Monday, December 31, 2007
Daarna
Het is gewoon niet meer tegen te houden
Een piepjong maandje staat bellend op de stoep
Met oorverdovend vuurwerk stapt hij binnen
Alles gaat weer van voren af aan beginnen
Een milliseconden vieren wij dit als een eeuwigeind
Geef elkaar in ieder geval kans om minuscuul te zijn
Want alles begint met 1+1+ meer= leven.
Sunday, December 30, 2007
Met mate
Maar echt dronken is zonder geluk
Ik wil met passie nuchter zijn
Maar echt nuchter is zonder passie
Met mate voldoende goed bier
Kan in gepassioneerd geluk voorzien
Maar pas op, de afterday kater
Is soms passieloos ontnuchterend.
Saturday, December 29, 2007
Vlijm
Groenten fruit vlees vis, ze weten wat het mes is
Het is het delend snijdend geslepen staal verhaal
Met ook een helend genezende zeer scherpe kant
Het hoofd de gedachte er in, zij zijn de piloot van hem
Stunt vliegen kamikaze gedrag maakt het kleed rood
Het witte kleed van de onschuldig vermoorde dood.
Friday, December 28, 2007
Het laatse krentje
Verliezen zijn bollen hun overheerlijke hap waarde
Tegen het jaar einde moeten ze juist poederwit zoet lonken
Echt helemaal bordevol zijn met uit de pap gepikte krenten
De champagne knal, twaalf slagen ze worden nauwlijks gehoord
Vuurwerk zorgt dat de kwade geesten rustig op stal blijven
Een nieuwjaar, met hopelijk een goede krenten oogst
Proost!
Thursday, December 27, 2007
DimLicht
Verborgen onder witte schijn dromen, ruik ik de kruitdamp
Ik zag ze komen, door niemand gemerkt als echt slecht
Niet te dromen haast wezelijk als een mooie duivelsknecht
Het verhaal is oud maar nog werkzaam als een dodelijk gif
Geschiedenis moet niet herhalend geschreven te worden
Stort die lokkende valkuil voor altijd dicht
Met vergevende liefde en een vredeslicht.
Wednesday, December 26, 2007
Reisdoel
Ik wist wel van je luisteren, naar de top tien van mijn stem
Ik wist wel van je voelen, de klopslag van mijn verliefd hart
Maar ik wist niets van jou liefde die ik nog moest doelen
Na de plotselinge geboorte van dit verward gevoel, in mij
Te verlegen, om te vertellen van mijn verlangend gebed
De trein vertrekt naar het andere vrijland, dat van jou
De slaapcoupé verbergt jou liefde in rijdende dromen.
Tuesday, December 25, 2007
Schaduw
Zijn lange gedaante lijkt te zweven
Iedere beweging is mijn lijf gelijk
Alleen is hij stil als ik stil ben, even
Daar raken pijnloos zijn stappen het rijk
Wie volgt mij naar het land van de horizon?
Monday, December 24, 2007
Doe vrede
Niet ergens ver weg
De hel is op aarde
Niet ergens ver weg
Geef niemand de pijn of het geluk
Het te hebben of te missen
Maak zelf geen hel
Produceer geen eigen hemel
Als ik niet jou ben, ben jij niet mij
Zonder deze gedaante in een
Is de vrede alleen
Ergens ver weg
Niet op de aarde.
Sunday, December 23, 2007
Geen zin
Snel ben ik toen terug onder de warme dekens gekropen
Daarna 't andere been tenenrakend op het koude zeil gezet
Maar dit been was nog veel onvaster, het leek bezopen
Ik dacht, vandaag is het geen dag om gewoon op te staan
En al helemaal niet om naar mijn baas te gaan
Ik weet het nu haast zeker, niet tegen beter weten in
Met twee verkeerde benen gaan werken
Dat heeft zeker helemaal geen zin.
Friday, December 21, 2007
Instrukind
Een piano zonder de vingervlugge vingertoets
Speelt de viool zonder de strelende hand
Zonder voetenwerk is het kerkorgel basloos
Mensen maken en bespelen ze grenzeloos
Als een kind van hun muzikale geest.
Thursday, December 20, 2007
Hoofdzaak
Verdwenen, uitgewist uit me'n hoofd
Ik dacht het, gewoon voor altijd
Tot ik je adem als een zachte tocht voelde gaan
Ik dacht dat je er niet meer was
Dat je gewoon was gegaan
Ik voel nu, zonder traan
Jij er gewoon bent, blijft bestaan
In mijn hoofd.
Wednesday, December 19, 2007
Softie
De weken voor kerstmis zijn traditioneel ook de weken om een kerstboom aan te schaffen. Ik bedoel natuurlijk, een echte kerstboom, niet zo’n nagemaakt kunststof ding, maar een levende of een bijna niet meer levende. Op de markt trof ik een kraam met een groot uithangbord er boven, daar stond met mooie gouden krulletters op geschreven:
’Echte Tover-Kerstbomen te koop.’ Daar moet ik het mijne van weten, was me’n eerste gedachte, want kerst en een beetje mystieks vind ik altijd wel spannend. Ik vroeg aan de man die achter de kraam stond waar die bomen dan wel stonden, want ik zag nergens iets staan wat ook in de verste verte op een kerstboom leek. “Hier staan ze,”zei hij met een zware stem, terwijl hij naar een rij stenenbloempotten wees die op de planken van zijn kraam stonden.Goed, ik geef toe dat sommige mensen meer kunnen waarnemen dan dat er daadwerkelijk te zien is, maar dit sloeg echt nergens op. “Mijn vrouw en kinderen zien mij al aankomen met een lege bloempot als virtuele kerstboom,”zei ik gekscherend. “Meneer als u een van deze potten koopt dan heeft u nog nooit van u leven zo’n mooie kerstboom in huis gehaald,” riep de verkoper een beetje geheimzinnig lachend.”Maar u moet het echt zelf weten, het zijn de aller laatste van dit jaar en ze worden voorlopig niet meer, ja, hoe zal ik het eigenlijke zeggen, niet meer zo mooi geboren,”vervolgde hij zijn verkoop praatje. Weet je wat, het kon mij echt niets schelen, een beetje avontuur, dat kon toch zeker geen kwaad.Ik had altijd nog voldoende tijd als het niet helemaal lukte, om een echte boom te gaan kopen. € 40 is wel heel veel geld voor een,zij het wel flinke, maar schijnbaar lege roodstenen bloempot.”De gebruiksaanwijzing met het toverzaadje in een zakje zit onder in de pot, meneer, u zult er echt geen spijt van krijgen.”
Met die woorden van de marktkoopman in mijn hoofd liep naar huis, met in mijn tas iets heel aparts en kostbaars, want zo voelde het wel. Zonder dat ik het mij direct besefte, kreeg ik een heel blij en gelukkig gevoel, dat gevoel had ik al jaren niet meer gehad met kerst. Ja, thuis komen met een niet zichtbare kerstboom in een bloempot, dat vraagt natuurlijk om commentaar.”Het is niet waar, je hebt weer eens wat aan laten smeren,”het was mijn vrouw, ze bulkte van het lachen. Wat de kinderen zeiden is niet allemaal voor herhaling vatbaar, het was in ieder geval duidelijk. ”Pa je bent een softie die alles maar gelooft wat ze je vertellen.” Softie of harde jongen, ‘beter een bijna lege pot in huis, dan duizend kerstbomen in een ver weg bos,’dacht ik zo. Ik kiepte de bloempot leeg op de keukentafel, een zakje met geperste grond, een piepklein zakje met daar in een nog piepkleiner zaadje, en natuurlijk gelukkig de gebruiksaanwijzing. Hij was in heel veel talen maar ook in het Nederlands. De jongste las de gebruiksaanwijzing hardop voor. “Haal de geperste grond uit de verpakking en stop het in de pot, daarna in het gaatje het zaadje planten en zet vervolgens het geheel in een emmer met lauw water.” “Maar pap, let op! Hier staat dat het alleen werkt als je deze handelingen op de avond voor kerstmis doet,”zei hij opgewonden. Naast deze beschrijving werd er geadviseerd de bloempot met emmer en al midden in de kamer te zetten en het zaadje in de nacht alleen zijn toverwerk te laten doen, dus zonder de blik van nieuwsgierige toeschouwers er bij. Vol verwachting gingen we die kerstavond naar bed, nadat we eerst de tafel in de woonkamer op zij hadden geschoven om plaats te maken voor … de toverboom. Ik werd de volgende morgen wakker door prachtige kerstmuziek die werd gezongen door engeltjes en bengeltjes. Van uit de trapopgang scheen een schitterend mooi licht naar boven. Daar stonden we, sprakeloos in ons nachtgoed boven aan de trap. ‘Wie gaat er het eerst naar beneden,”fluisterde mijn vrouw een tikkeltje op gewonden. Ik ging als eerste de trap af, want ik had ten slotte dit alles op mijn geweten. Daar stond hij, een prachtige kerstboom, ik had nog nooit zo,n schitterend schouwspel gezien. Overal straalde hij licht uit en waar die muziek vandaan kwam, Joost mag het weten, maar die wist het ook niet. Veertien dagen lang heeft de boom zijn best gedaan om de mooiste te zijn. Toen in eens op een ochtend was hij stil en zonder lichtjes, alles was zomaar verdwenen. We hebben de boom toen in de tuin geplant, en het gekke is, van het vroege voorjaar tot de late herfst zitten er altijd vogeltjes in te kwinkeleren. En weet u wat nog het aller fijnste is, niemand noemt mij meer een Softie!
Tuesday, December 18, 2007
Het haasje
Die graag een aardslui varken wilde zijn
Het leek hem beter dan een taai duinkonijn
De jager schoot hem toen in een schot neer
En de haastige haas ging als een gek te keer
Hij riep ik wil niet het taaie haasje zijn
Maar een super malse varkenshaas
Gebraden in boter en gekruid met thijm.
Monday, December 17, 2007
Wat nou!
Al dat eten en dure onzinnige allang verwachte kado's
Is het wel te verteren, dat bij de geboorte van de vrede
De dieren het slachtoffer moeten zijn van onze zieke geest
Het is niet te verteren, maar het gaat al eeuwen zo
Geboorte van het licht, dooft het in dierenogen
Het geeft niet, als we maar in de mensen God geloven.
Sunday, December 16, 2007
De ban van het bos
Plotseling was het bijna doodstil geworden in het enorme grote bos. Dagen achtereen was het snerpende geluid te horen geweest van motorkettingzagen en overal lagen de gekapte boomstammen klaar voor transport. In eerste instantie werd er gedacht dat het kapkarwei klaar was. Maar niets was minder waar, door een of andere nog niet bekende oorzaak leek het er veel op dat er iets vreemds aan de hand was . Ik was voor enkele dagen in het dorpje aan de rand van het bos, op werkvakantie. Dit vanwege een verzoek van een plaatselijke milieugroep. Zij hadden mij gemaild over de grootschalige kapplannen van de plaatselijke boseigenaar en een projectontwikkelaar. Alle vergunningen waren na vele en lange procedures, door de bevoegde instanties verleend. Maar de bewoners van het nabij gelegen dorpje waren fel tegen deze grootschalige kap gekant, ze waren letterlijk en figuurlijk in het geweer gekomen. Maar zoals het overal op deze aardbol gaat, het grote geld wint het gegarandeerd van de arme bezitters van een grijpstuiver. ‘Dan maar publiciteit zoeken als laatste redmiddel,’ was hun redenering. De geweren werden weer aan de muur gehangen en de strijdbijl begraven, het Internet werd het andere, veel intelligentere wapen. Naast deze moderne wapenloze kruistocht hadden de dorpsbewoners een apart en zeer holistisch middel in de strijd geworpen, namelijk, een oud bezweringsritueel. Avonden achtereen werd er in het dorpskerkje onder leiding van een oude priester een soort gebeden ritmisch gezongen. De kleine kapel was tijdens dit gebeuren tjokvol, zelf zo vol dat er mensen op het kerkplein via de open kerkdeuren de bezwerende rituelen volgenden. Maar ondanks al deze inspanningen, verscheen er nog die zelfde week een autobus vol met bosarbeiders. Ze werden zwijgend door de dorpsbewoners bekeken, niemand, maar dan ook niemand sprak een woord met hen, het was beangstigend stil, bijna tegen het spookachtige aan. Dit hadden de motorzaagridders nog nooit mee gemaakt, maar opdracht is opdracht en begonnen zij toch gewoon met omzagen van de bomen. In het dorpskerkje werden de ritmische gebeden steeds heftiger, dag en nacht gingen ze door. Toen, toen was het op een ochtend ineens doodstil, zowel in het godshuisje als in het half gekapte bos, alleen een heel zachte toon van een soort geneuried melodietje was te horen, meer niet. Ik was dus via het internetcontact naar het bos vertrokken om in ieder geval de omstreden sloop van dit prachtige oeroude bos door middel van een rapportage op videofilm vast te leggen. Maar een doodstil bos waar niemand meer aan het zagen was, dat had ik niet verwacht. Wat was er gebeurd, welk bijzonder middel hadden de dorpsbewoners gebruikt om de bosarbeiders te verjagen?
In het enige café, annex hotelletje, van het dorp was het een gigantische drukte. Iedereen was in een opgeruimde feeststemming. Of dat het ritueel had geholpen wisten de bezoekers niet helemaal zeker, maar het kappen van de bomen was gelukkig wel plotseling gestopt. Die avond werd er stevig bier en wijn gedronken en werd er veel gedanst op een zeer speciale melodie, het leek de zelfde melodie die ik ook bij het verlaten bos had horen neuriën. In een gesprek aan de bar, gaf een lid van de plaatselijke milieugroep die mij had uitgenodigd, haar naam was Ziertje, tekst en uitleg over deze ook voor haar wel heel vreemde situatie. “Hebt u er wel eens van gehoord dat een bos wat bedreigd werd met kappen, zelf actief tot een soort actie is over gegaan?” Vroeg ze mij indringend. “Ik kan me niet herinneren dat er zo iets ergens op de wereld is gebeurd,” riep ik haar schreeuwerig toe, om boven het café kabaal uit te komen. We besloten op een wat rustigere plaats ons gesprek voor te zetten, want verstaan is wat anders dan het begrijpen van een verhaal. In de dorpspastorie was het verademend stil, want hier mochten we op uitnodiging van de oude priester ‘rustig babbelen’, zo als hij dat noemde. Geurige thee en biscuittje, bracht zijn huishoudster binnen. “Dat is goed voor de ontspanning, dan praat u wat gemakkelijker,”zei ze lief. In deze rustige sfeer kwamen we samen tot een niet zo rustige ontdekking, namelijk, wat was er die ochtend in het bos gebeurd. De enige die dat een beetje wist was een jongentje van amper vijf jaar. Hij was, zo vertelde te minste zijn moeder, die ochtend met zijn fietsje naar de bosrand gefietst, omdat hij het heel spannend vond, al die stoere mannen met oranjevesten helmen en motorzagen. Maar er waren helemaal geen werkmannen met herrie en zo, vertelde hij even later, geschrokken, aan zijn moeder. “We zijn toen met een groepje mensen maar eens polshoogte gaan nemen,”vervolgde zij het gesprek. De keetwagen waar de arbeiders in bivakkeerde was, ondanks dat er licht in brandde, helmaal leeg. Ook de tractor die gebruikt werd voor het uitslepen van de stammen, stond gewoon met draaiende motor zich brommend te vervelen. Nergens was er iemand te bekennen ook niet in de werkauto’s, die stonden gewoon op slot, en dat was het dan. Later op de dag kwam de politie alles afzetten met roodwitte linten, allemaal heel interessante figuren kwamen kijken. Een rechercheteam met witte pakken deden sporenonderzoek en de avondkranten kopte die zelfde dag nog met veel tamtam,’Bos neemt wraak’ en ‘Bosarbeiders plotseling van aardbodem verdwenen.’ Tot zover haar verhaal. Als er iets ongewoons of ergs is gebeurd, wordt er direct naar de zoekgeraakte of verdwenen personen gezocht, maar waar moesten ze hier zoeken? Nergens was een spoor van geweld of vernieling te vinden, het bos ademde als het ware, in soort hemelse sfeer en een doodse stilte uit.De volgende dag besloot ik samen met Basso, een boomkenner uit de buurt, en Ziertje, een kijkje bij het, nog steeds afgezette, bos te gaan nemen. Afzettingen met roodwitte plastieklinten zeggen mij niet zoveel, want het bos van Nederland is gewoon van iedereen, is misschien mijn, iets te simpele, stelling. Even later liepen we met z’n drieën tussen de mast hoge stammen van het bedreigde bos. “Er is hier iets vreemds aan de hand, iets mysterieus,” fluisterde Basso. Dat vreemde was een soort bijzonder gevoel, of dat we aangekeken werden door onzichtbare wezens. In eens hoorde ik een schreeuw van ontzetting, het was Ziertje.”Er zit allemaal bloed aan mijn handen,”riep ze angstig. Ze wilde een laaghangende tak opzij duwen, maar de tak brak zomaar af, als een luciferhoutje. Het bizarre was dat uit de gebroken tak iets roods vloeide, dat wat Ziertje als bloed bestempelde. Basso en ik wisten ook niet wat zagen. Hij, Basso, was de deskundige op het gebied van bomen, maar dit ging ook zijn bomen verstand ver te boven. “Bloeden van bepaalde soorten bomen komt wel eens voor, maar nooit is dat rood en zeker niet warm,”riep hij een beetje angstig. Ook bij het afbreken van een andere tak liep er een soort rode vloeistof, wat echt op bloed leek, op grond.”Je zou haast zeggen dat de bedreigde bomen iets geflikt hebben, iets waar wij ons beter nu niet mee moeten bemoeien,” het was Ziertje die dat zacht fluisterde. We besloten met het detective spelletje te stoppen, want het leek ons iets te onwerkelijk voor een spelletje. “ Misschien weet de oude priester hier iets meer van, we moeten maar eens met hem gaan praten,”opperde Basso geruststellend.
De oude priester glimlachte ondoorgrondelijk, toen hij ons verhaal aan hoorde. “Niemand anders dan ik alleen weet precies wat er gebeurd is die ochtend,”sprak hij met een haast onhoorbare zachte stem. “Het bos heeft wraak genomen, wraak voor alle door mensen vernielde natuur,”schreeuwde hij plotseling heftig terwijl hij zijn armen omhoog hief. We schrokken ons helemaal te pletter van zoveel plotselinge emotie. Over het gesprek wat hierna volgde, daar kan ik helaas niet veel van beschrijven, want de oude priester wilde niet dat de bomen de schuld van het drama kregen. “Ik ga zorgen dat alles weer normaal gaat worden, alleen moet het eerst geregeld zijn dat het omzagen van het bos absoluut wordt gestaakt, anders doe ik gewoon niets,” zei de oude priester beslist. Zaken en dingen regelen, daar ben ik wel goed in, dus op naar de ‘verantwoordelijke autoriteiten’ zo heet dat met een mooi woord. Ambtenaren, autoriteiten en meer van die regelgevende instanties, als je daar mee moet overleggen gaat er altijd heel veel tijd verloren. Terwijl slechts een handtekening voldoende is om de veronderstelde wraak van het bos ongedaan te maken.Rechtlijnig denkende mensen, kunnen of willen niet geloven dat er naast de gewone bekende zichtbare wereld, ook een ongewone onzichtbare en onbekende wereld is. Niemand weet hoe het precies gegaan is, maar ik denk dat de familieleden van de bosarbeiders veel invloed hebben gehad, want het omzagen van het bos was plotseling van de baan. Heel netjes in een officieel document met, de handtekeningen van de boseigenaar en de burgemeester er onder, werd er afgezien van het verder kappen van het bos. Voor al de gekapte bomen werden zelfs weer jonge boompjes terug geplant. Zwaaiend met het document ging ik naar het huis van de oude priester, ik was nog nooit zo opgelucht en blij geweest. De oude priester las het document woord voor woord, om te kijken of dat er geen verborgen addertjes onder het dichte gras van de ingewikkelde tekst zaten. Maar alles was gelukkig in orde, het bos was gered! Maar nu de volgende stap, de bosarbeiders weer levend terug zien te krijgen. Alle dorpsbewoners werden opgetrommeld voor het grote verzoeningsritueel wat die zelfde avond in het dorpskerkje zou plaats vinden.Toen het donker was geworden kwamen de mensen overal vandaan, iedereen had een kaars of fakkel bij zich. Er werd geen woord gesproken, alleen het geschuifel van honderden geschoeide voeten en het flakkerende geluid van de fakkels, was te horen. Een heel haast onwerkelijk verschijnsel, al die stille grote en kleine mensen die zich in en om het kerkje verzamelde.Toen, op een teken van de oude priester, begonnen plotseling de ritmische gezangen, na verloop van tijd begonnen ze als maar harder en heftiger te klinken. In verte verscheen er boven het geheimzinnige bos een enorme felle rode en gele gloed, het leek net of het hele bos in de brand stond. Na een keiharde knal, die leek op een inslaande bliksem, was het weer aarde donker boven het bos. Het leek net of ze allemaal begrepen hadden wat er gebeurd was, want de ritmische gezangen stierven langzaam weg, en iedereen begon spontaan te applaudisseren. Tijdens de toespraak, die de oude priester, na het applaus hield, zei hij dat niemand voor zonsopgang naar het bos mocht gaan, anders zou het fout gaan met het op heffen van de bezwering. De andere dag, ik heb het zelf met mijn eigen ogen gezien, zaten de bosarbeiders versuft bij elkaar in een open plek van het bos. Niemand van de boswerkers kon precies vertellen wat er gebeurd was, het leek net of ze een lange tijd geslapen hadden. Die zelfde middag nog reed een lange stoet vrachtwagens en personenbusjes het dorp uit.Daarna barste het feest los, het feest van de wraak van het bos.Is het echt zo gegaan? Wie weet, in ieder geval is het beter het bos met rust te laten, anders is het vroeg of laat, te laat.
Saturday, December 15, 2007
Uilenbal
Een vroege uil, krijsend stil scherend over mijn hoofd
Misschien dacht hij even, hé dat is een grote grijze muis
Mopperend ging hij weer zitten op een lantaarnpaal
Waar van het schemerlicht plotseling was gedoofd
Ik kwam hem tegen, in zijn hongerige jagersnacht
Maar gelukkig voor mij, was ik niet voor hem
De prooi die hij had verwacht.
Friday, December 14, 2007
Jij wel
Zomaar stil als of niemand het wist
Nadat ik was gegaan werd het leeg
Helemaal leeg als of iedereen niets wist
Nadat ik was gegaan was er een
Niet stil niet leeg maar vol verlangen
kijk maar om en zie mij nog even
Nadat ik ben gegaan, kom ik je tegen.
Thursday, December 13, 2007
Pro Déo
Niet met stelen van andermans geld of goed
Want ook al zou ik dat willen willen bereiken
Door onhandigheid weet ik niet eens hoe dat moet
Ik maak me rijk door geven van geluk aan niet gelukt
Het is naar het lijkt simpel geven, iets van je eigen beleven
Nu doen is de aktie die anders door staks wordt weg gedrukt
Geef geluk als geluk zonder je te verijken door het op te strijken.
Wednesday, December 12, 2007
Katten gejammer
Had een zusje die ook de gevoelige snaren kon strelen
Motzart was hun idool en favoriete lievelings componist
Maar ze speelde ook partituren van Braams en List
De kater Felix hield niet zo van de musicerende muizen
Hij wilde ze graag naar zijn kattenmaag laten verhuizen
De muizen speelde zo vals kattenjankend in het riool
Zodat Felix ging verhuizen naar de pool
Nu spelen zij Mozart voor de kat... zijn viool.
Tuesday, December 11, 2007
Groenstaal
Zijn groene ijzer zegen ontgaat haast iedereen
Jong brandend door het weer gegeseld en gestreeld
Doe je nieuwe voorjaars geboorte straks niet te kort
Brandnetelsoep de enige toegestane natuur doping
Gewoon doen met vaart
Straks in Januari Februari Maart
Als het effe kan, een flinke pan.
Monday, December 10, 2007
Even
Even wacht op de volle maan
Zie, als je even wacht zijn spiegellicht
Maanslichtschaduw maakt grenzen vaag
Stil beleven kosmische macht van de nacht
Als je even wacht.
Sunday, December 9, 2007
MB
Zit het intuïtieve voelen als los zand
Voor je het weet is het heden voorbij
later is niet later maar komt langszij
Niemand heeft een bestaan in vergetelheid
Als hij zijn sporen nalaat in de wijzerloze tijd
Saturday, December 8, 2007
Tijdelijk
Zeeën verbouwen de aarde
Winden spelen een stoelendans
Regen houdt de slijpsteen nat
Zon en maan geven uren aan
Mens stoort even dit gegeven
Tot hij evolutionair versleten is
Friday, December 7, 2007
Geraakt
Net even over je schouder als en vogel weg gevlogen
Daar ben ik zoutpilarend gebleven als starend doel
Wie ben je met je horizonloze blauwe ogen
Misterie van een onverwachte dimensie
Ik zoek jou.
5+10= 2
Je moet wel even verkleinen
Want jouw wereld is mij te groot
Begrijpen en bewegen in mijn wereld
Gaat met een andere taal en schaal
Altijd is het verschil als probleem gezien
Een molecul is een molecuul
Ik heb er misschien vijf en jij tien.
Thursday, December 6, 2007
No Fly
Waarom zou ik er eigenlijk over blijven liegen
Dat ik dat ook wel zou willen, wat? Dat vliegen
Goed, ik kan kruipen in het stalen lijf van de Airbus techniek
Maar van dat verpakte mensenvliegen word ik misselijk en ziek
Ik wil gewoon even zelf opstijgen zonder aanloop hup op de wiek
Het is wel snel even gedaan, verzin ik, in een gedachte vogelvlucht
Dat denk ik dan te doen, zo maar in een harde vloek of zachte zucht
Doe het niet, ook al vlieg je misschien even als een gevederde speer
Daar na stort je vliegensvlug als een loodzware baksteen keihard neer
Het is dan je laatste vlucht die niet gepland geland is op de aarde weer
Maar is verdwenen in de vage hel of dooie hemelsfeer.
Wednesday, December 5, 2007
Klokkenspel
Helemaal boven op zolder stond in een hoekje net onder het schuine dak, een oude bimbambom klok. Jaren geleden was hij daar terecht gekomen toen het huis, en dus ook de woonkamer, werden gemoderniseerd. 'In een modern interieur horen geen ouderwetse dingen', was de mening van de verbouwers. 'Een klok die niet loopt gaat dood,' is een oude tegeltjeswijsheid, dus werd de klok wel om de twee maanden opgewonden, alleen het slagwerk mocht niet meedoen omdat het te veel lawaai maakte met z’n harde gebimbambom op de holle zolder. Als je kunt praten, maar het is je verboden om ook maar een woord te laten horen, dan komt er toch een moment van opstand en verzet in je. Zo ook de oude klok, hij pikte het niet langer dat hij niet meer mocht bimbambommeren. Midden in de nacht klonk er plotseling de luide gongslag in twaalf dreunende deunen over de zolder en ook goed hoorbaar in het nachtelijk stille huis. Het plotselinge revolutionaire gedrag van de klok had als gevolg dat hij op een zekere dag op een veiling van antiek en curiosa terecht kwam. Tijdens de kijkdagen van de veiling hield de klok zich rustig, want hij wilde zeker geen verkeerde indruk geven aan een eventuele nieuwe baas of bazin. Hij tikte rustig de minuten in uren aan een, en bij de door zijn wijzers aangegeven tijdmomenten bimbambomde hij heel beschaafd. Er was dus zo te zien niets aan de hand, tot dat er een vader met twee lieve maar ook een beetje ondeugende kleine tweeling meisjes, naar de klok stonden te kijken. Zijn klokkenhart bonkte als een ophol geslagen paard, in de houten klokkast en plotseling, hij kon er echt niets aan doen, begon de klok achter elkaar te bimbambommeren.Hij sloeg wel twaalf, dertien keer achter elkaar, net zolang tot dat met een harde klap zijn stalen opwindveer sprong. “Die klok is stuk”, zei de veilingmeester geschrokken. Hij was direct gaan kijken waar al dat klokkenlawaai vandaan kwam. Verkopen is er niet meer bij, want niemand koopt een kapotte klok,” dan moet hij maar de afvalcontainer in, erg jammer, maar er is niets aan te doen,”zei de veilingmeester een beetje treurig. “Meneer, meneer mogen wij hem hebben om mee te spelen, toe nou, mag het?”Het was de vrolijke tweeling die stonden te trappelen van ongeduld omdat ze de kapotte klok heel graag wilde hebben. Ze waren allang uit gekeken op hun baby poppen, computerspelletjes en Lego, een echte levende klok, dat was pas echt cool. De klok met het gebroken hart werd heel voorzichtig in een karntonnendoos gedaan, samen met hun klokdragende vader gingen ze snel naar huis. Ja, een echte levende bimbambom klok hadden ze nu in hun kamer op de kast staan.En de klok? Die was nu pas echt gelukkig, want de vader van de twee meisjes bracht hem naar de klokkendokter. Die repareerde zijn kapotte veerhart weer helemaal heel, en als de kinderen aan hem vroegen om een liedje te spelen, deed hij dat heel lief en zachtjes, en.....tijdloos mooi.
Tuesday, December 4, 2007
De geef dieven
Met een harde knal plofte het voor mijn voeten op straat. Dat 'het', was een zilverglinsterend portemonneetje, eentje met zo’n koperen knipsluiting. "Waar komt dat nou in eens vandaan vliegen?"Was mijn eerste reactie. Een kleine kolonie ruzie makende kauwtjes en kraaien, scheerde rakelings over mijn hoofd. Ik denk dat zij de dieven waren, want ze maakte erg veel kabaal toen ik het 'ding' opraapte. In een andermans portemonnee kijken doe je niet, het is een al jong geleerde ongeschreven wet. Maar in dit geval breekt nood de wet, anders is er geen mogelijkheid om de rechtmatige eigenaar of eigenaresse op te sporen. Wat los geld en een briefje van vijf euro, verder niets als identificatie. Jammer dacht ik, maar net toen ik verder liep, zag ik een jongentje van een jaar of zes zeven, huilend voor bij komen rennen."Die rot kraaien hebben mij portemonneetje gestolen", riep hij huilend. Ik zie er gelukkig niet uit als een kraai, dus riep ik naar hem dat ik z’n gestolen geld met verpakking en al had gevonden. Ik heb nog nooit zo snel een huilgezicht zien veranderen in een lachebekkie. Hij vertelde mij dat hij sinterklaas cadeautjes wilde gaan kopen voor zijn vriendinnetje, maar dat hij eigenlijk, bij het na tellen van zijn geld, net iets te weinig had om een mooi boekje voor haar te kopen. Toen," in eens hadden die zwarte rot vogels ook nog eens mijn portemonneetje te pakken”, riep hij nog steeds een beetje boos. “Zit er alles nog in?” Vroeg ik hem een beetje nieuwsgierig. Hij deed het knipje open.”kijk nou eens, die kraaien hebben er een briefje van tien euro bij gestopt,” riep hij helemaal verbaasd. Hoe dat kon, dat wist hij niet, ik wel. Uit zijn broekzak pakte hij een plastiekje zakje met een krentenbol, In een oogwenk tijd zag het zwart van de kraaien en kauwen om ons heen. Want iets krijgen is dan pas echt leuk als je ook iets terug kunt doen, al was het maar met een verkruimelde krentenbol.
Sunday, December 2, 2007
Eerst jij
Vader zijn.
Geef geen gehoor aan dat te bange hart
Hé joh, ergens is er een geborgen plekje te kiezen
Het is een plekje dat er altijd is, voor jou apart
Kom bij mij als alles in het leven misschien je vijand is
Wees niet bang, je hoeft bij mij nooit je zelf te verliezen
Ik ben er altijd als je veilige vluchthaven
Ook al is alles, naar jou gevoel, hopeloos mis.
Terugblik
In de spiegelende beeld wereld
Raak mezelf gevoelloos aan
Een schijnwezen met geruisloos hart
Spreken geeft hier aan doven gehoor
Hij is zo onwerkelijk gelijk werkelijkheid
Dat in het echte licht van het achterland
Hij alleen kan bestaan.
Saturday, December 1, 2007
x+x=+
Zeg maar niets, voel je beter met stilte
Zeg maar niets, je mooie ogen spreken
Onhoorbare taal van de liefde spreekt niet
Zeg maar niets, stilte is ssst.
Friday, November 30, 2007
Dó Ré Mietje
Het grote mooie lied alleen voor iedereen
Niemand vraag ik om met mij mee te zingen
Want mijn stem is apart en niet om mee te dingen
Alle vreemde bijklanken niet uit mij ontstaan
Worden snel van valsheid in stemming ontdaan
Ga er maar eens even voor zitten met gevoelig oor
Ik zing de hoge Cé voor iedereen samen en alleen
Als een mooie Marleen in een travestieten koor.
Het kan verkeren
Ik keek in mijn achteruitkijkspiegel, ze stond achter mij te wachten voor het zelfde rode stoplicht. Snel nog even haar lippen gloshing maken, dan wat haargefriemel. Even hadden we een ondeugend knipogend oogcontact, en, ja hoor, het elektrische geschreeuw van een ongeduldige claxon, hé joh het licht is op groen! Ik was eigenlijk degene die met mijn spiegelende controle de zaak een beetje op hield, ‘een halve minuut van alle minuten die er zijn op de wereld van de voortrazende klok economie’, mopperde ik geïrriteerd. Maar de autodame achter mij bleef een dame, ze trok zich niets aan van het snelle jongens gedoe. Ze trok misschien iets te rustig op, waardoor er te veel bumperkleef-ruimte ontstond tussen haar en mij. Daar was hij, de snelle zakenjongen met zijn BMW, tussen ons in, als een zojuist afgeschoten anti-file-raket. Het nu ontstane achteruitkijkspiegelcontact was er een van een niet handsfry bellende middelvinger opstekende gifkikker. Het stoplicht was ook nu nog steeds de onverbiddelijke regelgever, dus stoppen voor rood is je geraden, anders is er het justitiële kassabonflitsen met betalen. Bellen met een verstarde middelvinger en plotseling remmen, hoe doe je dat op tijd, dus niet, een behoorlijk harde bonk tegen mijn achterbumper was het gevolg. Ik doe meestal niet moeilijk bij een begrijpelijk menselijk falen, maar deze keer sloegen bij mij alle stoplichten door! Eerst pakt hij mijn heimelijke onbekende liefde af en vervolgens maakt hij zich schuldig aan autoaanranding. Toen we even later op een parkeerplaats, want hij had natuurlijk schade aan zijn leascar opgelopen, stopte. Stapte hij direct uit en riep al scheldend, dat ik niet voor een oranje licht moest stoppen, want dat was de oorzaak van deze ellende. Beleefdheid is niet altijd aan het vlotte pak af te zien, verdekt schelden en beledigen is de nieuwe cultuur aan het worden. De schade aan mij gedateerde auto, viel, afgezien van een bumperkras, best wel mee. Bij de wasstraatfrisse BMW was alleen het nummerbord ingedeukt door de botsproefbestendige trekhaak van mijn karretje. "U gaat wel heel kort door de bocht meneer", het was de pittige dame die door de zelfde inhalende wegpiraat was gesneden en door de probleemrijder in het nauw was gedreven. Ik heb zelden een 'vlotte stoere jongen' zo zien afgaan, want wat bleek, dat de dame in kwestie zich legitimeerde met haar politie pasje, agente in het burger, wat een toeval. Niet even maar een heel tijdje later kwam de BMW mij, met de strak voor zich uitkijkend gup, op de snelweg met een veel te hoge snelheid voorbij rijden. Flits en nog een felle flits, sommige eikels gaan nu een maal graag op de foto.
Thursday, November 29, 2007
Het mag
Maak het geluk niet blij met een dooie mus
Zoek het niet in de nog te vangen Latijnse vis
Verpats het niet als de vacht van de te vangen beer
Voor het vinden van gewoon en simpel geluk
Is geen voorgeprogrammeerde routeplanner nodig
Vlakbij, kijk dan! Het leeft gewoon naast je
Wees een keer inhalig en haal het binnenin je.
Koffiedroom
Met de lepel in mijn koffiekom
Roer ik steeds mijn koffie om
Want al is hij nog zo beroerd
Verdringt hij wel die suffe slaap
Die mij anders zomaar vloert.
Rem!
Je ging mij veel te snel voorbij
Ik heb je geflitst
Want het was rood voor jou bij mij
Ik heb je geflitst
Jij met je haast om nog sneller te willen leven
Maar pas op dat de snellere dood je flitst
Net voor het einde van je gestreste leven.
Wednesday, November 28, 2007
Groentijd
Want het groene leven is goed om te doen
Dat lijkt echter zo, maar als je heel goed kijkt
Zie je helemaal geen licht dat een beetje op het groene lijkt
Het licht stond misschien nog wel op groen 150 jaar geleden
Voor de mensen explosie begon in de grote versteende steden
Het licht komt zeker weer een keer op groen naar ik wens
In een andere demensie, de tijd na de implosie van de mens.
Tuesday, November 27, 2007
Transformatie
Is er even iets van mij bij jou
Als ik je even in mij gedachten laat
Is er even iets van jou in mij
Je hoeft niet te wachten op mij
Je kan mij iets geven van jezelf
Een maal twee maal en nog veel.
S.O.S
Mijn harige pootjes malend in de vrije lucht geslipt
Voor deze lastige luchtfietserij ben ik niet geboren
Dus vraag ik, draai mij even om gewoon naar behoren
Help mij, voor een vogel mij als een lekker hartig hapje ziet
Als je me je nu niet red, heeft de Lieve Heer veel verdriet.
Palet
Niet van me eigen zelf
Niet van een andere jij
Ik ben alleen een puntje
In het grote schilderij
Wat samenleving heet
Een eigen kleur stipje
Dat wel natuurlijk.
Monday, November 26, 2007
Nattig
Lopend in de regen ben ik steeds maar op zoek naar jou
Ik krijg een druipend natte kop en sterf haast van de kou
Wat denk je wat ik eigenlijk zolang zoek potver donder ju
Het is die mooie zwartglimmende misschien veloren paraplu.
Futiel
Ondanks alles was er niets
Zelfs geen vlooi op een fiets
De haan was zonder hen
Motor Harry zonder Ben
Een auto zonder zeven wielen
Een oorlog zonder 'Hen die vielen'
O.K. het hooi lag wel op zolder
Op de mat lag zelfs een kleurenfolder
Zonder de haan lag de kip toch het ei
Daar stond ik zelf met een mandje bij
Wat was er dan aan de hand
Er stond helemaal niets in de krant
Ik zal het maar zeggen, helemaal niks!
David
Een panter, tijger en twee sterke leeuwen
Lagen de ganse dag verschrikkelijk gapend te geeuwen
In de schaduw van een hoge boom met veel luizen en mieren
Maakte ze erg veel kabaal en hadden zeker geen manieren
Het muisje in een holletje tussen het hoge pampusgras
Was met al die roofdieren herrie en gegrom niet in zijn sas
Hij beet ze in hun staarten met een scherpe venijnige knauw
Die sprongen met al hun poten hoog in de lucht
En vluchten weg met veel gegrauw en snauw.
Sunday, November 25, 2007
Mus
In de kamer van God
Zo te zien was hij zelf niet te zien
Tot dat ik beter dan goed keek
Er zat een vogeltje op zijn schouder
Niet een maar wel duizend.
Wel!
Dat zijn zeker niet de wapenhandelaren
Want zij zeggen zonder schaamte
Vrede daar moet je voor vechten
Dan pas is hij echt te bereiken
En als dat even niet helemaal lukt
Is er altijd nog de gewapende vrede
Maar in iedergeval bestaat hij, niet?
Doe
Doe het dan even niet
Als het even wel zou kunnen
Doe het dan gewoon even wel
Wat? Mij een kusje geven!
Saturday, November 24, 2007
Naailoos
Seizoenen, maanden zonder jaren
Weken raken in zichzelf verloren
Zwijg en het saaie groen verstomd
De maaimachines zijn al verkocht
Het probleem is voorgoed opgelost
Gras heeft natuurlijk geen boodschap
Maar het kotst van valse verhalen vertellen
Het seizoen is niet om te kopen met kunstgras.
Maanwater
Beïnvloed door de eeuwige magische maan magneet
Gaan al de watergetijen op aarde als in een geheim decreet
Het beheersen van die schijnbaar haast tomeloze kracht
Is door het menselijk venuft en brein bedacht.
Ippie
Vreselijk gekke dingen zeggen
Vreselijk gekke dingen doen
Het is echt niet zo vreselijk
Als je maar echt vreselijk
Van dat gekke zeggen en doen
Te gek genoten hebt.
Friday, November 23, 2007
Sleutel geheim
Thursday, November 22, 2007
Koeienliefde
Ga eens gezellig wandelen met een koe
Word je na lang lopen een beetje moe
Klim je stiekem op haar mooie brede koeienrug
Want een koe is hartstikke lief en heus niet stug
Dorst hoef je zeker van haar niet te lijden
Want uit haar volle uier komt het witte sap
Gemaakt van de groene grazige weiden.
Levenskort
Echt wel
Onbeweeglijk prikkelbaar de kunststof cactus
Niet echt, wel echtlijkend zonder de leefgeest in hem
Wat is wind door een ventilator tot leven gewekt
Hij is windstil en dood na een trek aan aan de stekker
Vuur is een koud gezichtsbedrog op het plasmascherm
De wereld is georkresteerd zichzelf aan het kopiëren
Maar wat is van origine nog het origineel?
Ik hoop jij, desnoods met je echte stekels.
Wednesday, November 21, 2007
Eigenhoutje
Het gemak van een boom groeit met de jaren
In zichzelf met een groeiring begrensd te zien
Zijn bestaan heeft alleen als doel boom te zijn
Met of zonder de verbeelding van een woudreus.
Gebral
De nachtegaal zong die dag vals met een schorre keel
Hij was gaan flierefluiten met een meeuw uit Scherpezeel
Zij pikte veel gegiste bessen van de duindoorn vlak bij zee
En vlogen heel de nacht stomdronken omhoog en naar benee.
Effe dimmen
Ze zijn heus niet feilloos in een ander licht
Laat ze maar gewoon zonder haast voor je gaan
Voor nietszeggend feiten is zwijgen toch verplicht
Feiten zijn dingen die bestaan wel of niet bewezen
Van de waarheid is de leugen niet te vrezen.
Tuesday, November 20, 2007
Achter het net
Ook geen oude schoen of ander gedumpt gemis
Goed hengelen is niet mijn sterkste kwadraat
Wat ik vang is altijd een mager visje zonder graat
Maar in de kroeg vertel ik bij een goed glas bier
Dat ik een grote Moby Dick ving in de vijver hier
En de kastelein, hij verstaat alle talen zelfs visserslatijn
Vrucht gevolg
In mijn mond vloeit zijn zoete likeurenbloed
Jawel, een moment van pure smaak extase
Ik zie de doos is haast leeg, hikke vol, pardon,
ik vol warme boven gloed.
Libertas
Nu even niet , nu even niets horen
Nu even niet, nu even niets zeggen
De tijd geeft aan dat het stil moet zijn
We zijn bezig ons zelf te kraken
Want ons eigen lijf is een kraakpand
Dat verkocht is aan de maatschappij
Nu even niet, helemaal niet slaaf zijn.
Monday, November 19, 2007
Helderziend
Is het, het kraken, van mijn sterk denkende hersenpan de stoorzender
Is het, het neuriën, van een liedje voor jouw gehoor wel gewenst
Is het, het zachtjes, ja heel zachtjes, van mijn sluipend lopen, angstig
Is het, heel tricky voor jou, als ik een wezen naast je zie verschijnen
Als dat zo is, dan is het misschien goed er even over te praten
Met mij als kontakt tussen jou en die niet wezenloze verschijning.
5/12
Hé U,
Die verstrooiing zaaien heeft als een heel even vaste baan
Wat doet U verstrooid en verdwaald in de nacht van Sint?
Knippen en scheren is u al eeuwenlang niet meer toegestaan
U dakpaardrijden is een kille stoute kunst in weer en wind
Zwarte pietermannen geven de stouterds een roedeklap
Maar die lief zijn krijgen lekkers en kadootjes in oevervloed
Zachtjes gaan de paardevoetjes stippe stappe stippe stap
Weer op de boot naar het warme Spanje heeft de Sint het goed
Ouderloos
Verledenweek is het zomaar gebeurd
Een beetje vrij maar ook erg verlaten
Een vermoeide laatste blik en diepe zucht
Daarna heb ik gehuild, verdrietig getreurd
In eens ben je niemands kind meer
Het is iets wat je gewoon overkomt
Het leven is gelukkig trouw en eeuwig
Zodat hij na de nacht hij gewoon weer komt
De warme zon.
Sunday, November 18, 2007
Waaris
Water is juist de drager van het zout in de oceaan
Zuiver licht wordt nergens gevonden ook niet bij God
Licht is juist de drager van kleur en maakt niets kapot
Zuiver voelen is zeldzaan en een weinig ontgonnen gebied
Mensen die het weten te vinden genezen pijn en verdriet.
Rolmaat
Vervangen door velgen
Spaken en rubberband
Mijn benen zijn vervangen
Niet mijn mond en verstand
Schreeuw niet zo wezenloos hard
mijn benen zijn vervangen
Mijn oren niet, nog me'n hart
Doe gewoon geef geen valse hoop
Mijn benen zijn vervangen
Weet dat ik al rolstoel rollend
Nog prima loop.
Saturday, November 17, 2007
Geen aplaus
Hier speelde mensen hun spel van plezier en angst
De vloer kraakt nog na, colliezen zuchten en trillen
Wie is hij zonder een woord van voldoening of nee
Het is de theater geest, alleen hier is hij gevreesd
Hij leeft van angst zenuwen en plankenkoortsen
Zwijzaam maar aanwezig in het bonken van het hart
Het hart dat klopt zonder toneel te spelen.
Friday, November 16, 2007
Vrammie
Een transseksueel uit Laren
Wilde na heftige nachten
Een roze kindje baren
Het man of vrouw zijn
Was voor hem haar geen punt
Maar het roze kindje krijgen
Was voor de schepperster de grote stunt.
Telraam
1 2 3
En heus geen 4
Maar wel 5 6 of 7
En de 8 komt voor de 9
Zonder het te zien was daar de 10
Altijd telt hij voor zich zelf deze mooie 11
Soms doet het pijn, er zitten dan geen 12
Maar na erg veel gerotzooi 13 in een dozijn
We spreken niet van 14 want 15 is aan beurt
Met 16 word jij op je brommer door oom agent bekeurd
10 met een 7, ja dan start voor jou het echte harde leven
18, eindelijk volwassen nu zelfstandig denken en weten
Maar nooit je ouders vergeten.
Pitzit
Ik weet een huis waar klokken in hangen
Ik weet een huis waar de klok geen tijd heeft
Ik weet een huis waar tijd op tijd geklokt wordt
Ik weet een huis waar de sappig verborgen klok
Na een mooie lange zomer soms wormstekkig
Vrij gevreten de garantie geeft op zaailingen
Het Klokhuis!
Thursday, November 15, 2007
Hardeschijf
Ga hier niet liggen en lok hem niet zijn tent
Waar ik ben ga of sta overal moet je mij volgen
Zonder jou ben ik niet compleet in mijn gevoel
Wie ben je dan, een geest of een schaduwmens
Achtervolging of stalkling is niet jouw echte naam
Gevormd door mijn vormgever naar een bedoeld doel
Iets heeft mij gemeten, te weten mijn Giga MB geweten.
Last but not least
Zielen in de hoge blauwe lucht
Opgestegen vliegensvlug gaan
Even niet gebonden aards
Maar hemelse vrijheid
De captain is je 'Flying God'
Je 'Guardian Angel' vliegt mee
Wednesday, November 14, 2007
Steuntje
Of doe je het liever alleen zonder iemand
Natuurlijk wil ik dat je me helpt
Ik ben zonder iemand niet mij zelf
Een lieve lach of gewoon niks zeggen
Samen de bloemen in het vaasje schikken
Een schone witte steen even samen huilen
Wel verlies maar nu niet alleen.
Blikopener
Een open blik warm lijf op twee benen
Jij zit vast gevangen in een kilometers file
Ik word gevangen door twee mooie ogen
Openblikken hebben ook scherpe kantjes.
Tuesday, November 13, 2007
De een ze'n
Het was zijn zuchten in het hout
Krakend kreunend ging het fout
Daar lag hij mijn groene vriend
Gefusilleerd zomaar onverdiend
Maar geeft mij werk als houthakker
Vuurtje?
Het vlammenspel is snel geboren
Het gaat als een lopendvuurtje
Ontsteek en maak je zelf warm
Dat ene vonkje is het begin
Om vriendschappen te smeden.
Monday, November 12, 2007
Kwaaipoes
Spinnend en snorrend als een weefgetouw
De zwart witte kat van de buurt de straat
Kopjes gevend aan iedereen die tegen hem praat
Geen legitimatiebewijs of ander gemiauw
Iedereen is voor hem een aaiende aandachtgever
Tot hij het genoeg vindt met halende nagelklauw
Hij zit voor mijn deur rustig te wachten
Ik haal hem niet aan.
Hoe
Dat de wereld niet kiest
Voor de eerste van dagen
Een kwetsbaar kind
Hoe kan het zijn
Dat de wereld niet kiest
Voor de laatse van dagen
Een zorgbaar oud mens
Hoe kan het zijn
Dat de wereld wel kiest
Voor de macht van geld
Als een liefdeloos mens
Hoe kan het zijn
Dat mijn wereld niet kiest
Voor of tegen mens verschil
Want ik ben de zelfde als jij.
Friday, November 9, 2007
Wintegen
Trappen tegen harde ijskoude wind in
Blauwe blote handen aan het kille stuur
Dichtgeknepen ogen kramp in wenkbrauwen
De lange rode sjaal voor paars gesprongen lippen
Tintelend zijn de vuurrode haast verdoofde oren
Door adem verwarmde passaatwind langs gezicht
Geeft eindelijk gezien het eindstreep licht.
Hogenoot
Een harde valse noot die zich maar niet liet kraken
Maakte dat de componist zijn notenwerk moest staken
De partituur was vals en van zuivere noten geheel ontdaan
Hij riep, dat er een meesterkraker aan het werk moest gaan
Na het kraken was de noot zo zuiver als wel duizend sopranen
De componist schreef nu met vuur zijn aller mooiste partituur
Zonder dat hij zich voor één valse noot hoefde te schamen.
Boerstom
De onderwijzer die heel wijs was en goed onderwezen
Zijn vader was een boer die zelfs geen koeienletters kon lezen
Schrijven had hij al melkend achter de koeien nooit geleerd
Hij keek als boer alleen maar naar de kont van zijn trouwe peerd
De wijze onderwijzer kon dat onwijze boerenbedrog niet verdragen
Met de weerzin hem weer te leren schrijven en lezen van af het begin
Joeg hij zijn mekkerende vader gewoon de schoolbank weer in
Hij leest nu de krant alle dagen en schrijft zijn naam als ze er naar vragen.
Wednesday, November 7, 2007
Takkenweer
De wind had hem in zijn herfsttoernooi op genomen
Dan in eens is het uit met de vliegende bladerpret
Want overwinteren met loof doen maar enkele bomen.
Kiemloos
Is de veel gehoorde klacht van voedingsdeskundigen
Ondervoeding is een ramp voor de verweg sameleving
Wij de overwichtige vinden wapens in het verhongeren
Afhankelijkheid is slecht zaad wat geen goede oogst geeft
Geen enkel geloof met kogelregen brengt groei en zegen.
Demoontje
Loert ons zonder zich te laten zien overal na
De camera toezichters hebben zeer vele eenogen
Onze samenleving is vervallen in achterdochtigheid
Eerst de veiligheid laten verhongeren door apathieën
Dan het geloof van beloerende samenleving over voeren
Met de schijnbeschutting van kralen en spiegeltjes
Tot genoegdoening van de schaamteloze Cyclopen.
Tuesday, November 6, 2007
Vrijbuiten
Strakke broeken met stroeve rits
Gladde knopen tegen springen aan
Weer het zelfde gedoe in een snelle flits
Van de nieuwsgierig glurende halve maan
De kou slaat met kippenvel rillend neer
Als de geest van een geschrokken gezicht
Klaar, alles dicht, dan snel als een speer
Naar binnen anders krijg je stijve pijn met jicht.
Home run
Ik zou graag lieve liedjes voor je willen zingen
Maar ik ken er niet 1, 2 of 3 van puur verdriet
Ik zou jou, mijn lieve duifje, met goud willen ringen
Maar je vangen lukt mij met de beste strikken niet
Ik zou zonder jou nu wel verder moeten vliegen
Maar waarheen zonder huisje als het vertrouwde nest
Ik vraag je met schroom maar zonder de liefde te bedriegen
Kom weer terug van alle vluchtende vluchten
Dan is deze allerlaatse voor mij de aller aller best.
Vagevraag
Ik ben van mijn zelf een eigenbaas
Sprak de voor gek versleten dwaas
Al weet ik van mezelf denk ik weinig
Misschien zelfs niet eens echt bijster veel
Maar als ik iets over mijn eigenbaas weten wil
Dan vraag ik het gewoon aan mijn eigen personeel.
Monday, November 5, 2007
Teruste
Zijn warme gloed wordt bedekt onder een verbruikt tapijt
Egels spitmuisjes padden en kikkers maken hun bedje op
Vol gegeten geeuwen zij zich in een lange winterslaap
Koning Winter heeft zijn koude kunstjes al klaar liggen
Als je even stil bent hoor je ze zachtjes snurken, wie?
De winterslapers.
Light headed
Soms lijkt het heel even een lichtgevende krans
Er draait een cirkeltje onzichtbaar om mijn hoofd
Waar mee ik onzichtbaar door de wereld dans
Het is het geloof in het beleefbaar onzichtbare licht
Dat blijft bestaan nadat mijn graf is gedicht.
Hand op de knip
Was hij mij steeds gaan irriteren
Een beetje maar, zoals hij zei
Zonder mij te willen komanderen
Reclame is dikwijls dwingend onfatsoen
Wat moet ik daar dan tegen doen
Ik weet misschien wat ze zal leren
Koop niets te vroeg dat is genoeg
Om het rode tij te keren.
Sunday, November 4, 2007
Zieldroom
Meester kunnen zijn van het eigen verstand
Sommigen is dat ‘eigen denken’ niet gegeven
Maar juist verstandelijk gehandicapten
Kunnen zonder na te denken heel veel liefde geven.
Bruiloof
Een komkommer en radijsje gingen samen wonen
De een was groen de ander had mooie rode konen
Na een flinke stoere stoei en vrij partij
Kregen zij als tweeling een rode paprika en groene prei
Daarna nog een peentje bloemkool en wat uitjes in een hele groep
Het gezin is nu uitgegroeid tot een grote pan met lekkere groentesoep.
Piefpaf
De snelle zandhaas en het pientere duinkonijn
De mooie patrijs fazant en knorrend wilde zwijn
Straks kom ik ze niet meer in de vrije natuur tegen
Want ze hebben nog steeds geen afdoende verweer
Tegen de jagende hagel en kogelregen
Uit een dubbelloopsjachtgeweer.
Saturday, November 3, 2007
Bèèè!
Wervelend drijven de wolken door de fris blauwe lucht
Als kudden wilde schapen voor jagende wolven op de vlucht
Of komt er heel veel regen voor het land wat al is verzopen
Ga snel naar de winkel een regenjas paraplu en kaplaarzen kopen
Want een kudde vluchtende schapen hoog in het frisse ijle blauw
Kunnen plotseling uit de wolken pissen van pure angst of hevige kouw.
Nijd
Als het brand in mijn warrig bonkend hoofd
Mijn ogen helse vuren lijken te schijnen
Me'n tong is als een sissende giftige slang
Vlijmscherpe tanden klaar voor’t bijten
Het oor hoort dan alleen wat het verlangt
Let op, dat is zeker geen tegenspraak.
Uit je bol
Het sterke verlangen
Niet slap te willen hangen
Maar stijf kaarsrecht te zijn
Met een stevige ronde steel
Het heeft menige tulpje
Helemaal doen uitbloeien.
Friday, November 2, 2007
Fabroom
Heeft geen hoge schoorsteen maar een lage uitlaat
De fabriek waar milieu problemen worden opgelost
Heeft geen hoge schoorsteen en geen lage uitlaat
Deze fabriek is stil en groen zonder kwaad te doen.
Iszo
Feest zonder begin
Elende zonder eind
Ellende zonder begin
Ze waren er allang
Toen ik werd geboren
Daar tussen ligt het geluk
Als vondeling op straat
Gewoon voor het oprapen.
Lijntje
Het touw wat ik om de wereld ga spannen
Iedereen mag het grijpen als laatste strohalm
Ik hou en maak de eindjes aan elkaar
Verbind daar door de losgeraakte zielen
Met het lichaam van moeder aarde.
Thursday, November 1, 2007
R.I.P
Ik was hem gewoon aan het doden
Hij doet het nu even langzaam aan
En geniet van zalige rust en vree
Onder de groene zoden.
Volkstuin
Grond is mijn nagels niet vreemd
De aarde heeft een doe het zelf supermarkt
Zonder kassa maar wel met een rekening
Die heel veel moeite en arbeid heet.
Wednesday, October 31, 2007
Gering
Een nieuwe nog niet uitgepakte vriendschap
Ik was er echt aan toe je iets koels te geven
Cadeaupapier heeft nieuwsgierigheid ingepakt
Een klein doosje vol groot geluk voor jouw leven.
Wissel
Alles verandert maar niets vergaat
De tijden geven slechts een vorm
Aan het verloren gewaande gezicht
Van het altijd eeuwige gelaat.
Wie ben je?
Ik ben weer eens verdwaald in mijn stil verwarde hoofd
Nergens zie ik het licht van een herinnering naar binnen schijnen
Terwijl je praten met mij niet begrijpend mijn oren verdooft
In eens weet ik niet meer wie ze zijn, al die geliefde mijnen
Dus, mijn lieve schat, vraag nu maar niet over wat, hoe of wie
Het is jammer en naar, t' is niet mijn schuld maar van de dementie.
Tuesday, October 30, 2007
0 pk
Het is niet de knallende zweep die het paard doet rennen
Zijn gebrek aan kennis van eigen kracht zelf te kunnen mennen
Heeft de zweep die schijnbaar striemende macht gegeven
Over zijn sterke, maar wel onderdanig afgerichte paardenleven.
Uitblinken
Als ze je gewoon niet zien zitten
Moet je proberen in de schijnwerpers te komen
Maar gewoon gaan staan of wakker schudden
Of simpel, hééé hieeeeer bennnnn iiiiik!, roepen
Wil ook wel eens helpen.
Bonjour
Een vers knapperig stokbrood
Een pittig stuk oude brokkel kaas
Een glas frisse jonge witte wijn
Houden het leven simpel en fijn.
Wie is daar?
Doe open de deur mijn beste vrind
De onzichtbare schimmen hebben aangebeld
Laat ze niet te lang in vrieskou en wind
Op jouw kille marmeren stoep verschralen
Zeker al zijn ze niet aan opendoen gewend
Zij willen toch van hun onzichtbaar leven verhalen
Want over hun rijk van lieve geestige geesten
Wordt niet veel gesproken op de levende feesten
En zijn daarom hier niet doodgewoon bekend.
Monday, October 29, 2007
Treiterkop
Daar is het mij nu juist steeds weer om te doen
Verwarring zaaien in het zogenaamd gemaakt fatsoen
Schelden en vloeken is voor mij meer dan een manier
In mij is soms nog steeds het tomeloze treiterdier.
Nostress
De kapelaan en valeriaan
Zijn er om mensen te kalmeren
Maar ik ga toch veel liever op de hei
In een heel klein puptentje kamperen
k'Ga daar slapen onder sterrenhemel
En het klammig dun tentendoek
Daar vind ik dan eindelijk die zalige rust
Waar ik al zo heel lang naar zoek.
Schrikbeeld
Haal het even voor je geest
Wees niet bang voor het enge beest
Ik ben het maar, heel even in een ander
Boe! in het donker maar na de hevige schrik
Is het, ik blijf ik.
Sunday, October 28, 2007
Wrakhoofd
Het was zo’n dag, je weet wel, zo’n dag om eens lekker te gaan uitwaaien aan het strand. Het had al enkele dagen achter elkaar behoorlijk gestormd, dus een woeste schuimkoppige zee lokte mij. Na dat ik mijn auto geparkeerd had in een zijstraatje wat uit kwam op de boulevard, ging ik eerst even, voor dat ik naar het strand liep, een kop koffie drinken in een klein bruin visserskroegje. Binnen was het gezellig en lekker warm maar behoorlijk druk. Aan de tapkast zaten zo te zien een paar strandjutters stevig aan de borrel en pils. Ik ging zelf aan een tafeltje bij het raam zitten, zodat ik zowel de binnen als de buitenboel in de gaten kon houden. Nadat ik mijn tweede bak koffie had afgerekend en ik net naar buiten wilde gaan, kwam een van barkrukzitters op mij af. “U bent zo te zien niet van hier”, vroeg hij mij met een streektaal accent. Ik zei hem dat ik graag na een storm over het strand liep,”niet om te jutten hoor,”riep ik geruststellend. Hij schudde lachend zijn robuuste zwart bebaarde hoofd, “nee voor stadse mensen die komen jutten ben ik echt niet bang”, brulde hij in de openstaande deur. We liepen samen in de richting van het strand, de wind was nog steeds behoorlijk pittig en de kou het zand en zout geselden mijn gezicht. “Hier heb ik hem gevonden, hartstikke dood en zo stijf als een aangespoeld stuk wrakhout,” brulde de jutter boven het geloei van de wind uit. Ik begreep er eigelijk helemaal niets van, ik vond het al vreemd, dat, hoewel we elkaar helemaal niet eens kende, hij gewoon met mij mee liep naar het strand. “Wat heb je dan hier gevonden?” Schreeuwde ik keihard terug, om ook boven het geluid van de branding uit te komen.”De oude Zeuler, mijn jutters maatje,” was zijn nogal laconieke antwoord. We besloten maar weer terug te keren naar het jutterscafeetje, want daar was het warmer en konden we elkaar tenminste beter verstaan. Toen we even later samen aan de bar zaten met een stevige pint voor ons, vertelde hij mij zijn verhaal. Een paar dagen geleden was hij, na de storm, s’morgens vroeg gaan jutten. Hij was eerst langs het huisje van zijn maatje, de oude Zeuler gegaan, want jutten deden ze dikwijls samen. Maar hoe hij ook op de deur bonsde, er werd niet open gedaan. Hij vond het wel een beetje vreemd, maar ja die ouwe was natuurlijk ook een beetje vreemd mens. Soms was hij zomaar dagenlang zoek, niemand wist dan waar hij uit hing, om dan vervolgens zo maar weer als een walvis op te duiken. Vertellen waar hij dan was geweest deed hij nooit, alleen een beetje geheimzinnig lachen, was het enige wat hij dan los liet.”Ik ging er van uit dat hij weer zo’n verdwijningtrucje overhoop had gehaald,”zei de jutter.”Het was nog niet helemaal licht toen ik op het strand aan kwam”, vervolgde hij zijn verhaal. “Door de harde wind van de afgelopen dagen was er veel rommel aangespoeld op het strand. Het meeste is meestal niks of waardeloos, een enkele keer heb je mazzel.” “In de verte zag ik een berg touw en nog wat liggen, dichterbij gekomen viel mijn mond van verbazing en ontzetting open.” ”Daar ligt een aangespoelde drenkeling”, mompelde ik verschrikt. “Maar toen ik beter keek zag ik dat het de oude Zeuler was die tussen het aangespoelde touw lag. Wat moet je doen als je maat waar je jaren mee hebt gejutterd, zelf als een soort aangespoeld wrakhout op het strand ligt?” Hij besloot eerst de oude Zeuler tussen het touw vandaan te trekken, met zijn schep, die hij altijd tijdens het jutten bij zich had, groef hij een ondiep geultje en kantelde zijn ouwe dooie maatje voorzichtig er in. In de buurt vond hij een stuk aangespoeld dekzijl, dat hij vervolgens over de oude Zeuler heen legde. Met wat zand er op was het net of er een opgewaaid duintje was ontstaan. “Na deze tijdelijke begrafenis ben ik snel naar het dorp gegaan om ons geheime juttersgilde in te lichten.” Als een niet zichtbaar lopend vuurtje verspreide het bericht zich onder de gilde leden, nog die zelfde ochtend was iedereen in het café aanwezig. Janus, de oudste en bekendste jutter van het dorp, besloot dat de oude Zeuler eerst van het strand moest worden weggehaald. “Aan het einde van de ochtend hebben we hem op een jutterskar met een tractor er voor naar het koelhuis van de visafslag gebracht. Tegen de veilingmeester vertelde we dat we een grote vis hadden gevangen en dat we de vis in de avond weer zouden ophalen. De veilingmeester vond het prima,”want hij was vroeger ook een jutter geweest en wist dat hij niet alles hoefde of wilde weten. Janus had ook een sleutel van het huisje van de oude Zeuler, hij had hem lang geleden in vertrouwen gekregen, en alleen als er problemen waren mocht hij de sleutel gebruiken. In het huisje van de oude Zeuler was niets wat er op wees dat hij van plan was voorgoed er mee te stoppen. “Ik weet wel dat hij een soort testament op papier had gezet, dat heeft hij mij wel eens in een dronken bui verteld,”zei een van de jutters, terwijl ze het huisje doorzochten. In de bedstee onder de matras vonden ze het eindelijk een oud schoolschrift, met grote hanenpoten stond er op het kaft,’Geheim’. Maar geheimen daar hadden de jutters op zo’n moment natuurlijk gewoon lak aan, dus werd het schriftje mee genomen naar de jutterskroeg. Janus las als voorzitter van het gilde het eerst wat er in geschreven stond. “Het is te bizar van woorden, dit is echt iets van die oude Zeuler, om zo iets te verzinnen!” riep hij verbaasd. “Wat stond er dan in?” vroeg ik heel nieuwsgierig. “Jij bent niet van hier en dus een buitenstaander, geheim is geheim, je hebt er verder niets mee te maken,”zei Janus de jutter venijnig. Hij had het gesprek van af een afstandje op de voet gevolgd en wilde niet dat een‘vreemde’zich met hun zaken bemoeide. ”Daar komt allemaal narigheid van en daar zitten we nu echt niet op te wachten,”bromde hij in zijn snor. ” Maar goed, als je beloofd er nooit met iemand over praten, krijg je een tip van mij, één tip, meer niet,”sprak de oude Janus stellig, want hij zag wel dat ik een beetje geschrokken was van zijn nogal felle en achterdochtige houding. “Ga vanavond om twaalf uur bij de eerste duinovergang aan de voet van het duin zitten en blijf daar maar gewoon zitten,” fluisterde Janus in mijn oor. Ik mocht daar onder geen enkel beding weg gaan, wat er ook ging gebeuren, alleen daar was ik veilig.
Een broodje haring met uien en een kom warme vissoep €10, stond er op het menuleitje met krijt geschreven. Als tegen prestatie voor hun vertrouwen in mij, bestelde ik voor ons drieën het zeemenu en nog eens drie pilsjes er bij. Het werd eten en drinken in een heel aparte sfeer, met zeer sterke verhalen over het strandjutters vak. Rond een uur of elf stapten alle cafébezoekers in een keer op, alsof er een onzichtbaar seintje werd gegeven. Ik bleef alleen achter met de kroegbaas. Ik dronk nog wat koppen sterke koffie omdat ik straks beslist wakker wilde blijven.
Het was even voor twaalven toen ik plaats nam onder bij de eerste duinovergang. Zo aan de branding te horen was de zee nog steeds niet rustig geworden, maar een mooie volle maan verlichte het strand spookachtig. Plotseling hoorde ik in de verte het geluid van tractormotors, en ja, daar kwamen enkele tientallen tractors met aanhangwagens vol met wrakhout zonder verlichting op doemen in het bleke maanlicht.Hun sonore motorgebrom overstemde het geluid van de branding. Midden tussen al dat tractoren geweld zag ik tot mijn verbazing een wagen die getrokken werd door twee zwarte paarden en op die wagen stond boven op een stapel houtenpallets een lange houtenkist, alleen deze wagen was verlicht met vele stormlantarens. Recht tegenover de duinovergang vormden de tractoren met hun aanhangers een grote kring en de zwarte paarden stonden met hun wagen, hijgend witte stoom uitblazend, in het midden van de cirkel. Alle motoren zwegen, nu was alleen het geluid van de branding de achtergrond muziek.
Terwijl niemand een woord sprak begonnen de jutters het wrakhout in het midden op te stapelen tot een enkele meters hoogte. Vier man tilde de kist van de paardenkar en plaatsen hem met vereende krachten boven op het wrakhout. Tot slot werden de tractoren verder op van het strand af gereden, alleen de zwarte paarden met de verlichte wagen bleef op enige afstand op het strand staan. In een grote kring stonden de jutters hand in hand om de wrakhoutstapel. Toen begon ergens buiten mijn gezichtsveld in eens een accordeon een liedje te spelen.’Waar het lied der branding ruist bij dag en nacht,’zongen alle mannen als in een groot afscheidskoor. De oude Janus zag ik na voren lopen met een brandende fakkel, hij liep de kring van zingende mannen langs en iedereen onstak zijn fakkel aan die van de oude Janus.
Ineens hield het zingen op, op een onzichtbaar teken liepen alle fakkeldragers naar de houtstapel met de kist er op. Het vuur laaide hoog op en in een ogenblik tijd bereikte het de kist. Het zingen was gestopt en iedereen stond met een strak gezicht in het vuur te staren, een vonkenregen steeg hoog op in de donkere nacht. Plotseling verscheen er aan de horizon boven de zee een helder wit licht, dat snel dichterbij kwam. Tot mijn stomme verbazing, ik kon mijn ogen niet geloven, zag ik dat het een grote reddingsloep was, helemaal verlicht als een enorme ster. Vlak boven het vuur hield de sloep stil, de kist boven op de brandstapel ging open en een witte figuur steeg met de vlammen mee omhoog naar de sloep om daar vervolgens in te stappen. Uit een mond schreeuwde alle mannen die om het vuur stonden, “Vaarwel behouden vaart Zeuler!” Het vuur zakte met een enorme aswolk en vonkenregen in een tot een smeulende hoop brandhout.
“Meneer wakker worden, het is al over twaalven, we gaan sluiten,” het was de cafébaas die mij wakker schudde. Op het tafeltje stonden drie lege bierflesjes, drie lege soepkommen en drie bordjes met afgekloven haringstaartjes.”Morgen is de begrafenis van de oude Zeuler, als u daar bij wilt zijn dan heb ik nog wel een slaapplaats voor u”, zei hij zorgzaam. Ik moest wel beloven het aan niemand te vertellen, want hij was geen hotel. Slapen op een zolder vlak aan zee, je zou er haast raar van gaan dromen.
Saturday, October 27, 2007
Beweegring
Het natte grindpad glinstert in de late lage najaarszon
Het donkerrode herfstblad drijft nog even in de regenton
Wachtend om te zwaar van het water te zijn geworden
Langzaam verdwijnend naar wat diepere donkere oorden
De toekomst heeft zijn simpel bladbestaan niet vergeten
Als blijvende schakel in de sluitende kringloopketen.
Rondom
Een stokdove kwartel uit s'Gravenhagen
Raakte de rechte weg kwijt met zijn oude wagen
Van het er steeds naar vragen werd hij zo rood als een biet
Want alsmaar liplezend verstond hij de gebarentaal niet
Nu rijdt hij nog steeds rondjes in het deftige s'Gravenhagen
Want de verlegen kwartel durft gewoon de weg niet meer vragen.
Notlicht
De blinde muren van witgekalkte huizen zijn zonder ogen
Gesloten, niet het licht van weerschijnend glas in't kozijn
Zien is wat zij beslist niet kunnen en ook niet mogen
Niet op straat de bloementuin of het speelse ronde plein
Noch deel hebben aan het vrije, soms harde buitenleven
Wat binnen is, nooit en niet aan anderen te bekijken geven
Zo zijn er mensen, die als blinde die muren zijn, zo stekenblind
Door hun vesting is er niets wat ze met de buitenwereld verbind
En ook het gespitste oor mist ook hier zeker ook zijn luisterzetel
Want in een open voeg zag ik de taal van een stille dovenetel.
Friday, October 26, 2007
Een must
word je bedreigd door sombere gedachten
Kan je haast niet slapen met dat gevoel
Drink dan liever een lekker klein slaapmutsje
Dan ga je rustig slapen met een glimlach op je smoel.
Papagraai
Een vlot pratende zeepiraat had een papagaai gestolen
Toen hij voor de rechter kwam kon hij dat niet verholen
Want het gevleugelde antwoordapparaat zei zeer ontheemd
Die eenoog met houtenpoot heeft mij met kooi en al ontvreemd
De rechter liet de papagaai uit de kooi en in vrijheid vliegen
En in de kooi ging de zeepiraat voor al dat lelijke dieven liegen.
Relikwie?
Ik liep eens op een zondagochtend in het stille nog schemerig bos
Ik voelde dat ik door de bomen met als mensenogen werd bekeken
Een oude beuk, in een nog jong en prachtig fris bladergroen kostuum
Vroeg zachtjes of ik vandaag op zondag bij hun kwam hagenpreken
Ik fluisterde,"ik zie nergens een geloofs gemeente met luisterend oor”
“Kijk dan hier!” riepen de bomen toen in een massaal groenbladerkoor
Hoor je mij dus, op zomaar een zondag ergens preken in het stille woud
Zijn het naar mij te weten, de bomen die aandachtig naar mij luisteren
Want wie weet, hebben zij misschien wel oren, maar niet van vlees
Maar gewoon van groenigblad of bruinighout.
Thursday, October 25, 2007
Jézel
Ik heb veel respect en een zwak voor ezels
Want van gedresseerde ezels heb ik noch nooit gehoord
Wel van een hobbelpaard of rellen bestendig politiepaard
Een gehoorzaam circuspaard een dikke Belgische knol
Een afgepeigerd trekpaard een sluipend luipaard
Een doping racepaard een masochistisch dressuurpaard
Een gedwongen springpaard een zout zeepaardje
Een houtwormhoutenpaard een plastiek kermispaard
Een zwart wit schaakpaard een afgebeuld werkpaard
Een blind mijnpaard een dolgedraaid molenpaard
Een Trojaans paard het paard van Sinterklaas
En het verkeerde paard en dan daar nog op wedden ook
Jezus verkoos de gewone ezel boven het luxe paard.
Koopie
Een koperkoper ging veel naar de autosloper
Daar kocht hij het rode soms gelig half edelmetaal
Voor de prijs van het waardeloze ijzer of roestig staal
De sloper vond de koperkoper slecht en behoorlijk fout
Nu verkoopt de sloper aan de koperkoper geen koper
Voor nog geen kruiwagen vol met zilver of blinkend goud.
GeBelgd
Een gebelgde Belg met Vlaamse rood doorlopen ogen
Stond aan de Schelde kade kwaad in het water te spogen
De Schelde stroomde hierdoor vervuild naar Nederland
Dit stond de volgende dag in de Antwerpse Ochtendkrant
Dus laat een Vlaaming niet kwaad belgen aan de Scheldekant
Dan stroomt de Schelde schoon en helder naar het Neverland.
Wednesday, October 24, 2007
6weeën
Weer even gewoon Kleuter zijn
Weer op houten klompen lopen
Weer in het bos aan takken touwtjes knopen
Weer terug te vinden het vergeten spoor
Weer te ontdekken het verborgen plekje
Waar ik mijn jeugd herinneringen verloor.
Hondekop
In de maneschijn, in de maneschijn
Klom ik op een ladder in het raamkozijn
Maar van schrik viel haast naar bené
Achter het raam zat niet mijn lieve jij
Maar een grote hard blaffende bouvier.
Slaaptrein
Ik lig in het schemerdonker op mijn bed
Zie de schaduwlichten van de maan op’t plafon
Nu kan ik gaan reizen naar alle verre sterren
Zelfs naar de bleke koude maan of super warme zon
Maar ook de grote diepten van de enorme oceanen
lijkt mij niet oppervlakkig maar juist een goede keus
Of lopen als Kleinduimpje in de zevenmijlslaarzen
Van o ja, die boze vraatzuchtige grote reuze reus
Dus ga niet zo maar liggen voor je slapen gaat
Maar kies je kaartje nu maar eens heel bewust
En zeker na een goed plan en bedacht beraad
Want reizen door het land van je mooie dromen
Is dat niet het fijnste wat je iedere keer weer
Met je ogen dicht kunt overkomen.
Tuesday, October 23, 2007
Ergfenis
Als je oren tijdens het tegen de wind in fietsen
Flapperen en doorlopend voor je ogen slaan
Misschien is er tijdens je geboorte iets mis gegaan
Maar is een ander ding is waarschijnlijk vrijwel zeker
betreffende de oorzaak van dit ogend flapperfeest
Dat je voorouders echte zeilende zee piraten
Mammoeten of olifanten zijn geweest.
Kindloos geweld
Als de kanonnen zwijgen
Ik je lieve stem weer hoor
Wat ben ik dan dankbaar
Dat ik je niet voorgoed verloor
Als de kanonnen zwijgen
Met hun dreunend geweld
Dan zie ik dat vele andere
Wel door hen zijn geveld
Als de kanonnen zwijgen
De rook nog uit hun open mond
Maak ik je los mijn vredesduifje
Vlieg maar, vlieg maar weg
Maar kijk niet naar de grond.
Nalief
Op het kille graf van alsmaar wantrouwen
Leg ik deze steelse vergeetmijnietjes neer
Door mijn ongeloof in je echte vertrouwen
besta ik voor jou misschien allang niet meer.
Cupfinale
Hij geeft de vermoeide en zwakken steun
Maakt zichtbaar groter het te kleine
Richt op het door ouderdom verslapte
Maar beschermd zeker ook het prille
Ondersteunt stevig tijdens sport en spel
Maar laat een ander ook soms raden naar
Tot slot wordt hij ook dikwijls als lastig ervaren
Juist daarom niet altijd gedragen
Wat dan wel? De BH!
Monday, October 22, 2007
Weggeschaar
Een kip zonder veren heeft het koud, is tot zijn kippenvel kaal
Een leeuw zonder vacht is gewoon belachelijk, zeer zeker banaal
Ik ga niet naar die kaal knippende verknipte kapper, rot toch op
Ik heb liever heelveel haren aan mijn kin en boven op mijn kop.
Davidie
De panter, tijger en twee bere,sterke leeuwen
Lagen de ganse dag verschrikkelijk te geeuwen
In de schaduw van een hoge boom met luizen en mieren
Maakte ze heel veel kabaal, hadden zeker geen manieren
Het muisje in zijn holletje tussen het hoge pampusgras
Was met al die herrie en gegrom lang niet in zijn muizensas
Hij beet de roofdieren in hun staarten met een venijnige knauw
Die sprongen in de lucht en vluchten weg met veel gesnauw.
Stoom afblazen
De stoomlocomotief
Met zijn ondoorgrondelijke olielampenogen keek hij mij vlammend aan
Op het immens grote treinstation van haastig vertrek en komen
Ja, ik zag hem met zijn zwartstalen lijf hijgend en stoompuffend staan
Uit een lang verleden had ook hij zeker wel nog zijn toekomstdromen
Eens te mogen rusten na veel zwaar gesleur en lang stomend gezwoeg
Maar voor de wissel naar het eindspoor van het spoorwegmuseum
Is het niet voor hem maar voor de jonge machinist nog veel te vroeg.
Sunday, October 21, 2007
Optimum
Onderweg naar morgen kwam ik, zo tegen de avond, gisteren tegen.
Hij mopperde dat vandaag alles meewerkte om tegen te werken.
Hij hoopte echter vervolgens, dat het misschien in de loop van volgende week wel eens mee zou kunnen zitten. Zeker bij het begin van het einde van de volgende maand en als dat niet lukte, zei hij er op hopen dat het wel in orde zou komen tegen het einde van het jaar. Als dat dan ook misschien niet het geval was, verwachte hij de oplossing tegen het einde van de volgende eeuwwisseling. Ja, hij bleef tegen al deze nogal somber lijkende verwachtingen in, zeer optimistisch en altijd hopen op een goede afloop.
Dórémie
Een schone mooie juffrouw uit Lemmer
Had een gat zo groot als een zinken emmer
Daar op groeide slechts ene flinke blonde haar
Die zo strak stond als een gespannen snaar
Want haar man was haar pianostemmer.
Saturday, October 20, 2007
9simpels
Een kleine tweestrijd wordt een grote ruzie als er een derde bij komt.
Moet je het eens proberen om te draaien, snap je?
Als je de kans voor dat loze helemaal wegneemt.
Voor vele niets ontzienenden vergeldende wraakoorlogen.
Als je het geduld eindeloos veel op kunt brengen
Anders stik je ongeduld.
Geen idee
Vullen maakt iets vol en legen wat leeg
De bakker bakt het brood van gerezen deeg
Terwijl de melkboer misschien weet wat melken is
Zwemt er in mijn zinkenbad een zilverkleurige goudvis
Alles wat ik schrijf heeft heel veel zijden en ook nog kanten
Dus werk ik niet voor één maar wel twintig klanten kranten.
8ideeën
Net als je denkt niet alles te weten
Kom je iemand tegen die nog dommer is dan jij.
Het potlood steeds korter na het stompje is hij(niet)op.
Dat hij honderd centimeter moet meten, niet meer en minder.
Of op hete kolen zitten, wie heeft daar nou zin in.
Dan komen ze wellicht niet zo hard aan.
Maar het is niet beter dan het slechtste van het slechtste.
Friday, October 19, 2007
The Ego
Het beste van je zelf
kom je niet tegen op de weg naar macht en roem
Het beste van je zelf
kom je niet tegen op de weg naar bezitten en hebben
Het beste van je zelf
kom je tegen op de weg waar jij wel of geen voorrang hebt
Deze weg laat je kiezen
Of je het neemt van of geeft aan een medereiziger.
N'viande pas
Zie mij lachen als een klein ondeugend ventje
Hoor mij praten als een mooie grote sprookjes prins
Proef en ruik mijn pas klaar gemaakte gerechten
En blijf nog wat langer, want zij zijn hier al heel lang
Het zijn de drie vaste gasten in deze gastvrije herberg zonder vlees.
Met God
De hemelfoon willen pakken
Na jouw plotseling verdwijnen
Zomaar in het onzichtbare niets
Het huilen en bange schreeuwen
Worden vertwijfelend snikkend fluisteren
Was het alleen maar heel even mogelijk
Even voor een echt gewenst moment
We zijn toch in het maken van verbindingen
Zo alles makend zo ontzettend intelligent.