Gerespecteerd mens

Op een zeker moment kwam een man met een dubbele persoonlijkheid bij de oude wijze man om raad vragen omtrent zijn geestelijke gesteldheid. Zo kwam het antwoord in wijsheid naar hem toe. 

Bescherm u zelf tegen het niets, door voorbijgaande dingen tegen te houden, door ze te grijpen en  uzelf 7 levens toe te staan.
Laat het u niet overkomen dat het zinloze leven woorden tegen u spreekt die zich in u hoofd kunnen nestelen. Want de kinderen van deze tijd hebben nooit een bezem zien vegen en een boer zien ploegen. Schuldbewustzijn lost de schuld niet af het is slechts een manier van rekenschap afleggen. Ga om met u beide geesten als gelijke in waardigheid en liefde en u zult een gerespecteerd mens zijn.

Overstap liedje

Vlakbij de grens van gaan en komen
Zie ik in het vage overgaan
De stoerhoute wachters staan
De hoge langs het tuinpad bomen

Dan wordt het even stil, mijn warrig hoofd
Spelen melodieën mooie herinneringen  
Komt er weer een nieuwe tijd, die beloofd
Dat de merels weer hun voorjaarslied gaan zingen

Dus pak op je moed
Laat staan je falen
Soms met een gepinkte traan
Gewoon omdat het moet
Om een beetje te kunnen stralen 

Omdat er vrede groeit

Een warme hand
Oog dat boeit
Begraven strijdbijlen
Een verlangde land
Om naar te zeilen
Omdat er vrede groeit

Kerstkamperen

Ik weet niet hoe het jullie vergaat zo tegen het einde van het jaar, maar van mezelf weet ik het wel. Ik krijg dan gegarandeerd een haast bovennatuurlijke spontane aanval van heimwee en nostalgie.
Met dat gevoel moet ik, hoe dan ook, iets doen, iets met gewone natuur of iets bovennatuurlijks, iets van nou ja wat eigenlijk? In het bos lopen doen we op dit jaarmoment niet, te nat te saai te koud te kaal maar niet te stil want er wordt gejaagd. Voor je het weet heb je een schot hagel tussen je oren te pakken. Heel simpel: daar dus wegblijven! Maar.. om die drang toch een uitweg te bieden was ik samen met mijn gezellin naar een outdoorkampeercentrum gereden. En jawel, zodra ik daar binnenstap ben ik compleet verkocht. Niet dat ik mezelf te koop aanbied, zo aantrekkelijk ben ik ook niet, nee het is een soort masochistische aankoopdrang van alles wat met kamperen en vakantie beleven te maken heeft. Midden in de winter? ja juist dan is het op z 'n hevigst. Met m'en stijve lijf even in een vers opgezet laagbijdegronds tentje kruipen, even op een zelfopblazend crepeermatrasje liggen. Wat doe ik mezelf aan? is de vraag. Ik weet het niet, het is overduidelijk een sluimerend jeugdsentiment een hang naar het vrije ongebonden leven. "Ik weet het," riep mijn vrouw plotseling, toen ze mij zo verheerlijkt in het tentje zag liggen."We kopen zo 'n ding met alle toeters en bellen er bij en gaan met de kerst in ons eigen huis kamperen." Ze voegde er nog fluisterend aan toe dat ze wel zin had in een kampeeravontuurtje met mij.
De kinderen zijn de deur uit, lege kamers genoeg om een tentje op te zetten, dus reden we even daarna met een kofferbak vol vakantiespullen naar huis. Het was wat hutseprutsen en wat aanklooien met scheerlijnen spijkers en zo, in de vloer. Daar stond ons heimwee  vakantie tentdoek  te pronken zonder slecht weer en onder een grote zelf gefabriceerde soort kunstzon. Als klap op de vuurpijl had ik een deal kunnen sluiten met een kerstbomenverkoper in de buurt, ik zou zijn niet verkochte kerstbomen voor een prikkie overnemen op één voorwaarde dat hij ze bij ons thuis afleverde. 25 stuks waren het in totaal en zo stond ons tentje ook nog eens in een geurend dennenbos. "En?" vroeg een kennis van ons, "zijn jullie nog ver weg geweest met de kerst?" "Ja we zijn wezen kerstkamperen en we hebben prachtig weer gehad zonder een vlokkie sneeuw en druppie regen," pochte mijn gezellin.          

Alleen

Als je denkt alleen te zijn kijk dan eens goed naar jezelf. Je oren, ze zijn niet alleen en je armen en handen evenmin, hoop ik. Je lippen en ogen, wat zijn ze een mooi stel, en dan die  berg(kunst?)tanden, tenen vingers knieën enkels voeten, en als je niet kaal bent, die kop met haar. Tel  dat hele spul eens bij elkaar. En je merkt dat alles wat uit meer dan één van jou bestaat het gevoel van alleen zijn zomaar kan opheffen. Dus kom op gewoon niet zeurpieten, wees blij met je eigen lijf. Alleen tot slot nog één ding: zie andere mensen als mooie kleurrijke medemensen dan ben zeker je nooit alleen.

Daarna

Het dragen van een geweer
Is zwaarder dan de ganzenveer
In vluchtige lijven
In vlucht te blijven
De knal het vuur 
In dit december uur
Einde van dierenleven
Van een jaar
Heel even
Is het klaar
Daarna begint het weer

De reiger

Dagelijks leven  file
Voor je rijders rode lichten
Evenbeeld van de alledag
Uitlaatgas verkrampt de verte
Vloekende reiger
Laag overscherend
Wereld naast de snelweg
Hij lijkt te slapen
In koplampenschijn 
Wordt zij verstoord gestoord
Alles en iedereen is op pad
Om ergens te gaan werken
De reiger vloekt krijsend want,
Hij snapt het niet.  

In die pijn

Kan het zijn dat ik hem ken
Zijn verwees gestaar in de tram
Flitsen in mijn herinnering
Ja nu weet ik het weer
Het is de loop van het geweer
Van een verdwaasde huurling
Die komt uit de heilige hel 
Van 'Ordnung ist Befelh!
Kan het zijn
Dat ik hem herken
In die pijn

Zonder grenzen

Veel meer dan vaag herkennen is het niet
Kleine vogels die rode bessen pakken
Stuivend zand blijft in ogen plakken
Kransvogels koperwieken in kwetterlied
Ik die niet versta hun snavelfluiten
Hoor slechts wilde wind in oren tuiten
Hun dubbelvlucht vult de vroege winterlucht
Op doortocht naar het land zonder grenzen
 

Coma+

Nog even dan is de apocalyptische krullenkuif
In zijn bemoeienis clichématig  door een drieklapskus
Van het kolveniersgilde in een kruisafname gestrand
Het hartstochtelijk kermen van het vetloosvarken
Is door de burgerjournalistiek als ambiquïteit geriposteerd
Zijweggetjes zijn vluchtwegen voor de tandeloze trekhonden
Hun buiskleven sterft in comakijken comazuipen comazijken

Jongensgezicht

Zijn jongensgezicht is gestempeld in de modderklei
Ritmisch kanongebulder trommelt de dodenmars
Zo zullen de requiems van tranen zij aan zij
Mee marcheren in een vlag vertoonde heilige farce 
De generaals zijn achter gebleven bewust onschuldig
Aan het spel van 'Ein frischer flöliche krieg'
Zijn jongensgezicht in mij gegrift tijd geduldig
Blijf bij mij zodat in jouw dood mij de vrede niet ontvlieg    

Samenleven

Zal het, dat de domheid overwint en de wereld daaraan is geofferd.
Of is de politieke wakkerschudding van de comapatiënt geslaagd en gaat de aimabele intelligente mens zich zelf regeren. We kunnen schreeuwen dat een leider niet mag zijn een andermans kwelling maar een heler, een maker van een gezonde samenleving. Maar laten we vooral in eigen doen, in eigen weldoen, in eigen laten, in eigen nalaten het spoor volgen van de hoop en samen samenleven. 

En ja,...

En ja, als je bent wie je bent
En ja, alle kastelen hebt bezocht
En ja, je moet leven in een tent
En ja, omdat je ziel is verkocht
En ja, vluchten is geen niet zijn
En ja, je bent ook hier ongewenst
En ja, geef mij erbarmen zonder pijn
En ja, ons erbarmen is liefdeloos begrensd
En ja,......  

Appels en peren lied

Ik zing mijn lied over appels en peren
Gegroeid in super mooie schillenkleren
Op schrale grond of  vette klei
Hun akker afkomst staat hun vrij
Hoogstammen of  laagstammig hout
Ze zijn voor mij het sappig zuurzoete goud
Ja ik zing mijn lied met overvolle fruitenmond
Want appels en peren eten
Tis goed om het te weten,
Is lekker snacken voor lekkerbekken
En ook nog eens beren gezond  

Verschransen

Meubilair pallet sinusappelkissie bierkrat
Geen geld ladderzat bezopen 
Geen stoute schoenen
Om naar de hel te lopen
Een keien vangende belastingambtenaar
Hij is mijn benevelde kachelgast
Het koper is dof van zijn hete adem
Klankborden voor niet visuele  momenten
Ze zijn een kokhalzend uitvlucht zonder kansen
Om het onverteerde geroezemoes te verschransen   

Het openen van de luiken

En voor mij verscheen in een visioen een geëmancipeerde scharrelkip in zwemvest met heimelijk gesmede vriendschapsbanden met een loopgans die rotsvast in de opstanding van Jezus geloofde maar niet in zijn waterkerend vermogen. Ik zag een vetloos varken zich wentelen in het huichelmengsel van scoringspoep die de veterinaire keuringsdienst had achtergelaten. Het vleesbeest, zo bleek bij nader schouwen, had er gewoon schijt aan en modderde vrolijk door.
Nog voor de dageraad arriveerde verscheen voor mijn gesloten ogen de immer lachende zandkastelenbouwer, de lol verging hem snel daar hij de veranderende vloedlijn niet als eeuwigdurende tijdlijn had gezien.
Zo bleef alles bij het oude na het openen van de luiken.  

Pauze seizoen

Dan zal de boom zijn groene ramen sluiten
De koperen najaarszon verdort zijn blad
En in de verkilde naakte aardse kluiten
Sluipt nergens meer een slang of pad  

Het zaad heeft zich omsloten en bedacht
Zo niet te kiemen tot het andere zicht
Zich te verbergen in de zwarte aardenacht
Tot het prille blinken van het nieuwe lentelicht
 

Weer heel te zijn

Het hele leven
In scherven
Gevallen
Niet opgeraapt
Voor geluk
Wederkerigheid
Niet maakbaar
Ook de heler
Blijkt stuk

Dan komt
De dag
Dat de zon
Laat voelen
Schaduw gemis
Klamme handen
Wringend verwoelen
Ogen nat gewis

Kom bij mij
Ik geef je
Schervenlijm
Zo ondanks stuk
Weer gaat leven
Je wederkerigheid
Mag beleven
Om gevallen
Weer heel te zijn
In jouw geluk

Verrassend

Het was vrij vroeg in de ochtend toen ik besloot, na een zowat slapeloze nacht, een cappuccino te pakken bij me stamkroeg bij mij om de hoek. Het smalle tafeltje aan het raam met uitzicht op de straat, het is mijn favoriete vaste plekkie daar. Ik zit het liefst alleen zonder gezeik aan mijn, door slaap tekort getergde, kop. Dan komt er ineens een soort Einsteinwarhoofd naast me zitten, een man die ruikt naar zuurdesembrood zware shag en jenever. Ik doe net of ik hem niet zie en ruik, maar ja, hij  denkt dan toch dat ik hem zie en gaat effe de wakkere haan tegen mij uithangen, zoiets van: Ik zal jou effe wakker kraaien! Nou ja kraaien, een schorre hobo daar leek het meer op. Maar goed, wat doe je dan in zo geval? Meestal krijg ik dan behoorlijk de pest aan zo'n gozer, maar  echt waar, deze keer niet echt, weet je, een zielig figuur vond ik het eigenlijk. Dus ga ik toch maar even naar zijn zuurdesem gezwam zitten luisteren, toch?
Hij vertelde mij dat hij de afgelopen week iedere keer een soort van apocalyptische droom had gehad. Moeilijk woord maar hij legde uit, dat het een soort bizarre nachtmerrie was, maar wel een soort om niet echt bang van te worden. Oke, ik had al twee pittige cappuccino achter  me kiezen zitten en was zodoende hierdoor enigszins in staat om naar  zijn kletsverhaal te luisteren.'Kom maar op," zei ik quasi belangstellend.

In zijn droom had hij een gezicht gezien van een voor hem volkomen onbekend persoon. Wat hij ook deed, zoals even opstaan voor een sanitaire noodzaak, tot even de koelkast raadplegen voor een stukkie worst een slokkie gedistilleerd, niks hielp. Zodra hij weer in zijn kooi lag om te gonzen, ja hoor daar was die weer, het gezicht. "Ik was er wel klaar mee met die kop ik wilde gewoon effe rustig pitten." Hij zweeg even en bleef wat wazig voor zich uit staren.
"En hoe is het afgelopen?"vroeg ik hem lichtelijk geïrriteerd, want een verhaal zonder end daar ging ik niet m'en tijd aan zitten verprutsen.
"Nou ja je geloof het niet," ging hij verder, "kom ik hier bij de Appie om de hoek een persoon met precies die zelfde porum waar ik van droomde tegen. Maar goed, effe praatte kan geen kwaad dacht ik zo. Weet je wat die zei? je raadt het nooit. Hij had mijn porum in zijn droom gezien.
Ik mag op staande voet veranderen in een kalkoen als het niet waar is, wat een gedoe." Het zweet parelde van zijn hoofd. Ik  had het wel met hem te doen, en het beste medicijn wat je in zo'n situatie kan bestellen is toch een bak koffie met een glasie antivries, ik nam er zelf ook maar een, want alleen zulke dingen consumeren is saai. Maar goed waar was ik gebleven? O.ja Voor de proef  hebben ze samen in een hotelletje met z'en tweetjes in één bed geslapen. "Je raadt het nooit!"riep hij met een bulderende lach, " we droomde allebei de zelfde droom, hij zag mijn porum en ik de zijne, of  beter gezegd, de hare." De deur van de kroeg werd open gegooid. "O schatje zit je hier, ik was je zoek." Een stevig uitziend vrouwmens zoende hem op zijn voorhoofd. Inderdaad vrouwelijke schoonheid met een zware mannenstem. En dromen... ze kunnen soms heel verrassend uitkomen.                 

Te kunnen leven

Het wegbabbelen in een gebrabbeld streekdialect is een perfecte weerspiegeling van de ongeïnteresseerdheid ter plekke.
Die van de plaatselijke overheersers. Het niveau van deze afspiegeling is een verbleekte weerspiegeling van een geflopt theaterstuk.
Wat de mensen bezighoudt is niet dat waar men zich mee bezighoudt, het is geen installatiekunst van een scheefwonende scheerzeiler, maar het gewone dagelijkse gedoe om ondanks alle gecompliceerdheid gewoon simplistisch te kunnen leven.    

Eindstation

Dan komt de dag dat van alle stations die ik passeer er niet een is die mij inspireert om uit te stappen.  Omdat ik weet dat mijn reis niet oneindig zal zijn moet ik toch een besluit nemen. Boven de hemelse wind is er het stille onderwaterleven wat mijn zicht vertekend en de vogels zingen niet in de nacht. Ik wacht op het fluitsein van de machinist en blijf alleen achter op mijn eindstation.  

DNA

En zo zal het zijn,
dat mensen door het ophalen van hun schouders kramp hebben in hun nek, want ze missen het DNA dat empathie vertegenwoordigt. 

Jodelen

In een café zat een oude dame, zij had een naam, een heel voorname.
Achter een bierglas zat een halve gare wazig voor zich uit te stare.
Met een biljartkeu tussen zijn weke knieën dacht hij olleke bolleke knol ik wil met haar welaan voor de lol naar de Alpen gaan om te skiën.
Zo is't zomaar stel op sprong gekomen dat zij in een alpenhut samen zijn gaan wonen. En de oude dame roept nu apetrots dat zij iedere dag biertjes drinken op een hoge rots en daar olleke bolleke knol dagelijks jodelen van de lol.      

De tijd

Blank van ziel en lijf zal de top niet meer zijn.
Alhoewel het kleur bekennen het wringen en knellen van deze schoen zal beleven is het de kijk over alles, die alles overkijkt en in zichzelf geen valse hoop en leugen is. Morgen zal de wereld anders zijn.
Dieptevrees is gaan huwelijken met hoogtevrees en aan de oppervlakte groeien zelfdenkende struiken en bomen die door zelfsturende auto's niet omver worden gereden.Over alles wordt gesproken maar niet over oorlog haat en nijd.Het einde van het begin is in zicht, het blijven van vrede gaat zich bewijzen door te blijven.
En wij draaien deze vredeszandloper om anders staat de tijd stil.  

En dan

En dan verbreekt de nacht haar eigen stilte
De binnenbranden zijn stilaan gedoofd
De voorste hanen bekokstoven hun gebraad
Daarnaast is het leven in leven gebleven
En moet ik het doen met de dingen die er  toedoen
Het zwijgen heb ik even opgegeven
En zucht nu een zucht van verbijstering.

Helende tijd

Dan komt het verlaten van wat wil blijven
Bange dromen lossen hun beloften in, ze verdwijnen in hun zijn
Vertrouwen in het goede heeft in liefde haar eeuwigheid gevonden
De schaduwen van de lange dag verlangen naar de rust van de nacht
In mijn geest gaat het verdriet over jouw gemis haar eigen pad volgen
De tijd is helend, helend zonder dat ik besef van tijd heb.

Terwijl je koffie zet

Brand geen gaatjes in je ziel
Het plakken is zo'n hels karwij
Voor je het weet zit er met veel gepiel
Een krater van een gat erbij

Wees zuinig op wat je denkt te hebben
Vriendschap huren is duur en niet te doen
En weet dat ook een goed gevoel weg kan ebben
Want zelfs de sterkste eik is niet eeuwig groen

Dus poets vandaag het doffe koper van je hoera trompet
Bewonder de vlinders en de bijen als vleugel filantropen
Verlach je falen en laat het negatieve naar de helle lopen
Smeer je boterham met appelperenstroop terwijl je koffie zet.  

Kille ontkenning

Dan komt de tijd
Met een kille achterstand op de realiteit
Weten wat de werkelijkheid is
Maar hem bewust niet willen weten
Een waarheid zwijgen onwaardig
Als het om nog levende doden gaat
Tranen opgedroogd als stille gedachten
Die de dagen veranderen in nachten   

Geloof en ongeloof

De wind zucht niet ook als jij niet gelooft in zijn waaien
De zon verbleekt niet ook als jij niet gelooft in schijnen
Het water loopt gewoon door ook als jij niet gelooft in zijn loop
De vrede bestaat wel ook als jij niet gelooft in zijn bestaan
Omdat universele liefde wind zon water en vrede weet te verbinden
Geloof ik in mensen, die zijn zoals ze zijn in hun geloof en ongeloof

Smeer je brood thuis.

De samenleving bergt zichzelf op in lijsten, alles is verborgen in standen en ranglijsten. Het collectieve geheugen is zo massaal buiten ons brein gaan groeien dat iedere stoornis wanorde en chaos kunnen veroorzaken. Kering en wering in eigen hooft maakt denken denkbaar kalm en geeft stabiliteit tussen je oren. Dan nog even dit, smeer je brood thuis en neem het mee dat spaart je gezondheid en je portemonnee.   

Daarnaast is het zo,

Daarnaast is het zo, dat iemand niemand is door een 'n' en dat ooit door die zelfde eigenwijze 'n' nooit is geworden, ergens is nergens.
Simpele dingen maken het leven even anders in een tempo zonder overhaaste haast. Struikelen over woorden maakt van verre oorden een plaats van dichterbij in omzien waar de verspreking toe kan leiden.
En geloof mij niet alle eenden kunnen vliegen en zwemmen tegelijk en ezels en ganzen zijn nog dom nog wijs, maar van teveel balken of gakken kunnen ze wel van de wijs raken.
Ik vroeg eens aan een vlieg waarom hij zo bromde, "ze noemen mij bromvlieg, daarom,"was zijn antwoord.
Soms is de vraag de schuld van het gegeven antwoord of andersom. Daarnaast is het zo, dat ook deze week de andere week in het vooruitzicht stelt, hou daar dus rekening mee.  

Het verlengen van de nacht

Over geld kan ik kort zijn, ik bezit het nauwelijks en het bezit mij nauwelijks niet. Sprekende over alle andere bezittelijke zaken is bezit voor mij slechts een leenwoord. En de bergen die in de avondzon van goud schenen bleken bij het naderen molshopen te zijn.
Tot slot, het zijn geiten die luidruchtig blèren om aandacht van de bok, een gedrag dat de meeste mensen niet vreemd is.
Hou er rekening mee dat in deze week de dagen zich gaan verkorten in het verlengen van de nacht.      

Eeuwige veelvoud

Duurzaam leven
Gebruikmaken van wat er is
Laten staan wat moet blijven
Van wat er is gebruik maken
Wat moet blijven laten staan

En dat in eeuwige veelvoud

Met het oog

Met het oog op vandaag
Is het leven traag in een slak voorbij gegaan
De noordenwind lijkt arrogant uitdroging en stof te claimen
Laat ieder in zijn werkend raam de noodzaak zien van zemen

Boven op de toren blinkerd stil de gouden haan
Klepelende galmgaten zijn tot zeldzame ankers geworden
Verberg je gezicht niet laat je ogen en oren open staan
Aanbid het leven en je zelf met jou door de wind gedragen akkoorden

Wie zal er zijn als jij er niet zal zijn
Doe meer dan je adem herhalen
Maak de wereld mooi in het klein
En laat uit jou de liefde stralen
 

Valse beloftes

De meeste politieke brandbrieven zijn het blussen niet waard, maar als ze dat wel zijn eindigen ze in de slotgracht van het Binnenhof om die schijnheilig te dempen met afkoopbare valse beloftes.

Onder een hoedje

Niets is zo ingewikkeld dan te proberen het onbegrepene te snappen. Driemaal 7=21 maar 21 is geen driemaal 7. De vraag is of kunt begrijpen dat onomkeerbaarheid in werkelijkheid niet bestaat.
Zoals achteruitgaan slechts een beeld is van verplaatsen, is vooruitgaan niet minder dan dat het is, een vorm van geen stilstand.
Geef je zelf eens te denken dat je iets niet kan, het niet kunnen zal er zijn als een vaststaand feit van je falen.
Is het de zon of de maan die hun schijnwaarheid laat zien in hun baan? Tot slot is het vandaag de langste dag met veel daglicht zonder het zeker te weten wie daar schuld aan heeft, de halve maan of de hele zon?
Of spelen ze onder een hoedje?  

Ik ben van alle uren

Vrijheidsliedje

Ik ben van alle uren, alle uren van de dag
Van allen die mij sturen een stuurloze met een lach
Ik wil niet weten, niet weten van bestuur geweld
Omdat ik voor de warme liefde kies en niet het koude geld
Daarom ben ik alle uren, alle uren van de dag
Zonder jou lieve liefde niet te sturen
Kom zie en zie mijn schaterlach 

Als je dan toch

Het lied van hoop

Als je dan toch wil springen, spring dan van geluk omhoog
Als je dan toch wil lachen, lach dan met een vriendelijk oog
Als je dan toch wil praten, praat dan niet zonder verstand
Als je dan toch wil kijken, kijk dan naar mijn mooie kant

Het leven geeft veel te kiezen
Het is liefde vasthouden of soms verliezen
Maar bovenal moet je om mooi te leven
Zelf de waarde aan het leven geven

Zonder kennis

Het is niet de zweep die het paard doet rennen
Zijn gebrek aan kennis zich zelf te kunnen mennen
Heeft de zweep die schijnbare macht gegeven
Over zijn fiere maar onderworpen paarden leven

In de warwinkel van het overzien

Riet heeft een dekkend en warm vermogen terwijl vuur zijn vijand is.
De wilg geeft soms kromtrekkende tenen zo de beuk majesteitelijk gewelddadig is maakt een blik spinazie slappe spieren beresterk.
Tarwe zorgt voor droog brood en gerst voor het kelennat en zo zit er in iedere gezonde kers een pit. Ik kwam een ruwe bolster met blanke pit tegen die vertelde dat hij gek op zwarte bonen was.
Hoge bomen vangen niet alleen veel wind maar ook lawaai op. Aardappelen zijn net als binnenvetters hun gewicht wordt onderschat. Aardbeien kunnen niet steken en vliegen maar grondhommels wel.
Wil je dat je kippen gouden eieren gaan leggen slacht dan nooit het goudhaantje. En tot slot, het is beter op een spijkerbed te liggen dan in een bed met vlooien.

Voorjaarsriet

De kantlijn van het leven
Dik of dun
Is altijd recht gebleven
Ook al was hij flinterdun

Het boter wat op je hoofd blijkt te smelten
Geeft aan dat de lente zon heter is dan gedacht
Zo zijn de vele boterbergen de vette vuilnisbelten
Waarvoor menig tropisch oerwoud is afgeslacht

Even leek het dat het roer eindelijk om zou gaan
Dat de bonte vlinders hommels en wilde bijen
Weer recht kregen op een bloemrijk bestaan
Maar zwarte asfaltwegen kennen geen voorjaarsbals
Ze zijn voor het landschap meer dan vals
Onbetrouwbaar als de losse keien van een Vlaamse wielerbaan

Ach was de kantlijn maar zo dik als mijn geloof
Want ook al is iedereen ziende blind en horend doof
Ik blijf zien wat jij misschien allang niet meer ziet
De onbeweeglijke roerdomp in het voorjaarsriet 

Een stap uit de tijd

De 7 antwoord en vragen dagen
1: Binnen de halve minuut is de minuut geen speler.
2: Grenzen geven altijd het recht tot uitdagen.
3: De beterweter heeft zijn hoofd aan de wolken gegeven.
4: Je hebt vandaag gedaan wat je morgen moet doen.
5: Daarom is het stil in jouw zonder de terugziende blik.
6: Ook als is het een prima plan het is niet goed zonder planning.
7: De zevende dag vraagt jouw even een stap uit de tijd te doen.

Te snel

Een startblok start is wat snel verward
Let op het lieve licht in eigen zicht
Lief en boos is geurend de heideroos
Enkel even is haar broze leven
Naar maat de tijd vergaat
In rozengeur gebleven. 

Opstanding

Zijn opstaan was voorafgegaan aan doodstil liggen
Zo zachtjesaan drong de tijd om de eeuwigheid
Niet met zijn trieste dood te verinnigen
En wat niemand ooit is gelukt
Daar heeft hij de dood
Aan de eeuwigheid
Ontrukt. 

Aardse bezigheid

Is het op, het geduld, of is er nog genoeg en zijn de vakken nog schaars met winterkou gevuld. Het voorjaar is er  nog schraal bekant. Daar is het delen meer dan helen met wat de winter nog verlangd, in tijd. Zo alle vogelnesten ten spijt weet maart zich nog stout te roeren en wachten de ongeduldige boeren met het zaaien van hun boven aardse bezigheid 

Tranen op de krant

Tranen op de krant
Bij het open slaan
Bericht zwart gerand
Ze trok de stoute schoenen aan
Geen twijfel, geen nog even
En stapte uit het leven

Wat zijn 24 lentes
Als de zomer ontbreekt
24 investeringen zonder rentes 
Een maan die het jonge groen verbleekt
Tranen op de krant
Verdriet overmand

Manier van doen en laten

Het schaven aan fatsoen heeft het onfatsoen blootgelegd.
De afhankelijke onafhankelijkheid heeft een kind gebaard dat zijn naam in schaamte voorbij is gegaan. Het is meer dan vertrouwen schenden, het is minder dan geloof in vertrouwen nog kan winnen. Het is de schijn van een andermans heiligheid te kennen terwijl je zelf niet eens je eigen heiligheid kent. Geloof, hoop en liefde zullen eerst kunnen zijn als de akker met vertrouwen is gaan bloeien. En laat het schaven over aan de timmerman met het goede geloof in zijn manier van doen en laten.

Leugen goud

Olympisch goud voor de meest domme langeduurleugen.
Even leek het er op dat een mooi gezicht en gladde tong het achterhalen in de weg zat. Maar het struikelen was het gevolg van  zien en horen wat er niet was. Zelfs je gebrilde makker met flatscreen oren en Eftelinglach kon je niet matsen en de schaamte guillotine incasseert het koppenrollen als volksvermaak.

Wiswassen

Hij vulde het meer met onschuld om daarna zijn voetprint te wiswassen.

Onteigenen

Een niet in eigen land geëerde schrijver moet eerst zijn land laten onteigenen zonder het te onteren.  

Broodje geluk

Er was eens een oude bakker die de lekkerste en mooiste broden kon bakken van de hele streek waar hij woonde. Eigenlijk waren zijn broden zo goed, dat er zelfs mensen uit andere dorpen en steden zijn brood kwamen kopen. Iedereen wist gewoon dat je voor een goed en lekker brood bij oude bakker Krijn moest zijn. Maar op een zekere dag kwam er in het dorp iets verderop een nieuwe jonge bakker wonen. Hij kwam er niet alleen wonen maar ging er ook brood bakken, in een gloednieuwe bakkerij met de aller modernste snufjes de nieuwste machines en  moderne computergestuurde ovens. Het brood van die nieuwe jonge bakker was ook heel lekker en goed van kwaliteit, misschien wel net zo goed als dat van de oude bakker Krijn, waarvan het brood al jaar in jaar uit de lekkerste uit de streek was. De oude bakker schrok niet, een beetje concurrentie vond hij eigenlijk helemaal zo erg niet, want hij had, door zijn succes, het veel te druk gekregen. Maar toch,op een zekere dag merkte de oude bakker dat van zijn broden, die altijd ieder dag allemaal verkocht werden, er nu een behoorlijk aantal op de plank bleven liggen. De oude bakker kon dan wel oud zijn, maar er mee stoppen daar had hij geen zin in. Hij besloot het brood bakken over een andere boeg te gaan gooien. Zo kneedde hij in ieder brood, voordat het ging rijzen, een stukje van zijn eigen geluk. Hij had de afgelopen jaren zoveel geluk gehad dat hij al dat geluk niet op had kunnen maken. In een grote eikenhouten ton lag zijn geluk alleen maar te wachten en eigenlijk beetje bij beetje ongelukkig te zijn. Dit was niet goed vond de oude bakker Krijn, want geluk hoort bij mensen te wonen en niet in een sombere eikenhouten ton. 

Het eerste brood met een stukje geluk er in bracht bakker Krijn naar zijn concurrent in het dorp verderop. Want hoe het ook is, geluk moet je delen met mensen, ook al zijn ze je concurrent, dacht de oude bakker Krijn. Toen de nieuwe jonge bakker het brood proefde begon hij spontaan te lachen , hij had zich in tijden niet zo fijn en gelukkig gevoeld. Ze spraken af dat ze elkaar zouden helpen met het gelukkig maken van de  mensen in de streek. Oude bakker Krijn bakte het brood met een beetje geluk er in, maar niet te veel, het moest ook wel leuk blijven, en de nieuwe jonge bakker zorgde voor de gewone maar wel heel lekkere dagelijkse broden. Allebei de bakkers verkopen nu elkaars brood, met als gevolg dat er in de wijde omgeving ontzettend veel wordt gelachen en met plezier het aller, aller lekkerste brood van de wereld gegeten wordt.

Verteerd verleden

Een kinderfeestje op een kerkhof laat de toekomst het verleden verteren en het eenzame slachtoffer van de waanzin transformeren naar het zinnige  bestaan van de hemelse Ailanthus Altissima.

Dwingende richting

Dwingen is duwen naar een soms niet altijd verlangde richting.
In veel dwingende maatregelen zitten onverhoopte stroefheden verborgen. De rivier heeft alleen het verlangen in zich richting zee of meer te stromen. In deze wederkerigheid zit geen beweging in tegengestelde richting, maar alleen opstuwing van natuurlijke krachten.
Het is wijs soms gebruik te maken van dit natuurlijke perpetuum-mobile.

Er was eens een groep mensen die jaar in jaar uit probeerde tegen de stroom van de rivier in te roeien. De rivier trok zich niets aan van al hun krachtinspanningen en deed wat ze al eeuwen had gedaan, stromen en soms ook buiten haar oevers gaan. Bij gebrek aan goed leiderschap konden de mensen zich niet dwingen om gewoon en normaal met elkaar om te gaan. Er ontstonden steeds kleine irritaties die op een gegeven moment opstuwde naar een enorm conflict. Niemand had door dat de rivier geen boodschap had aan hun geruzie en gekift, totdat er op een zekere dag het hele land overstroomde. In de chaos die toen ontstond was er een heel klein mensenkindje dat het ineens genoeg vond, het klom in een hemelboom en verdween helemaal uit het zichtveld van de almaar ruziemakende mensenmassa. Omdat veel mensen op den duur toch het mensenkindje gingen missen, werd er een grote zoektocht op touw gezet. Ineens deden er zoveel mensen mee aan de zoektocht dat het gedoe en ruziemaken al snel werd vergeten, het werd zelfs stil, zo stil dat men dacht de stem van het mensenkindje te horen. En jawel hoor, helemaal van uit de alle bovenste toppen van de hemelboom, riep het lieve mensenkindje: "Ik ben hier, vlak bij de warme zon en de koele wind en als jullie willen dat ik weer naar jullie toe kom, hou dan meteen op met dat domme ruzie maken en zorg dat jullie in vrede met de rivier gaat leven.

Dat het gevoel van kleine mensen wijzer kan zijn dan het grote mensenverstand is hier met deze dwingende richting wel bewezen.     

Pap maken

De vraag van vandaag heb ik even boven in het keukenkastje gelegd,
morgen maak ik er pap van.

Daar vraag je me wat

Academische denkluiheid moet je niet stuk lepelen maar hartstochtelijk bemoeizorgen zodat de enfantterribles onbezonnen hun turbulente ongeschoren zijn samen met een dierenencyclopedie in een antieaanbakpan kunnen cremeren.
Impulsief? daar vraag je me wat.    

Zielenhoes

Harmonica liedje

Mijn lijf
Mijn mooi zielenhoes
Inkoppers bij de vleet
Zover ik weet
Van simpel horen
Kraken mijn klare oren
Bij die midzomer blues

Als dan alle dagen
Dagdromen in een rij
En je misschien zal vragen
Zeg, waarom ben je blij?
Blij met die midzomer blues
T's dat ik ben geboren
Met krakend klare oren
In mijn mooie zielenhoes

Schouderophalen

"Pap waarom haal je je schouders op?",'vroeg de zoon aan zijn hoogbejaarde vader. "Kijk jongen dat is een oude gewoonte die nog stamt uit de tijd dat iedereen hier uit de streek nog zijn schouders ophaalde. Nu doet vrijwel niemand dat nog, maar toen ging haast iedereen schouderophalend door het leven." "Ik zal je daarover eens een bijzonder verhaal vertellen. Daarna moet jij maar zeggen wat je er van vindt,"vervolgde zijn vader. Terwijl hij rustig op een afgezaagde boomstronk ging zitten begon hij zijn verhaal.
Vroeger woonde er in deze streek een heel apart volk, een volk dat mooi en vriendelijk te gelijk was. Iedereen kende iedereen en niemand zocht ruzie of kiftte met elkaar. En als er een al een conflict dreigde te ontstaan was er een groep van wijze mensen en bijdehante kinderen die daar een oplossing  voor had bedacht. Een van de meest gebruikte oplossing was het schouder ophalen, daarmee werd aangegeven dat iedereen die maar enigszins was betrokken bij het ontstaan van de onmin, zijn schouders op moest halen, als een soort manier van sorry en niet ter zake toe doen. Er werd zelf een soort handboekje verspreid waar in stond voor welke zaken men z'en schouders op kon halen.
Maar op een gegeven moment is het volk van de schouderophalers tijdens een veel te zachte winter plotseling met de noorderzon naar koudere streken vertrokken. Waarheen precies? niemand weet het precies. En als je het aan sommige van de achterblijvers vraagt, halen ze hun schouders op.
De zoon keek zijn stokoude vader schouderophalend aan terwijl de warme tranen over zijn koude wangen biggelde.        

Braken

Ik vroeg de egel
In zijn warme winterhol
Gevoerd met plukjes schapenwol
Daar achter in die verre schapenwei
Of hij wakker was geworden
Door die stomme mensen razernij
Weet je wat zijn gemompel was
In zijn hol hieronder het groenend gras
Ze kunnen mij hier niet met hun pijlen prikken
Maar als het straks weer voorjaar is
Zal ik m'en eigen pijlen gewoon weer netjes schikken
Dus laat me nu nog maar even rustig lekker slapen
Dat vuurwerk is een beestonvriendelijk mensenfeest
Waarvan de natuur nog het meest
Moet walgen en zwartgallig braken.