Monday, December 29, 2014

Geen einde

Zo ver als mijn oog kon kijken zag ik geen einde terwijl ik wist dat het er wel moest zijn.Van lang turen krijg je tranen en van tranen een waas, een waas voor je ogen. Dat zal het zijn bedacht ik, ik heb een waas voor mijn ogen en zodoende zie ik niet het einde. Ik vroeg aan een vogel die vrij laag over kwam vliegen, het was een kraai of zo iets denk ik, een in het zwart in ieder geval, of hij ook ergens heel  in de verte het einde kon zien? Normale mensen praten niet tegen vogels, tenzij ze zelf een vreemde vogel zijn. Dus praatte ik tegen hem. En weet je, één enkele kraaienkras is voor mij voldoende om ze te verstaan, dus zo gek ben ik nog niet. Het krassen zei mij dat het einde nog lang niet ik zicht was. Ook niet na heel lang kraaien geloer. Kraaien krijgen van loeren in de verte ook tranen en dus een waas voor de ogen, en een waas is verhulleder dan je zou denken zo op het eerste gezicht. Dus ook de kraai zag niet het einde, terwijl het met een secondentikkende snelheid zich naar het einde begaf. Dan zit er maar een ding op, bedacht ik nogmaals, en dat is gewoon wachten. Wachten kost tijd en tijd heeft een snelheid, kijk maar naar die simpele secondewijzer van de klok.
Maar nu komt het, hoe je het ook bekijkt, het einde van de tijd komt er niet, dat is mijn stelling. Want, zolang je maar de klok opwindt of de stekker er in laat zitten en de batterijtjes gewoon op tijd vervangt.
Wie praat er dan over het einde? Kom op zeg doe even normaal.

Thursday, December 25, 2014

Stilte

Als je de stilte niet kunt verdragen
Het kloppen je ziel vermoord
Als je de stilte niet kunt verdragen
Hij jouw wezen steeds verstoord
Kom dan bij mij in mijn hart
Als je de stilte niet kunt verdragen
Die je hoofd zo vals verward
Je denken is anders dan je gaan
Als je de stilte niet kunt verdragen
Kom dan bij mij in de schaduw staan
Even is je evenwicht niet te vinden
Geeft het je geen gericht bericht
Als je de stilte niet kunt verdragen
Zal ik je met liefde vragen
Het je kussen mag
Je lief gezicht
Zodat je de kracht van stilte kunt verdragen 

Wednesday, December 24, 2014

Ster

Hij lijkt zo ver, de ster van beloofde vrede
Haal hem dichterbij in je eigen warme stede
Maak de wereld eenvoudig als de herders in het veld
Laat je koningen als vrijgevig zijn vermeld
Doe het als in het oude boek van vrede
Dan is hij niet zo ver, die ster
Want als goed kijkt, vlak bij jou
Is er een vredes kans in de lange winterkou

Tuesday, December 23, 2014

Als je nou toch

Als je nou toch bezig bent verf dan je bovenkamer eens wit. Der uit met met al die zwarte muren, gooi je ramen open laat de buren maar lekker binnen gluren naar al dat nieuwe wit. En als je dan toch bezig bent, wees dan eens een stevig wijf  of een stoere vent. Laat al die lullo's maar brallen, vergeet niet dat os een stier is maar dan zonder ballen en een rosse Kenau denkt al gauw ze te hebben in haar rode knip met een razendsnelle wip. Als je nou toch bezig bent, eet dan met de kerst geen tam konijn geen scharrelkip of verwilderd zwijn, maar stoof eens in een zoet rode wijn een poelifinario om en om met een flamberende vlam in je verwarde hersenpan. Als je nou toch bezig bent, doe dat alles snel en even tussen door, ik weet zeker te weten dat je dan zeker hebt een machtige witte kerst met een dronken engelenkoor. Als je nou toch.   

Monday, December 22, 2014

Der Winter ist vergangen

Luisterend naar de loftrompet
Bespeeld door de narcis
Dacht ik aan het bosviooltje
Aan de sopranenstem van de gele lis
Het zal een wensdroom zijn
Een droom met een verlangen
Der Winter ist vergangen,
Met het bosviooltje en de trompetnarcis.

Sunday, December 21, 2014

Hoe sterk

Hoe sterk is de eenzame die zich zelf geen weg waant.
Misschien wordt hij wel vergeten vinden we hem straks half dood.
Want de maatschappij houdt niet van eenzame, er is geen plaats voor hen, ons gevoel is niet zo groot. Hoe sterk ben ik als ik hem tegen kom, geef ik hem de vrijheid in mijn verworven eigendom. Kijk eens om je heen en zie je bent niet alleen, niet alleen als je samen bent. Hoe sterk.

Saturday, December 20, 2014

Zomaar wat nachten

Van alle nachten van het jaar wens ik er één stil te zijn
Van alle nachten van het jaar wens ik er één zonder pijn
Van alle nachten van het jaar wens ik er één zonder geweld
Van alle nachten van het jaar is het die ene nacht die telt

Dan is het niet vreemd te geloven dat echte vrede mogelijk is
Simpel toch te geloven in een wereld die het vele haten mis
Een mensengeest is sterker dan de dode gang van het lood
Zo is het niet vreemd toch te geloven in een leven zonder nood

Friday, December 19, 2014

Niet alleen

"Ik wil alleen zijn met de kerst, ik heb echt geen zin in al dat gedoe."
Ze zat naast me aan de tap van mijn stamkroeg, een beetje saai geklede droevig uitziende wat oudere vrouw. Een kleintje pils met een borrel er naast, ze stonden geduldig te wachten op hun gemengde huwelijk."Proost gozer, op een rustige kerst zonder geouwehoer van m,en ex en de kinderen." Ik dronk mijn pilsje 'zonder' in een hijs leeg en keek haar verbaasd vragend aan. "Hoe bedoel je, zonder je ex en de kids? ik wist geeneens dat jullie uit elkaar waren." Ze keek mij schouderophalend aan. " Ach het zal wat, weet je wat, ik ga even buiten een peuk roken, want dat mag hier ook al niet meer van die klote regering." De barman glimlachte een beetje chagrijnig en zette alvast een nieuw stelletje voor haar op de bar in de wacht. "Geef mij ook maar zo'n kopstootje, daar ben ik wel aan toe met zo'n zeikerige brompot naast me," fluister ik tegen de barkeeper. "I'm dreaming of a white Christmas,"zong Bing Crosby uit de retro jukebox.  "Ik mot van dat liedje altijd janken, dan denk ik weer toen alles nog oké was tussen ons," ze had haar peuk op straat weg gepiekt en was weer naast me komen zitten. "Herman bedankt jochie en neem er zelf ook een van mij," vervolgde ze. We zaten zo een tijdje zwijgzaam naast elkaar naar allerlei kerstsongs te luisteren, toen de deur van de kroeg met een flinke zwaai werd open gegooid. "Ma zit je hier, pa en ik zijn je al de hele tijd aan het zoeken, je ken toch effe bellen!" riep een stevige kaalkop glimmende man. Even later stapte ook de pa in kwestie de kroeg binnen. Ik begreep dat ik even plaats moest maken aan de tap, want het gezelschap stond nogal dringend achter mij op haar te foeteren.
Hoe ze zo iets kon doen, dat zonder wat te zeggen zomaar weglopen uit het verzorgingshuis.  ."Herman waarom heb jij niet even gebeld!" riep haar zoon, " je weet toch hoe de vlag er bij hangt!"  Dat was wel zo, maar Herman vond dat het niet zijn taak was, zich te bemoeien met een andermans moeilijkheden. "Annie mag hier altijd van mij komen, ze mot toch ergens heen als ze effe de kluts kwijt is, je weet dat ze hier veilig is, wat een gezeur zeg." Ook al was barman Herman even pissig, na wat heen en weer gesteggel was de kou al snel uit de lucht en werd het conflict afgedronken. Toen hij, pa dus, even later met zijn Annie gearmd naar buiten liep, fluisterde ze nog snel even in m,en oor. " Je ziet het hè ik ben toch niet alleen met de kerst."      

Thursday, December 18, 2014

De nieuwe wereld

En ik zag een nieuwe wereld, een die mij de oude deed vergeten.
Het helse vuur van oorlogen was verandert in een koele wind van vrede en verdraagzaamheid. De hebzucht was verandert in het genoeg vinden van genoeg, de verspilling was verwisseld door de juiste maat van de dingen. En overal was er liefde voor elkaar en zag men het mooie van het natuurlijke leven. Niemand wilde groter dan een ander zijn zonder de ander te respecteren. Ik zag hem, die nieuwe wereld. Vlakbij, in jou, in mij. Zolang jij en ik er zijn zal  er die nieuwe wereld mogelijk kunnen zijn. Hoe? door echt nieuw te zijn..   

Wednesday, December 17, 2014

O dennenboom

Ik zag hem staan ergens in het bos, niet wetende straks ben ik de klos.Want op een groot plein voor een stads of gemeentehuis zijn straatstenen weggehaald en in de grond staat een verticale buis.
De kettingzaag velt  zijn Salomonsoordeel  in een vloek en een zucht, een zware dennengeur bezwangerd de vuile stadse lucht. De kerstboom is geboren bij het sterven van zijn hout, de warme lichtjes verlichten zijn takken maar de boom heeft het zelf van binnen vreselijk koud.
O dennenboom was gebleven waar je was met je groene naalden, je groene naaldenjas. De dieren in het bos gaan je missen de lege plek is daar voor te groot. O dennenboom, O dennenboom, straks ben je na het geboortefeest snel vergeten en helemaal dood.
Ik ben niet voor kunstkerstbomen maar in deze, laat ze maar komen zodat het echte hout zijn leven houdt

Monday, December 15, 2014

Al te veel

Dan even is de dwaas een geleerde die men al luisterend zijn lippen kust. In deze verdwaalde wereld is het spoorzoeken naar ontspoorde onzin verheven tot internationale sport.
En hij op zijn looftrompettentroon gezeten, hij laat zijn vergrijsde schedel hangen en vraagt met tranen over de wangen,
"Is het niet al te veel?"

De zon heeft zojuist zijn kille dieptepunt gezien, de paarden zijn ingespannen voor de race met de klok. Kalkoenen ganzen herten eenden en ander gevangen wild heeft zijn bloed geofferd in zijn zwanenzang voor het kerst bacchanaal. En ik, ik laat mijn wijze schedel hangen en roep met tranen over m,en wangen.   
 "Warempel het is al te teveel!"   

Sunday, December 14, 2014

In de late middagzon

Ik droomde van een op hol geslagen hobbelpaard een draaiorgel zonder tonen een reuzenrad met hoogtevrees een verhaal van een taart  in witte bruinebonensoep zonder bruinebonen. Ik hoorde een ezel  met een ezelin flierefluitend noten balken zonder enig piepgeluid en weet je, daarnaast stond ook nog een stoute bruidegom en bruid keihard te zoenen midden in een mand met heel zacht fruit. Tot slot zag ik waarvan ik dacht dat dat  niet kon, een chocolade spuitende oliebron.
Ik zag het in een droom liggend onder een toverboom.
In de late middagzon.       

Monday, December 8, 2014

Rusttijd

Enkele somber gestemden mensen kwamen naar de wijze man en vroegen hem wat ze tegen de winterse saaiheid konden doen.
"Allereerst", sprak hij, "zal ik een lamp aansteken zodat er licht komt tussen ons en het donkere."
"Luister naar wat ik jullie vertel over het hanteren van je gevoel."

"Zo komen de dagen licht te kort, de nachten zwelgen in hun tijd.
Meer nog dan alle uren die geen licht of donker zijn, is het schemer met zijn donkere gedachten als een gemene aanklacht tegen hen die gelukkig willen zijn." "Maar luister!"  "Dan komt er uit die verste verten plotseling een lief mens je vertellen dat het er toe doet dat jij er bent." "Hij verteld je," "maak jezelf heel, repareer het licht dat dreigt te verduisteren. "Hou van jezelf , met je hoofd, je gevoel en heel je eigen wezen en deel dit mooie beleven met hen die bij je zijn." "Zo komen de dagen nooit geen licht tekort en zijn de nachten een rusttijd voor je ziel."

Saturday, December 6, 2014

Evenmoment

Door het evenmoment te laten zijn waar het is komt er ruimte in het voorbijgaan van mijn zijn.De sneeuwvlok weet van geen verloren entiteit. Als hij smelt is hij gebleven, gebleven in een andere verschijningsvorm.Materie is niet meer en niet minder, het is zowel als niettemin, het is ontelbaar, onberekenbaar en  niet te controleren in zijn verwachte uitkomst.Materie is in zichzelf vormloos, vormend in het ontstaan van vormen en het laten voorbijgaan van het evenmoment van het eeuwige zijn.

Thursday, December 4, 2014

Klop, klop

Daar wordt op de deur geklopt
Hard en zacht door elkaar
Een bleke vreemdeling zeker
Een echte zoete hartenbreker
Welaan, het is er een met wel heel vreemd haar
Vraag eens zomaar naar maar mijn slim idee
Wie ben je? waar kom je vandaan?wat is je DigiD?
Vraag hem dat zonder te verblikken klip en klaar
Want soms klopt zijn harde zachtjes kloppen niet
En is de klopper een beetje verdacht en raar   

Wednesday, December 3, 2014

Zie de maan

Kan het zijn dat je verblindt wordt door de maan
Dat zijn geel witte spiegel jouw laat verbleken
In het oneindig breken van de sterrennacht
Is hij niet verwacht meer dichterbij dan je eigen ziel
Zie de maan hij schijnt als een spiel door de bomen
Staak je wild geraas, maak de stilte in je dromen
Zijn knipoog, zijn soms magere sikkellicht
Zijn steeds veranderend gericht
Zie de eeuwige maan
Jouw tijdelijke waan
Beschijnen met zijn spiegellicht
Door de hoge kronen.    

Tuesday, December 2, 2014

Massa is meer dan veel

Wie het weet mag het zeggen, wat maakt massa meer dan veel?
Niets toch? Huil maar tranen met krokodillentuiten.
Dat de pluimveesector zwaar is getroffen door een dodelijk virus, is geen verassing,toch? We waren toch al dodelijke bezig, het is eigenlijk gewoon een kwestie van een tijdverschil van 6 weken. 6 weken vanaf piepkuikentje tot slachtkuiken. 6 weken is ruim 1000 uren van turbo groeien en abrupt stoppen met leven. Wie het weet mag het zeggen, wat maak deze massa meer dan veel, veel meer zelfs.
Miljoenen dierenharten hebben een ingebouwd start stopsysteem van ons mensen gekregen. Wie het weet mag het zeggen, wat maakt ons zo, dat we niet meer de maat der dingen kennen.Als je in de gematigdheid geen vrijheid meer kunt vinden en je vindt dat al het dierenleven jouw bezit is, wat doe je dan nog hier? De stallen staan nu leeg, verhuis en blijf niet waar je niet moet zijn. Want omdat ik het weet mag ik het zeggen, deze massa is meer dan veel, veel meer te veel zelfs.