Onder de witgekalkte kruizen
Waar de oorlogslichamen huizen
Wordt hun onderaardse stilte
In een drukke kilte
Door de grasmaaier verstoord
En zo een traan het verdriet dan niet verwoord
Dat door de tijd achter is gebleven
Huist hier toch de eeuwigheid
Voor het afscheid
Van een mensenleven
skip to main |
skip to sidebar
Niet alledaags, maar wel van deze tijd, dit lezen maakt vragen los die wellicht om antwoord vragen in de wijsheid van het moment.
No comments:
Post a Comment