Thursday, June 13, 2013
Het laatste ei
Het was zes uur in de vroege morgen, ik was op maandag met een houtenkop en droge strot wakker geworden van een iets te heftig weekend. De eerste file meldingen schetterde al, als een soort Hilversumse pesterij, uit de autoradio:"Rijdt u op de A12 dan komt u een file tegen van 14 km, de oorzaak is een gekantelde vrachtauto met kippen. Aan de ander kant staat een kijkersfile die ook haast net zo lang is!" Jawel want nieuwsgierig blijven we al kost dat, gloeiende godver, ja hoor boem! mijn voorganger had net zijn hoofd iets te lang naar links gedraaid terwijl de voor hem rijdende auto snel moest stoppen. Deuren open en uitstappen. "Wat een gezeik over een zo minuscuul tuttig klein bumperkrasje, ik regel het wel met de verzekering", mauwde de bumperklever staande voor zijn full hybride vehikel. De kippen in de gekantelde vrachtwagen waren er veel slechter aan toe, hun tochtige draadkooien lagen her en der verspreid en sommige waren open gesprongen. Als kippen zonder kop liepen enkele luid kakelend tussen de langzaam rijdende en stilstaande auto's door. De reis naar hun executie liep uren vertraging op zonder ook maar één compenserende maatregel, als een slokje extra water of een korreltje voer. Echt hier werd ik nou schijtziek van, toen hoorde ik onder mijn auto een klagelijk stemmetje van zo'n aanstaande supermarkt kip. Als het moet kan ik heel snel zijn vooral als het om dierenleed gaat. Hup in de boodschappentas die zich leeg op de achterbank lag te vervelen. Het was als of het kippetje begreep wat er aan de hand was, het beestje hield zijn snavel en begon zijn verfomfaaide veren netjes te maken. De zegen van een gsm is dat je even kunt bellen om aan je klant te vertellen dat het deze dag echt niet gaat lukken om nog op tijd bij hem te zijn. Ja hij had het ook op de radio gehoord, jammer, dan maar een andere dag afspreken. "Wat moeten wij in hemelsnaam met een levende kip?"vroeg mijn partner verbaasd, want wat ze met een dooie moest dat wist ze wel. Zij , de vrije kip, loopt nu gewoon in de tuin en heeft een eigen hok gekregen. Tot dat, ja, tot dat ze misschien haar laatste ei heeft gelegd en nog veel langer.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment