Sunday, December 30, 2012

Kruiskijker

Vandaag kwam ik er weer een tegen, een iPhone gluurder op de fiets.
Ik stuurde mis, hij haast raak. Die iPhone gluurders hebben geen blik naar voren maar naar beneden, zo op het eerste gezicht recht in hun kruis en dan ook nog eens  heel vreemd die ene bewegende hand erbij, alsof ze met iets onoorbaars bezig zijn, iets wat op, oké  ik zeg het niet, maar een oplettende kijker weet wel zo'n beetje wat ik bedoel. Ik riep nog keihard, "halló bonobonó let effe op!" wat denk je, schrikken? nee echt niet hoor, gewoon lekker als een blinde struisvogel rechtdoor karren, hij zag mij niet, ik was er niet voor hem.
Het driedubbele AppleSamsungtwitterfeeds syndroom,
het maakt meer kapot dan je lief is.    

Saturday, December 29, 2012

Meer is het niet

Ik ben het
waarin hij verglijdt
de tijd
ik speel even mee
in zijn eeuwig lied
zijn muziek gaat verder
even een toon
meer is het niet

Friday, December 28, 2012

Mijn zegen heb je

Waarom verpakken wij mensen altijd alles. Van geboorte tot het graf, je wordt verpakt en je zal verpakken. Alles wat maar even niet de naakte werkelijkheid kan of mag zijn, moet iets omheen gevouwen, gewikkeld, gedoosd, gekist, geseald en wie weet wat nog meer, worden.
Kijk, er is wel een verschil in de doelmatigheid van verpakken, zo kan je moeilijk een kilo suiker of een liter bier in je zak stoppen, ik noem deze manier van verpakken dan ook een product hechtende verpakking, ze kunnen niet zonder elkaar als ze verplaats moeten worden.
Nee, het gaat mij vooral om het niet praktische deel van bepaalde verpakkingen. Ik noem er zo een paar die niet alleen verspillend zijn, maar tevens een soort razernij of hysterie veroorzaken bij de uitpakkers. De blitzer verpakking is er zo een, hij is wel de meest irritante aquariumachtige verpakking die zo ontworpen is om alleen maar naar het verpakte ding te kijken en zeker niet om open te maken, want als je dat doet, is een verbandtrommel in de buurt haast een must. Dan is er nog, de hier openen, verpakking, dat hier werkt niet of doet het niet zonder hulpmiddelen, als mes, schaar of tangen. Nog zo een, waarom zou je niet een pak koffie, je kent ze wel die vacuüm harde, gewoon op een makkelijke manier open kunnen maken, gewoon zonder dat de stofzuiger er aan te pas moet komen om de koffie van de keukenvloer op te zuigen, ik zou het niet weten. Er is werkelijk geen spijker, schroefje of moertje meer los te koop. Ingeseald in doosjes met altijd net niet genoeg of veel te veel er in, zodat je een hele restanten verzameling thuis hebt.Niks geen onsje, pondje of een kilootje ijzerwaren, dat is spijkers op laagwater zoeken en veel te oneconomisch voor de doe het zelf handelende verpakkingsindustrie.
Als mens, tot slot, worden we ook voortdurend ingepakt. Van pampers tot tena lady, van het staats keurslijf tot uiteindelijk de gekiste lijkwade.
Ik heb eigenlijk maar een wens voor het komende jaar. Die wens is, dat we minder verpakken wat vrij mag zijn en dat we meer verpakken dat gevangen moet zijn. Seal en blizert al het wapentuig zo stevig in dat het nooit en te nimmer nog uit de verpakking gehaald kan worden. Blisterverpakking! mijn zegen heb je.              

Thursday, December 27, 2012

Oliedom

Er was eens bakker in een land dat alleen maar bestaat aan het einde van het jaar. Dat land noemt  iedereen die er van weet of er van heeft horen vertellen, het Oliebollenland. Die bakker bakt daar ieder jaar, met nog veel meer andere bakkers, een heleboel oliebollen. Bakker Bollebol, dat is zijn naam, hij is de allerbeste oliebollenbakker van alle andere oliebollenbakkers van het Oliebollenland. Alhoewel hij al heel veel prijzen  gewonnen had met zijn overheerlijke oliebollen, was hij nog steeds niet echt tevreden. Waarom niet? nou hij had nog nooit de prijs gewonnen voor de grootste oliebol. Telkens was een van de andere bakkers hem net iets te slim af geweest, door steeds met een nog grotere oliebol te komen dan die van hem. Maar dit jaar zou het hem echt gaan lukken om een mega super grote oliebol te bakken.
Allereerst had hij een afspraak gemaakt met de smid die heel goed in het maken van pannen was, want hij had natuurlijk een enorme grote pan nodig om zijn super oliebol in te kunnen bakken.
De smid vond het een prachtige opdracht, maar vertelde ook dat hij nog meer grote pannen moest maken voor de andere bakkers van Oliebollenland. `Maak ze dan net een ietsiepietsie kleiner dan die van mij,`had hij de smid toe gefluisterd. Maar de smid vond dat geen goed idee en zei tegen bakker Bollebol dat hij de wedstrijd eerlijk moest spelen.  `Als je dat doet, dan pas ben je een echte de winnaar!` schreeuwde de smid boven zijn aanbeeld gehamer uit. En zo gebeurde het dat de smid 10 evengrote pannen had gemaakt. Een pan, dat was de elfde, die was juist heel klein, veel kleiner dan normaal. `Dit is een wonderpan, als je daar een oliebol in bakt word hij groter dan een luchtballon, ik schenk hem met het geheime recept aan de bakker die mij kan vertellen waarom krenten anders zijn dan rozijnen,`gniffelde de smid geheimzinnig lachend. Geen van de bakkers die hun pan op kwamen halen wist het goede antwoord te vertellen aan de smid. Toen tegen de avond alle pannen een nieuwe eigenaar hadden gekregen, ook die van bakker Bollebol, stond de kleine wonderpan nog steeds in de smederij te wachten op een wijze oliebollenbakker. `Wat zijn die oliebollenbakkers toch oliedom, ze weten het verschil niet eens tussen wit en blauw, tussen pittig en flauw en tussen klein en groot, en die willen dan de grootste oliebol bakken!dat gaat ze deze keer echt niet lukken, want ik ga die reuze bol bakken,`lachte de smid in zijn vuistje. De vrouw van de smid vond het ook wel leuk om die arrogante oliebollenbakkers eens een oliebollenpoets te bakken. Met bier, meel een beetje toverpoeder en het recept van haar overgrootmoeder, had ze een mooi beslag gemaakt dat precies in het wonder pannetje paste. Het smidsvuur gloeide nog net genoeg om te gaan bakken. In een oogwenk tijd begon de oliebol in het pannetje te rijzen, de bol werd zo groot en rond als een echte luchtballon. Met veel moeite konden de smid en zijn vrouw de reuze bol door de grote schuurdeuren naar buiten krijgen. Toen de bol eenmaal buiten was begon hij plotseling te zweven en verdween door de donkere nacht naar de sterren. Sindsdien is hij daar te zien als een mooie bruingele bol vooral als het een heldere sterrennacht is. De mensen die dit verhaal niet kennen noemen die bol de maan, maar die zijn natuurlijk Oliedom.             

Tuesday, December 25, 2012

Boven verwachting

 Boven verwachting
kwam de kracht van boven
een ster wees de richting
hoe daar in te geloven
geen onzichtbare toverfee
maar een heel nieuw mens idee
was simpel als kindje ontstaan
zomaar in een nederige stal
hoe daar mee om te gaan
in Gods oneindige heelal

 

Monday, December 24, 2012

Kerstvlieg

Bij het keukenraam van ons huis zit al heel lang, in een verborgen gaatje van het kozijn, een kleine spin. Het is onze huisspin, en we noemen hem Kees. Af en toe zie ik Kees aan een draadje heen en weer wiebelen om zich in de  ochtendzon te koesteren. Ik zie hem echter nooit een web maken dan alleen maar die ene draad die hij gebruikt als een soort schommel. Hoe Kees aan zijn eten, een prooi komt, wist ik tot voor kort niet, want ik had hem er nooit een zien vangen.
Twee dagen geleden zag ik een flinke bromvlieg al brommend alsmaar tegen de binnenkant van het keukenraam botsen. Door het abnormale warme winterweer was de vlieg waarschijnlijk wakker geworden en gaan vliegen, gewoon dat stomme vliegen zoals het hoort bij vliegen.
Hoe dan? door keihard onophoudelijk tegen het raam te botsen om door het glas heen naar buiten te willen gaan. Dit kamikaze gedrag hebben ze al zolang er glas is, dus zeker honderden jaren, met als gevolg, steeds een brommende koppijn en geen succes, hoe dom kun je zijn als vlieg. Ik zou zeggen probeer eens wat anders, neem bij voorbeeld een glassnijder of een hamertje mee, dat heeft wellicht meer effect dan dit non evolutionair vlieggedoe. Dit even als kanttekening. Maar goed dat luidruchtige gevlieg van de vlieg had ook Kees wakker gemaakt.
Twee dagen voor de kerst en dan zo'n kanjer van een vlieg in de buurt als kerstkalkoen. Als in een flits liet Kees zich langs zijn schommellijn zakken en begon al slingerend de vlieg op te jagen. Ja hoor, als een soort lasso werd de kleverige spindraad om de vlieg heen geslagen en Hebbes! Kees hoefde in ieder geval niet naar de supermarkt om kerstinkopen te doen, want even later was hij met zijn ingepakte prooi in het gaatje verdwenen en liet zich voorlopig niet meer zien.
Eet smakelijk.        

Saturday, December 22, 2012

Even

Even is jouw hand in mijn hand
Even voel ik jou en jij mij
Even is jouw oog in mijn oog
Even zie ik jou en jij mij
Even, dan is het tijd voor mij te gaan
Even, hoopte ik eeuwig te blijven 
Bestaan

Friday, December 21, 2012

Blijf hopen

"Straks besta jij niet meer, want de aarde vergaat, dus je hoeft mij niet op te eten, dat heeft geen zin"sprak de worm tegen de mol.
"Ik geloof er niks van, het lijkt mij dat je weer eens last hebt van je verwormde fantasie,mompelde de mol, want als de aarde vergaat dan is het ook met jouw afgelopen jongen." De worm die het ook niet echt zeker wist, prevelde iets over een indianenkalender die afliep en er was geen nieuwe besteld, " Daarom is het zo ,begrijp je? ik heb het ook maar van horen zeggen hoor, echt zeker weten doe ik het ook niet."
Ja, ze leefde alle twee in de aarde, dat was hun veilige thuisbasis.
"Weet je wat,'sprak de mol, ik ga jullie matsen, ik maak een hele grote molshoop en daar mogen alle wormen die zich niet veilig voelen naar toe komen. puur en alleen om gered te worden." "Ja ja, zei de worm, en jij maar denken dat wij wormen een beetje achterlijk zijn, wij hebben ook het sprookje van Hans en Grietje gelezen, nee wij  gaan echt niet in jouw molshoop zitten, kom op zeg." "Ik probeerde ook maar wat, mopperde de mol, om dat hij begreep dat de worm hem gewoon door had, ik wilde alleen weten of jullie wormen ook zo dom zijn als mensen, die denken echt dat de aarde het bijltje er bij neer gooit, ze gaan op een berg zitten wachten op buitenaardse wezens die hun gaan redden."
De worm krabde even achter zijn oor en verdween diep in de veilige aarde, en de mol? hij bleef gewoon molshopen maken want hij  hoopte op een goede toekomst.   

Thursday, December 20, 2012

Lekker toch?

Het kan je zomaar overkomen midden in de winter, terwijl iedereen zingt over de hoop op vrede en een nieuwe geboorte daarvan, dat je geconfronteerd wordt met heilloze vruchten. Het zijn vruchten waarin, om het zo maar te zeggen, de pitten voor nakomelingen nergens te vinden zijn. Geen enkele hoopvolle verwachting in een nieuw begin, een nieuw begin van leven, al was het maar een heel klein groen spruitje, al het zingen ten spijt, het komt niet en zal ook nooit komen.

In zuid Europa en aan de andere kant van de Middellandse zee zijn de citrusvruchten tegen het einde van de herfst weer volop geoogst. In de supermarkten en bij groente speciaalzaken, de gewone bestaan niet meer, is oranje de meest opvallende kleur tussen de vele appels peren avocado's mango's en ander fruit.
'Pitloze honingzoete Manderijnen!' staat er op het prijzenkrijtbordje. Even verderop worden ook pitloze druiven appelsienen navelina's en zelf peren zonder klokhuis aangeprezen, alsof geen pitjes hebben de gewoonste zaak van de wereld is. Maar dat is het eigenlijk niet, het is vrij onnatuurlijk, niet gewoon, een afwijking, dat pit en klokhuisloze gedoe.Ik koop ze liever niet, die vreemde ontheemde vruchten. Ze doen mij denken aan een soort verplichte sterilisatie, een rigide manier van manipuleren om te voorkomen dat een bepaald ras of soort blijft bestaan. 
"Nee, zegt lands grootste importeur van citrusfruit, het is de consument die geen pitjes wil, die wil alleen maar happen en slikken zonder de kans op verslikken." Maar, is dat eigenlijk wel zo? dat het aan ons als consument ligt ? en zij hun schuldige handen kunnen wassen in de rivier van onschuld. De kip en ei vraag zal altijd blijven bestaan zolang er ook hanen zijn. Nu is het nog wachten op kersen zonder kersenpit, tomaten en paprika's zonder zaad, en als enige echte pit uitsmijter,terterdertè! 
Het onvolprezen eenhapspitlozesnackappeltje!  
Trouwens, wat te denken van een voorgegaard plofkippetje zonder botjes en ballen, lekker toch?
   

Wednesday, December 19, 2012

Flits van vrede

De kerken zijn vol, de straten leeg en niemand bedacht zich te bedenken om geen goud wierook mirre aan de hoop te schenken. Het is een flits van vrede dat de verbijstering het verstand negeert, liefde de haat negeert en mensen in mensen een welbehagen zien.   

Tuesday, December 18, 2012

De langste nacht

De dwang om te blijven
is langzaam aan't verstijven
het zand loopt verkeerd
de donkertijd is opgesoupeerd 
het keerpunt licht op
na de winterstop

Friday, December 14, 2012

Zonde van de tijd

Zo aan het einde van het jaar zit mijn hoofd vol van overdenken.
Meer niet gedaan, te weinig wel gedaan. Afspraken werden, we spreken nog wel af, doelen werden over de horizon verschoven. Soms kon ik wel helpen maar deed ik dat nogal onbeholpen. Maar zo laat in het jaar is het negatieve in mijn hoofd zijn kracht kwijtgeraakt en daardoor is er meer ruimte voor alles wat wel positief, wat wel gelukt is.
Ik heb mensen uit de penarie geholpen, mijn vrouw en kinderen lief gehad. Het was wel zwaar werk, maar heb ik toch zelf mijn tuin gespit en ook nog gerespecteerd door hem te laten groeien en bloeien. De kat van de buren geaaid ondanks dat hij in mijn slabedje had gepoept.Soms heb ik gezongen toen ik moest huilen en toen ik zong kregen mijn tranen van geluk hun vrijheid terug. Het lachen is mij niet vergaan ondanks het golven hoge gemopper van iedereen die niet tevreden was over  alles waar je toch niets over te zeggen hebt. Tot slot overdenk ik zelden of nooit mijn zonden want dat vind ik vrijwel altijd zonde van de tijd.

Thursday, December 13, 2012

Geen nep

Ik wist niet eens dat je in het echt bestond
Dat klopt ook ik besta ook niet in het echt
Maar waarom noemen ze jou dan kerstboom
Iemand heeft heel lang geleden dat verzonnen
Dus we vieren jou bestaan zonder dat je bestaat
Ja dat is zo, de kerstboom is een echt sprookje
Maar wel een heel mooi sprookje met lichtjes van hoop

Wednesday, December 12, 2012

Muiszus

Ergens in de Sahara leefde in een kleine oase een groot muizenvolk. Iedere muizenfamilie bezat een eigen ondergronds gebiedje met een soort huisje met heel veel holletjes en gangen.
De muizenfamilies hadden met elkaar afgesproken, om niet altijd maar gemopper en geruzie met elkaar te hebben, dat er een soort muizen regering met een Oppermuis als koning, moest zijn.
Na heel veel jaren dat alle muizen zeer tevreden waren  met hun regering en koning Oppermuis, kwam er opeens de klad er in, of anders gezegd, koning Oppermuis ging vervelend doen door alsmaar zijn zin door te drijven en veel te mopperen. Goed de koning was dan ook wel erg oud geworden en misschien daardoor een beetje chagrijnig en vervelend in de omgang. Eigenlijk vond iedereen het ook wel  een beetje zielig voor de oude koning Oppermuis. Er moest dus eigenlijk wat veranderen, want zo ging het niet goed. Om het niet tot te veel geharrewar te laten komen, besloot het muizenvolk met de koning en de muizenregering midden in de nacht bij elkaar  te komen op een zandheuvel in de woestijn. Toen zij daar met elkaar zaten te miezemuizen,want ze konden het maar niet eens worden met elkaar, verscheen er opeens een prachtige heldere ster aan de donkere hemel. Iedereen was erg nerveus en opgewonden, het was een gepieperde de piep vanjewelste. Een mooie zilverkleurige lichtstraal van de ster scheen precies voor de voeten van de oude koning Oppermuis. Kijk nou, daar gleed zomaar een muizenengeltje over de sterrenstraal naar de aarde, plof daar lag ze in het zand. Ze schudde haar vleugeltjes schoon en kuchte zachtjes. Toen klonk er een heel lief stemmetje. "Lief, heel lief muizenvolk, ik kom jullie  iets vertellen waar jullie heel blij van gaan worden." Alle muizen stonden muisstil in een grote kring om koning Oppermuis en het muizenengeltje. "Luister maar eens goed", sprak haar mooie stemmetje verder. "Ergens, niet in het paleishol, maar in een gewoon muizenholletje, zal vannacht jullie nieuwe koning geboren worden. Ik zal ook zijn naam vertellen, Muiszus, zo heet hij en hij zal heel goed voor jullie gaan zorgen." De oude Oppermuis huilde van geluk toen hij dit hoorde en vertelde dat hij echt te oud was om nog voor zijn muizenvolk te kunnen zorgen. "Ik ga lekker met muizenpensioen zodra Muiszus groot genoeg is," snikte hij door zijn tranen van geluk heen.
In die donkere sterrennacht werd er ergens diep onder de grond van de oase een muisje met een roze staart rode oortjes geboren. Dagenlang was het een super groot feest met veel kaas en heel veel ander lekker muizengeknabbel.          

Tuesday, December 11, 2012

Zucht

En dan komt de tijd met zijn laatste zucht
De vlam verwaait en gloeit nog even
Begonnen is de vlucht
Gestopt het leven

Monday, December 10, 2012

Ferme jongens

Voetbaltrainer verteld aan  de  sportverslaggever waarom zijn club zo slecht presteerde. "Ja moet je luisteren, het veld was in abominabele toestand, waardoor de bal niet deed wat hij moest doen, hij rolde niet." Zijn tirade vervolgend, " Alpenland met bergen en dalen dat was het, ook gezien het slechte weer, en dat moet jij het zeker kunnen begrijpen, nee, het waren echt geen optimale veldomstandigheden om een topprestatie neer te kunnen zetten. Verslaggever,"het lag dus aan het veld en niet aan de inzet van je spelers? ik vond ze namelijke nogal lauw, te afwachtend, te weinig spirit hebben, als ik het zo even mag zeggen."  Trainer, "weet je, jij mag alles zeggen, het is jouw constatering, maar ik word altijd een beetje onpasselijk van jouw manier van registreren, ik heb het nu wel gehad met die domme vragen van je, dus jongen, ga eens een goed boek lezen, Kuifje of zo, dan kan je plaatjes kijken, ja."  Verslaggever, " ik vraag je alleen maar wat, en wat blijk nu, niet alleen je spelers zijn verliezers je bent er zelf ook een, een slechte verliezer. Trainer, "vind je het goed dat ik met jouw gewoon ga stoppen? ik heb al genoeg dat domme gezeik van je aangehoord, Oké? goeie avond!"

Wat is er uit dit verhaal op te maken?
Is het, dat deze negatieve teamprestaties niet direct aan het team zouden kunnen liggen? met andere woorden, dat het juist die verschrikkelijke omstandigheden waren waarin ze moesten presteren. Het zou kunnen. Maar bij mij komt dan al snel die andere vraag op zetten. Waarom is het ontbreken van optimale omstandigheden om tot een goed resultaat te komen, altijd het excuus voor dit op de lauweren rustend miljonairsgedrag? en dan nog zo een, wat zijn eigenlijk die altijd zo gewenste optimale veldomstandigheden?
Laten we beginnen met het zachtblauwe kunstgras,dus geen natuurlijk hardgroengras, dat is helemaal uit. Nee, kunstgras! want dat is altijd strak, vlak en perfect van hoogte. Daarnaast is een overdekt stadion geen echte luxe meer in deze tijd, want geen regen, sneeuw en wind, dat is veel beter voor het spelbeeld. Als er dan toch een nieuw stadion gebouwd moet worden(met subsidie), doe er dan ook gelijk een airco-installatie bij, dan is het winter en zomer prima van temperatuur op het veld. Ferme jongens, stoere knapen?         

Sunday, December 9, 2012

Als er liefde is

De kunst van zwijgen als er iets te zeggen valt
De kunst van zeggen als er iets te zwijgen valt
De kunst van kijken als er iets te zien is
De kunst van zien als er iets te kijken is
De kunst van horen als er iets te luisteren is
De kunst van luisteren als er iets te horen is
Het zijn de kunsten van geliefden als de liefde er is

Friday, December 7, 2012

Natte sneeuw

Natte sneeuw is erger dan het gewauwel van een aftredende politicus.Natte sneeuw is geen sneeuw, hij doet alsof maar is gewoon de boel aan het bedonderen. Net als die mooi pratende foute staatssecretaris, maar dan een paar graden erger.Met dat natte, dat kouwe, dat kleffe prut gedoe, krijgt hij het voor elkaar dat iedereen naar zijn baas belt, met de mededeling dat er geen doorkomen aan is, er ligt zeker een dikke twee centimeter sneeuw. De NS en ProRail zijn door deze gemeenschappelijke vijand zomaar ineens vrienden geworden, ze laten gewoon de reizigers de dupe zijn van hun angstsyndroom te falen en dus rijden de treinen de aangepaste wintertrauma dienstregeling. Natte sneeuw zal nooit de status van eeuwigensneeuw krijgen, daar is hij te laf voor, maar wel de status van het eeuwig ontregelen  en het creëren van angsthazen en het weer in hun bed kruipende bevolkingsgroepen.        

Wednesday, December 5, 2012

Sinterpils

Wel aan, ik zag een oude man
met rode jas witte baard en hoge mijter
voor mij bij de kassa staan
niet van de bakker maar van de slijter.
Hij bromde haast onverstaanbaar in het kwadraat.
 "Ik maak mij soms verschrikkelijk kwaad,
want door mijn deftige stem en lange witte baard
ben ik eeuwen lang een kindervriend, wijs en bedaard,
Maar nu heb ik het wel gehad met al die kindertjes te bezoeken,
ze willen alleen maar stomme elektronica en geen leuke boeken.
Weet u  wat ze dan ook nog roepen, er is voor elk wat wils!
maar mij schenken ze koffie of slappe thee maar nooit een lekkere pils
Daarbij dan die smerige goedkope banketstaven of te taaie taaitaai,
ik heb veel liever een pilsje of stevige borrel met een puntje Multievlaai."
"Buenas tardes senor!"
Riep de oude heilige seigneur, nog zwaaiend in de open deur
en zijn witte pieten droegen met plezier een grote zak met borrelnootjes
 en heel veel kratten met stevig bier.

Monday, December 3, 2012

Maandag pijn

Ik bleef even kijken, die vieze natte sneeuw is niet mijn ding, de verkeersinformatie maakt hoorbaar lees haast terwijl de automobilist zich verplicht onthaast. Radio nieuwsdienst. Een 43 jarige scheidsrechter is na een amateur voetbalwedstrijd zwaar mishandeld, hij is in het ziekenhuis aan zijn verwondingen overleden, een aantal 14 en 15 jarige voetballers zijn door de politie opgepakt.Zomaar een vergeten maandag die zeer doet in je ziel.