Witte kruizen

Onder de witgekalkte kruizen
Waar de oorlogslichamen huizen
Wordt hun onderaardse stilte
In een drukke kilte
Door de grasmaaier verstoord
En zo een traan het verdriet dan niet verwoord
Dat door de tijd achter is gebleven
Huist hier toch de eeuwigheid 
Voor het afscheid
Van een mensenleven  

Van daar

Van daar is er geen vinder want dit vandaar is helemaal ginder, waar de zon nooit van boven schijnt en de maan tot nano is verkleind.
Over alles is te redetwisten maar appels en peren horen niet in kisten, die zijn, zo mij is voorgehouden, getimmerd voor de ons schielijk ontvlieden geliefde ouden.
Het gaat niet aan dat het aan dwazen niet is vertellen dat levende palingen gladder zijn dan hun familie in gerookte vellen.
Daarnaast kan het zomaar zijn dat een duivelse pestkop zich heeft verandert in een hemelse cherubijn.
Doe alle gekheid nu maar snel op het voorgestoken stokje en maak je vals gestemde stem weer heel met een spiritueel procenten slokje.