Tuesday, September 17, 2013

Miljoenennota

Het onvermogen om alleen te kunnen denken in dode cijfers is desastreus als het om echte, om levende mensen gaat.
De miljoenennota is een gevoelloos, maar schijnbaar nodig, instrument om te beseffen dat het in onze samenleving alleen om geld en niet meer dan dat draait. Echter, dat het instrument vals is gestemd, dat er mens gevoelige noten aan ontbreken, dat doet mij de oren verstoppen met angst voor de dissonanten. De politiek is helemaal niet nodig om ons land te besturen, het is een dwaallicht, het maakt de zaak juist te ingewikkeld omdat de machtsfactoren altijd in het kwadraat berekend worden. Neem de proef op de miljoenen som, haal het geloof in hogermachten en de politiek uit het menselijke verkeer, en zie er zijn geen stoplichten nodig om elkaar te begrijpen en te respecteren.    

Friday, September 13, 2013

Zeerust

Dan is het gesprek zonder woorden, een blik zonder zien. Het vale licht de flauwe vogelakkoorden bij strandpaal 10. De zee is als gestorven zonder wind, de mist verhuld haar tranen, en ik die mij op het strand bevind, zie de branding rustig tanen.

Thursday, September 12, 2013

Wel dan?

De kok van het restaurant 'Hemelse Gerechten' is een ware duivelskunstenaar. Ik vertrouw hem maar ternauwernood als hij achter zijn fornuis staat te souperen van zijn gruwelijke brouwsels.
Op de menukaart staan de vreemdste gerechten. Wat te denken van gebakken dovemansoren of geflambeerde eksterogen in zweetsaus, nog erger, een open ruggetje aan het spit met een collage van  gefrituurde nagelriemen op een bedje van opgeklopt okselhaar. Lekker smullen? ik weet het niet, geef mijn portie maar aan Fikkie.Toch zit het restaurant iedere avond tjokvol, want zeg nou zelf het gaat er toch niet om wat je eet, als het maar apart is, niet dan? wel dan?    

Wednesday, September 11, 2013

Dat is zonde

En de dorpsbewoners stonden om hem heen als een heksenkring in het gras. Een van de aanwezige vatte de moed de wijze man aan te spreken met de vraag, "waarom er grenzen van onbegrip zijn tussen de mensen." De wijze man sprak, "wie bij een ander wil zijn moet over de onderwereld van zijn angst niet begrepen te worden, heen stappen door het bestaan van die angst te relativeren.De angst om te vliegen te lopen te zwemmen, ieder zich pas ontwikkeld wezen overwint hem door hem te relativeren met de moed en het zelfvertrouwen het te kunnen.

Ik zal jullie een verhaal vertellen waar jullie geest helder van wordt.
Aan een strand ergens van een haast oneindige oceaan was een visser met een heel groot werpnet aan het vissen. Maar hoe hij ook wierp, slechts een armtierig visje en wat krabben waren zijn vangst.
Zijn vrouw die een eindje verderop op een strekdammetje met een zelfgemaakte hengel van een touwtje aan een stok ook aan het vissen was, ving zoveel vis dat haar mand er van uitpuilde. Nadat de visser, moe van het werpen, naast zijn net in slaap was gevallen, sloop zijn vrouw naar hem toe en vulde zijn mand met de door haar gevangen vis en toen zij weer op het strekdammetje stond te vissen riep zij naar haar man dat de vissen goed beten die dag. Wakker geschrokken door haar schelle stem  die boven de branding klonk, keek hij verbaasd naar zijn mand. "Ik snap het niet!" riep hij, "ik heb niks gevangen en toch zit mijn mand vol, moet ik de Heer nou prijzen of jou?"
"Bedankt de zee maar, zij is de bron van onze vangst,"  lachte ze.

Dus wie het doet is niet belangrijk, het begrenzen van je gave om ze te gebruiken, dat is zonde.