En nog verder

Doe vandaag niet wat je gisteren had moeten doen, maar doe vandaag wat morgen nodig is. Toekomst is niet meer dan de optelsom van opgedane ervaringen en een flinke dosis fantasie en vertrouwen in die nog niet gekomen toekomst.

Er zaten drie mensen te slapen in een treincoupé terwijl de trein met hoge snelheid door het landschap reed. Een van slapende reizigers reed achteruit de andere twee vooruit. Wie van de drie was het meest verbaasd toen ze na de lange reis wakker werden? Je antwoord is de som van hun ervaringen, maar die ervaringen ken je niet, dus bedenk je wat ze zouden kunnen zeggen. Zo is het leven, omdat niemand de richting van de trein weet, is het bespiegelen er van gebaseerd op verwachtingen, en dat noemt men geloof in god of goden die denken het wel te weten. De trein rijdt ondertussen gewoon door, wellicht naar de eeuwigheid of nog verder.

Wederkeer

Als het flessenkurken zijn die mij doen drijven
Drijven naar de overkant van het dronken meer
Laat die flessen dan reikhalzend open blijven
Tot dat ik van het over drijven wederkeer

Zonne wende

De zon keert zijn zomen
Zijn wende is een feit
Terwijl de zomer nog moet komen
Korten de dagen t's wat mij spijt

Tijdval

Het was een drukte van jewelste op de weekmarkt, het lekkere zonnetje had veel mensen doen besluiten een bezoek aan de markt te brengen. Zo ook ik, want normaal gesproken heb ik een hekel aan mensen massa's, maar nu met dit mooie weer stoorde ik mij daar even niet aan. Wat ik altijd het leukste vind op de markt, dat zijn de standwerkers. Wat een gasten zijn dat, het maakt hun niet uit wat ze verkopen, als ze maar verkopen, van onderbroeken met een lichtgevend kruis, onbreekbare zakkammetjes tot overheerlijke, kuis verrotte, bakbananen. Ik vind hun stem acrobatiek eigenlijk het aller mooiste.Ook deze keer viel mij een verkoper op met wel een heel apart verhaal. Hij riep in verschillende talen, want een stadsmarkt is heel multicultureel tegenwoordig, dat hij instant tijd verkocht. Heel veel publiek verdrong zich voor zijn kraam, want van instant tijd, tijd die je kon bewaren en kon gebruiken wanneer je dat zelf wilde, daar hadden zij, maar ook ik, nog nooit van gehoord. Ik had mij op een wat onbeleefde manier, gewoon even wat duwen en trekken, vooraan bij de kraam geposteerd. In een aantal kartonnen dozen zaten keurig dicht geseald pakketjes met een opschrift in onvervalst niet Nederlands.'Real instandtime for all everlasting', stond erop. De marktkoopman had zijn verhaal en daar was gewoon geen speld tussen te krijgen. "Zijn hier mensen die tijd tekort hebben?" vroeg hij aan zijn toehoorders. Veel mensen knikte of riepen, ja! Als u nu één zo pakketje koopt, dan heeft u voor altijd wat tijd in voorraad!" megafoonde hij met zijn harde standwerker stem. Hij hield een pakketje omhoog en riep nog harder," in deze verpakking zit zeker voor een jaar aan tijd op geborgen, het is een kwestie van openmaken en gebruiken als je tijd op is of als je meer tijd nodig hebt dan je op dat moment hebt!" Een van de belangstellende vroeg of hij de inhoud van het pakketje kon laten zien. Nee, dat kon niet. "Nooit doen, niet zomaar openmaken! riep de marktkoopman, als je dat doet vervliegt de tijd die er in zit a la minuut, dus echt geloof me, alleen open maken als je de tijd echt nodig hebt, niet eerder." Met al zijn geschreeuw en aanprijzen van zijn handel, had hij een ding waarschijnlijk expres tot het laatste toe geheim gehouden, de prijs! "Voor maar € 50.- plus een vol jaar garantie, dat is toch een koopje voor zo veel extra tijd." In een vloek en een zucht had hij heel zijn handel verkocht. Er waren zelfs mensen die een doos met een dozijn stuks kochten. “Want je kan er beter mee verlegen dan om verlegen zitten,"zei een van hen bij de hand. 

Ik keek in mijn portemonnee of ik nog een briefje van vijftig bezat, mijn vrouw had namelijk gevraagd wat fruit en groenten mee te nemen. "Dat komt een andere keer wel,"mompelde ik. Met een beetje schaamte kocht ik zijn allerlaatste pakketje met tijd.
"En? vroeg mijn vrouw, heb je nog wat lekkere groente en fruit kunnen kopen?" Ik schudde van nee en vertelde haar dat ik iets heel nieuws had gekocht."Ik heb tijd gekocht!"riep ik vol trots. Na het open maken van het pakketje kwamen er vier AA batterijtjes te voorschijn, met een keurige brief er bij. 'Met deze vier super batterijen kunt u, als u ze plaats in een elektrische klok, hem zeker weer voor een hele tijd laten lopen, u heeft een jaar lang garantie op de werking van deze super batterijen, stond er in. Die avond aten we alleen een boterham met tevredenheid, terwijl de keukenklok irritant zachtjes de tijd weg tikte.

Even niet

Doe maar even niet, niet naar mij kijken en niet naar mij luisteren, want het chagrijn heeft zich meester gemaakt van m'en  gevoel. Dus hou even je kop en kijk voor je, als je dat niet trekt dan sodemieter je toch gewoon op, weg wezen! Weet je, ik trek het ook even niet, dat is ja, meer niet. Oké ?  

Broodnijd

Er stond een flinke rij zaterdagklanten in de warme bakkerswinkel. Naast ongedurige gehaaste moeders en boodschappendienst hebbende vaders, nog een hele mengelmoes van brood liefhebbers. Telkens verschoof het digitale nummertjespaneel een cijfer als er weer een klant aan de beurt was. Ik stond in een hoek van de winkel te wachten op mijn kameraad, want we zouden vandaag met de trein naar Maastricht gaan om een festival te bezoeken. Onderweg wat te eten kopen is duur en dikwijls niet te pruimen, even wat krentenbollen en harde broodjes daar ging het om. Maar juist dat even werd een apart verhaal zoals later zou blijken. De rij wachtende werd plotseling zeer onrustig, want iedere keer verscheen er een totaal vreemd nummer op het display van het volgende klant systeem. Wat de bakker en zijn winkelbedienden ook probeerde het werd een steeds grotere chaos. Tot overmaat van ramp begon de lichtkrant die voor de aanbiedingen van die dag reclame moest maken, allerlei spot goedkope en zeer dure aanbiedingen te tonen. Want zeg nou zelf, een grote slagroomtaart voor 1 of 2 eurocent en een simpel pistoletje voor een dikke 19 euro, dat kan toch niet serieus worden genomen. De tijden van manieren en beleefdheid,van, "gaat u maar voor ik wacht wel even," leken eeuwen geleden. Wat een onderling gedoe en gefoeter ontstond er tussen de klanten, iedereen vond dat hij of zij aan de beurt was om bestellingen te doen."Ik zet het apparaat gewoon uit en laat het aan jullie beleefdheid over om het onderling te regelen!"riep de bakker met een harde stem om boven de herrie uit te komen. Onze menselijke beschaving  is geen dikke korst maar een flinterdun velletje, maar toch, het kon wel zoals al spoedig bleek. Toen wij samen even later de bakkerswinkel verlieten zag ik twee krullenkoppen, een witte en een zwarte, net even boven de etalageruit uit komen, een van de twee had een soort afstandsbediening van een tv in zijn hand. Ik weet zeker, nou ja oké, geen voor oordelen, maar ze hadden wel heel erg veel lol met dat knopjes ding.

Werkelijkheid

Als je te doof bent om te horen te blind om te zien, weet dan,
het leven is meer dan adem halen het is ook adem brengen
het is meer dan bewegen het is ook stil staan.

Meester werd er gevraagd, waarom zijn de dingen zoals ze zijn en niet zoals ze zouden moeten zijn?
Hij antwoordde: Als een van jullie is verdwaald waar is hij dan? je zou zeggen daar waar hij niet moet zijn, maar dat is niet de werkelijkheid, hij is waar hij is, goed of niet goed is niet het punt, accepteren van die werkelijkheid wel.   

Vaderdag

Ondanks de stevige wind was redelijk terrasweer aan de waterkant, de zon scheen tenminste en dat was al heel wat. Een goudgele jongen met een wit boordje stond voor mij te glinsteren. "Mag ik bij u komen zitten er is nergens nog plek en ik denk dat u alleen bent, toch?" Het was een stevige meid  met getatoeëerde armen en nek die mij vragend aan keek. Ik knikte en zei dat ik geen bezwaar had tegen haar gezelschap. "Omdat u zo vriendelijk bent, Ober! een pils voor mij en deze meneer, drinken we samen een natte klets." "Weet u," ik onderbrak haar door te zeggen dat ik geen u was maar gewoon een je of jij, "oké weet je dat jij erg op mijn vader lijkt, die zou ook zo reageren." Opeens zag ik dat ze een traan wegveegde van haar wang. Ik vroeg haar of alles wel oké met haar was. De ober had ondertussen de bestelde biertjes neer gezet en mijn gesprekspartner stond er op om alles te betalen, ook mijn eerdere consumpties. "Dat is van het erfenisje van die ouwe, want hij hield ook zo van een biertje op zijn tijd." "Proost," op die ouwe van je dan maar,"riep ik. De tranen bigde nu echt over haar gezicht."Sorry hoor, morgen is het Vaderdag, maar ja mijn vader is pleite, naar onze lieve heer, begrijp je? en nou kom ik jou tegen, net zo'n figuur als hij was," ze lachte en snotterde tegelijk. "Ik heb zijn begrafenis moeten regelen want mijn moeder was helemaal de weg kwijt, dat arme mensie. Mijn vader hield niet van opgepoetste dingen, hij was ruig en alles wat die deed hoefde niet zo nauwkeurig en precies te zijn, leven zei hij dan, dat moet je, niet zeiken."Ik vond dat het nu mijn beurt was om een rondje te geven, ze vond het prima en stak een peuk op terwijl ze het pakje shag naar mij toe schoof schoof ik het weer terug met de opmerking dat ik al een tijdje gestopt was en dat zij dat ook eens moest doen. "Zie je nou je bent echt sprekend mijn vader, die liep ook altijd te mekkeren over dat roken van mij."ze haalde een diepe trek en piekte de peuk daarna het water in. "Oké, je hebt gelijk dit was mijn laatste trekkie, gooi jij het pakkie straks effe ergens weg in een afvalbak dan krijgt die ouwe toch nog zijn zin." "Waar was ik gebleven, ratelde ze verder, o ja dat ik de begrafenis van  mijn vader heb geregeld, weet je, hij wilde geen kist van eikenspaanplaat en nep koperen handvatten dat vond die slecht voor de wormen. Ik heb zelf een kist gemaakt van gesloopte pallets, die kist was net zo ruig als mijn vader, die begrafenis gozer vond het maar niks en vertelde dat het niet mocht, onzin natuurlijk, hij kon er  gewoon niks aan verdienen dat was het, de klootzak, wat een huichelaars beroep is dat zeg. Weet je, ik heb het gewoon zo gedaan zo als die ouwe het wilde, zonder heilige kruizen toeters en bellen." Ze stond plotseling op want ze moest nog naar haar moeder om voor haar te koken. "Dat lieve mensie ik ben blij dat ik der nog heb, mag ik je een zoen geven? dan heb ik morgen toch een fijne Vaderdag, doei!" En weg was ze als een wervelwind in de late namiddag.  

Het laatste ei

Het was zes uur in de vroege morgen, ik was op maandag met een houtenkop en droge strot wakker geworden van een iets te heftig weekend. De eerste file meldingen schetterde al, als een soort Hilversumse pesterij, uit de autoradio:"Rijdt u op de A12 dan komt u een file tegen van 14 km, de oorzaak is een gekantelde vrachtauto  met kippen. Aan de ander kant staat een kijkersfile die ook haast net zo lang is!" Jawel want nieuwsgierig blijven we al kost dat, gloeiende godver, ja hoor boem! mijn voorganger had net zijn hoofd iets te lang naar links gedraaid terwijl de voor hem rijdende auto snel moest stoppen. Deuren open en uitstappen. "Wat een gezeik over een zo minuscuul tuttig klein bumperkrasje, ik regel het wel met de verzekering", mauwde de bumperklever staande voor zijn full hybride vehikel. De kippen in de gekantelde vrachtwagen waren er veel slechter aan toe, hun tochtige draadkooien lagen her en der verspreid en sommige waren open gesprongen. Als kippen zonder kop liepen enkele luid kakelend tussen de langzaam rijdende en stilstaande auto's door. De reis naar hun executie liep uren vertraging op zonder ook maar één compenserende maatregel, als een slokje extra water of een korreltje voer. Echt hier werd ik nou schijtziek van, toen hoorde ik onder mijn auto een klagelijk stemmetje van zo'n aanstaande supermarkt kip. Als het moet kan ik heel snel zijn vooral als het om dierenleed gaat. Hup in de boodschappentas die zich leeg op de achterbank lag te vervelen. Het was als of het kippetje begreep wat er aan de hand was, het beestje hield zijn snavel en begon zijn verfomfaaide veren netjes te maken. De zegen van een gsm is dat je even kunt bellen om aan je klant te vertellen dat het deze dag echt niet gaat lukken om nog op tijd bij hem te zijn. Ja hij had het ook op de radio gehoord, jammer, dan maar een andere dag afspreken. "Wat moeten wij in hemelsnaam met een levende kip?"vroeg mijn partner verbaasd, want wat ze met een dooie moest dat wist ze wel. Zij , de vrije kip, loopt nu gewoon in de tuin en heeft een eigen hok gekregen. Tot dat, ja, tot dat ze misschien haar laatste ei heeft gelegd en nog veel langer.

De Notenkrakerssuite

Ik ben eigenlijk helemaal niet zo gek op winkelen, vooral niet als ik van te voren niet weet wat ik wil gaan kopen. Maar van de week wist ik het, ik wilde noten gaan kopen, van die lekkere noten die je zelf moet kraken. In de oude binnenstad wist ik ergens in een achteraf straatje een prima notenwinkel. Een met nog zo’n rinkelende deurbel vlak bij je oor, een ouderwetse winkelbel, zo een dus, ik schrik me altijd kapot van dat ding. Overal in de winkel staat het vol met jutezakken en gevlochten manden overvol gevuld met allerlei soorten noten, keuze genoeg dus. Maar weet je, als er te veel keuze is krijg ik altijd een ongemakkelijk gevoel, ik kan namelijk niet kiezen! en zeker niet als het om noten gaat. De verkoper achter de toonbank, hij is een beetje excentrieke man met een grote krulsnor, zag mijn besluiteloosheid en vroeg of hij mij kon helpen om te kiezen. 

Zijn vriendelijk aanbod nam ik graag aan, want verstand van noten heb ik niet echt. Met een notenkraker in zijn hand kwam de verkoper achter de toonbank vandaan. "U gaat eerst proeven," was zijn devies. De ene noot was nog lekkerder dan de andere, de keus werd er zeker niet gemakkelijker op."Ik zie dat u ook nu nog steeds heel moeilijk kunt kiezen, zei hij lachend, maar mag ik u eens een brutale vraag stellen, houdt u van muziek, ik bedoel van lekkere swingende muziek?" Ik knikte heftig van ja! want praten ging even niet met een mond vol proevers."Oké, dan heb ik achter in de zaak een hele aparte speciale noot voor u, loopt u maar even mee!" riep hij uitnodigend. Hij liep voor mij uit en maakte ineens een paar frivole danssprongetjes. Uit een grote blikkentrommel pakte hij een hand vol noten, ze waren al zonder dop."Hier stop deze maar eens in u mond en dan langzaam, heel langzaam kauwen, zei hij met een stem die mij aan en tovenaar deed denken. Ik had nog maar net een paar noten stuk gekauwd en er klonk opeens hartstikke leuke muziek in mijn oren, het gekke was, die muziek kwam uit mijn mond! "Dit zijn nou de echte onvervalste dansmuziek noten, ik verkoop ze alleen aan echte muziekliefhebbers!" riep de verkoper vol trots. Hoelang ik nog in de winkel gebleven ben weet ik niet meer zo goed, maar het begon al aardig donker te worden, toen ik dansend en zingend op weg ging naar huis, swingende met een zak vol muzieknoten. Waar die winkel is? vraag nooit naar de onbekende weg, ik weet het niet, maar ik denk, overal en ergens waar de muziek en noten het goed met elkaar kunnen vinden in een notenkrakerssuite

7 doeners

De 7 doeners

1. Koop nieuwe schoenen als je voeten er om vragen
2. Reis niet verder dan je bankrekening aan kan
3. Meet je ego met een knipoog en een lach
4. Eet niet te veel maar net genoeg
5. Drink geen geboeid maar vrij water
6. Maak vrede zonder onvrede
7. Maak je zelf eigen wijzer 

Op je schoonmoeder

"Domocratie meneer meer is het niet, of dacht u dat die gasten in den Haag slim zijn, ik dacht het niet." Het was een volledig gevuld vrouwmens dat naast mij aan de tap was komen zitten. " Hé Harrie! een pilsie voor mij neem zelf ook wat en geef die meneer ook een opdrogertje met schuim." Ik had wel begrijpend geknikt, maar nog geen woord gezegd, toch was mijn vriendschap vanzelfsprekend voor haar. "Neem nou die stomme trein van die Italianen die niet kan rijden om dat die kapot geleverd is, wie koopt nou zo'n ding?" Kijk nou eens naar m'en schoonmoeder, dat mensie is stokoud maar ze heeft pas nog een nieuwe tweedehands  auto gekocht, een nieuwe mot ze niet, zeg ze altijd, daar zitten nog kinderziektes in, begrijp u?" Zo oud, maar eigenwijs bij de hand dat ze is. Haar moeten ze in den Haag zetten dan zal ze die Italianen wel een poeppie laten ruiken, die spaghetti vreters." Ik knikte als of ik haar begreep en bestelde een rondje voor aan de tap. "Proost wijfie op je schoonmoeder!"riep ik.   

Intelligentie

Wat is intelligentie meer dan het luisteren naar wat er onder de mensen leeft aan verlangen. De premier is het synoniem voor eerste te zijn in het doen wat het volk van je mag verwachten. Politiek bedrijven maak het probleem van gebrek aan  intelligentie er niet gemakkelijker op.
Dan is er oproerpolitie nodig om dat gebrek te verdoezelen. Het gesprek op het niveau van gelijkwaardigheid geeft nieuwe mogelijkheden zonder dat er geweld gebruikt is. Nogmaals, premier denk na over je denken over anderen die het zelfde zijn en willen, een leefbare samenleving met respect en begrip zonder de macht van overmacht.

Er was eens een man die langs de afgrond liep, maar omdat hij aan een oog blind was had hij niet het besef van het gevaar wat hij liep.
Iedereen die hem zag lopen riep dat hij uit moest kijken om niet in de afgrond te vallen, maar omdat hij  ook nog eens doof aan een oor was hoorde hij de waarschuwingen niet. Toen het donker werd sloeg hij zijn kamp op vlak naast de rand van het ravijn en ging rustig op een oor liggen slapen. Midden in de nacht werd hij wakker van een harde gil, hij kroop zijn tent uit en zag tot zijn schrik dat zijn tweede ik in het ravijn was gevallen. "Gelukkig ben ik niet zo stom om in het donker te gaan wandelen, je ziet wat er van komt als je eigenwijs bent,"sprak hij tot zichzelf.