Saturday, August 30, 2014

Alles van waarde

'Alles van waarde is weerloos.' 
Schreef Lucebert in zijn gedicht, 'De zeer oude zingt,' 40 jaar geleden. Het is een constatering die tot vandaag niet aan waarde heeft ingeboet. Alleen het begrip 'Alles van waarde,' is erg persoonlijk gebonden. 
De weerloosheid geeft geen goede specificatie, hij gesuggereerd dat er geen verzet is of plaats vindt. Weerloosheid bestaat, maar is het in principe niet als er waarde aan toegekend wordt. De kracht van die weerloosheid zit hem juist in zijn eigenwaarde bepaling. 
Die waardepaling doet de aanvaller weerloos verwarren en beschamen. Het is de zuivere intelligentie die nooit weerloos, nog liefdeloos en zeker niet waardeloos is.    

Friday, August 29, 2014

Stille letters

Beeldbepalend zijn de beelden die dagelijks op ons netvlies gebrand worden. Laat alles maar zien en weten, we zijn al volgevreten van scherm en beeld vervuiling. Nieuws is al gestorven aan zijn achterhaaldheid voor de uitzending. Ons hoofd heeft niet meer opslagcapaciteit, terwijl de boekenkast zich staat te vervelen.
Laats vroeg iemand aan mij of ik nog wist waar de aan en uit knop zit. Gelukkig wist ik het nog, in mijn hoofd daar zit hij.
Massamedia, het vergif van deze tijd, het zit overal doorheen geweven en verweven. Het is niet zout, ook niet honingzoet nog fris zuur, het is adembenemend smakeloos en aan seconden bederf onderhevig.
Zorg dat je uit zijn klauwen blijft, lees een boek de dorpskrant een mooi tijdschrift en lees vooral niet alles, wees selectief. heb de stilte van letters lief.   

Thursday, August 28, 2014

Voor lief

Is de kat die met een zwerver mee gaat een zwerfkat? en als die kat dan jonkies krijgt zijn die jonkies dan zwerfkatjes? Dat soort vragen daar weten ze bij het UWV geen antwoord op. Anders gesteld dan: Waarom is iemand die zich niet wil binden aan een vaste woon of verblijfplaats een zwerver? of zoals ze vroeger zeiden, een landloper?
 En als hij dat dan is, volgens onze maatschappelijke maatlat van gedragingen, waarom heeft dat woord dan zo'n negatieve lading zodra het is gekoppeld aan een mens of een dier wat in de nabijheid van mensen pleegt te leven? Een kei die gaat zwerven heet nog steeds gewoon zwerfkei, hij wordt door niemand met argusogen gevolgd. Als het over een heel volk gaat, dan hebben we het, heel interessant, over nomaden met een zwervend bestaan.Vogels die niet op een plek blijven heten simpelweg trekvogels, zelfs paling en zalm zijn grote reizigers waar niemand zich aan stoort. Maar die zwerver, je weet wel, die met z'en kat en jonkies, jawel ze zouden wel eens kunnen stinken of ze minst er verwaarloost uit zien. Wat moet je er eigenlijk mee? Met mensen die zich niet willen of kunnen binden, niet lang ergens verblijven maar wegblijven bij het blijven. Geef ze een vriendelijk woord, aai die kat eens over zijn koppie en die vlooien, ach die neem je maar voor lief.         

Sunday, August 24, 2014

Hartstikke bedankt

Zonder een woord te zeggen keek hij mij aan. Niet dat ik om een woord van hem verlegen zat, dat zeker niet. Maar toch dat staren had iets irritants, iets van, ik kijk naar jou en heb maar niet de moed in je lijf om daar iets van te zeggen. Ik dacht, weet je wat je kijk maar ik ben niet van plan om maar een woord tegen je te zeggen.
Een groot staalvliegtuig vloog met veel lawaai over, dat is waar ook, dacht ik, ik moet nog vliegtickets boeken voor ons weekendje weg. Plotseling zag ik de man, waar van ik dacht dat hij mij irritant aanstaarde, in huilen uitbarsten, de tranen stoomde over zijn gezicht.  Hij riep in horten en stoten, "ze zijn er niet meer, ze zijn er niet meer!" Het vliegtuiglawaai was allang verdwenen, maar het had bij hem iets heel verdrietigst veroorzaakt. Een hand op een schouder, een zachtjes vragen of ik iets kon doen, een kop koffie of zo? Het was gelukkig niet te druk in het eetcafeetje waar ik even later met hem ging zitten om hen een bak koffie aan te bieden."Ja meneer, u zal wel denken dat ik een beetje gewieberd ben, en dat ben ik misschien wel ook. Maar als ik zo'n pokkending over hoor komen, ben ik weer helemaal van de kaart."
Hij zuchtte diep terwijl hij een slok van zijn koffie nam. Ik liet hem gewoon zijn verhaal doen. "Twee dochters meneer met hun  vriendjes gewoon weg, helemaal niks meer van over, vuile kolere boeven dat zijn ze, je schiet toch niet zomaar een passegierstvliegtuig uit de lucht. Trauma verwerking, ik weet echt niet hoe dat moet, laat staan hoe ik er mee om moet gaan. "Weet u, effe zo'n praatje met een wild vreemde, die alleen maar naar je luistert,  mijn geouwehoer wil horen, hè, hè wat knap ik daar van op hartstikke bedankt."                        

Sunday, August 17, 2014

Niet wat het lijkt

Om de nieuwe werkweek weer een beetje hanteerbaar te maken is het handig een paar handreikingen in hapklare brokken te krijgen.

1: Als je koek op is, zoek een lieve warme bakker.
2:Als je hoofd oververhit is, ga naar een koele ijssalon.
3:Heb je te veel gedoe, ontdoe je van het gedoe doen.
4: Vind je jezelf een lozer, vind jezelf weer als een winner.
5: Wil je jezelf ontlopen, doe dat met een boswandeling.
6: Van de regen in drup? wat is het probleem, water maakt vrij.
7: Is doemdenken jouw ding?weet dat denken daar niet voor is bedoeld.

Tot slot, als je denkt dat het gras bij de buren altijd groener is dan bij jou, weet dan dat zij wellicht kunstmest strooien en een hoge waterrekening hebben en het dus niet is wat het lijkt. 

Monday, August 11, 2014

Niet te pruimen

"Als jij even oplet wanneer de bus komt doe ik effe mijn oogies dicht voor een tukkie, ik heb ze vannacht niet dicht gedaan want m'en buren hadden een feesie." Ze zaten samen in het bushokje te wachten, twee ouwe bevriende knarren. De een lang en mager als een lat de ander kort dik en rond als een regenton. Al jaren gingen ze samen een dag midden in de week naar de stad om een harinkje te laten glijden en een borreltje te pakken. Gijs was de lange magere en Kor de korte gezette persoon. Het duurde niet lang of Kor was in een diepe slaap onderuit gezakt en snurkte met zijn mond half open als een verkouden os.
Gijs, eigenlijk de bijdehante van de twee, haalde zijn pakje met sjekkies uit zijn zak en stak er een tussen de lippen van zijn haringmaatje Kor. Deze begon direct het ding met tabak en al op te peuzelen, dit zonder maar een moment wakker te worden. " Hij vindt het lekker,"gniffelde Gijs en frommelde vervolgens nog een sjekkie tussen Kor zijn lippen. Ook deze werd smaakvol door zijn maatje naar binnen gewerkt.
Toen stopte de bus luidruchtig remmend voor de halte. 'Hee Kor wakker worden de haring roept!" schreeuwde Gijs boven het remmengepiep uit. Kor werd hoestend en proestend wakker met een mond vol shag en vloei. "Wat ben je toch een etterbak,"schreeuwde Kor, terwijl hij met veel misbaar probeerde het spul uit te spugen. "Meneer roken en pruimen is verboden in de bus, het is dat u het weet." De buschauffeuse wees op het bordje bij de ingang. "Ja ik heb het nog tegen hem gezegd, maar hij is zo eigenwijs als die rond is," sarde Gijs.      

Friday, August 8, 2014

Weer of geen weer

Ze zit daar altijd alleen op het bankje, de oude deftige mevrouw, in het parkje aan de overkant van de trambaan. De duiven weten het, ze weten heel goed dat ze er is en dat ze voer krijgen van haar. Iedere dag, 7 dagen in de week goed of slecht weer, haar duiven krijgen voer van haar. Toen bedacht een overijverige gemeente ambtenaar, ja ze zijn er nog zij het wel sporadisch, dat de duiven moesten verdwijnen. Hij had namelijk herhaaldelijk klachten van burgers gehad, ja zo heet dat in hun jargon, herhaaldelijke klachten dus, over stankoverlast en andere viezigheid die haar duiven zouden veroorzaken. Het is waar dat half verwilderde postduiven, die ook wel de vliegende stadsratten worden genoemd, vooral omdat ze alles, ja werkelijk alles eten en daarna ook werkelijke alles met hun stront vervuilen, behoorlijk overlast kunnen veroorzaken. Smerig en vuil dus en dus weg met die vliegende ratten, aldus de ambtenaar. Een ding had de ambtenaar vergeten om rekening mee te houden, Dat was de oude deftige mevrouw die iedere dag trouw haar duiven kwam voeren. Vangnetten en voer met verdovingsmiddel ten spijt, was er geen enkele duif die in deze truc trapte of vloog. "Mijn duiven eten jullie rotzooi niet ze zijn goed voer zonder drugs gewend!" had de deftig mevrouw met hoge stem naar de duivenvangers geroepen. Het klopte helemaal, want zodra de duiven haar zagen kwamen ze pas te voorschijn geen minuut eerder.Ten slotte zijn de duivenvangers zonder een duif te hebben gevangen vertrokken. En de deftige mevrouw is de duiven blijven voeren, iedere dag 7 dagen in de week weer of geen weer.     

Sunday, August 3, 2014

Te lange leste

Zo nu en dan is het plan te vertrekken naar ver van hier, de horizon achter te laten. En ach, als dan mensen vragend praten, is het zo nu en dan het beste te lange leste, als het even kan, dat vertrekken te doen.
Te gaan, want je vrijheid is geen veldslag waard, maar toch zo verklaard begonnen. Wie maakt toch al die nare kanonnen? die niet naar vrede streven maar verdelgen het kostbaarste wat  mensen bezitten, hun eigen leven.