Dan komt hij verder dan ik had verwacht
Zijn eeuwigheid blijft in het lijfvertrek
Zorgen zijn nu weer relevant bijgespijkerd
Lammigheid in denken beukt achter mijn ogen
Zo brengt zijn donder en bliksem bewustzijn
En dan komt hij toch verder dan ik had verwacht
Mijn moed, om te zijn wie ik ben.
Sunday, July 28, 2019
Friday, July 19, 2019
Duizend tranenmeer
De hoop is verdwenen
Met haar laatste vlucht
Is haar witte spoor verwaaid
Als het bange gerucht
Het vuur heeft opgelaaid
Het rauwe zijn heeft verzucht
De hoop, zij is niet meer
En zo zij zal wederkeren
In verbrokkeld zielenzeer
Is zij toch verdwenen
In het duizend tranenmeer
Met haar laatste vlucht
Is haar witte spoor verwaaid
Als het bange gerucht
Het vuur heeft opgelaaid
Het rauwe zijn heeft verzucht
De hoop, zij is niet meer
En zo zij zal wederkeren
In verbrokkeld zielenzeer
Is zij toch verdwenen
In het duizend tranenmeer
Monday, July 15, 2019
Bescheidenheid
De wijze oude man was door een groep mensen om bemiddeling gevraagd, omdat er veel onmin en onderlinge twist was.
Het volgende verhaal was zijn antwoord.
En toen was het zomaar donker geworden en wel zo lang dat de mensen zich zorgen gingen maken of ooit nog wel het donker zou stoppen.
Zij vroegen aan hun moeders wanneer het weer licht zou worden.
Hun moeders wisten het niet want ze hadden al een hele tijd niet met God gesproken. Het kan toeval geweest zijn, maar daar geloofde de mensen niet in, maar toch na hun eerste vloek waarmee ze de schepper van hemel en aarde verwenste, verscheen er een figuur met een fakkel in zijn hand. Op de vraag wie er zo verschrikkelijk aan het vloeken was geweest, kreeg hij geen antwoord, maar volgens de mensen wist hij het antwoord allang. Na dagen in stilte achter de man met de fakkel te hebben gelopen werd het plotseling licht. Niet gewoon licht, maar prachtig mooi sereen licht. Iedereen was stil verbaasd en opgelucht te gelijk. Een kalme indringende stem vertelde dat het donker dan wel verdreven was maar niet verslagen. Laat dit een les voor jullie zijn maar ook voor iedereen die geen liefde respect en warmte voor de wereld heeft. Bescheidenheid is de boom van de toekomst, hij laat leven zonder het leven te haten.
Het volgende verhaal was zijn antwoord.
En toen was het zomaar donker geworden en wel zo lang dat de mensen zich zorgen gingen maken of ooit nog wel het donker zou stoppen.
Zij vroegen aan hun moeders wanneer het weer licht zou worden.
Hun moeders wisten het niet want ze hadden al een hele tijd niet met God gesproken. Het kan toeval geweest zijn, maar daar geloofde de mensen niet in, maar toch na hun eerste vloek waarmee ze de schepper van hemel en aarde verwenste, verscheen er een figuur met een fakkel in zijn hand. Op de vraag wie er zo verschrikkelijk aan het vloeken was geweest, kreeg hij geen antwoord, maar volgens de mensen wist hij het antwoord allang. Na dagen in stilte achter de man met de fakkel te hebben gelopen werd het plotseling licht. Niet gewoon licht, maar prachtig mooi sereen licht. Iedereen was stil verbaasd en opgelucht te gelijk. Een kalme indringende stem vertelde dat het donker dan wel verdreven was maar niet verslagen. Laat dit een les voor jullie zijn maar ook voor iedereen die geen liefde respect en warmte voor de wereld heeft. Bescheidenheid is de boom van de toekomst, hij laat leven zonder het leven te haten.
Saturday, July 13, 2019
Even maar
Zij kwamen langs
Even maar
Ik verschrikt
Van hun even maar
Wist geen stoel
Voor hun blijven
Even te vinden
Zo zij er waren
Zo waren zij weg
Als een gedachte
Gepasseerd naar onder weg
Naar even maar
En dan
Daarna zo even
Kwam het leven
Zo even maar
Int nazien beleven
Zette hem klaar
Die stoel
Voor hem voor haar
Zodat hun even maar
Eeuwig is gebleven
Even maar
Ik verschrikt
Van hun even maar
Wist geen stoel
Voor hun blijven
Even te vinden
Zo zij er waren
Zo waren zij weg
Als een gedachte
Gepasseerd naar onder weg
Naar even maar
En dan
Daarna zo even
Kwam het leven
Zo even maar
Int nazien beleven
Zette hem klaar
Die stoel
Voor hem voor haar
Zodat hun even maar
Eeuwig is gebleven
Saturday, July 6, 2019
Stekeligheden
Hij keek mij even aan met zijn kleine pretoogjes in zijn stekelige kop, het leek net of hij mij herkende, een soort herinneringsflits, maar nee zo was het niet, egels zijn niet zo snugger. Het is wel zo dat egels zo onverstoorbaar als een grazende koe zijn en gewoon altijd hun eigen vaste paadje lopen. Vaste prik is ook even tijdens het buiten koffie drinken komen bedelen om wat knabbelbaars om daarna weer te verdwijnen onder de struiken. Maar soms zijn egels zulke domme ganzen, want wie haalt het nu in zijn stekelkop om in een plasticzak een doorgang te vinden, een domme en levensgevaarlijke vorm van kortzichtigheid. Ik kwam deze niet snuggere egel tegen tijdens wat opruimwerk onder een afdak. Nooit laat ik plasticzakken onbeheerd hun gang gaan, maar deze was kennelijk aan het opbergen ontsnapt en zo haast het macabere einde van mijn eigenwijze egel geworden. Het is maar een simpel weetje, denk als egel en doe als een mens.
Subscribe to:
Posts (Atom)