"Het is maar dat ik het weet, weet dat ik het niet vergeet", zuchtte de bejaarde vrouw naast mij op de bank in de wachtkamer van de huisartsenpraktijk. De meeste wachtende zaten continu op hun iphone te scrollen zodat ze geen oogcontact hoefde te hebben met elkaar. Ik zie dit als een soort gezamenlijke verlegenheid in het menselijke verkeer. Goed, dan moet een maar de eerste zijn, dacht ik. Ik vroeg haar gedecideerd wat ze niet moest vergeten. "Meneer wat ben ik blij dat u mij dat vraagt, het is niks bijzonders hoor maar ik durf het hier niet hard op te zeggen, want voor je het weet denken ze dat je dement ben of zoiets dat er alzheimer in je kop zit." "Ik ben zo dikwijls even de weg kwijt of soms vergeetachtig, dat is heel normaal hoor," zei ik om haar gerust te stellen. Ik zag dat er een iphone in het zijvak van haar tas zat en vroeg of ze er mee overweg kon. "Meneer u vraagt toch ook niet aan een vis of die kan zwemmen, natuurlijk weet ik van ' de hoed en de rand, 'dat ding heeft voor mij geen geheimen." Niet veel later zaten we allebei uitgebreid te appen met elkaar, net als de rest van de wachtkamer bevolking. En ik wist al snel wat ze niet moest vergeten, en dan is één simpel geschreven memo papiertje wel zo handig dan duizend vluchtige appjes.
Wednesday, May 10, 2023
Memo papiertje
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment