Verkoeid

 Soms denk ik dat we als consument door de reguliere melkveehouderij op het verkeerde been gezet worden. Volgens de lovende teksten op de pakken van diverse melkproducten is alles van weidemelk gemaakt. Nergens wordt er verteld dat soja een groot deel uitmaakt van het voer dat het melkvee eet. Het is eigenlijk een soort paard achter de wagen spannen verhaal. Want van soja is gewoon direct (soja)melk te maken zonder tussenkomst van koeien of geiten. De enige manier om deze omgekeerde gang van melk produceren te stoppen, is het stoppen van het gebruik van soja als veevoer. Terug naar vroeger is niet nodig omdat de biologische manier van melkvee houden ook van deze tijd is. Een toekomstbestendige manier van echte melk produceren was er en is er nog steeds. Dus consument laat je niet voor de gek houden met al die mooie reclame praatjes over natuur en weidemelk, het is in principe Verkoeide sojamelk, niet meer en niet minder dan dat.      

Grenzen

Heel even zal het er op lijken dat het verstand het mensenbrein is ontgroeid. Want zonder niet doorbloede intelligentie is de moderne mens niet meer in staat te zijn zoals hij altijd was: onafhankelijk in doen en laten. Heel even zal het lijken dat niemand dat ook echt door heeft. Door heeft dat het roer van het maatschappelijke schip niet meer door een levende roerganger wordt beroerd maar een robot. Heel even, totdat alles omvalt en zinkt omdat er ergens een piepklein breukje in het reusachtige schip is ontstaan. Ontstaan omdat het in aanvaring is gekomen met het ongeloof in zich zelf en de toekomst. Het eigen gevoel en kunstmatige intelligentie is dan meer dan nodig om te kunnen begrijpen waar de grenzen liggen.    

Nabij

 Hij is mij nabij terwijl ik niemand nabij ben. Het is een rekenschap met voldongen feiten, waarheden die zichzelf tegenspreken. Onschuldig gedachteloos zijn is mij zelfs in de slaap niet gegund. En als het wakker worden roept in de haan van het hof van Gethsemane, is de waarheid in het schaars lichtende ochtendrood op de vlucht geslagen. Zal er dan toch nog hoop zijn? Ik denk van wel als de liefde meer is dan het geboren woord.  

Wonder

kerstliefje 

Zing een lied zonder akkoorden

Een lied in nieuwe woorden

Vertel een verhaal in nieuwe woorden 

Een verhaal in nieuwe akkoorden 

Iedereen luistert die het hoort  

Het is mooier dan werd  verwoord.

Wees even niet jezelf 

laat een mooier ander in jou zijn 

Zo gaan de mensen anders naar je kijken 

Om het wonder te zien van een kind zo klein.  

Het oneindige

En dan opeens explodeert de virtuele wereld in duizenden stukjes onwerkelijkheid. Wat is wat en wie is wie? Hersens breken zich in het niet begrijpen, ogen zien de onechtheid van de werkelijkheid met verbazing verdwijnen. Wat overblijft... Is wat is en wat moet zijn wat het niet meer is. Het is de werkelijkheid van moment tot moment tot in het oneindige. 

Hoop

De buitenspeler was ondanks zijn buitenspel staan niet uit het speelveld te slaan. Alle vechtfluiters ten spijt kon hij ongebonden naar de verkleedkamer om zijn strijdtune te verwisselen voor een opzienbarend en verblindend stropdassen pak in de regenboogkleuren. En ergens in het kille lage land hoorde men op de eerste maandag van de maand, door het sirenegeloei heen, de dappere tonen van de Internationale. Ondanks de winter werd het zomaar een vervroegde lente.

Vals idee

De door politici gedwangvoederde bevolking slikt kokhalzend de synoniemenhemel van de nieuwe werkelijkheid. Het ontstoken licht, is nauwelijks ontvlamd, verdwenen in de aardse duisternis van uitsluiting en ontkenning, ontkenning van het bestaansrecht. Er is geen tijd en ruimte meer voor een nieuwe bezinning, want die is er niet zolang de valse ideeën, dat alles spoedig beter zal worden, niet verdwijnen.   

De Bramenprins

In een door mij zelfbedacht land leefde iets langer dan even geleden een prins. Hij was niet een gewone prins. O zeker niet, hij was een bijzondere, ja zelfs een heel bijzondere prins. Hij was de enige echte Bramenprins van het door mij helemaal zelfbedachte land. Een Bramenprins, wat is dat nou weer voor een prins? hoor ik zo hier en daar denken en fluisteren, daar heeft toch nooit niemand ooit van gehoord? Dat is waar, niemand behalve ikzelf dan. Nu is het niet zo bijzonder moeilijk om iets te bedenken of gewoon te fantaseren, iets wat in werkelijkheid niet bestaat of kan bestaan. Ik zou zeggen probeer het ook maar eens te doen. Het is best spannend hoor want je hebt zomaar iemand in je hoofd zitten of lopen die je nog nooit eerder hebt gezien of gehoord.

Maar nu ga ik even verder met de door mij zelfverzonnen Bramenprins. Want hoe of waar woont hij? in een gewoon huis of een kasteel, een paleis kan natuurlijk ook. Het zou ook zomaar in een sprookjesslot kunnen zijn. Nee niks van dit alles, mijn Bramenprins woont in een prachtige houten woonwagen. Maar let op! het is geen gewone woonwagen hoor. Nee het is een enorme hoge wagen met van die enorme grote houten spaakwielen. Je kent ze vast wel die wagens van de tekeningen en schilderijen uit de middeleeuwen. Om te kunnen reizen met zo'n grote en zware woonwagen heeft de prins hulp van zijn sterke vierbenige helpers. Een groot en supersterk wit paard een iets kleiner maar best wel beresterk bruin paard en tot slot niet te vergeten, Frits de slimme ezel. Zij trekken gedrieën de zware houten woonwagen. Eerst het witte paard daarna het bruine en helemaal voorop Frits de ezel. Frits is zo beetje de baas van het stel, althans dat denkt hij. Het is wel zo dat Frits overal de weg weet. Het feit dat Frits de weg weet is natuurlijk wel heel gemakkelijk want zo hoeft de Bramenprins alleen maar op de bok te zitten en lekker om zich heen te kijken.Weet je wat ook zo apart is aan die Bramenprins, hij kan de taal van de dieren verstaan. Je gelooft het niet? toch is het echt waar en niet alleen omdat ik het zelf verzonnen heb ik heb het ook in mijn gedachten gezien. Dus zou ik zeggen, probeer het zelf ook maar eens, ik weet zeker dat het je gaat lukken, want mij is het ook gelukt. Zo geef je je eigen fantasie de ruimte om mooie en spannende avonturen te beleven. 

Maar ik ga nu weer terug naar de door mij verzonnen Bramenprins. Waar houdt hij zich mee bezig en waarom heet hij eigenlijk Bramenprins? Je moet weten dat er in het land waar de Bramenprins door heen reisde alles er erg schoon en pico bello uit zag. Nergens was ook maar een onkruidje of mosje te vinden, iedere boom en struik was van onder tot boven tot in de puntjes gesnoeid of in vorm geknip.Zelfs alle wegbermen en slootkanten waren zo glad als een pas geschoren schaap, zo erg zelfs dat er nergens geen een enkel, echt geen enkel, madeliefje of paardenbloem te zien was. Door al dat knippen en snoeien waren er ook nergens nog wilde bramen en andere struikgewassen met bloemen en besjes te zien. De hommels bijen libellen zweefvliegen en alle vlinders waren allemaal met de vogels naar andere streken vertrokken omdat ze geen honing besjes of bramen konden vinden. 'Wij vinden het echt heel triest en gek van woorden!' hadden de dieren en insecten die gebleven waren in koor tegen de Bramenprins  geroepen. En zo als ik al had verteld kon de prins hun taal verstaan en begrijpen. 

Op een avond was de Bramenprins met zijn dieren bij een kampvuurtje gezellig aan het kletsen en kauwen. Tussen twee happen hooi door had Frits de ezel- zoals gewoonlijk,-het hoogste woord. "We gaan met ze allen demonstreren bij het paleis van de koning!"balkte hij luidruchtig. Het witte en bruine paard schudde hun manen en brieste luidruchtig, waar ze mee aangaven dat ze het niet zo goed idee vonden. Want ja- wie luistert er nou naar wat wij als simpele trekdieren hinniken of balken, ze kunnen ons niet eens verstaan laat staan begrijpen'. En daarmee was gezegd wat er gezegd moest worden. Maar de Bramenprins liet het er niet bij zitten. "Ik heb een plan dat werkt zonder dat iemand het direct opmerkt, we gaan overal in het land nieuwe bramenplantjes wilde bessenstruikjes planten en ook zaaien we overal bloemen en kruiden in wegbermen en slootkanten."

Niemand in het land wist waar ineens al die bramen en bessenstruiken en al die prachtige bloemen vandaan kwamen. iedereen werd er blij en vrolijk van. En als je goed luistert hoor je nu overal gefluit van vogels en gezoem van bijen en hommels. En als je even door fantaseert versta je wat ze zoemen en fluiten, Net als de Bramenprins.              

Marche Funèbre

Er was eens een klungel die niet wist dat al zijn geklungel niet ongezien voor het verborgene zou blijven. Zo kwam er een dag dat de zeespiegel plotseling als een raket ging stijgen en alles wat kon drijven kwam bovendrijven en bij hen die dit niet konden het water tot aan de lippen steeg. Die zelfde klungel verklaarde, voet bij stuk houdend, dat het niet de schuld van zijn geklungel was maar een door milieuactivisten geprovoceerd natuurverschijnsel. Ik zag de zon van woede opvlammen en de maan huilend in tranen verdwijnen. En klungelaar? hij werd op het paard gehesen en bejubelt in de Marche Funèbre.  

Zo gezwind

 Zo gezwind 

Kwam hij ondanks veel tegenwind

Toch voortvarend aan land

Met zijn mijter en staf nog in de hand 

Omringd door zijn pietermannen 

Gaf hij door mooie plannen 

Door tranen overmand

Bij het weerzien van zoveel blije gezichten

Iedereen en boekje vol met Sinterklaas gedichten  

Geen toekomst

Het verdriet van het verleden eindigt niet met de leugen van vandaag. Geloof niet de monitor met vals geprojecteerde beelden in beloftes onwaar en vaag. Het geloof dat evolutie zich niet afwend of keert is gelogenstraft in wat een mens in stemminuten leert. En zo was ik even vergeten te weten, dat de aarde zonder zon en maan ongezien zal verdwijnen naar het einde van haar bestaan. Evenzo is hiermee verklaard dat in deze leugen nooit de toekomst zal verschijnen en zeker niet wordt bewaard.

Nimmer rimpelloos

 Het strakke leven is vergaan in nimmer rimpelloos zijn 

Het geweld is overal afgegeven in verdriet en helse pijn

Niet praten over eigen schuld maar over bruut ongeduld

Boven het geluid van de bommen en kinderen gehuil

Gaat een barbaarse wrede wereld schuil

En het leven is vergaan in nooit meer rimpelloos zijn

 

  

Grenzeloos

Grenzeloos een bevolking in zijn vrijheid blijven begrenzen roept de vraag op hoe dit zonder haat en verzet kan blijven doorgaan. Niet dus! De beperkte rede is plotseling omgekeerd in onbeperkte blinde woede die de schijnbaar machteloos geachte bevolking de kracht heeft gegeven tot een niets ontziende drang naar vrijheid. Maar zo als altijd zijn ook hier geen winnaars maar alleen verliezers want hun doden zijn hiervoor niet geboren.

De bel

Het zand dat in de ogen was gestrooid is na lang wrijven terug bij de verdwenen dode zandman. Verwaaiing heeft hem niet van zijn aardse ondergang gered. De waarheid in de vorm van een simpel stukje kartonpapier is na veel liegen in kwadraat tevoorschijn gekomen als een uit zijn ei gekropen uilskuiken. Over de doden niets dan goeds zeggen wordt nu een hels en donker karwei in het licht van deze tijd. Want al is de leugen nog zo snel op een stil moment trekt de waarheid aan de bel.

In stomheid geslagen

Door geweld is sprakeloos het zwijgen opgelegd

In taal van meedogenloosheid zonder woorden gezegd

Een verwrongen geest 

Een onmenselijk beest 

Losgebroken in haat

Die alleen dood achter laat

En dan na het dagen

Komt de dag er  na

In stilte die ik niet versta

En in stomheid geslagen

Paktische wijsheid

Wat is genomen is niet gegeven. Het is als een gegeven hand afhakken. Leven is een niet aan te raken nog toe te eigenen grootheid, het is wat het is...Leven. Door het niet te nemen blijft deze grootheid in haar waarde bestaan. Aanbidden heeft geen zin als je niet in jezelf meer bent dan het leven in al zijn verschijningen. Dus sta op en recht je rug, geef je gevoel deze waarde die de wereld nodig heeft.

Bloeien zonder loeien

 

Herdersliedje

En bovenop de heuveltop 

waar kleine bloempjes bloeien

staat een stille wereld op zijn kop 

omdat de sirenes loeien

wat is er aan de hand 

met dit brute onverstand

het t's toch mijn land

niet jouw land

wat ik van jou wil

Is een sirene stil

waar de bloempjes bloeien

Zo uit het Vat

 Origineel nagemaakt kopieergedrag is een zich steeds herhalende manier van leven geworden. We leven als in een doos in een doos in een doos in een doos...tot het karton niet meer te vouwen is en de clown bevrijdend benauwd er uit springt. Zelffopperij heeft ons hoofd van alle creativiteit beroofd terwijl de geest alleen nog uit een pil of fles komt. Het is maar wat je er van maakt, een gewone bende of een ongeregelde bende waar je ondanks het ongemak toch plezier aan beleeft. Niet nagemaakt plezier maar origineel zo uit het vat.

Op de keien

Voetje voor voetje schuifelt een generatie van(oude) mensen door de vlak geplaveide winkelstraten. Nergens is in de verste verte een obstakel dikker dan een krantenpagina te ontdekken...en toch: De spoedeisende hulp afdelingen van de ziekenhuizen worden overstelpt met arm been en heupbreuken. Wat is er aan de hand in ons zo mooie vlakke waterland? Kort gezegd: we zijn het lopen over onze ongelijke aardkorst volkomen verleerd, we struikelen over het kleinste kiezeltje. De oorzaak hiervan is te vinden in de haast neurotische dwang om alles te vervlakken tot een drempelloze leefomgeving. Zo ontstaat de heerschappij van de bewegingloosheid. Alles wat maar enige inspanning vergt wordt geëlektrificeerd, van automatische deuropeners, trapliften, scootmobielen, fietsen zelfs tot het openmaken van een simpel potje jam. Zo ontstaat een bottenbreuk generatie die zichzelf veel pijn en leed aandoet. Ik pleit voor het herbestraten van de wegen en wandelpaden in middeleeuwse stijl, kom maar op met die keien en ongelijke banen. Hoe hoger de drempels hoe meer beenspieren, en liften zijn er voor de echte gehandicapte niet voor de luie schuifellaars.        

Hapklaar DNA

 Ineens is hij er: de van hersenspinsels gemaakte hamburger, compleet in zijn vlees geworden gedaante. Geen dier gedood maar de schepping met DNA manipulatie naar de hand gezet. De eerste stap is gezet, de afsprong naar het oneindige gevolg volgt. Nu maar afwachten en hopen dat het verstand zichzelf niet roekeloos buitenspel zet. Want als het hek van de dam is zijn de schapen en koeien vrij maar moeten ze uit kijken dat ze niet door de hongerige wolven te grazen worden genomen. 

Doe het nu

 Zonder veel ophef wordt het verdwenen spel weer gespeeld. Opgegraven uit de haast vergeten herinneringen en glimmend opgepoetst als een baken van wederopleving in plezier. Zo gaat het spel weer spelenderwijs zijn eigen dans dansen onder de groene linde. Maak ook deze 'Pas op de plaatst' en laat het kind in je herleven, doe gekker dan gek dwazer dan dwaas en wees weer bovenal 'Baas boven baas' in je ongeremd lachen en schreeuwen. Doe het nu en stel het niet uit tot een later, want dan komt de kat uit de zak als een dronken kater.

Eigen deeg

Het was al een tijdje geleden dat ik mijn oudtante Mies(ver in de negentig) had gezien en gesproken. Een berichtje sturen of wathsappen had geen zin. Ze heeft nog steeds een gewone vaste telefoon, 'om te  kunnen telefoneren', zoals zij dat noemt en een simpele gsm zonder toeters en bellen  alleen voor als ze op stap gaat, verder staat het ding uit. Hoe eenvoudig wil je het hebben. Maar goed, ik had tante Mies gebeld via haar vaste huistelefoon. Het ding kraakte en bromde alsof het een buitenaardse verbinding leek met daar tussendoor de verre 'Halo hier Bandoeng stem' van tante Mies. Ze bleek nog steeds de vrouw die ze altijd was, sterk en zelfbewust in haar typische manier van doen en leven. "Of dat ik langs mocht komen om eens even wat bij te kletsen?" Het bleek geen enkel probleem te zijn. "Je kom maar ik ben de hele dag thuis of in de moestuin je loopt maar gewoon verder, maar denk er wel om ik heb tegenwoordig een hondje een fel keffertje, een echte broekspijpenbijter, dus!" Ik had het begrepen een versleten spijkerbroek had ik nog wel ergens hangen. Het hondje was niet zo vervelend krengetje als ik had verwacht ik kon het beestje zelfs gewoon aaien en voor m'n spijkerbroekpijpen tilde het 'krengetje' niet eens zijn pootje op."Je bent gewoon een goed mens dat heeft Weesie al direct door anders had hij je allang uitgekauwd." Na een stevige ouderwetse bak pruttelkoffie met zelf gebakken koekjes, "je eet maar zoveel als je lust ik bak wel weer nieuwe," vertelde ze mij een heel vrolijk makend verhaal. Omdat ze letterlijk en figuurlijk al tegen de honderd liep(98), ging het lopen de laatste tijd wat minder gemakkelijk. "Ik denk dat ik een beetje versleten gewrichten heb, maar ach. het zal mijn tijd wel uit duren." Ze haalde haar schouders op en lachte als een boerin die kiespijn had. Na dat ze een paar keer haast gevallen was had de dokter haar geadviseerd een rollator aan te schaffen. Met het uitspreken van het woord 'rollator' trok ze een vies gezicht alsof het een soort ondier betrof. "Die dingen zijn voor gehandicapte of slechtlopende oude mensen mij zie je er niet achter sukkelen!" Basta en daar was alles mee gezegd. Ik zag aan haar ondeugende pretoogjes en gezichtsuitdrukking dat ze een oplossing had bedacht waarmee ze, volgens haar, niet echt opviel. Het was mij wel opgevallen dat er in de moestuin enkele mini winkelwagentjes stonden, zo ook bij de achter en voordeur. "Je hebt ze zeker al gezien?"merkte ze op. "De eigenaar van mijn supermarktje moest er vanaf en heeft ze voor noppes hier gedumpt, ik blij, hij blij! en ik loop niet voor gek." Toen ik weg ging kreeg ik een(winkel)wagen vol met zelf gekweekte groenten en flink zak koekjes van eigen deeg mee.             

Mooi mens

Opzoek naar zijn persoonlijkheid als man of vrouw kwam een mens naar de oude wijze man om raadgeving. 

Hij sprak de vrager aan  om het volgende in overdenking te nemen. 

Er is een gezicht dat zich niet laat zien, een geluid dat zich niet laat horen, een gevoel dat zich niet laat voelen, een weten wat zich niet laat weten. Intuïtie is een ongeziene ongehoorde niet oordelende alwetendheid die in je zelf en buiten jezelf als ongrijpbare aanvoelende kracht aanwezig is. Het is een kunst om die kracht te zien, te horen, te voelen en te weten, om een zelfstandig mooi mens te kunnen zijn. 

Achteruitkijkspiegeltje

Onderweg naar een afspraak even een bak koffie pakken in een eetcafé, het was een van mijn haast vaste rituelen en altijd rond de 17e van de maand. Net toen ik wilde binnenstappen parkeerde een wat oudere man zijn auto met wat banden gewring in het smalle parkeervak vlak voor het eetcafé. Op de achterbank van zijn auto zag ik een autostoeltje voor een peuter zitten. Ik dacht, vast een opa die zijn kleinkind naar de opvang heeft gebracht. Binnen was de zaak behoorlijk vol praktisch iedere tafel en plek aan de bar was bezet. Na even rond kijken zag ik de opa van het kinderstoeltje van zojuist alleen aan een tafeltje zitten. Een knik van verstandhouding was voldoende, ik kon aanschuiven. Na de eerste bak koffie kwamen we al snel aan de praat. Ik vertelde hem waarom ik altijd als vaste prik rond de 17e van de maand hier een bakkie kwam doen. En ik vroeg hem, puur uit belangstelling, of hij zijn kleinkind had weggebracht omdat ik het kinder-autostoeltje achter in zijn auto had gezien. Wat mij volkomen overviel was dat de man in tranen uitbarstte. Had ik de verkeerde vraag gesteld? nee dat niet, het zat heel anders in elkaar. "Weet u meneer ze hebben ze in de lucht vermoord, gewoon klets boem en weg al die mensen. Mag ik het u vertellen? ik moet het kwijt aan iemand die ik niet ken maar vertrouw." Overrompelt door zoveel emotie en verdriet in een persoon kon ik alleen maar ja knikken en legde mijn hand op zijn hand. "Het is goed, ik luister," fluisterde ik. "Het is nu negen jaar geleden dat mijn dochter met haar vriend en hun zoontje, mijn aller liefste knulletje van drie, op vakantie gingen naar een of ander ver land. Weet u ik ben niet zo van het vliegen, ik had al zo m'n angst. Maar ja opa en oma  hè, ze zijn al snel bezorgt. Twee keer in de week paste wij op dat stuk vrolijke ondeugd. En dan." Hij moest even stoppen met zijn verhaal. Hij had zijn hoofd verborgen tussen zijn gebalde vuisten. " Ik had ze naar Schiphol gebracht samen met mijn vrouw. Dan ineens hoor je het nieuws op de radio dat er een vliegtuig is neergestort, precies dat toestel waar." Hij stopte met een vloek. 'Hoe is het god almachtig mogelijk dat de gasten die dat op hun geweten hebben gewoon hun bek dicht houden." Er volgde nog een hele reeks van boze verwensingen. "En ja meneer dat kinder-autostoeltje is er sinds die tijd niet meer uit geweest, we kunnen het niet over ons hart verkrijgen. Ik heb nu nog iets tastbaars als ik in mijn... Achteruitkijkspiegeltje kijk."            

Soms...

 Soms ben ik dankbaar met mijn geluk, niet te leven in een land waar alles kapot moet en stuk. Stuk van het denken zonder moraal zelfs met verwoestingen in beeld en taal. Maar dat geluk is soms erg relatief  als wij elkaar in de haren vliegen en grof bedriegen in leed en lief. Ja soms is een hand in eigen boezem steken om zo te weten waar het stokt en even te bedenken voor wie je hart eigenlijk klopt. Soms...

Als je het lef hebt

 Als je niet het lef hebt je echte face te laten zien, je eigen stem of letters herkenbaar te maken. Wees dan op z'n minst een zwijgende lafaard en beschadigt een ander niet met je vuilbekkerij. Anoniem zal je naam zijn in de verschuilende en vervuilende teksten en verzonnen beelden. Maar eens zal je weten wie je werkelijk bent als je kijkt in het spiegeltje aan de wand van je geweten.Dus stop en maak er een eind aan, als je tenminste het lef hebt.

Nee

De waan van de dag is gevlucht voor zijn eigen schijnvoorstelling. Vluchten mag niet meer omdat je niet meer weet waar naar toe. Als de tolerantiegrens is bereikt worden de hekken hoger en het draagvlak lager. In het huis van mijn Vader zijn vele kamers onbezet omdat de sleutel van mededogen nergens meer te vinden is. En toch zullen we iets moeten creëren wat meer is dan alleen een Nee!

Het vrije leven

De vraag om wijsheid van lijnen en kleur.

Het binnen de lijnen kleuren is niet per definitie een manier van correct zijn in optima forma. Als die zelfde lijnen de begrenzing zijn van je creativiteit en jouw vrije denken, is het beter ze in alle vrijheid te overschrijden. Vermengen van kleur maakt bijzondere composities juist mogelijk. Als jou lijnen een spel spelen zullen zij vanzelf laten zien dat ze als richtlijnen niet dwingend hoeven te zijn maar een snoer van het vrije leven. 

Pap

 De vraag van vandaag heb ik voorgekookt boven in het keukenkastje gelegd, morgen maak ik er pap van.

Krom zonder recht

 Geschiedenis niet vervalst weergegeven

 Met geen enkel recht met je lijf in kleur

Zomaar beroofd van eigen land en leven

Verhandelt geketend met een keur

Het antwoord heeft geen waarom

In het begrijpen van het lang verdrongen leed

Spijt en schaamte dat je dit onrecht nooit vergeet 

En praat nooit recht dit onvervalste Krom.

Het is een droom

Het is een gruwelijke omgekeerde droom, het zijn de zelfde letters maar in een ander verband, het is brute moord, een raket in een restaurant. Ga maar gerust uit eten, maar doe het ondergronds want je vijand heeft geen geweten in zijn harteloze bons. Het is een wensdroom en geen refrein dat de omgekeerde volgorde hier nooit meer zou  kunnen zijn.

Speldenprik

Als de speld van broodnijd is gevallen kan het zoeken beginnen, Hooibergen zijn er niet meer en de koeien staan op stal voer te eten dat van Moeder Natuur is gestolen. Als veel produceren de norm is geworden boven het realistisch idee dat een goede boterham verdienen geen onnatuurlijke bijsmaak hoeft te hebben. Een mooie toekomst creëer je alleen door iets kostbaars achter te laten. En de speld? hij ligt vlak voor je voeten, het is een kwestie van nederig door je knieën gaan om hem een nieuwe kans te geven. Een speldenprik is genoeg om wakker te blijven. 

Statiegeld

Na de klik en gulzig slokken staarde je mij aan met je statiegeldblik om mij naar je kassa te lokken. Heel even was je twijfel in mij geen blik meer waard, maar nu je mij hebt leeg gezopen word je geld door mijn blikken nog verblozen duurzaam bewaard.

Nieuw begin

Er trekt een lange stoet de bergen in op weg naar wat hun zicht verfijnt. Even komt er een zichtlijn in zicht omdat  het nieuwe licht op ooghoogte verblinden schijnt. En zo gaan de trompetters met de trommelaars lichtend op pad, daar hun ziel niet is verkleind omdat hun lawaai dat vergat. Kom naar voren zij die de stoet hebben verlengd zodat ze met  hun mooie koren door iedereen worden herkend. Er trekt een lange stoet de bergen in, waar van ieder weet dat het niet hun einde is maar een nieuw begin. Er trekt een lange stoet de bergen in.    

Memo papiertje

 "Het is maar dat ik het weet, weet dat ik het niet vergeet", zuchtte de bejaarde vrouw naast mij op de bank in de wachtkamer van de huisartsenpraktijk. De meeste wachtende zaten continu op hun iphone te scrollen zodat ze geen oogcontact hoefde te hebben met elkaar. Ik zie dit als een soort gezamenlijke verlegenheid in het menselijke verkeer. Goed, dan moet een maar de eerste zijn, dacht ik. Ik vroeg haar gedecideerd wat ze niet moest vergeten. "Meneer wat ben ik blij dat u mij dat vraagt, het is niks bijzonders hoor maar ik durf het hier niet hard op te zeggen, want voor je het weet denken ze dat je dement ben of zoiets dat er alzheimer in je kop zit." "Ik ben zo dikwijls even de weg kwijt of  soms vergeetachtig, dat is heel normaal hoor," zei ik om haar gerust te stellen. Ik zag dat er een iphone in het zijvak van haar tas zat en vroeg of ze er mee overweg kon. "Meneer u vraagt toch ook niet aan een vis of die kan zwemmen, natuurlijk weet ik van ' de hoed en de rand, 'dat ding heeft voor mij geen geheimen." Niet veel later zaten we allebei uitgebreid te appen met elkaar, net als de rest van de wachtkamer bevolking. En ik wist al snel wat ze niet moest vergeten, en dan is één simpel geschreven memo papiertje wel zo handig dan duizend vluchtige appjes.           

Gedenken

 Het is goed te geloven dat je nergens voor hoeft te sterven, niet voor  de vrijheid van wat dan ook. Het is onzin te denken dat overwinnen met doodstrijd de vrijheid in zich heeft. Vrije mensen  moeten nooit  hun ongebondenheid misbruiken door andere aan hun ideaal te binden. Vandaag gedenken in de opdracht de wereld vrede te schenken zonder te sterven voor dit ideaal, dat is het en meer niet dan dat.  

Vrijheid

 De kleur van een vlag mag geen excuus zijn hem te beletten te mogen wapperen in de wind van het moment in vrijheid. Juist nu moet er gezocht worden naar deze symbolische uiting van eigenheid zonder  strijd. Juist nu is het nodig die eigenheid, van zijn wie je bent, in vrijheid te beleven. Kom dus los van je versteend standbeeld, verlaat de sokkel van starheid en geef het bevrijde paard de sporen naar de ongebonden velden van verlangen en vrede.

Laten

Zo is het bedacht, veranderen zonder te denken in een toekomstbeeld, een ingebeelde verandering die zichzelf heeft bedacht. Het gebrek aan fantasie en kortzichtigheid wordt hier door geen enkele, wel of niet, gekleurde bril opgeheven. Zo zal dit blindelings volgen eindigen in het knekel ravijn van de ontgoochelde goedgelovigen. Doe jezelf niet de das om, laat je niet in met het op de mouwspelden van mooie beloftes of groteske  onderscheidingsrituelen. Blijf vooral, boven alles in jezelf geloven en laat dat zien in je denken en doen of laten.  

Punt nul

 Als je dolgedraaid bent om alles goed te laten draaien. Als je blind bent doorgegaan zonder het graan te maaien. Als je denkt wie loop mij daar als een dwaas voorbij. Bedenk dan, het is jouw evenbeeld  weerspiegeld heel even in mij. Om maar te  zeggen, ga gewoon weer terug naar punt nul. Daar waar onze liefde is begonnen zonder die alsmaar rennende flauwekul.

Genetisch winkelen

 Zo is de wens in een onbewaakt moment de vader van de gedachte geworden. De slimme gedachte om de natuur met manipulatie tot andere gedachte te bewegen. Genetisch winkelen in de oorspronkelijke en onontdekte plantenwereld, dit met maar één doelstelling het ophopen en verzamelen van macht en geld bij degene die zich als de machtigen van hun aardse paradijs weten. En zij die de groenten en fruit schappen van de supermarkten met gulzige ogen aanschouwen en onwetend vertrouwen dat het goed spel is wat er speelt. Zij worden met open ogen het vangnet in gezogen van deze moleculaire duistere onderwereld.  

Nog zo even

Nog zo even zijn, met gevaar voor eigen leven, de padden volkomen onbezonnen aan hun voorjaarstrek begonnen. En natuurlijk zijn het niet de ooievaars de reigers of andere vier potige bedreigers die dit voorjaarsritueel rauw verstoren. Nee het zijn de tweebenige met hun auto's en brullende motoren. Nog zo even, zijn er door de hulp van heel wat dappere vrijwilligers veel onbezonnen padden nog in leven.  

Bedankt voor die bloemen

Soms zijn verhalen zo ongeloofwaardig dat ze haast te bizar zijn om ze echt te geloven.

Jan 'Langbaard' werd hij genoemd in het dorp waar hij woonde. En niet voor niks, zijn zwarte baard was enorm lang evenals zijn woeste kop met haar dat tot ver over zijn schouders hing. Jan 'langbaard' zag er dan wel wild en woest uit maar was het in geen enkel opzicht. Zachtaardig en een beetje gestoord in zijn doen, dat was wat hij was. Vanaf het voorjaar tot in de herfst liep hij elke week naar het ziekenhuis in de nabij gelegen provincie stad. Tijdens zijn wekelijkse wandelingen plukte hij overal langs de weg wilde bloemen waar hij al lopend schitterende veldboeketjes van maakte. Omdat hij altijd langs de zelfde huizen en boerderijen liep zette sommige bewoners wat bloemen uit hun eigen tuin in een emmer langs de weg. Deze giften  maakte de veldboeketjes van Jan 'Langbaard heel speciaal van kleur en samenstelling. In de wachtruimte van het ziekenhuis was hij een bekende verschijning onder het personeel want ieder passerende patiënt en bezoeker kreeg van Jan 'Langbaard' een bosje 'Veldgeluk',  zo als hij dat zelf noemde. Toen hij na zo'n wekelijks bezoekje van bloemen uitdelen weer terug ging lopen naar zijn dorpje zag hij op de parkeerplaats aan de achteruitgang van het ziekenhuis de lijkwagen staan van de uitvaartbezorger uit zijn dorp. Dat was voor hem een uitgelezen kans om eens gratis en rustig thuis te geraken. In een ongezien ogenblik kroop hij, zonder dat de chauffeur het merkte, onder het zwarte kleed naast de lijkkist in de lijkwagen. Eenmaal onderweg wilde hij even kijken hoever het nog was en schoof het gordijntje van de achterruit opzij. Wat hij niet wist dat er achter de lijkwagen, een familielid van de overleden persoon in de kist, reed. Die is zich helemaal kapot geschrokken en reed haast tegen een boom waardoor ze op een parkeerplaats even van de schrik moest bekomen. Toen de kist bij de aula van de begraafplaats werd afgeleverd was Jan 'Langbaard in geen velden of wegen meer te zien. Er lag nog wel een mooi boeketje van wilde bloemen naast de kist en op een briefje met hanenpotenschrift stond geschreven: Bedankt voor die bloemen en de groetjes van Jezus!            

Communicatie

 Voor een stil zwijgzaam mens is een gesprek meer dan alleen praten. Voor een volleerd spreker is zwijgzaam zijn meer dan even stil zijn.     Als het begrijpen door het luisteren en spreken niet verstaan wordt is verwarring het gevolg. Je verschuilen achter zwijgzaam of spraakzaam zijn is niet goed als zichtbaarheid een verhelderend woordbeeld van jou moet geven in de communicatie. 

Zelfs

"Ik wil zijn wie ik ben." Hij keek mij met zijn in tranen verdronken ogen aan. Ik kon niet anders dan de andere kant opkijken. Nee, dit was niet wat ik had verwacht van onze afspraak. Zoveel, zo  heel veel, verdriet in een persoon. Ze hadden hem uitgescholden voor vuile homo en man zonder..., ik schrijf het niet op, te stom van woorden. "Kom maar,"zei ik. " Je bent niet van wat ze roepen, echt geloof me, helemaal niet, je bent een mooi mens ja, oké!?"  Zijn ogen werden helderder er kwam zelfs een schuchter lachje. Er stond een stevige wind, niet aangenaam om op een terras te zitten. "Loop even mee ik woon hier vlakbij, dan drinken we een kop thee, Annelies vindt dat zeker prima." Binnen was het al snel beter. "De rauwigheid van de stad mag hier niet binnen komen, en daarom praten we er nooit over." De thee en het gevoel van een plek te hebben waar normale mensen abnormaal vriendelijk zijn, zonder vragen over wie je bent. Het is Zo nodig, meer dan nodig,zelfs.

Verblinden

 De bloedrode raven in zwarte veren hebben zich uit hun gouden kooi begeven. Schreeuwend op het dak van het parlement trompetteren zij hun revolutie. Hun revolutie voor het bevrijden uit gevangenschap van het met bloed besmeurde zwarte geld. Witwassen moet voortaan niet alleen aan wasmachines zijn voorbehouden, ook zwarte raven mogen hun bloedgeld zelf witwassen. Nog even en de zon komt niet alleen in de ochtend op maar ook in de nacht, zodat het verblinden geen tijd meer kent. 

Zolang

 Zolang de oorlog niet is gestopt en ik je ogen zie, zijn ze anders gaan kijken. Verblind door vrees en haat is de liefde verdwenen in je anders zo mooi maar nu versteende gelaat. Als de oorlog blijft zal ik ondanks je blijft leven je liefde verliezen. En tranen zullen mijn ogen blijven vinden omdat de oorlog ze niets ontziend doet verblinden. Zolang.

Dan en weer

 De weg terug is langer dan de weg heen, het is alsof de wind altijd uit de verkeerde hoek waait. De meterslange touwen van verwarring draaien zich eindeloos in elkaar. Zolang de wind niet gaat liggen kennen de golven hun bedaren niet. Kijk niet naar mij zonder de glimlach van hoop, zonder de betoverde glinstering van verwondering over wie ik ben. Deze heenweg brengt jou terug bij mij, tot dan en weer.  

Zwerven

 Zo is hij gaan zwerven, de steen die het water niet tegen hield,

Even is de lach daarom, een niet, een even niet ongeziene grijns geworden. Vertel maar niet dat het onzin is, dat het vuil spel is, dat mag niet zo zijn, geen leugen is waar. Zo is hij gaan zwerven, de steen, de steen die het water niet kon weerstaan, hij ligt als onrustigheid zijn tijd te schuren in de oneindige oceaan. Zo is hij gaan zwerven.

Gelukkig jaar

 Zet ze maar op een rij, je goedbedoelde voornemens voor het voorliggende jaar. Wat nummeren betreft is het een kwestie of de haalbaarheid realistische componenten kent. Kort gezegd: Geen onhaalbare onzin dus. Stoppen met roken doe je door te stoppen, beginnen met meer bewegen doe je door je luie reet uit je stoel of van de bank te wurmen. Meer minder gewicht op je weegschaal doe je door minder meer naar de Mac of de Burger te gaan. Tot slot, gewoon lief en behulpzaam zijn, kost niets maar geeft meer, meer dan al het andere wat je van plan was te doen. Gelukkig jaar!