Niet te pruimen

"Als jij even oplet wanneer de bus komt doe ik effe mijn oogies dicht voor een tukkie, ik heb ze vannacht niet dicht gedaan want m'en buren hadden een feesie." Ze zaten samen in het bushokje te wachten, twee ouwe bevriende knarren. De een lang en mager als een lat de ander kort dik en rond als een regenton. Al jaren gingen ze samen een dag midden in de week naar de stad om een harinkje te laten glijden en een borreltje te pakken. Gijs was de lange magere en Kor de korte gezette persoon. Het duurde niet lang of Kor was in een diepe slaap onderuit gezakt en snurkte met zijn mond half open als een verkouden os.
Gijs, eigenlijk de bijdehante van de twee, haalde zijn pakje met sjekkies uit zijn zak en stak er een tussen de lippen van zijn haringmaatje Kor. Deze begon direct het ding met tabak en al op te peuzelen, dit zonder maar een moment wakker te worden. " Hij vindt het lekker,"gniffelde Gijs en frommelde vervolgens nog een sjekkie tussen Kor zijn lippen. Ook deze werd smaakvol door zijn maatje naar binnen gewerkt.
Toen stopte de bus luidruchtig remmend voor de halte. 'Hee Kor wakker worden de haring roept!" schreeuwde Gijs boven het remmengepiep uit. Kor werd hoestend en proestend wakker met een mond vol shag en vloei. "Wat ben je toch een etterbak,"schreeuwde Kor, terwijl hij met veel misbaar probeerde het spul uit te spugen. "Meneer roken en pruimen is verboden in de bus, het is dat u het weet." De buschauffeuse wees op het bordje bij de ingang. "Ja ik heb het nog tegen hem gezegd, maar hij is zo eigenwijs als die rond is," sarde Gijs.