Zwijgen

Daar zijn geen woorden voor omdat ze toch niet worden verstaan. Grenzeloos zijn is dan de oplossing, jouw land is mijn land en jouw volk is mijn volk. Kleuren blindelings inkleuren, alle talen sprakeloos aanhoren en het niet verstaan begrijpen. Mens wees geen onmens maar een liefdevol bekommerd mens die de ander in zichzelf herkend en erkend als unieke universele entiteit. Het leven heeft geen dood nodig om zich te bewijzen. Dus laat het zinloos geweld zwijgen. 

Grens

 Als je niet verder loopt dan de straat waar je woont, is het daarbuiten al snel een ander land. Grenzen verleggen lijkt een nieuwe sport te zijn, vooral als die grenzen verleggen meer land voor jou betekent en minder voor de ander. En wat te doen als het niet gepikt wordt en er verzet is, dan is het geweer zo uit de kast gehaald want onfatsoen heeft haar eigen gedagsregels. Dan maar toch in je eigen vertrouwde straat blijven en de grens van het ontoelaatbare niet overschrijden? Het is een keus die om respect en beheersing vraagt maar ook empathie begrip vriendschap nabuurschap en vrede in zich heeft. Dus zet die stap maar ga niet over een andermans grens.

Ontspannen

Kom maar mee, ik schenk geen ouwenwijven thee maar schuimend ouwenjongensbier met veel plezier. Ook al lijkt het op geen enkele manier op een theekransjesdrank, maak ik er tegen slapte er toch een koopstootje van want ik lig toch lekker uitgestrekt op de bank. Zo is het om het even dat je soms je momenten pakt om ontspannen te kunnen leven.

De tijd

Als alles onveranderd blijft lijkt het net of de tijd stil staat. Maar het is een utopische gedachten dat te denken omdat de tijd altijd onveranderd door blijft gaan in het veranderen van zichzelf. Het is dus een geruststellende openbaring in het licht van jouw dagelijkse werkelijkheid. Dus neem gewoon even de tijd voor dat hij tussen je vingers door glijdt. 

Terug

Weggeweest is terug van weg 

en in de geest van zijn tijdbeleg 

weer in de werkelijkheid beland

zo kan nu zijn schrijvershand

het brein ontlasten

van het verstandelijk vasten

Zomaar weg.

En dan ben je zomaar weg uit het leven. Ons leven niet meer met jouw. Sprakeloos achter gelaten in de oneindige woestijn van verdriet door gemis. Ook al  zullen we uiteindelijk de berusting vinden dat jij er was toen je er moest zijn, is het nu even uithuilen en opnieuw uithuilen zodat de woestijn door onze tranen weer tot bloei komt.

Het oog van de wereld

Wie heeft de macht om de wrede oorlogsmachten machteloos te maken. Niet met het al zo veel gespeelde spiegelspel, daar is iedereen nu wel op uitgekeken. Het beeld van vernietiging chaos radeloosheid, geen voedsel onderdak en medische hulp, zegt het de wereldleiders(?) wel iets?  Vooral nu er een mooi Vredes Mens ons heeft verlaten, zullen de aardse grootheden die bij zijn begrafenis komen, de wil moeten tonen, niet met woord, dat is al te veel gedaan, maar in werkelijk werken aan een duurzame vrede. Wie heeft de moed durf en wil om dit te laten zien. 

Voor het oog van de  wereld.