Zwijgzaam kijkt hij uit over het verlaten toneel
Hier speelde mensen hun spel van plezier en angst
De vloer kraakt nog na, colliezen zuchten en trillen
Wie is hij zonder een woord van voldoening of nee
Het is de theater geest, alleen hier is hij gevreesd
Hij leeft van angst zenuwen en plankenkoortsen
Zwijzaam maar aanwezig in het bonken van het hart
Het hart dat klopt zonder toneel te spelen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment