Niet alleen

"Ik wil alleen zijn met de kerst, ik heb echt geen zin in al dat gedoe."
Ze zat naast me aan de tap van mijn stamkroeg, een beetje saai geklede droevig uitziende wat oudere vrouw. Een kleintje pils met een borrel er naast, ze stonden geduldig te wachten op hun gemengde huwelijk."Proost gozer, op een rustige kerst zonder geouwehoer van m,en ex en de kinderen." Ik dronk mijn pilsje 'zonder' in een hijs leeg en keek haar verbaasd vragend aan. "Hoe bedoel je, zonder je ex en de kids? ik wist geeneens dat jullie uit elkaar waren." Ze keek mij schouderophalend aan. " Ach het zal wat, weet je wat, ik ga even buiten een peuk roken, want dat mag hier ook al niet meer van die klote regering." De barman glimlachte een beetje chagrijnig en zette alvast een nieuw stelletje voor haar op de bar in de wacht. "Geef mij ook maar zo'n kopstootje, daar ben ik wel aan toe met zo'n zeikerige brompot naast me," fluister ik tegen de barkeeper. "I'm dreaming of a white Christmas,"zong Bing Crosby uit de retro jukebox.  "Ik mot van dat liedje altijd janken, dan denk ik weer toen alles nog oké was tussen ons," ze had haar peuk op straat weg gepiekt en was weer naast me komen zitten. "Herman bedankt jochie en neem er zelf ook een van mij," vervolgde ze. We zaten zo een tijdje zwijgzaam naast elkaar naar allerlei kerstsongs te luisteren, toen de deur van de kroeg met een flinke zwaai werd open gegooid. "Ma zit je hier, pa en ik zijn je al de hele tijd aan het zoeken, je ken toch effe bellen!" riep een stevige kaalkop glimmende man. Even later stapte ook de pa in kwestie de kroeg binnen. Ik begreep dat ik even plaats moest maken aan de tap, want het gezelschap stond nogal dringend achter mij op haar te foeteren.
Hoe ze zo iets kon doen, dat zonder wat te zeggen zomaar weglopen uit het verzorgingshuis.  ."Herman waarom heb jij niet even gebeld!" riep haar zoon, " je weet toch hoe de vlag er bij hangt!"  Dat was wel zo, maar Herman vond dat het niet zijn taak was, zich te bemoeien met een andermans moeilijkheden. "Annie mag hier altijd van mij komen, ze mot toch ergens heen als ze effe de kluts kwijt is, je weet dat ze hier veilig is, wat een gezeur zeg." Ook al was barman Herman even pissig, na wat heen en weer gesteggel was de kou al snel uit de lucht en werd het conflict afgedronken. Toen hij, pa dus, even later met zijn Annie gearmd naar buiten liep, fluisterde ze nog snel even in m,en oor. " Je ziet het hè ik ben toch niet alleen met de kerst."