Stekeligheden

Hij keek mij even aan met zijn kleine pretoogjes in zijn stekelige kop, het leek net of hij mij herkende, een soort herinneringsflits, maar nee zo was het niet, egels zijn niet zo snugger. Het is wel zo dat egels zo onverstoorbaar als een grazende koe zijn en gewoon altijd hun eigen vaste paadje lopen. Vaste prik is ook even tijdens het buiten koffie drinken komen bedelen om wat knabbelbaars om daarna weer te verdwijnen onder de struiken. Maar soms zijn egels zulke domme ganzen, want wie haalt het nu in zijn stekelkop om in een plasticzak een doorgang te vinden, een domme en levensgevaarlijke vorm van kortzichtigheid. Ik kwam deze niet snuggere egel tegen tijdens wat opruimwerk onder een afdak. Nooit laat ik plasticzakken onbeheerd hun gang gaan, maar deze was kennelijk aan het opbergen ontsnapt en zo haast het macabere einde van mijn eigenwijze egel geworden. Het is maar een simpel weetje, denk als egel en doe als een mens.