Natte droom

Er was eens een weidegreppel in de buurt van Meppel
Die met zijn weidse en wilde toekomstdromen
Gewoon wat verder dan zijn perkte weilandje wilde stromen
Ik ga terstond in een waterverbond met die brede boerensloot
Ik weet zeker dat hij mij ziet zitten als zijn waterbondgenoot
Kom er maar bij, riep de boerensloot met klotsend waterplezier
Want alleen een boerensloot zijn daar aan vind ik geen zier
Verderop is ook een brede vaart nog veel te kalm en te bedaard
Met ze'n drieën werden ze machtig en sterk in waterstromen
Maar toen de greppel door het slaan van de oude torenklok
Uit zijn euforisch gedroom plotseling wakker schrok
Stond hij zo te zien voor het oog helemaal tot aan zijn bodem droog
En was er een wreed einde gekomen aan zijn natte toekomstdromen

Overdaad

Het gedonder in de glazen is begonnen midden in de nacht
Met felle bliksemflitsen waarvan Wodan werd verdacht
Om het leed te verzachten gooide iemand bakken water neer
Die bakken kwamen uit de hemel wellicht van onze lieve Heer
Te veel van het goede werkt dikwijls averechts en anders om
Een vloek na veel te veel zegen klinkt dan ook niet zo krom

Feestbeest

Een krekeltje en een kapoentje gingen een avondje lekker stappen in het van Stappersma plantsoentje. Het krekeltje sjirpte dol echte rock en roll en bij het licht van de volle maan gaf het ondeugende kapoentje hem zomaar een zoentje. Daarna gaf zij een striptease en flirtte sexy met haar babydolletje aan. In heel het plantsoentje was het een echt swingend insecten feest, maar de muggen, die danste nog het meest. Toen de maan werd veruild voor zon, dronk iedereen snel zijn kater weg uit de regenton. Doodmoe gingen het krekeltje en kapoentje naar hun schuilplaats toe. Geeuwend gapend zeiden ze tegen elkaar, dit was echt het leukste engen beesten feest van het afgelopen jaar.

Groen is 't gras

Het moe gestreden groene hart is aan een bypass toe
De weiden zijn voor fun van het fatsoen nog weids en groen
Maar missen het silhouet van de Paulus Potter stier en bontekoe
Zij grazen niet in de stallen maar herkauwen daar een vreemd gewas
Het is niet meer zoals het vroeger, niet zo als het vele jaren was
De vee houdende boer is door de commerciële biotechniek vervangen
En zijn groene hart is ingeruild door een donorhart met melkslangen

Hemelvaart

Zij zagen hem ten hemelvaren
Het leek op een superwolk
Geen luchtfiets of zo iets
Hij verdween onverwacht verplicht
In nauwelijks krap een uur
Gewoon helemaal uit zicht
In en bol met begeestig vuur
Hij riep nog naar de mensen
Die genageld stonden aan de grond
Ik kom in geest terug maar niet terstond
Het is even meer dan even wachten
Meet niet de uren in seconden tijd
Elf verlichte dagen elf overdachte nachten
Na mijn hemelstijgen is het pinkerstertijd
Zo ik jullie nu zondermeer beloof
Geloof in mij te verwachten
En verwacht dan mijn geloof

Dag dag!

Te denken dat de dagen die je leeft
Zomaar ontsnappen in je hoofd
Want de argeloosheid
Die niet om tijd van verloren dagen geeft
Heeft het geluk van de prille dag geroofd
Evenzo hoeft dit niet een echte macht te zijn
Want pluk de dag vroeg voor hij is verloren
En het chagrijn van het niet te zijn
Wordt dan niet geboren

Drup

De regen is eindelijk gekomen, over het bos ligt een nevel van het nat. En in het pad, na de druppelstromen het weerschijnend spiegelglas van de bladeren in een plas. De regen met zijn geklater bracht ongedwongen de zegen voor de verdroogde aardse longen. Zij, de woudreuzen van het bos bestaar ik naar hun eeuwig mastenlijf, waar de mossen in klein verblijf leven als sponzen van het zoete hemelwater.

Twinkellicht

De maan riep naar de zon ik ben al drie maanden zwanger
Ik ben in de nacht onverwacht door een maanmannetje bevrucht
Maar als ik met een zucht aan de bevalling denk word ik steeds banger
Om het tij te keren laat ik het aborteren waarna ik het heellal in vlucht
De zon riep beducht je gaat dat hemelkind toch niet vermoorden
Dat geeft veel bliksem en gedonder in deze heilige hemelse oorden
Een sterrenkindje is juist prima voor de geest in dit enorme heellal
Dan straal ik wel wat uurtjes langer op het stereren geboortefeest
Het sterrenbal!

Dronkenmanstaal

Ik zag een zwart schaap met drie oren en vijf poten, een wilde tuinslang met een roze bril, een half kalf met twee koppen in moten een broedse wipkip met een apenbil, ik zag de gevierde tweewieler freewheelen met een truck zonder fuck, maar met geluk, ik zag twee mooie vrouwenbenen straal bezopen op hun wenkbrauwen lopen, geloof me helemaal zonder kruk en toen? toen ging de blauwe zon zomaar sissend kopje onder als een voorspeld derde wereld wonder, o ja, met een beetje spijt bakte bakker Bart een reuze brood met heel veel luilakkers bakkersvlijt, overal is alles en overal is er niets, ik ga even in de schaduw zitten want ik mis mijn opoes fiets, de regen geeft soms droge zegen en de kraaien vallen soms expres levend dood van het dak, zeg, ik ben eigenlijk een zak en als ik zo door blijf zuipen als een dronken del kom ik niet in hemel en ook niet in de hel, ik strand vroeg of laat niet op straat maar met mijn partyboot als een menselijk wrak in de goot.

Medeklinkers

De dichtbestraatte grijze steden zijn saai en onnatuurlijk bovendien
Is't valse schaamte dat de aarde nergens ontbloot mag worden gezien?
Miljoenen tegels keien en klinkers met als de aller zwartse blinkers
De omringende hoofdslagaders als in een belijnd glad asfaltcircuit
Zo ik al tijden zie en bekeek werken aardbol stoffeerders uur na uur
Vijf dagen in de week op gezag van het beklonken stadsbestuur
De ware onzin van dit dwangmatig geplaveide ongehoor
Is begonnen met gewoon een voetpad en een simpel karrenspoor

Liefbei

Als met licht gele sproeten in een rood heelal
Verschijnt zij op het zomerkoninginnen bal
Haar mooi en sappig rode lijve koontje
Is gesierd met een gesteeld groen kroontje
Deze schoonheid is nergens mee te meten
Ik hou zo veel van haar, ja zo veel
Om haar met huid en haar op te vreten.

Maat 165

Ik heb helemaal geen keus riep de droevige Kleinduimpjes reus. Echt het is geen flauwe grap maar laarzenmaat 165 is mij te klein en zit veel te krap. Ik loop nu al heel veel jaren op mijn blotevoeten met grote reuze blaren. Ik heb het wel een beetje gehad omdat die kleine dief mijn zevenmijlslaarzen heeft gejat.Het sprookje is leuk om te vertellen, dat zeker waar. Maar is het sprookje uit en klaar, wil ik gewoon mijn laarzen terug zonder dat ja maar gemaar.

Moederdag

Alleen vandaag ben je mijn moeder
Omdat de commercie winst ziet in een kind
Alleen vandaag ben je mijn moeder
Al die andere dagen word je niet bemind
Alleen vandaag, slechts die ene dag in het jaar
Het is gelukkig slechts die ene dag gewoon niet waar
Alle alle dagen weken en maanden, jaar in en uit
Blijf je gewoon mijn moeder en mijn vaders bruid

Zonder lijntje

Jij bent als een vlieger zonder lijntje
Net als ik denk, hé ik heb je gevangen
Vlieg je weg en roept het is voor mij een gijntje
Maar in mijn aan het lijntje gehouden verlangen
Bouw ik zelf een vlieger met staart zonder lijn
Zo vlieg ik ongebonden in de blauwe lucht
Om jouw te vangen in je lijnloze vlucht
En om eindelijk jou lieve vliegenier te zijn

Een straatje om

Ik ga er even tussen uit
Van hier blijven word ik gek
Ik ga er even tussen uit
Gewoon naar een andere plek
Een andere plek zonder vrouw
Ik ga er even tussen uit
Als ik blijf is het uit met jouw
Als ik terug kom en jij bent er nog
Jij bent als mijn minnares gebleven
Het is kwestie van houw en trouw
Ik ga er even tussen uit
Wees gerust het is maar even

Kleine wens

Veel meer is het niet, een schraal velletje papier
De wind heeft het argeloos mee genomen
Maar als het uit is met het waai gezwier
Het is geland op het land onder de bomen
Vloeit er een traan van de gevonden lezer
Een kind scheef daar zijn droom als kleine wens
Ìs er een genezer voor mijn zieke moedermens

Lucht beducht

Even zag het er naar uit
Dat ik kon spelen met de wind
Maar altijd weer is het weer het weer
Die dat geluid opwindend anders vindt
Ik dacht te bouwen een wiekenmolen
Een wiekenmolen voor het malen van de lucht
Maar die vermaledijde bedachte donquichotterie
Vermaalde in een twee drie, die kolderieke klucht
Lucht is niet in stukken te vermalen grof nog fijn
Maar hooguit niet te laten dwalen in een lijn
En te dwingen in een buis of slangengang
Lucht is slechts beperkt als deel te vangen
Maar dit altijd onder een geperste dwang

5 mei

Ik zag een vogel vrijheid vieren
Vieren in een duikelende vlucht
Hij werd vrij gelaten zonder gieren
In de strak blauwe heldere lucht
Zijn ontkooiing, Deo Volente!
Wordt hopelijk een nieuwe lente
Een nieuwe lente zonder vlucht

4 mei

Zijn stoel heeft vier wielen, twee groot en twee klein
Het is de door zijn stramme armen bewogen benentrein
Een kogelregen heeft hem zijn staand bestaan ontnomen
En rijdend onder de noch prille groene voorjaarsbomen
Valt de droeve regen met een toch verlangde zegen
Als met verre heimwee gehecht op hem neer
Vermengd zijn tranende gezicht alstoen even zeer
De getelde minuten zijn stil de driekleur half gestreken
Dan is de tijd gedacht geweken en klink de 'Last Post' weer