Friday, February 29, 2008

Geen reden

Kijk één keer naar de zon
Kijk twee keer naar de maan
Kijk drie keer naar de aarde
Bedenk duizend maal één reden
Één reden voor de oorlogen
En je vindt er niet één.

Thursday, February 28, 2008

Niet te lang

Even zonder jouw geklets lijkt mij heerlijk
Even zonder jouw lijkt mij heel begeerlijk
Even zonder jouw mag maar even duren
Even zonder jouw lijken minuten uren.

Tuesday, February 26, 2008

Een geheel

Er ontbreekt één puzzelstukje
Iedereen is er, behalve dat eene
Dat eene is nergens en ergens niet
Ga het snel zoeken maar wel alleen
Want de andere moeten de puzzel zijn
Hé kijk nou, daar ligt het gewoon vlakbij
En als ik even beter kijk dan goed
Lijkt dat puzzelstukje, als of het zo moet
Gewoon op mij.

Monday, February 25, 2008

0 promille

Dubbelfris fris uit blik
Gezond verstand in rijblik
Kopfris rijden geen probleem
Want 0% =100% helder zicht

Sunday, February 24, 2008

Heb je even?

"Heb je even wat tijd voor mij,"vroeg een wat ondeugende oudere dame aan mij, toen we samen bij de bushalte in ons dorp stonden te wachten. Ik keek even op mij polsklokje en zei haar, dat ik over zeeën van tijd beschikte sinds dat ik de vijf en zestig gepasseerd was."Dus zeg maar, waar gaat het over?" Vervolgde ik. De bus kwam er net aan en wij waren de enige die mee gingen."Waar gaat de reis naar toe mevrouwtje?"Vroeg de buschauffeur een tikkeltje denigrerend. “Ik ben geen mevrouwtje en waar ik naar toe ga, dat gaat u helemaal niks aan chauffeurtje,” beet de dame in kwestie de busbestuurder vinnig toe. Ze lag haar strippenkaart klaar en riep met een schrille hoge stem “ je mag zeven zonnes afstempelen lieve busjongen.” Even later zaten wij als de enige passagiers in het enorme vervoersmastodont. “Zo nu hebben we even ruim de tijd voor elkaar, want ik weet heus wel waar ik naar toe wil,” sprak ze nu ineens een stuk zekerder. Uit haar tas haalde ze een thermosfles en twee stenen koffiekopjes en even later zaten we gezellig de hete koffie op te sleurpen. Het, ‘Koekje er bij?’ werd ingevuld met een flinke gevulde koek. Zeven strippen dat is wel een heel eind van huis weg, vertelde ik haar, want ik had toch een vermoede dat ze een beetje de weg kwijt was geraakt. “Zeg jongeman als jij soms denkt dat ik mevrouw Alzheimer heet, dan heb je het goed mis, ik heb ze hier allemaal op een rijtje zitten,”riep ze verontwaardigt en wees heftig met haar vinger naar haar grijs gekrulde hoofd. Ik had gewoon ongelijk, dat bleek wel, maar wat was het doel van haar reis en waarom had ze mij om tijd gevraagd? Het hoge woord kwam er uit, ze verveelde zich hopeloos sinds dat ze haar rijbewijs niet meer mocht verlengen. Want toen ze nog een auto had kwam ze overal.”Ik was toen zo vrij als een ongekooid vogeltje,”riep ze triomfantelijk. Ze haalde een paar folders uit haar tas, op die folders stonden prachtige Minicars, de zogenaamde 45KM autootjes, afgebeeld. “Dat bedoelde ik nou met, of dat je even wat tijd voor mij had, om even wat advies te geven,”sprak ze een beetje vleierig. Van het een komt het ander, even later stonden we samen in een heuse grote showroom van kleine rijbewijs vrije auto’s. De keus was door haar snel gemaakt, want geld was geen probleem. Het werd een Ferrari rode met opendakje, maar wel met een levertijd van drie weken. Toen we even later ieder zijn eigen weg weer vervolgde, zij moest nog even naar de kapper, gaf ze mij bij het afscheid een vette lipstick zoen op mijn wang, en riep ondeugend, dat ze in het dorp nog een kennis had die Minicars opvoerde.

Saturday, February 23, 2008

Reïncarnatie

God, is geen controlerende uitkeringsinstantie
Je hoeft je niet te legetimeren voor hem
Je bent immers hem zelf in elke vorm van je zijn
Buiten je gedachten begint de ruimte van iedereen
iedereen en alles heeft iets van een start en eind
Na het niet zijn, is er het zijn dat heet op nieuw een jij.

Thursday, February 21, 2008

Broodschat

Lucht van vers gebakken brood
Geeft water in je mond
Het brood de voeding
Broodnodig simpel geluk
Meer heb je niet nodig.

Wednesday, February 20, 2008

Lepeldief

"Zand schuurt de maag", dacht ik, toen ik mijn pas gekochte 'broodje gezond' op de grond liet vallen. Het zijn zo van die oude spreekwoorden en gezegdes die mij dan in eens te binnen schieten. Nog zo een, honger maakt rauwe bonen zoet, en ja, de kaas niet van je brood laten eten. Maar ik geef toe, het tandenknarste aardig toen ik het gezonde broodje naar binnen werkte en dan te bedenken dat het echte 'maagschuren' nog moest beginnen. Het voorjaars zonnetje scheen heerlijk warm en ik besloot even op een parkbank daar eens lekker van te genieten. Met mijn kraag omhoog, benen onderuit en ogen dicht, dommelde ik even weg. Ineens viel er met een harde bonk een voorwerp eerst op mijn hoofd en vervolgens op de grasgrond. Het was maar goed dat ik mijn bivakmuts op had, anders. Het was een grote soeplepel die voor mij in het gras in de zon als een spiegel lag te blinken. Ik keek verbaasd om mij heen en vooral naar boven, of er soms iemand in een boom een 'cup of soup', zat te eten. Dat was gezien het weer en tijdstip best wel mogelijk geweest, maar, nee dus. Helemaal boven, in de boomtop, zat wel een zwarte kraai met veel kraaienkabaal naar beneden te kijken. Met een sierlijke duikvlucht lande hij precies naast de glimmende soeplepel. Op zo'n moment vind ik het altijd jammer dat ik dan geen fotomaakapparaat bij mij heb. Met zijn flinke snavel pakte hij de lepel op, keek even brutaal in mijn richting, en verdween zwaar soeplepelvliegend uit het oog. Nu schoot mij plotseling een heel toepasselijk gezegde te binnen:'Hij steelt als de raven'.

Tuesday, February 19, 2008

Auwww!

Even zag ik hem zonder zijn altijd lachende humor
Even hoorde ik hem op de hamer schelden met een stevige vloek
Een blauw benagelde duim werd snel verborgen in een rode zakdoek
Het was maar even, een emergency stop met de valse spijkerkop
Het was maar heel even dat mijn vader was,zonder zijn humor.

Sunday, February 17, 2008

Nepnoot

Als je bent zo hard als een harde okkenoot, is dat niet erg
Maar als je bent als een harde lege noot, wat alleen jij weet
Laat mij dan niet in jou geloven, ongeacht wat je dan verberg
Door te denken dat na het kraken begint een heerlijk zoete beet
Of suggereert jij mij soms in jezelf een echte overwaarde te bezitten
Maar deze winterse beleggingsnoot, sterft krakend een zekere dood
Als een schijnbaar mooie appel met van binnen beschimmelde pitten.

Saturday, February 16, 2008

Ongewin

Als dan de zee zich van het verre weidse weet onttrokken
Niet meer golvend en bruisend praat over eb en vloed
Als dan het strand is zonder de witte schuimige vlokken
Het ziltige zoute water is geworden tot het brakkig zoet
Dan sterft hier achter de zwarte basalten keien
Het lichtende leven van eeuwige maangetijen
In deze ondorgrondelijke zeeën van stervend verdriet
Is land gewonnen en de schat verloren die je niet meer ziet.

Thursday, February 14, 2008

Te vroeg

De overwinter wesp is rillend wakker geworden
Gewekt door de zon ondanks de tweede maand
Zij botste winterslaperig met haar koppie tegen het raam
Met een zachte handschoenhand gijzelde ik haar in verzet
Mijn zomerkoninging vriendin weet zich van geen tijd bewust
Ik laat haar buiten los zonder dat ik haar als afscheid heb gekust.

Wednesday, February 13, 2008

Lamp uit nacht aan.

Het donker en licht heeft aan ons geen plicht
Gedragscode niet in mensen wetten beschreven
Storen zij zich nooit aan ons aan en uit beleven
De dag kan worden nagemaakt evenals de nacht
Zonder dit mensenwerk is de natuur wet van kracht
Het blijft dan donker licht donker licht donker licht!

Tuesday, February 12, 2008

De buktrap

Kleine mensen zijn niet groot, dat is een waarheid als een koe. Maar de vraag is, willen zij ook groot zijn? In veel gevallen zou die vraag wel eens met een twijfelachtig nee kunnen worden beantwoord. Ik maakte laatst een bijzonder voorval mee dat betrekking had op het kort of lang van lichaam zijn. Ik was voor een aankoop van wat verbouwingsspulletjes in een bouwmarkt. Bij de afdeling waar klimmateriaal zoals, uitschuifladders, stellingen en keukentrapjes te koop stonden, waren een vrouw en man druk gebarend aan het discussiëren. Zo te zien ging het over welk keukentrapje het beste of meest geschikt voor hen was. Aan hun beider lichaamslengte te zien, ze waren zeer klein van stuk, konden ze volgens mij het beste maar een flinke keukentrap aanschaffen. Zonder dat ik het echt wilde betrok het stel mij in hun heftige trapjes discussie, door naar mijn mening te vragen. Wat was het geval. Het echtpaar, want dat begreep ik nu wel, was op zoek naar een buktrapje. Eerst dacht ik dat ze zich verkeerd uitdrukte, maar nee het ging echt over een trapje waar je op ging staan om te bukken, niet om te stijgen of langer te worden. Gelukkig hebben veel bouwmarkten tegenwoordig een zo genaamde ‘koffie corner’ waar je even op je gemak een bakkie kunt doen. Ze vonden het een goed idee om even in een wat ontspannende sfeer verder te praten. Tijdens ons gesprek bleek dat hun probleem groter was dan hun lengte. Sinds dat ze getrouwd waren woonde ze in een op hun lengte aangepaste woning. Dat aangepaste was heel strikt doorgevoerd, alles, ja, echt alles, konden zij zonder rekken of strekken gewoon bij, van keuken en koelkast en van fornuis tot en met het aanrecht, het was op hun lage maat gemaakt. Nergens, helemaal nergens hadden ze nog ergens een krukje of trapje voor nodig.”Weet u”, zei de man een beetje treurig,”in de doorsnee huizen zijn sommige zaken ook soms gewoon te laag en moet je er naar bukken, nou dat is bij ons dus absoluut niet het geval”. Het bleek dus dat zij haast nooit ergens naar hoefde te bukken.”Vandaar onze zoektocht naar een buktrapje,”riep de vrouw triomfantelijk. Toen de koffie op was zijn we met ze’n drieën alsnog bij de keukentrapjes gaan kijken, een met drie treden kwam als beste uit de buktest. Ik zag dat op de parkeerplaats een bouwmarktmedewerker het trapje op de imperiaal van hun auto bevestigde. Uit het geopende portierraam riep hij nog naar mij, dat de tijd van de Goggomobil helaas niet meer bestond, anders had hij zelf deze klus kunnen klaren.

Monday, February 11, 2008

Gedachten vlieger

Even dwalen mijn gedachten weg
Weg van mijn voorgeprogrammeerde doen
Zonder er echt wat over te zeggen te hebben
Dwalen ze door een bos van onoverzichtelijke warrigheden
Alles en iedereen door elkaar gooiend en vermengende
Ben ik dan niet mij zelf als een snel neerstortende vlieger
Hou de touwtjes in je handen riep iemand uit het bos
Maar dat doe ik niet, ik laat hem vrij gewoon helemaal los.

Sunday, February 10, 2008

Veefouter

Frank en vrij liepen zij eerst in de wei
Hun bonte vachten glansden in de zon
Schone melkbussen glommen naast de karnton
Ik had niet veel koeien nodig voor't boerenbestaan
Weet je ik kon ze bij hun horens vatten en wist hun bij naam
Het zonder hoornvee loopt nu binnen, niet frank en vrij in de wei
En mijn moderne boerenbedrijf heet nu, intensieve veehouderij
Vraag mij niet naar koeiennamen, ze staan in hun plastic gele oren
En de melk zit in een gekoelde tank nadat er een kalfje is geboren
Daar moet ook een oplossing voor worden gevonden, vinden zij
Maar de natuur leid je misschien wel om tuin, maar niet om de wei.

Saturday, February 9, 2008

Soepie?

Hé kippenboer luister goed, want
Als de de haan er niet meer naar kraait
Doe dan de deur van het kippenhok op slot
Het is goed te weten dat vossen niet doof zijn
Maar wel stapel gek op echte kippensoep.

Friday, February 8, 2008

Zwijgzaam

Als jij mij gewoon verteld wie je bent
Mag je gewoon het mijne ook weten
Als jij ongewoon zwijgt over wie je bent
Mag je gewoon raden naar het mijne
En wie weet geeft je zwijgen geen last
Maar een stille vriend met berip.

Thursday, February 7, 2008

Roofvogel in schapenvacht

Kiekeboe
kiekebà kiekebáá
kiekebou kiekebèè kiekebéé
kiekebie kiekebei kiekebi kiekebóó
Kiekebòò kiekebú kiekebù kiekeby
Zo gonst het boven de groengele voorjaarswei
Wat klinkt er zo mooi en soms zo aandoenlijk lief
Het vrolijke soldatendeuntje van de bruine Kiekendief.

Wednesday, February 6, 2008

Alle tijd

Verlies je zelf niet het is alles wat je bezit
Bezit je zelf niet het is alles wat kunt verliezen
Verlies je zelf door je zelf te blijven
Niet de maan nog de zon weten te blijven
De aarde heeft zelf nacht en dag gemaakt
Getijden zijn in tijdelijke beweging eeuwig
Nu ben je wel, nu ben je niet, zo ben je eeuwig.

Tuesday, February 5, 2008

Beeldkracht

Het herinnerings geluk wat zit in onze fotoalbums is heel wezenlijk, de tijd staat daar met beelden stil. Hooguit gaat er soms een plaatje een beetje vergelen of de kleuren gaan wat bleker worden. Vakanties worden opnieuw beleefd en verbouwingen staan nog in de steigers. Onze kinderen blijven jong en allang gestorven vaders en moeders, broers en zussen, ooms , tantes neven en nichten, ja iedereen blijft zoals hij was en eigelijk daar nog echt is. Op een regenachtige saaie zondagmiddag, gewoon samen, of alleen, even op je gemak zo'n fotoalbum doorbladerend, op je schoot. Plotseling zit je kamer stampvol met oude bekende die gewoon op de thee of borrel komen, ik hoor zelfs onze gewezen hond blaffen. Ja, daar kan echt geen breedbeeld LCD-TV tegen op. Het geeft een goed gevoel ze altijd even te kunnen uitnodigen en vind je dat hun bezoektijd er op zit, doe dan voorzichtig het album dicht, want ze zijn en blijven een klein beetje levend, al was het maar in je verbeelding.

Friday, February 1, 2008

Oogoor

"Blind ergens op kunnen vertrouwen is niet alleen voor mensen die goed kunnen zien meneer," zei de man die naast mij in de metro ging zitten.
Aan zijn roodwit geblokte stok kon ik goed zien dat hij niet goed kon zien. Hij vertelde mij dat hij altijd goed moest opletten en vooral het luisteren naar geluiden gaf hem altijd heel veel belangrijke informatie."Mijn oren zijn als het ware ook mijn ogen maar dan zonder beeld", vertrouwde hij mij toe. Ons gesprek ging al snel over kijken en wat je ziet. Hij noemde zichzelf een geluids-inbeelder,"bij alles wat ik hoor, knutsel ik in mijn hoofd er een beeld bij."Volgens zijn kijkende vrienden klopte zijn beeldbeschrijvingen haast altijd met de werkelijkheid."U heeft bij voorbeeld een flinke baard en snor,"lachte hij. "En u bent dol op de natuur en dat soort dingen die daar mee te maken hebben,"vervolgde hij nog steeds lachend. Ik begreep er helemaal niets van, hoe kun je nu horen hoe iemand er uit ziet. Even later ging er tegen over ons een forse en behoorlijke gezette donker gekleurde man zitten. Zwijgzaam zat hij daar tot de volgende halte, waar hij vervolgens uit stapte. Nu was ik heel nieuwsgierig, ik vroeg hem naar het voorkomen en uiterlijk van de zojuist op en uitgestapte reiziger. Zijn beschrijving van de persoon klopte helemaal, op een belangrijk detail na. Zijn huidskleur! "Ik ben niet alleen gewoon blind, maar ook nog eens kleurenblind,"was zijn hilarisch lachend antwoord.