laten mij huilen als een verdwaald kind
Mijn tranen zijn de parels van eigen geluk
Laat de live muziek het maar vertellen
Wat ik voor je voel als ik je zie.

Vergissing

Het einde komt in zicht net achter die groene boom
Achter zijn dikke stam zie ik het begin van verdwijnen
Het kan mij echt niets schelen, want een eind is toch altijd ver
Dat denk ik dan, zonder eigenlijk te weten hoe vlakbij ver soms is
En dan, boem ho stop over en uit, want daar is hij in eens bij mij.

Heb je even.

Daar lag hij te te slapen, onder de pruimenboom achter in onze tuin, de Tijdgeest. Ik schudde hem wakker, hij rekte zich een tijdje lang uit en vertelde mij dat hij zijn tijd helemaal verslapen had. In no time kleedde hij zich aan, kamde in een vloek en een zucht zijn grijswitte baard, keek mij met zijn tijdloze ogen aan en zei dat hij nu weer helmaal bij de tijd was. Plotseling zag ik mijn kans schoon, want een Tijdgeest kom je echt niet altijd tegen en al helemaal niet gewoon achter in je tuin, dus vroeg ik hem of hij wat tijd voor mij had.Hij schudde lachend zijn grijze hoofd, nee tijd weggeven, daar begon hij niet aan, ook niet voor geld. Een paar wijze raden wilde hij wel, bij hoge uitzondering, geven." Zorg dat je altijd voldoende tijd hebt als je boodschappen gaat doen, je hoeft je dan geen geldzorgen te maken, want tijd is geld en daar betaal je dan simpel mee." "Ben je iets vergeten, ga dan even terug in de tijd je vindt het dan zeker terug." Plotseling keek de Tijdgeest op zijn horloge, "ik ben ook de tijd helemaal vergeten ik moet nu echt gaan,"riep hij met een zachte tijdloze stem. Ik vroeg hem wanneer en waar ik hem nog eens zou kunnen ontmoeten. Hij fluisterde in mijn oor: "In de verdorde bloem de frisgroene knop in de regen of sneeuw, overal laat ik een tijdspoor achter, in al die gedaantes ben ik soms tijdelijk en soms altijd te zien."

Vriendschap

Zoals de pleister een wond bedekt
Zo zal ik zijn in je stil verdriet
Zoals de wind vleugels kracht geeft
Zo zal ik zijn in je vlucht naar vrede
Morgen is de lange zwarte nacht voorbij
Het nieuwe licht heeft mij aan jou gegeven
Zoals de meester de leerling is gebleven
Zo zal ik zijn voor jou.

Lente

Ze is misschien te oud om nog jong te kunnen zijn
Maar zeker nog te jong om zomaar te gaan sterven
Niemand herkend nog haar warme gevoelige stem
Ze zingt stil en alleen in haar eigen binnenste ziel
Maar ogen van vertrouwen schijnen meer te zien
Haar heilige wezen ontlokt het prille groene leven
Met zacht geweld door het smelten van de dode sneeuw
Naar zegenrijk water zonder geërfde last van koud geklater.

Was jij het ?

Was jij het, die over mijn schouder keek in mijn ziel
Was jij het, die luisterde naar mijn verhaal van geluk
Het toverboek is vol met schijnbaar lege bladzijden
Weet, ze lezen als een verhaal met geluk en verdriet
Was jij het, die mijn gevoel voelde, reis dan mee
Naar de finishlijn om bij mij in mijn eind te zijn.

Don't panic

Ik kwam hem plotseling tegen in late avondstad
Als geveinsde vriend met een verborgen valse lach
Het tocht altijd over het asfalt, tussen de hoge flats
Zwerfvuil geeft piraten vrij spel door lantaarns belicht
Het is de angst het onzekere van het nu moment
Hij keek mij aan en ik was soeverein in kijkkracht
Wegen gaan uit elkaar, hij de zijne ik de mijne
Mijn hoofd is sterker dan mijn nek, dat is waar
Paniek redt nooit het leven van gevaar.

Zijn is zijn

Ook al ben je in angst duizend doden gestorven
Geen van die duizend waren het definitieve eind
Na je geboorte kun je opnieuw geboren worden
Niet door het nieuwe leven word je die kans geven
Maar door je ontsnappen aan de jagende dood
Niet meer zijn maakt een raadsel maar ook de oplossing
Ik ben ik, ik was ik, ik kom ik, ik ga ik, zijn is zijn is zijn.

Grens

Soms is de grens een rivier die je over moet steken
Soms is de grens een ravijn die je moet over bruggen
Soms is de grens een berg die je moet overwinnen
Soms is de grens een muur die je moet slopen
Haast altijd is de mensen grens verzonnen en bedacht
Paal en perk zijn het gevolg van mensenlijke macht.

Vervelen

Brood smaakt naar brood en bier naar bier
Als dat gaat vervelen zoek dan ander vertier
De zon voelt naar zon en maan naar maan
Als dat gaat vervelen ga dan in de nachtschaduw staan
Een vrouw zoent als een vrouw en man als een man
Als dat gaat vervelen draai het dan om als het even kan
Oorlog maakt de helse hemel en vrede het aardse paradijs
Als die hemel gaat vervelen ben je niet dom maar verschikkelijk wijs.

Een sloot geluk

Voor een kikker is geluk een sloot met helder water zwevende muggen en vliegende vliegen. Voor een ooievaar is geluk een sloot vol helder water en kwek kwakende zwemmende kikkers. Voor mij is geluk een heldere sloot met kikkers donderkopjes vliegen muggen ooievaars eenden waterhoenjes libellen salamanders stekelbaarsjes watertorren en nog veel meer van dat geluk.

Tropenwind

Even was hij daar de kriebel krabbel in mijn grijzend haar
Zacht als een strelende en warme tropenwind
De twee zwarte handjes van een anders kind
Liefde genegenheid zonder domme rassenscheid
Even heeft mijn gevoel meer dan in woorden te zeggen
Het vertrouwen in heel andere dimensies weten te leggen.

Twijfel

Mijn twijfel bestaat zolang er geloof is
Mijn geloof bestaat zolang er twijfel is
Ik geloof namelijk dat het almachtige twijfel kent
Zonder de twijfel aan het almachtig zijn van het
Gaat het geloof over in een ongelofelijk beleven
Toch twijfel ik soms, heel even.

Gezever

Ik zat zo even te denken, wat ik zou zijn zonder jou
Vrij als een vogel, niet meer gekooid door een vrouw
Ik zat zo even te denken, is dat wel echt zo waar
Het deurtje stond toch altijd gewoon open door haar
Ik zat zo maar even te denken, gevangen door een waan idee
Ik hoor gewoon bij jou, als het grote strand bij de woeste zee.

Dag Moeder

Als de ochtendnevel is verdampt en langzaam de zon zich laat zien.
Is het even stil op het land, in de wei, de kraaien slapen nog.
Dan komt de verdwijning van dat wat mijn lief is harder aan, de nieuwe zon kan dat niet verbloemen. Een bril zonder grijs hoofd ligt stil op tafel voor zich uit te staren. Mamma, ach mijn lieve mamma, maak je reis naar het land achter de distels, daar is pa bij zijn vee. Doe hem de groeten van mij.

Niet vast

In het zicht van de haven gaat hij weer naar open zee
Hij wil niet veilig thuis komen bij huisje wel te vree
De regels van het land binden hem te streng en te veel
De ongebonden waterzwerver wil nooit geen vaste deel.

Alleen

Wat je zelf moet leren, is het alleen kunnen zijn
Alleen in je geest en alleen met je lichaam
Waar je bent is niet het belangrijkste doel
Het doe moment is de sleutel van het uurwerk
Dat al tikkend je geest laat verhuizen naar het niets
Helemaal leeg zijn in en van je zelf is het helende
Maak ergens een plek waar je nergens kunt zijn
Geef en neem zonder verstoring van het geheel.

Mogelijk

Is er boven je hoofd een ander hoofd
Een hoofd dat mooier is dan dat van jou
Is er achter je stem een andere stem
Een stem die serener is dan die van jou
Luister en kijk zonder storend vergelijk
Het is mogelijk je betere ik.

Navegant

Diep in zijn houtenhart wist hij het
Ik ben alleen als kracht alleen ontstaan
Mijn moeder en vader zijn de zelfde
Woudreus ligt als opdracht in mijn kiem
De aarde nog de hemel of hel weten hier van
Zelfs de evolutie is maar een tussen station
Er is één gevaar groter dan alle andere gevaren
Gemaakt door de zelfde maker, maar met een foutje
Hij denkt en doet als of hij meer is, meer dan alles wat is
Mens als onmens.

Er was er eens.

Het sprookje weet zich niet werkelijk
Maar heeft fantasie als voedingsbron
De brug naar het echte land is van glas
Niet te zien maar wel te voelen in de stap
Het sprookje zelf geeft zijn verbinding
Maar hij is zo breekbaar als het geloof er in.

Open onderdak

Al het gevoel wat er is heeft gewoon een huis nodig
Geen gewoon huis maar een buitengewoonhuis
Het dak mag lekken en de ramen glasloos tochten
Als er maar een plekje is waar het gewoon veilig is
Gevoel mag nooit een dakloze zwerver zijn
Ook al doe je de deur wel gewoon op slot
Zorg dan voor een sleutel aan de buitenkant.

Bingo!

Meer is minder dan je denkt om dat je veel teveel verwacht
Minder is meer dan je denkt om dat je niets meer verwacht
De uitkomst is altijd een broer of een zus van de verwachting
Soms zijn ze mooi, maar soms zijn ze mooi lelijk
Het gelijk heeft altijd ituïtieve ingeving als bron.

Buitenplaats

Als een glanzend kopergroen pronkstuk, daar staat hij voor
Fier te schitter blinken in de nog bleek witte voorjaarszon
In akkers nat en ruw geploegd is verborgen de voedsel bron
Fazantenhaan fladdervliegend op geschrikt door ratel tractor
Geen enkele stad heeft maar even iets van dit zicht toneel
Hou de stad maar als eigenplaats en begrensd zijn stenen deel.

Want

Huil maar niet, want
Alles wat mijn lichaam heeft gebouwd is heilig
Alles wat het afbreekt geeft het weer een nieuwe kans
Maak je geen zorgen over wat het is, was en zal worden
Geef mij de vrije ruimte, ruimte zonder mij te bezitten
Het bestaan heeft meer vormen dan duizend entiteiten
Alles blijft, maar heeft een verdwijnpunt achter de ziel
Huil maar niet, want ik blijf maar even zonder een lijf.

Doe het

Als dan alles lijkt verloren
Door overmacht en geweld
Als dan niets is gewonnen
Alleen uitbuiting en stelen teld
Dan onstaat er zomaar plotseling
Door alle geweldsspiralen heen
De verander kracht in je ziel en hoofd
Zonder valse belofte of verdacht geleen
Als dan alles lijkt verloren
Is de moed de baas van je eigen kracht
En geeft hij geen waarde meer aan overmacht
Kijk, het is weer geboren wat leek verloren
Je zelfvertrouwen!

De Boom jongen

Toen hij geboren werd huilde of schreeuwde hij niet eens, er kwam geen enkel geluid uit zijn keeltje hoe hard de vroedvrouw ook op zijn roze billetjes sloeg.”Hopelijk is hij niet doofstom,”fluister ze tegen de buurvrouw, die hielp met de bevalling. Maar ze had de woorden nog niet uitgesproken, of het ventje deed zijn mondje wijd open, terwijl het geluid van wel duizend zangvogels het vertrek vulde.”Hoe kan dat nou, hoe kan zo’n klein jong dat geluid produceren?”Schreeuwde de vroedvrouw naar de jonge moeder en haar buurvrouw. Ze konden er geen verklaring voor geven en dat was maar goed ook, want zulke dingen moet je niet verklaren, daarmee basta! Het geluid van de zingende vogels duurde maar een paar minuten, daarna gaf het pas geboren knulletje geen enkele kik meer. De eerste weken hield hij zijn lipjes stijf op elkaar, behalve als er gedronken moest worden, dan verscheen er een lieve glimlach op zijn leuke jongenssmoeltje, maar nooit kwam daar een geluidje aan te pas.

De dagen voor de bevalling hadden vader en moeder Stawert zitten bedenken welke naam ze aan hun derde kind zouden geven. Hun eerste twee kinderen hadden nogal bijzondere namen. De oudste, een meisje, droeg de naam Kiezele en haar twee jaar jongere broertje werd Zelve genoemd. Wat het ook zou worden, een jongen of meisje, plots wisten ze een naam, Er, zou het heten, niet meer en zeker niet minder.
En zo gebeurde het, dat vader Stawert zijn pasgeboren zoon op het gemeentehuis van het dorpje Wertys, liet inschrijven. Zoals gebruikelijk natuurlijk in het geboorteregister van de ‘Burgerlijke Stand’. De dienstdoende ambtenaar achter het loket, weigerde eerst de nogal ongebruikelijke naam in het geboorteregister in te schrijven. Maar toen vader Stawert dreigde direct naar de burgemeester te gaan, koos de al te ijverige ambtenaar, maar eieren voor zijn geld en werd de jonge Er, ingeschreven als nieuwbakken burgertje van Werthys.

De familie Stawert stond in het dorpje Wertys bekend als excentriek en buitengewoon vreemd. Dat kwam niet op z’n minst door de reusachtige verschijning van vader, Eik Stawert, want zo werd hij steevast in het dorp genoemd. Zijn echte naam wist echter niemand, maar dat deed er ook niet toe. Eik Steward, twee meter en nog wat centimeters lang, had van nature een vriendelijke kop die werd gesierd door een forse krullende snor. Op zijn hoofd droeg hij altijd een pet, een groene pet, wel te verstaan. Er zijn toch wel meer mensen die een pet dragen, zul je wel denken. Dat is wel zo, maar met die pet van Steward daar was iets bijzonders mee, hij deed hem namelijk nooit af. Niet voor het bidden bij het middag eten, ook als de dominee of meneer pastoor langs liepen. In het dorp ging zelf het verhaal rond dat hij zelfs zijn pet in bed ophield, maar dat waren volgens mij, wel de over bekende dorpsroddels.
Moeder Steward heette Zonne en zag er klein en schriel uit. Zij had een flinke bos vlasblond haar en droeg ook net als Eik een pet, die ook nooit, zo ver ik het wist, werd af gezet.
De Stewards konden dan wel zonderlingen en apart zijn, dat betekende niet dat zij zich afzonderde van het dorpsleven. Het tegendeel was juist waar, omdat bijna iedere Steward in veel dorpsverenigingen heel actief was. Eik Steward was zelfs voorzitter van de plaatselijke fanfare en blies op de tuba zijn donkere toontje behoorlijk mee. Zonne bespeelde de klarinet, Kiezele en Zelve zongen in het koor van de vrijwillige brandweer die Wertys rijk was. Alleen Er, die overigens op school de beste leerling was, hij deed nergens aan mee. Niet met voetballen en ook niet met het kaatsen, wat in Wertys de sport was waar jong en oud aan mee deed, behalve Er. Wat Er bezig hield, dat waren boeken en nog eens boeken. De boeken die hij las gingen uitsluitend en alleen maar over planten en bomen. In bomen was hij vooral geïnteresseerd, hij wist praktisch alles over bomen en speciaal over hun manier van leven en groeien. Hij sprak eigenlijk nooit met iemand over zijn bomenfobie. Er was een zeer stille jongen die zelden of nooit wat te vertellen had, maar als hij wat zei leek het net of je de wind hoorde waaien door de kruin van een oude boom, heel vreemd. De meisjes in het dorp liepen meestal in een boogje om Er heen ondanks dat hij al vijftien jaar was en een knappe kop had. Maar zijn ogen, ja, die hadden wel een heel aparte kleur, bladgroen en dat met zijn weelderige donkerbruine haar dat tot op zijn schouders hing, daardoor leek hij wel inderdaad een beetje op een boom. Met het al, een zonderlinge jongen, maar ja, dat waren ze in Wertys wel een beetje gewend.

Iedere doordeweekse dag fietste Er naar de land en bosbouwschool een paar kilometer verderop in het dorpsstadje Miertenhoog, een uit ze’n krachten gegroeide plattelandsgemeente. Van alle leerlingen van zijn klas was Er de aller beste, zonder dat hij daar ooit over opschepte. In tegendeel, mede klasgenoten die niet goed mee konden komen hielp hij in de pauzes met hun schoolwerk. Hij deed dat omdat hij het jammer vond als ze slechte cijfers haalden.
Het huis waar de Stewards in woonde stond aan de rand van het dorp, met aan de ene kant uitgestrekte weilanden en aan de andere kant een prachtig oud loofbos. Aan het einde van de kronkelige weg naar het Stewardsdomein was een soort pleintje. Midden op dat pleintje stond een enorme oude eikenboom, zijn forse kruin overkoepelde voor driekwart het pleintje. De boom was jaren geleden tijdens een hevig onweer door de bliksem getroffen en daardoor was de bast met een lange scheur open gespleten. Na enkele jaren was de oude boom op die plaats gaan rotten en hol geworden. In die grote holte huisden vleermuizen en ook een bosuil had er zijn slaapplekje gevonden. Er was van kinds af aan, als het even kon, bij de boom te vinden. Hij zat er dikwijls, met rug tegen de stam aan, een boek te lezen. Zelve en Kiezele hadden hem zelfs eens horen praten tegen de oude eik. Hoewel ze het erg vreemd vonden, plaagde ze hem er nooit mee, want Stewards waren eigenaardig en dit hoorde daar gewoon ook bij.

Op een zekere mooie dag in het voorjaar, de knoppen van de eik waren net met lichtgroene blaadjes uit gelopen, had Er een ladder tegen de boom gezet. Met een paar boeken bij zich, was hij in de boom geklommen en in de holte gaan zitten. Dat in de boom zitten, had Er in het verleden veelvuldig gedaan, dus was er eigenlijk niets ongewoons aan de hand. Alleen toen Moeder Zonne hem riep, omdat het avondeten klaar was, gaf Er geen antwoord en bleef doodstil in de boom zitten. Toen vader Steward van zijn werk thuis was gekomen en zag dat er een lege plek aan de etenstafel was, vroeg hij waar Er was. Na het verhaal in geuren en kleuren van Zonne te hebben gehoord, liep Eik enigszins verbaasd naar de ladder die nog steeds tegen de boom aan stond, klom naar boven met de bedoeling Er over te halen. Het werd een eenzijdig gesprek, want, wat vader Steward ook probeerde, Er gaf geen kik en blik, hij bleef met zijn bladgroene ogen in de verte staren. Zijn broer en zus deden ook nog een poging, maar ook zonder enig resultaat, Er bleef doodstil zittend voor zich uit staren zonder ook maar een kik te geven.
Eik Steward had een oude leunstoel uit de schuur gehaald en onder bij de oude eikenboom neer gezet. Hij had tegen Zonne gezegd dat hij net zolang bleef zitten tot zijn zoon weer uit de boom zou komen. Maar die bewoog in het geheel niet, laat staan het naar beneden gaan. Het werd nacht en donker, het bleef stil onder en in de boom. Moeder Zonne had een paar paardendekens over Eik zijn schouders en lijf gelegd, want reumatiek heb je zo, was haar redenering. Bij het licht van een peteroliegaslamp viel Vader Eik in slaap, en Er, hij zat in de boom als een onbewegelijke in trans verkerende Boeddha.

Toen de volgende ochtend alle hanen uit de buurt vader Steward wakker kraaide, rekte hij zich langdurig uit, want hij was verdraaid stijf geworden van de gedwongen slaaphouding in de stoel. Hij draaide de gaslamp uit en liep snel naar de tegen de boom staande ladder. Als de wiedeweerga klom hij omhoog om te kijken of zijn zoon nog in de boom zat. Er, zat inderdaad nog steeds in de zelfde houding en staarde met zijn groene ogen naar iets wat gewone mensen niet konden zien. Moeder Zonne stond ondertussen ook onder aan de ladder, en riep of haar zoon een boterham met pindakaas en een beker melk lustte.”Hij geeft helemaal geen kik,”riep vader Steward naar beneden.”Als ik naar mijn werk ga, fiets ik even bij de dorpsagent langs, misschien kan hij Er overhalen om uit de boom te komen,” zei hij al geeuwende. Hij had nog erg veel slaap want zittend buiten slapen behoorde zeker niet tot een van zijn hobby’s.
Als een lopend vuurtje ging het verhaal door het dorpje Werthys, dat Er de hele nacht in de boom was blijven zitten en dat hij er ook nog steeds niet uit wilde komen.
In de loop van de dag kwam de dorpsagent een kijkje nemen. Hij heette Peiter en was een goede vriend van Er, ze deelde de zelfde passie en fascinatie voor de natuur. Op hun vrije dagen trokken ze dikwijls samen er op uit, naar het open veld of bos, om met de verrekijker allerlei waarnemingen te doen.’Wij zijn bomen vrienden door alle dikke en dunne takken heen,’ was hun altijd gehoorde lijfspreuk. Omdat ze zulke goede vrienden waren had Peiter veel invloed op Er, maar nu stond ook hij machteloos op de ladder alsmaar tegen hem te praten, het hielp gewoon helemaal niks, Er zat stil en Er bleef stil. In de loop van de dag kwamen er heel veel bekende en vrienden van de familie Steward bij de boom kijken. De pastoor, de dominee maar ook de leerlaar van Er zijn school, iedereen deed op zijn manier zijn best om Er te bewegen gewoon uit de oude boom te komen, maar niets hielp.

Het werd weer avond en al snel was het donker. Onder de oude eik hadden zich een flink aantal dorpelingen verzameld, iedereen had een olielamp of een waxine lichtje mee genomen en in een kring onder de boom gezet. De uitgekookte ijscoman van het dorp deed goede zaken en soms liep een van de klasgenoten even met een ijsje de ladder op om Er over te halen het aan te pakken, maar Er bewoog niet en bleef met zijn ondoorgrondelijke bladgroene ogen in de verte staren. Toen de nacht viel ging iedereen naar huis, alleen vader Eik zat bij het licht van de gaslamp in de oude leunstoel onder de boom. Tegen zijn vrouw had hij gezegd, nooit Er in de steek te laten,”al moet ik hier veertien nachten zitten, ik blijf bij hem,”was zijn besluit. Met een kan koffie en twee dekens om zich heen geslagen zat hij daar diep in gedachten verzonken denkend aan zijn koppige maar heel bijzondere lievelingszoon.
De maan scheen met zijn vale schijnsel over de lichtgroene kruin van de oude eik, vleermuizen deden fladderend hun best om insecten te vangen en af en toe klonk het krijsende geluid van een uil. Diep in een gedoken onder de paardendekens probeerde vader Eik wat te slapen, wat maar slecht lukte door de ongemakkelijke zithouding.
Ook nu weer zorgde het kraaien van de hanen voor een abrupt einde van vader Eik zijn nachtrust. Zo snel als zijn stijve spieren en botten het konden verdragen klom hij de ladder op om naar zijn zoon te gaan kijken. Maar tot zijn grote schrik zat Er niet meer in de boom, waar en hoe hij ook keek, nergens was een spoor van Er te ontdekken. Wat nog veel vreemder was, het gat in de boom was helemaal verdwenen, het was gewoon dicht, als of het er nooit had gezeten!
Vader Eik begon naar Er te roepen en te schreeuwen, maar alleen de vogels die in de boom hun slaapplaats hadden, vlogen verschrikt op. Moeder Zonne was ook op het kabaal afgekomen en stond met een verschrikt gezicht onder aan de ladder.”Hij is hier nergens meer te vinden en ook het gat in de boom is verdwenen, gewoon helemaal dicht!” Riep Eik geschrokken van uit de boom. Al spoedig werd het duidelijk dat er iets heel vreemds aan de hand was. In de loop van de dag werd er door de klasgenoten van Er, door de hele boom gezocht. Het had kunnen zijn dat Er zich misschien ergens in de kruin verstopte, maar nee, helemaal niets was er te vinden. Ook kwamen er allerlei deskundigen naar de oude eik kijken, maar niemand kon een verklaring geven waarom en hoe het gat in de boom in een nacht volkomen was verdwenen, zelfs geen litteken was er te zien. Voor de verdwijning van Er heeft nooit iemand, ook naar veel onderzoek, een verklaring kunnen geven. Nooit heeft iemand in het dorp Wertys nog iets vernomen van Er Steward. Maar als je op een mooie zomeravond onder de oude eik gaat zitten, lijkt het net of je door iemand wordt bekeken of aangestaard en af en toe hoor je zelfs een zachte zucht door de takken gaan. Is het verbeelding of toch waar? Wie weet.

Het haasje

Een paashaas die woonde in een weiland bij Uitgeesterveen
Wilde met pasen zich zelf verstoppen zodat hij gewoon verdween
Van dat stomme eieren verbergen had hij zijn zakken meer dan vol
Al die schreeuwend zoekende kinderen maakte hem gek en horendol
Hij heeft stiekem de veerboot naar het mooie eiland Rotum genomen
Daar is hij met een verliefd duinkonijn in een hol gaan samen wonen
Dus zoek met pasen in Uitgeesterveen niet naar verstopte eieren
Want nergens vind je er een zolang de paasklokken zullen beieren.

Prillie

Wat een kabaal in de hardkalken schaal
Het wordt voorjaar in de wei het kuiken moet uit het ei
Hijgend dozig geel ligt in dromen piepjes piepend bij te komen
Het maakt wel uit waar het ei is gelegd, in vrijheid of kooi
Voorjaar, alles is heel even nieuw en kwetsbaar mooi.

Aardloos

De sprong naar beneden als een vlucht naar boven
De sprong in het diepe als verdrijven van zijn
Trein einde, kogel finish of het laatste touw
Waarom gooit iemand zich zelf in de vuilcontainer?
Waardeloos gevoel geeft een aardloos verlangen.

Niet te zien

Verborgen schoonheid is een opgeruimde la,
hij is als een hoofd zonder haat,
een liefde zonder bezitters doel.
Verborgen schoonheid is ook verborgen in,
de alleenstaande oude bewoonster van kamer 14,
ze is nooit boos, klagers vindt ze niet goedwijs
daar mee heeft ze een schoonheid verborgen,
in haar, zoals ze zelf zegt, lelijk stok oude lijf.

Generatie?

Mijn moeders moeder haar moeder
En mijn vaders vader zijn vader
Zij waren zeker niet getrouwd met elkaar
Drie mensenlevens geleden geen familie band
Ik weet niet of dat altijd zo door blijft gaan
Mijn kinds kinderen de kinderen
Moeten of kunnen nog gaan bestaan
Als het leven leven schept en zo wil zijn
Zo niet zo, dan maar iemand anders.

Hout man

Even verderop net achter die lindeboom
Zit een wijze oude man te rusten
Met zijn zilveren gezicht verborgen in een droom
Als niet gezien laat ik hem daar ongestoord rustig slapen
Hij is de geheime stille kracht van het groene woud
Wil ik dat begrijpen in een leven vol met zilver en goud
Ik groet hem even zwijgend met een onaards gevoel
Even verderop net achter die, begrijp je wat ik bedoel
Hij zat er ik weet het zeker, daar bij die lindeboom.

Jij eerst

Het keiharde bewijs was er, niemand kon er omheen
De wilg is wel een boom, soms geknot voor de wilgenteen
Hij is gelukkig inheems volgens de beschrijvende boeken
In ons landje groeien veel excoten uit alle wereldhoeken
Het zijn de bomen allochtonen ingeburgerd met wortel en al
Soms is er een verdwaasde landschapsarchitect tegen dit verval
Alle vreemdelingen moeten dan voor de bijl, en eigen bomen eerst
Waar klonk dat in een ander perspectief als heil, grof en onbeheerst
De grens voor een ander mens zit in je hoofd en niet in het land
Breek af die hersengrens en geef de vreemdeling jouw vrije hand.

Letter contra

Zonder wat te zeggen vertel jij je verhaal
Alleen je gezicht spreekt al in duizend boekdelen
Nu alleen nog jou geheim proberen te ontraadselen
Ik leg een blocnote voor je klaar, een paar woorden maar
Ze brengen ons in een zwijgende stilte bij elkaar
Maar doe het, want ik hou van je lettergrepen.

Even niets

Ik ben de eigenaar van iets, een huis of fiets
Ik ben eigenaar van een heftig levend lijf
Ik ben de eigenaar, dat staat wel buiten kijf
Maar soms ben ik in eens andermans bezit
En hoe ik dan ook zoek en er vragend om bid
Voel ik mij dan even eigenaar, heel even maar
Van gewoon niets.

0 op rekest

Daarom
Daarom is het
Daarom is het een feit
Waarom?
Waarom is het?
Waarom is het een feit?
Daarom
Alleen waarom?
Dood mens, mens?
Vraag onbeantwoord.

Noodstop

Net toen ik even was vergeten waar het om ging
Vroeg jij iets over een vervelend hebbeding
Een prul zonder nut of toegevoegde waarde
Dat veroorzaakte dat het in een ruzie ontaarde
Van die ruzie zonder rem is een oorlog gekomen
Toen werd ik wakker uit mijn vergeten dromen
Ik wist gelukkig weer waar het eigenlijk over ging
Vandaar, neem mij niet het kwalijk,
dat ik zo abrupt aan de noodrem hing.

Medeleven

Zij was het kromme oude vrouwtje dat bedelde om wat geld
Ik was de rechte jongere man die haar bedeelde met mijn geld
Zij gaf mij de zegen door die haar van God was gegeven
Ik gaf haar de zegen niet van God maar van mijn medeleven.

Geen reden

Kijk één keer naar de zon
Kijk twee keer naar de maan
Kijk drie keer naar de aarde
Bedenk duizend maal één reden
Één reden voor de oorlogen
En je vindt er niet één.

Niet te lang

Even zonder jouw geklets lijkt mij heerlijk
Even zonder jouw lijkt mij heel begeerlijk
Even zonder jouw mag maar even duren
Even zonder jouw lijken minuten uren.

Een geheel

Er ontbreekt één puzzelstukje
Iedereen is er, behalve dat eene
Dat eene is nergens en ergens niet
Ga het snel zoeken maar wel alleen
Want de andere moeten de puzzel zijn
Hé kijk nou, daar ligt het gewoon vlakbij
En als ik even beter kijk dan goed
Lijkt dat puzzelstukje, als of het zo moet
Gewoon op mij.

0 promille

Dubbelfris fris uit blik
Gezond verstand in rijblik
Kopfris rijden geen probleem
Want 0% =100% helder zicht

Heb je even?

"Heb je even wat tijd voor mij,"vroeg een wat ondeugende oudere dame aan mij, toen we samen bij de bushalte in ons dorp stonden te wachten. Ik keek even op mij polsklokje en zei haar, dat ik over zeeën van tijd beschikte sinds dat ik de vijf en zestig gepasseerd was."Dus zeg maar, waar gaat het over?" Vervolgde ik. De bus kwam er net aan en wij waren de enige die mee gingen."Waar gaat de reis naar toe mevrouwtje?"Vroeg de buschauffeur een tikkeltje denigrerend. “Ik ben geen mevrouwtje en waar ik naar toe ga, dat gaat u helemaal niks aan chauffeurtje,” beet de dame in kwestie de busbestuurder vinnig toe. Ze lag haar strippenkaart klaar en riep met een schrille hoge stem “ je mag zeven zonnes afstempelen lieve busjongen.” Even later zaten wij als de enige passagiers in het enorme vervoersmastodont. “Zo nu hebben we even ruim de tijd voor elkaar, want ik weet heus wel waar ik naar toe wil,” sprak ze nu ineens een stuk zekerder. Uit haar tas haalde ze een thermosfles en twee stenen koffiekopjes en even later zaten we gezellig de hete koffie op te sleurpen. Het, ‘Koekje er bij?’ werd ingevuld met een flinke gevulde koek. Zeven strippen dat is wel een heel eind van huis weg, vertelde ik haar, want ik had toch een vermoede dat ze een beetje de weg kwijt was geraakt. “Zeg jongeman als jij soms denkt dat ik mevrouw Alzheimer heet, dan heb je het goed mis, ik heb ze hier allemaal op een rijtje zitten,”riep ze verontwaardigt en wees heftig met haar vinger naar haar grijs gekrulde hoofd. Ik had gewoon ongelijk, dat bleek wel, maar wat was het doel van haar reis en waarom had ze mij om tijd gevraagd? Het hoge woord kwam er uit, ze verveelde zich hopeloos sinds dat ze haar rijbewijs niet meer mocht verlengen. Want toen ze nog een auto had kwam ze overal.”Ik was toen zo vrij als een ongekooid vogeltje,”riep ze triomfantelijk. Ze haalde een paar folders uit haar tas, op die folders stonden prachtige Minicars, de zogenaamde 45KM autootjes, afgebeeld. “Dat bedoelde ik nou met, of dat je even wat tijd voor mij had, om even wat advies te geven,”sprak ze een beetje vleierig. Van het een komt het ander, even later stonden we samen in een heuse grote showroom van kleine rijbewijs vrije auto’s. De keus was door haar snel gemaakt, want geld was geen probleem. Het werd een Ferrari rode met opendakje, maar wel met een levertijd van drie weken. Toen we even later ieder zijn eigen weg weer vervolgde, zij moest nog even naar de kapper, gaf ze mij bij het afscheid een vette lipstick zoen op mijn wang, en riep ondeugend, dat ze in het dorp nog een kennis had die Minicars opvoerde.

Reïncarnatie

God, is geen controlerende uitkeringsinstantie
Je hoeft je niet te legetimeren voor hem
Je bent immers hem zelf in elke vorm van je zijn
Buiten je gedachten begint de ruimte van iedereen
iedereen en alles heeft iets van een start en eind
Na het niet zijn, is er het zijn dat heet op nieuw een jij.

Broodschat

Lucht van vers gebakken brood
Geeft water in je mond
Het brood de voeding
Broodnodig simpel geluk
Meer heb je niet nodig.

Lepeldief

"Zand schuurt de maag", dacht ik, toen ik mijn pas gekochte 'broodje gezond' op de grond liet vallen. Het zijn zo van die oude spreekwoorden en gezegdes die mij dan in eens te binnen schieten. Nog zo een, honger maakt rauwe bonen zoet, en ja, de kaas niet van je brood laten eten. Maar ik geef toe, het tandenknarste aardig toen ik het gezonde broodje naar binnen werkte en dan te bedenken dat het echte 'maagschuren' nog moest beginnen. Het voorjaars zonnetje scheen heerlijk warm en ik besloot even op een parkbank daar eens lekker van te genieten. Met mijn kraag omhoog, benen onderuit en ogen dicht, dommelde ik even weg. Ineens viel er met een harde bonk een voorwerp eerst op mijn hoofd en vervolgens op de grasgrond. Het was maar goed dat ik mijn bivakmuts op had, anders. Het was een grote soeplepel die voor mij in het gras in de zon als een spiegel lag te blinken. Ik keek verbaasd om mij heen en vooral naar boven, of er soms iemand in een boom een 'cup of soup', zat te eten. Dat was gezien het weer en tijdstip best wel mogelijk geweest, maar, nee dus. Helemaal boven, in de boomtop, zat wel een zwarte kraai met veel kraaienkabaal naar beneden te kijken. Met een sierlijke duikvlucht lande hij precies naast de glimmende soeplepel. Op zo'n moment vind ik het altijd jammer dat ik dan geen fotomaakapparaat bij mij heb. Met zijn flinke snavel pakte hij de lepel op, keek even brutaal in mijn richting, en verdween zwaar soeplepelvliegend uit het oog. Nu schoot mij plotseling een heel toepasselijk gezegde te binnen:'Hij steelt als de raven'.

Auwww!

Even zag ik hem zonder zijn altijd lachende humor
Even hoorde ik hem op de hamer schelden met een stevige vloek
Een blauw benagelde duim werd snel verborgen in een rode zakdoek
Het was maar even, een emergency stop met de valse spijkerkop
Het was maar heel even dat mijn vader was,zonder zijn humor.

Nepnoot

Als je bent zo hard als een harde okkenoot, is dat niet erg
Maar als je bent als een harde lege noot, wat alleen jij weet
Laat mij dan niet in jou geloven, ongeacht wat je dan verberg
Door te denken dat na het kraken begint een heerlijk zoete beet
Of suggereert jij mij soms in jezelf een echte overwaarde te bezitten
Maar deze winterse beleggingsnoot, sterft krakend een zekere dood
Als een schijnbaar mooie appel met van binnen beschimmelde pitten.

Ongewin

Als dan de zee zich van het verre weidse weet onttrokken
Niet meer golvend en bruisend praat over eb en vloed
Als dan het strand is zonder de witte schuimige vlokken
Het ziltige zoute water is geworden tot het brakkig zoet
Dan sterft hier achter de zwarte basalten keien
Het lichtende leven van eeuwige maangetijen
In deze ondorgrondelijke zeeën van stervend verdriet
Is land gewonnen en de schat verloren die je niet meer ziet.

Te vroeg

De overwinter wesp is rillend wakker geworden
Gewekt door de zon ondanks de tweede maand
Zij botste winterslaperig met haar koppie tegen het raam
Met een zachte handschoenhand gijzelde ik haar in verzet
Mijn zomerkoninging vriendin weet zich van geen tijd bewust
Ik laat haar buiten los zonder dat ik haar als afscheid heb gekust.

Lamp uit nacht aan.

Het donker en licht heeft aan ons geen plicht
Gedragscode niet in mensen wetten beschreven
Storen zij zich nooit aan ons aan en uit beleven
De dag kan worden nagemaakt evenals de nacht
Zonder dit mensenwerk is de natuur wet van kracht
Het blijft dan donker licht donker licht donker licht!

De buktrap

Kleine mensen zijn niet groot, dat is een waarheid als een koe. Maar de vraag is, willen zij ook groot zijn? In veel gevallen zou die vraag wel eens met een twijfelachtig nee kunnen worden beantwoord. Ik maakte laatst een bijzonder voorval mee dat betrekking had op het kort of lang van lichaam zijn. Ik was voor een aankoop van wat verbouwingsspulletjes in een bouwmarkt. Bij de afdeling waar klimmateriaal zoals, uitschuifladders, stellingen en keukentrapjes te koop stonden, waren een vrouw en man druk gebarend aan het discussiëren. Zo te zien ging het over welk keukentrapje het beste of meest geschikt voor hen was. Aan hun beider lichaamslengte te zien, ze waren zeer klein van stuk, konden ze volgens mij het beste maar een flinke keukentrap aanschaffen. Zonder dat ik het echt wilde betrok het stel mij in hun heftige trapjes discussie, door naar mijn mening te vragen. Wat was het geval. Het echtpaar, want dat begreep ik nu wel, was op zoek naar een buktrapje. Eerst dacht ik dat ze zich verkeerd uitdrukte, maar nee het ging echt over een trapje waar je op ging staan om te bukken, niet om te stijgen of langer te worden. Gelukkig hebben veel bouwmarkten tegenwoordig een zo genaamde ‘koffie corner’ waar je even op je gemak een bakkie kunt doen. Ze vonden het een goed idee om even in een wat ontspannende sfeer verder te praten. Tijdens ons gesprek bleek dat hun probleem groter was dan hun lengte. Sinds dat ze getrouwd waren woonde ze in een op hun lengte aangepaste woning. Dat aangepaste was heel strikt doorgevoerd, alles, ja, echt alles, konden zij zonder rekken of strekken gewoon bij, van keuken en koelkast en van fornuis tot en met het aanrecht, het was op hun lage maat gemaakt. Nergens, helemaal nergens hadden ze nog ergens een krukje of trapje voor nodig.”Weet u”, zei de man een beetje treurig,”in de doorsnee huizen zijn sommige zaken ook soms gewoon te laag en moet je er naar bukken, nou dat is bij ons dus absoluut niet het geval”. Het bleek dus dat zij haast nooit ergens naar hoefde te bukken.”Vandaar onze zoektocht naar een buktrapje,”riep de vrouw triomfantelijk. Toen de koffie op was zijn we met ze’n drieën alsnog bij de keukentrapjes gaan kijken, een met drie treden kwam als beste uit de buktest. Ik zag dat op de parkeerplaats een bouwmarktmedewerker het trapje op de imperiaal van hun auto bevestigde. Uit het geopende portierraam riep hij nog naar mij, dat de tijd van de Goggomobil helaas niet meer bestond, anders had hij zelf deze klus kunnen klaren.

Gedachten vlieger

Even dwalen mijn gedachten weg
Weg van mijn voorgeprogrammeerde doen
Zonder er echt wat over te zeggen te hebben
Dwalen ze door een bos van onoverzichtelijke warrigheden
Alles en iedereen door elkaar gooiend en vermengende
Ben ik dan niet mij zelf als een snel neerstortende vlieger
Hou de touwtjes in je handen riep iemand uit het bos
Maar dat doe ik niet, ik laat hem vrij gewoon helemaal los.

Veefouter

Frank en vrij liepen zij eerst in de wei
Hun bonte vachten glansden in de zon
Schone melkbussen glommen naast de karnton
Ik had niet veel koeien nodig voor't boerenbestaan
Weet je ik kon ze bij hun horens vatten en wist hun bij naam
Het zonder hoornvee loopt nu binnen, niet frank en vrij in de wei
En mijn moderne boerenbedrijf heet nu, intensieve veehouderij
Vraag mij niet naar koeiennamen, ze staan in hun plastic gele oren
En de melk zit in een gekoelde tank nadat er een kalfje is geboren
Daar moet ook een oplossing voor worden gevonden, vinden zij
Maar de natuur leid je misschien wel om tuin, maar niet om de wei.

Soepie?

Hé kippenboer luister goed, want
Als de de haan er niet meer naar kraait
Doe dan de deur van het kippenhok op slot
Het is goed te weten dat vossen niet doof zijn
Maar wel stapel gek op echte kippensoep.

Zwijgzaam

Als jij mij gewoon verteld wie je bent
Mag je gewoon het mijne ook weten
Als jij ongewoon zwijgt over wie je bent
Mag je gewoon raden naar het mijne
En wie weet geeft je zwijgen geen last
Maar een stille vriend met berip.

Roofvogel in schapenvacht

Kiekeboe
kiekebà kiekebáá
kiekebou kiekebèè kiekebéé
kiekebie kiekebei kiekebi kiekebóó
Kiekebòò kiekebú kiekebù kiekeby
Zo gonst het boven de groengele voorjaarswei
Wat klinkt er zo mooi en soms zo aandoenlijk lief
Het vrolijke soldatendeuntje van de bruine Kiekendief.

Alle tijd

Verlies je zelf niet het is alles wat je bezit
Bezit je zelf niet het is alles wat kunt verliezen
Verlies je zelf door je zelf te blijven
Niet de maan nog de zon weten te blijven
De aarde heeft zelf nacht en dag gemaakt
Getijden zijn in tijdelijke beweging eeuwig
Nu ben je wel, nu ben je niet, zo ben je eeuwig.

Beeldkracht

Het herinnerings geluk wat zit in onze fotoalbums is heel wezenlijk, de tijd staat daar met beelden stil. Hooguit gaat er soms een plaatje een beetje vergelen of de kleuren gaan wat bleker worden. Vakanties worden opnieuw beleefd en verbouwingen staan nog in de steigers. Onze kinderen blijven jong en allang gestorven vaders en moeders, broers en zussen, ooms , tantes neven en nichten, ja iedereen blijft zoals hij was en eigelijk daar nog echt is. Op een regenachtige saaie zondagmiddag, gewoon samen, of alleen, even op je gemak zo'n fotoalbum doorbladerend, op je schoot. Plotseling zit je kamer stampvol met oude bekende die gewoon op de thee of borrel komen, ik hoor zelfs onze gewezen hond blaffen. Ja, daar kan echt geen breedbeeld LCD-TV tegen op. Het geeft een goed gevoel ze altijd even te kunnen uitnodigen en vind je dat hun bezoektijd er op zit, doe dan voorzichtig het album dicht, want ze zijn en blijven een klein beetje levend, al was het maar in je verbeelding.

Oogoor

"Blind ergens op kunnen vertrouwen is niet alleen voor mensen die goed kunnen zien meneer," zei de man die naast mij in de metro ging zitten.
Aan zijn roodwit geblokte stok kon ik goed zien dat hij niet goed kon zien. Hij vertelde mij dat hij altijd goed moest opletten en vooral het luisteren naar geluiden gaf hem altijd heel veel belangrijke informatie."Mijn oren zijn als het ware ook mijn ogen maar dan zonder beeld", vertrouwde hij mij toe. Ons gesprek ging al snel over kijken en wat je ziet. Hij noemde zichzelf een geluids-inbeelder,"bij alles wat ik hoor, knutsel ik in mijn hoofd er een beeld bij."Volgens zijn kijkende vrienden klopte zijn beeldbeschrijvingen haast altijd met de werkelijkheid."U heeft bij voorbeeld een flinke baard en snor,"lachte hij. "En u bent dol op de natuur en dat soort dingen die daar mee te maken hebben,"vervolgde hij nog steeds lachend. Ik begreep er helemaal niets van, hoe kun je nu horen hoe iemand er uit ziet. Even later ging er tegen over ons een forse en behoorlijke gezette donker gekleurde man zitten. Zwijgzaam zat hij daar tot de volgende halte, waar hij vervolgens uit stapte. Nu was ik heel nieuwsgierig, ik vroeg hem naar het voorkomen en uiterlijk van de zojuist op en uitgestapte reiziger. Zijn beschrijving van de persoon klopte helemaal, op een belangrijk detail na. Zijn huidskleur! "Ik ben niet alleen gewoon blind, maar ook nog eens kleurenblind,"was zijn hilarisch lachend antwoord.

Niemandskip

De vrije kippen in ons park zijn van iedereen, dat dacht ik zomaar in eens, toen ik ze voerde met oudbrood en wat graan. Het zijn er behoorlijk veel en van zeer verschillend pluimage, van piepkleine kriellige kipjes tot stoere grote hennen en hanen met allerlei kleuren. Maar een ding is zeker, ze zijn vrij, zo vrij als de meest vrije scharrelhoenders van Nederland. Ze zijn gewoon niet van iets of iemand en zeker niet van iedereen. Ik kwam daar achter toen ik probeerde, zomaar voor de gijn, een van die argeloos pikkende scharrelaars, even op te pakken. Met een kleine snelle beweging ontweken ze iedere poging van mij tot het even hebben van een verige kip in mijn handen.
Met elkaar vormen onze parkhoenders een soort van kippen en hanen samenleving met families en vrijgezellen. De rangorde is voor mij niet altijd even duidelijk en er is veel gekraai en gekibbel zonder echte vechtpartijen. Hun territorium is een stukje van het park, meer niet, dus niet het hele land of de ganse wereld. Deze van niemandskippen zijn gewoon alleen van zich zelf als geen ander.

Weekie stappen

Over een week ben ik terug
Terug over zeven nachten en dagen
Waarom ik daar niet langer blijf?
Dat moet je mij nu niet vragen
Doe dat niet eerder dan over een week
Na zeven lange nachten en korte dagen
Dan ben ik zeker terug, te minste
Als jij mij dan nog kunt verdragen.

Appèltje

Het was een verassing die ik niet had verwacht
Een vriendschap zonder verborgen slimme vragen
Gewoon vertrouwen een zeldzaam haast verloren zaad
Ontkiemde in de ziel van mijn achterdochtige leven
Ongeremd was zijn groei en bloei dat zich beëindigde
In wel duizend vriendelijke sappige vredes appeltjes.

Geduld

Als je even wacht, wacht bij de zee
Niet langer dan de branding is gegeven
Dan leef ik even snel het ongedurig leven
Misschien niet langer dan je had verwacht
Als je maar even, heel even wacht
Echt, het is niet langer dan even in beleven
Soms lijkt het veel langer dan een leven
Maar het is goed dat je even wacht
Dan reis ik met je mee, rusteloze zee.

Stil hoofd

Nu wordt het in eens stil, stil in mijn verwarde hoofd
De stilte van een nachtlicht dat langzaam wordt gedoofd
Langzaam vertrek ik ongewild naar het gebied van het licht
Ik voel met klamme hand de tranen op je lieve gezicht
Alle herinneringen schieten als vage beelden voorbij
Ik ben niet weg als je denkt aan mij
Het is stil, mooi stil in mijn hoofd.

Knallend einde

Een gifgroen gifkikkertje op een snelle motorfiets
Werd telkens nijdig op alles en om helemaal niets
Ook de brulkikker zijn aller grootste motorvrind
Schold hij telkens uit als een stierlijk vervelend kind
Maar het kwaadst maakte hij zich meest om de rode mier
Die scheurde hem rap voorbij op zijn driewieler met veel plezier
Het giftige kikkertje ergerde zich in de slootkant groen en geel
Zelfs de kalme zilverreiger werd dat druk gekwaak nu te veel
Hij pikte de gifkikker uit de graskant met knallende uitlaat en al
Nu hoor je soms een reiger vliegen met zachte brom en harde knal