Stapel je huis van meer dan duizend verdwaalde zwerfkeien.
Wat gekregen sloopbalken met touw en draadnagels om het geheel aan elkaar te breien. Dan verzamel je heel veel oude tassen, schoenen, ook nog jassen en andere spullen van afgedankt leer. Dit om het dak te bedekken zodat de hagel sneeuw regen en wind tijdens hondenweer worden gedimd zonder door te lekken.Bedenk dat zon en wind je door de natuur gratis zijn gegeven,profiteer daarvan door er van te leven. Een klap van de molen, een nare zonnesteek, dat zijn zaken waar je op moet letten. Voor de rest is het bouwen van je eigen nest een piece of cake om hier snel neer te zetten.
Monday, January 30, 2017
Saturday, January 28, 2017
Dauwtrappen
Een gedicht voor dag en dauw
voor de haan en kippen
de paddenstoel rood en witte stippen
de trots pronkende pauw
Een gedicht voor dag en dauw
voor iedereen die de vroege ochtenduren
de haan niet schuwt om zijn kukeluren
de koele dauw blootsvoets betreedt
oog in oog met de dagpauwoog
in zijn ontluikend ochtendkleed
voor de haan en kippen
de paddenstoel rood en witte stippen
de trots pronkende pauw
Een gedicht voor dag en dauw
voor iedereen die de vroege ochtenduren
de haan niet schuwt om zijn kukeluren
de koele dauw blootsvoets betreedt
oog in oog met de dagpauwoog
in zijn ontluikend ochtendkleed
Thursday, January 26, 2017
Naarheid
Dan ineens is het toneel leeg, de acteur uitgefloten verdwenen achter de coulisse. De zaal stroomt als een overvolle gootsteen klokkend van afkeer in zijn afvoer leeg. Het nieuws gaat over falen en het voorliegen van de samenleving. Wat is de waarheid en wat is hij als die verdraaid is? Is zijn waarde het grofvuil niet meer waard? Een vlinder die niet mag vliegen blijft een vlinder, dat is zijn verschijning. Ik hoorde een kind eens tegen zijn moeder zeggen dat het geen snoep had gepakt terwijl het kwijl uit zijn mond liep. "Ik geloof je schatje, zei de moeder, maar je moet het niet nog een keer doen." En daarmee was de kous af.
Praat niet goed wat niet goed is dat maakt het goede niet beter.
Het is beter in het goede niet het slechte te zoeken. want kleur bekennen is alleen voor de regenboog een geluk. Met alle gelijk van de wereld, het universum mag er ook nog bij, heb je geen gelijk als het over een empathische samenleving gaat, en zeker als we elkaar zwaarder wegen dan de aantrekkingskracht is.
Praat niet goed wat niet goed is dat maakt het goede niet beter.
Het is beter in het goede niet het slechte te zoeken. want kleur bekennen is alleen voor de regenboog een geluk. Met alle gelijk van de wereld, het universum mag er ook nog bij, heb je geen gelijk als het over een empathische samenleving gaat, en zeker als we elkaar zwaarder wegen dan de aantrekkingskracht is.
Thursday, January 19, 2017
Brug
Ik was op zoek naar een brug. Nee niet een gewone, zo'n houten ding over sloot of singel een stalenconstructie of betonnen mastodont. Nee ik zocht een brug om iets wat schijnbaar onoverbrugbaar was, om juist dat schijnbare te overbruggen. Ik heb alle websites van reguliere en potentiële bruggenbouwers na geplozen, prospectussen aangevraagd en vele telefoongesprekken met verkoopmanagers gevoerd. Na heel wat zweet en soms wat droeve tranen van ongeloof, kwam ik er achter dat wat ik zocht een utopie een waandenkbeeld bleek te zijn. Niemand, echt niemand in ons hoog technisch ontwikkeld en geïndustrialiseerde land kon mij helpen aan de door mij, zij het specifieke, gevraagde brug.
Uit de gegeven antwoorden bleek dat het een wereldprobleem was en dat sinds het begin van onze allervroegste jaartelling daar nooit een oplossing voor is gevonden. Mijn laatste hoop is nu gevestigd op de komende tweede kamer verkiezingen. Dat de nieuwe regering een daadkrachtige is. Dat zij de brug, die de kloof tussen arm en rijk moet overspannen, dat zij die brug kunnen bouwen.
Mijn lijfspreuk is: Als hoop gebouwd is op wantrouwen, zal er nooit een betrouwbare verbinding zijn.
Uit de gegeven antwoorden bleek dat het een wereldprobleem was en dat sinds het begin van onze allervroegste jaartelling daar nooit een oplossing voor is gevonden. Mijn laatste hoop is nu gevestigd op de komende tweede kamer verkiezingen. Dat de nieuwe regering een daadkrachtige is. Dat zij de brug, die de kloof tussen arm en rijk moet overspannen, dat zij die brug kunnen bouwen.
Mijn lijfspreuk is: Als hoop gebouwd is op wantrouwen, zal er nooit een betrouwbare verbinding zijn.
Monday, January 16, 2017
Eigen verantwoordelijkheid
Dan komt de dag dat de waarheid er niet meer toe doet
Want, wat is goed als de leugen gaat regeren
Het leven zal zich nooit vals bekeren
Ook niet na een heilige dood
Want nog Allah nog God
Zijn hier in hun naaste liefde zo groot
De mens moet zijn verantwoordelijkheid nemen
Dan komt er een dag in de tijd
Dat de ongeschonden waarheid
Geen vrijheid aan de leugen zal verlenen.
Want, wat is goed als de leugen gaat regeren
Het leven zal zich nooit vals bekeren
Ook niet na een heilige dood
Want nog Allah nog God
Zijn hier in hun naaste liefde zo groot
De mens moet zijn verantwoordelijkheid nemen
Dan komt er een dag in de tijd
Dat de ongeschonden waarheid
Geen vrijheid aan de leugen zal verlenen.
Sunday, January 15, 2017
Binnenste gedicht
Doe even je ogen dicht
Luister naar je binnenste gedicht
Je kloppend hart adem inhalen en blazen terug
Het kraken en kreunen van spieren nek en rug
Suizend crazy piepende oren
Scheten van achteren boeren van voren
Je lichaam geeft zijn eigen kabaal
In een onbekende haast vreemde taal
Een levend gedicht in jouw eigen lijf
Fit en piepjong of stokoud en stijf
Die pas zuchtend zwijgt
Als het leven je ontstijgt
Luister naar je binnenste gedicht
Je kloppend hart adem inhalen en blazen terug
Het kraken en kreunen van spieren nek en rug
Suizend crazy piepende oren
Scheten van achteren boeren van voren
Je lichaam geeft zijn eigen kabaal
In een onbekende haast vreemde taal
Een levend gedicht in jouw eigen lijf
Fit en piepjong of stokoud en stijf
Die pas zuchtend zwijgt
Als het leven je ontstijgt
Friday, January 13, 2017
Zomaar wat
Een kwelgeest uit Middengeinen
Kwelde groene kikkers met baleinen
De groene kikkers vonden dat echt niet leuk
En kwaakte zich een groene breuk
Waardoor de kwelgeest moest verdwijnen
Een barjuffrouw uit Nieuwegein
Tapte schuimend bier in glazen wijn
Een klant wilde daar niks van weten
Hij liet bij ieder glas enorme scheten
Maar barjuffrouw riep je krijg mij niet klein
Een schonk hem weer zijn bier in glazen wijn
Een aan gespoelde kokosnoot
Zonder haar en helemaal bloot
Schaamde zich zo voor zijn naakte nootje
Dat hij zich in groef met zijn blote klootje
Toen groeide uit die blote kokosnoot
Een enorme palm met een piemelloot
Een edelsteen uit Aken
Verhuisde naar Dinsterlaken
Hij woonde daar alle dagen in een safe
Zo niemand wist waar hij verbleef
Totdat een dief zijn safe ging kraken
Kwelde groene kikkers met baleinen
De groene kikkers vonden dat echt niet leuk
En kwaakte zich een groene breuk
Waardoor de kwelgeest moest verdwijnen
Een barjuffrouw uit Nieuwegein
Tapte schuimend bier in glazen wijn
Een klant wilde daar niks van weten
Hij liet bij ieder glas enorme scheten
Maar barjuffrouw riep je krijg mij niet klein
Een schonk hem weer zijn bier in glazen wijn
Een aan gespoelde kokosnoot
Zonder haar en helemaal bloot
Schaamde zich zo voor zijn naakte nootje
Dat hij zich in groef met zijn blote klootje
Toen groeide uit die blote kokosnoot
Een enorme palm met een piemelloot
Een edelsteen uit Aken
Verhuisde naar Dinsterlaken
Hij woonde daar alle dagen in een safe
Zo niemand wist waar hij verbleef
Totdat een dief zijn safe ging kraken
Thursday, January 12, 2017
De Markies van Amirikaas
In een land hier ver vandaan woonde, in een monsterlijk grote villa, een steerijke arrogante man. Die man zei, dat alles wat je maar kon zien horen en ruiken, van hem was. Hij roeptoeterde vanaf zijn enorme balkon. "Ik ben Mac Donut de Markies van Amirikaas! alles wat jullie zien , horen en ruiken in de buurt van mijn villa is allemaal van mij, ik heb het gelegitimeerd gestolen van die stomme domme Amirikasen!" Op een zekere dag moesten de Amirikasen een nieuwe president gaan kiezen, want de zittende president moest opstappen omdat hij te veel jaren president was geweest. Mac Donut, de Markies van Amirikaas, zag nu zijn kans schoon om naar de macht over alle Amirikasen te grijpen. Hij riep, "ik heb de grootste mond de grootste oren en de grootste ogen van het land, dus ben ik jullie man om iedereen behalve, kleurlingen homo's lesbiennes armoedzaaiers en buitenlanders, rijk te maken." Omdat iedereen, behalve de kleurlingen homo's lesbiennes armoedzaaiers en buitenlanders, in zijn leugen sprookje geloofde gebeurde het ongelooflijke, dat Mac Donut, de Markies van Amirikaas, de baas van het hele land werd.
Tuesday, January 10, 2017
Wintergast
O, kreupel voorjaarslied schraal en koud
Gehoord in het dorre winterhout
De winter heeft nog niet verloren, maar veel te winnen
Als de noordenwind zijn ijzige aanval gaat beginnen
O, dwaas die denkt zijn schaatsen te kunnen vetten
En te hangen in de droge zolderkast
Hij zal merken dat koning Winter dit gaat beletten
Met de koperwiek als zijn schaarse wintergast
Gehoord in het dorre winterhout
De winter heeft nog niet verloren, maar veel te winnen
Als de noordenwind zijn ijzige aanval gaat beginnen
O, dwaas die denkt zijn schaatsen te kunnen vetten
En te hangen in de droge zolderkast
Hij zal merken dat koning Winter dit gaat beletten
Met de koperwiek als zijn schaarse wintergast
Monday, January 9, 2017
De naald
Wie was het die het zwijgen doorbrak
Zijn harde stem deed weerklinken
Als pauken in de schalen van onbegrip
Verder is dichterbij gekomen dan het oog om oog
In een naald zit een ongelovige kameel gevangen
Zijn gelopen race blijkt nooit te zijn beëindigt
Het vuur heeft de hooiberg bereikt
De naald,
Hij is er gloeiend bij.
Zijn harde stem deed weerklinken
Als pauken in de schalen van onbegrip
Verder is dichterbij gekomen dan het oog om oog
In een naald zit een ongelovige kameel gevangen
Zijn gelopen race blijkt nooit te zijn beëindigt
Het vuur heeft de hooiberg bereikt
De naald,
Hij is er gloeiend bij.
Sunday, January 8, 2017
Wat te kiezen
Zowat te zijn een onbekende
maar door de massa als hoofd gezien
van het geen geweten te weten
van het van geen kant te zijn
scherp geslepen te kien vernijn
wat te kiezen in dit verwarde spel
dat verkiezingen heet
maar door de massa als hoofd gezien
van het geen geweten te weten
van het van geen kant te zijn
scherp geslepen te kien vernijn
wat te kiezen in dit verwarde spel
dat verkiezingen heet
Saturday, January 7, 2017
Zware bollen
Het was een rustige winterdag, een winterbleek zonnetje zorgde er voor dat het veel te mooi was om binnen te blijven. In die eerste dagen na de jaarwisseling voel ik altijd een soort adempauze van geluk in mij opkomen. Even niet van alles doen of moeten doen. Een stuk wandelen of lekker fietsen naar de haven of naar het stadspark. Ik koos voor het laatste, eendjes en duiven voeren, en langs de stadsboerderij gaan, even praten met mijn favoriete ezel en geiten knuffelen.
En zo gebeurde het dat ik halverwege de middag helemaal omgeven werd door gekwetter gekoer gekakel en gekraai.
Mijn tasje met oud brood en over de datum rimpelappeltjes was snel leeg. Met het voldane gevoel van een bevredigd voedselfilantroop ging op het bankje bij de eendenvijver zitten.Wat overigens al ten dele was bezet door een flink uit kluiten gewassen oudere dame. "Nou weet ik niet wat ik moet doen,"zuchtte ze, terwijl ze vragend naar mijn kant keek.
Van nature ben ik geen man die zomaar een gesprek aan ga met een wild vreemde, laat staan een voor mij totaal onbekende Erica Terpstra achtige dame. Dus zweeg ik wijselijk en probeerde haar naar hulp zoekende ogen te ontwijken. Maar helaas pindakaas. "Meneer mag ik u wat vragen? Ja? maar als u het niet leuk vindt moet u het gewoon zeggen hoor, dan hou ik me mond." In een reflectie een seconde knikte ik haast onzichtbaar, maar het was voor haar ruim voldoende dit als een volmondig ja te zien. "Kijk," vervolgde ze met haar zwaar geaffecteerde stem, "mijn zoon zijn vaste vriendin bakt ieder jaar voor oudejaarsavond oliebollen en om dat ik al een paar jaar alleen ben, m'en man is overleden, ben ik op oudejaarsavond bij hun. Ik wil geen kwaad spreken hoor, maar van oliebollen bakken heeft ze geen kaas gegeten, m'en surrogaat schoondochter bedoel ik. Wat zijn die dingen hard en zwaar, ik krijg, zonder een volle doos rennies te slikken, er een acute maagzweer van." Ik keek naar de grote plastieken zak die aan de leuning van de bank, zacht heen en weer wiegend, kreunde onder het volle gewicht van de in stukken gesneden oliebollen. "Kijk meneer, ze zijn best wel lieve mensen hoor, vooral mijn zoon dat is een echte schat, maar ja wat zal ik zeggen, verstand van oliebollen bakken hebben ze echt niet, en nu zit ik met de gebakken peren. Want ze stonden er op dat ik het restant mee nam, dan hoefde ik de eerste dagen geen brood te kopen. Allemaal goeiigheid hoor, maar wat koop ik daar voor, niks toch? ja maagpijn." Ze wreef over haar omvangrijke torso. Ondertussen waren heel veel eenden uit de vijver gekomen, want die Jodokus kwak beesies zijn heel slim. Ze hebben direct door als er ergens wat te smikkelen valt, het werd dus een zeer luidruchtig gesnater om ons heen."Nou weet ik niet wat ik moet doen", fluisterde ze verder, "want ik heb een heel nare droom over die stomme oliebollen gehad." Ik vertelde haar dat dromen weliswaar interessant kunnen zijn, maar dat je er nooit enig waarheidsgehalte aan kunt koppelen. Dus met andere woorden , dromen zijn op z 'n minst gezegd hersenbedrog of iets wat daar op lijkt. Maar mijn bankdame stond, ondanks mijn uitleg, er op dat ze haar droom vertelde. Ze droomde dat ze in een sprookjestuin de aller mooiste eenden van het land aan het voeren was. Ze voerde ze met in stukjes gesneden oliebollen. Toen gebeurde er iets verschrikkelijks, alle eenden zonken als getorpedeerde boten naar de bodem van de vijver. Het werd allemaal nog erger toen de duiven de overgeschoten restjes op pikte. Zodra zij wilde opvliegen storten ze als een komeet terug naar de aarde. Allemaal hartstikke dood! "Wat moet ik doen?" snikte de vrouw zachtjes. Ze wilde geen eten weggooien, want ze had als kind in de oorlog veel honger gekend, maar die arme eendjes laten verdrinken. "Laten we de proef op de som nemen,"stelde ik voor, "we strooien wat kleine stukjes oliebol in het water en als die blijven drijven dan is het oké."Zo gezegd zo gedaan, natuurlijk blijven oliebollen drijven, dat wist ik zo goed als zeker. Een dikke lipstick zoen, daar kwam ik die namiddag mee thuis. Dat uitleggen had geen enkele zin, want wie geloofd nou zo 'n verhaal, misschien mijn vriend ezel.
En zo gebeurde het dat ik halverwege de middag helemaal omgeven werd door gekwetter gekoer gekakel en gekraai.
Mijn tasje met oud brood en over de datum rimpelappeltjes was snel leeg. Met het voldane gevoel van een bevredigd voedselfilantroop ging op het bankje bij de eendenvijver zitten.Wat overigens al ten dele was bezet door een flink uit kluiten gewassen oudere dame. "Nou weet ik niet wat ik moet doen,"zuchtte ze, terwijl ze vragend naar mijn kant keek.
Van nature ben ik geen man die zomaar een gesprek aan ga met een wild vreemde, laat staan een voor mij totaal onbekende Erica Terpstra achtige dame. Dus zweeg ik wijselijk en probeerde haar naar hulp zoekende ogen te ontwijken. Maar helaas pindakaas. "Meneer mag ik u wat vragen? Ja? maar als u het niet leuk vindt moet u het gewoon zeggen hoor, dan hou ik me mond." In een reflectie een seconde knikte ik haast onzichtbaar, maar het was voor haar ruim voldoende dit als een volmondig ja te zien. "Kijk," vervolgde ze met haar zwaar geaffecteerde stem, "mijn zoon zijn vaste vriendin bakt ieder jaar voor oudejaarsavond oliebollen en om dat ik al een paar jaar alleen ben, m'en man is overleden, ben ik op oudejaarsavond bij hun. Ik wil geen kwaad spreken hoor, maar van oliebollen bakken heeft ze geen kaas gegeten, m'en surrogaat schoondochter bedoel ik. Wat zijn die dingen hard en zwaar, ik krijg, zonder een volle doos rennies te slikken, er een acute maagzweer van." Ik keek naar de grote plastieken zak die aan de leuning van de bank, zacht heen en weer wiegend, kreunde onder het volle gewicht van de in stukken gesneden oliebollen. "Kijk meneer, ze zijn best wel lieve mensen hoor, vooral mijn zoon dat is een echte schat, maar ja wat zal ik zeggen, verstand van oliebollen bakken hebben ze echt niet, en nu zit ik met de gebakken peren. Want ze stonden er op dat ik het restant mee nam, dan hoefde ik de eerste dagen geen brood te kopen. Allemaal goeiigheid hoor, maar wat koop ik daar voor, niks toch? ja maagpijn." Ze wreef over haar omvangrijke torso. Ondertussen waren heel veel eenden uit de vijver gekomen, want die Jodokus kwak beesies zijn heel slim. Ze hebben direct door als er ergens wat te smikkelen valt, het werd dus een zeer luidruchtig gesnater om ons heen."Nou weet ik niet wat ik moet doen", fluisterde ze verder, "want ik heb een heel nare droom over die stomme oliebollen gehad." Ik vertelde haar dat dromen weliswaar interessant kunnen zijn, maar dat je er nooit enig waarheidsgehalte aan kunt koppelen. Dus met andere woorden , dromen zijn op z 'n minst gezegd hersenbedrog of iets wat daar op lijkt. Maar mijn bankdame stond, ondanks mijn uitleg, er op dat ze haar droom vertelde. Ze droomde dat ze in een sprookjestuin de aller mooiste eenden van het land aan het voeren was. Ze voerde ze met in stukjes gesneden oliebollen. Toen gebeurde er iets verschrikkelijks, alle eenden zonken als getorpedeerde boten naar de bodem van de vijver. Het werd allemaal nog erger toen de duiven de overgeschoten restjes op pikte. Zodra zij wilde opvliegen storten ze als een komeet terug naar de aarde. Allemaal hartstikke dood! "Wat moet ik doen?" snikte de vrouw zachtjes. Ze wilde geen eten weggooien, want ze had als kind in de oorlog veel honger gekend, maar die arme eendjes laten verdrinken. "Laten we de proef op de som nemen,"stelde ik voor, "we strooien wat kleine stukjes oliebol in het water en als die blijven drijven dan is het oké."Zo gezegd zo gedaan, natuurlijk blijven oliebollen drijven, dat wist ik zo goed als zeker. Een dikke lipstick zoen, daar kwam ik die namiddag mee thuis. Dat uitleggen had geen enkele zin, want wie geloofd nou zo 'n verhaal, misschien mijn vriend ezel.
Subscribe to:
Posts (Atom)