Uitzicht

De(bejaarde)man waar niemand een spreekverbod aan toekende heeft de toekomst weer uitzicht gegeven.  Dat deed hij door de stikstofdeken die over ons land ligt tot Persona non grata te verklaren. Door deze duidelijke uitspraak zal de natuur hem tot Persona grata verheffen. Wijs, begripvol maar zeker standvastig was zijn advies, een advies dat niet vrijblijvend was en is. Nu nog de koppen bij elkaar zonder knopen te tellen en doen wat er gedaan moet worden om de natuur te redden.

In zicht

Het einde is in zicht, daar op gericht is in de nacht nabij voor de vlinder sneller dan gedacht. Want als de nachten winnen zijn er heel veel spinnen die daar hun garen bij winnen, zo aan wel duizend meter bij volle maan. De spin weet het dat het einde in zicht is als de verdwaalde nachtvlinder aan de maan denkt in het verre donkere ginder, maar voor het late ochtendlicht is voor de vlinder zijn einde in zicht. 

Creëren

Waar het wachten de prijs betaald is er meestal gewag van onmenselijk handelen. Het idee te denken dat het leven oneindig is gebonden aan mensen doet die zelfde mensen onverantwoordelijke beslissingen nemen. En nee wij zijn niet, ook maar op z'n minst, ergens het middelpunt van, zelfs niet de door ons gecreëerde goden en profeten. Het enige wat ons mensen te doen staat is creëren van vrede ongebonden liefde en een mooi gevoel voor het evoluerend vermogen van alles wat we schepping noemen.     

Moede van het wandelen

 En dan is hij er ineens, zomaar op een vroege ochtend bij het opkomen van de zon: een regenboog. Al hond uitlatend in een stevige regenbui, recht boven waar ik loop, ziet de zon kans zich te laten zien in een prachtig kleurenspectrum van een regenboog. Daar waar de boog de aarde raakt staat een pot met goud op je te wachten is het verhaal dat telkens en overal weer opduikt. Dus stap ik stevig door met mijn trouwe vierpoter als een onwillige ezel meesleurend. M'n paraplu is een prima regenvanger als er geen wind staat maar nu dus even niet en is de beste oplossing hem als wandelstok in te zetten. Het lopen naar de horizon om te vinden wat slechts in een sprookje bestaat, ik lijk wel gek. Na de ommekeer in pas en hoofd thuis gekomen had ik toch het gevoel iets kostbaars te hebben gevonden, en wel het geloof dat sprookjes je hoofd in de wolken brengt terwijl de aarde aan je voeten voorbij gaat.      

Verdwaasde brijnen

 Nog nooit is er zo snel gewirwar ontstaan omdat het wensdenken onwenselijk wordt doorbroken door de ruwe echtheid van het moment. Zoekend naar de oorzaak struikelt iedereen over iedereen denkend dat er geen zichtbare struikelblokken liggen maar dat juist deze wel de oorzaak blijken te zijn. Het schuldige aanwijzen is in navolging van eigen ontkennen in volle hevigheid losgebarsten. Het geestbeest is in geen enkele fles nog terug te gieten en is als een vloeibare achterdocht in de mensen achter gebleven. Wie zal deze verdwaasde brijnen tot kalmte manen? Zo is het nu, terwijl de week nog moet beginnen.

Het einde

Haar eeuwig lijkende standvastige leven is in een laatste zucht toch naar de eeuwigheid gegaan. Ondanks het verdriet zal het verliezen van wie zei is niet het einde zijn van wie ze was, want ze blijft als een mooi en vredelievend mens in de herinnering van haar volk voortleven. 

Profeet van vrede

 Als een niet geëerde profeet in eigen land was hij gestorven. Met angst zoekt verborgen verwondering  respect voor deze veranderaar van de geschiedenis en wel in een uitweg van hoop en verlangen naar vrede. Niet zwijgen over de hedendaagse barbaarsheid en onrecht maakt het spreken er over gevaarlijk maar wel vrij. Deze, door de bestaande macht, niet geëerde mens bepaalde dat vrede en hoop niet uit de loop van geweer kan komen maar uit dialoog en onderling begrip voor elkaar.