Vette knipogen

Zwakbegaafd, zo werd hij genoemd, zelfs niet in staat zijn eigen naam te schrijven. Maar als het over zijn moeder of vader ging, als daar op een of andere manier over gepraat werd, alsof ze mensen van weinig of geen waarde waren, dan was zijn reactie bepaald niet zwakbegaafd. Eerder stijlvol rap en vlijmscherp van de tong gesneden was zijn antwoord."De waarde van mijn pa en ma is niet meetbaar ze zijn onmetelijke lieve mensen met een heel ruim hart waar ook de mensen inpassen die soms lelijk en naar over ons praten." Met een gezicht vuurrood van opwinding maar zo ontwapenend mooi van eenvoud, gaf hij ze met beide ogen te gelijk een paar vette knipogen.

Ongelijk mooi

 Niemand die het weet, dat de grondslag voor het recht van gelijkheid ongegrond is. Het hebben van een eigen identiteit geeft meer ruimte dan het gelijkheidsbeginsel nastreven. Het gevaar van de kopieerbare mens en andere denkbare en onkenbare levensvormen is dat het creatieve en spontane verandert in voorspelbare modulaire wezens. Zielloosheid is de oogst die de samenleving zal verharden. Het zingen van de merel is meer dan de merel zelf, het is een creatieve uiting van het merel leven zonder gelijkheid in toon en klank.          

Onze Vader

Onze vader die niet beneveld in de hemel is

Maar op de aarde woont heel monter en fris

Jou naam is niet van een heilige madeleine 

En jou wil is zeker niet altijd de onze of de mijne

Maar jou stoere haan kraait als een koning hier op aarde

En geeft hierdoor ons het dagelijks leven heel veel waarde

Zo betaalt gij soms bij tijd en wijle onze schulden

En laat weten het te veel kijken op iPhone niet te dulden

Zo verlos gij ons en mij van het almaar  appende vriendenkruis

Want gij zijt een super kanjer van een alledaagse aardse vader  

Maar blijf bij ons en kom de hemel nog de hel te nader

Want hier is het paradijs tussen jou en ons gespuis

Steen des aanstoot

 In de prille ochtend, het was nog lekker fris, was een kabouter een onderste steen aan het boven spitten, t'was net voor de vroege ochtendmis. 'Ik zal hem vinden die verdoemde steen,' riep hij in zweet zijns aanschijns gewis, maar hij vond er geen, het was geen kattenpis. Het leven is weerbarstig als een pas gevallen harde noot, de gram te diep om te doorgronden, en die steen, hij blijft een aanstoot, levens groot.

Dat je het weet

Onder de warme zomerzon schijnen mensen te lopen die niet schijnen te weten dat de zon niet alleen schijnt voor hen die het weten dat hij schijnt, maar ook voor hen die daar hoogstwaarschijnlijk geen enkele weet van hebben. Het is dat je het weet en juist daarom je zonnebril je petje en het insmeren niet vergeet.

Nee is nee

Geschokt door het bericht dat in de studentenwereld het ongewenst en ongevraagd lichamelijk contact als iets vanzelfsprekend wordt gezien, werd de wijze oude man door enkele van hen om raad en advies gevraagd hoe hier mee om te gaan. Zijn antwoord laat niets aan twijfel en onduidelijkheid zien.

Dwingen en onfatsoen is een aangeleerd gedrag, maar dwingen is de meest respectloze omgangsvorm van deze twee. De integriteit en eigenheid, die ieder levend wezen heeft, mag nooit op geen enkele wijze beschadigt worden. Bewapen jezelf door niet mee te doen aan overmatig alcohol gebruik, blijf helder en standvastig van geest door je geest niet te vergiftigen met verdovende en hallucinerende middelen.

En als allerbelangrijkste: Nee is altijd nee, daar red je jezelf en de dwinger mee. 

Getuigschrift

Dan is het opeens stil, de vogels zingen niet in de nacht en de wind nog net een storm geweest houdt haar adem in. O lieve blik. O warme stem, ze zijn als de zon en wind in de nacht verdwenen. Mijn verdriet, het is maar een druppel op jouw getuigschriftpapier, zonet verschenen.

Nieuwe start

Zonder  geweten 

Het hoofd

Na lang  

Onverstandig gebruik

Ruw versleten

Als een te veel 

Geopend bovenluik

Zoekt  ruimte 

Niet meer in zich zelf 

Maar vindt het

In het wereldwijd gewelf 

 

Het is de natuur, die

Schijnbaar ongestuurd

Het denken laat, zo

Onbezonnen bezinken

Zonder dat het schuurt, en

Leeggelopen hoofden

Zonder bezwarend doel

Inhoud geven, in

Een nieuw gevoel

 

 

 

Doei pappa

"Dag oma mogen wij even een praatje met u doen want we weten een heel spannend verhaaltje?" Twee druk kletsende kleuters in het buurtspeeltuintje, ze stonden met hun handen op hun rug heen en weer te springen voor het bankje waar de oma in spe zichtbaar van het zonnetje zat te genieten. "Ik ben geen oma hoor," zei ze,"  "maar als jullie het willen luister ik toch naar jullie spannend verhaaltje, dus vertel maar!" Geen oma? hu, nou ja daar snapte ze nou echt niks van, ze was oud en ze zag er uit als een lieve oma want ze lachte. "Als u eerst aan ons vertelt waarom u geen oma bent, dan..." "Jongens laat die mevrouw met rust dat is echt niet oké hoor wat jullie doen." De twee kletsende kleuters werden tot de orde geroepen door een pappa achtige mens die meer oog had voor zijn i Phone dan voor zijn kletsende springkleuters. De zelf verzonnen oma nam het direct op voor de kleuters. "Ze zijn helemaal niet lastig ze willen alleen een beetje aandacht van een oud mens zonder telefoon!" riep ze vergoelijkend. Ondertussen was het jonge volkje demonstratief  naast de oude dame gaan zitten. "Dat vinden wij nou ook, onze pappa denkt dat wij een soort hondjes zijn die hij even moet uitlaten, nee dus, en daarom gaan wij gewoon met andere mensen praten." "Weet je wat!"riep de drukste van de twee, "wij vinden dat u gewoon een oma van ons mag zijn, doei pappa!"