Broodje geluk

Er was eens een oude bakker die de lekkerste en mooiste broden kon bakken van de hele streek waar hij woonde. Eigenlijk waren zijn broden zo goed, dat er zelfs mensen uit andere dorpen en steden zijn brood kwamen kopen. Iedereen wist gewoon dat je voor een goed en lekker brood bij oude bakker Krijn moest zijn. Maar op een zekere dag kwam er in het dorp iets verderop een nieuwe jonge bakker wonen. Hij kwam er niet alleen wonen maar ging er ook brood bakken, in een gloednieuwe bakkerij met de aller modernste snufjes de nieuwste machines en  moderne computergestuurde ovens. Het brood van die nieuwe jonge bakker was ook heel lekker en goed van kwaliteit, misschien wel net zo goed als dat van de oude bakker Krijn, waarvan het brood al jaar in jaar uit de lekkerste uit de streek was. De oude bakker schrok niet, een beetje concurrentie vond hij eigenlijk helemaal zo erg niet, want hij had, door zijn succes, het veel te druk gekregen. Maar toch,op een zekere dag merkte de oude bakker dat van zijn broden, die altijd ieder dag allemaal verkocht werden, er nu een behoorlijk aantal op de plank bleven liggen. De oude bakker kon dan wel oud zijn, maar er mee stoppen daar had hij geen zin in. Hij besloot het brood bakken over een andere boeg te gaan gooien. Zo kneedde hij in ieder brood, voordat het ging rijzen, een stukje van zijn eigen geluk. Hij had de afgelopen jaren zoveel geluk gehad dat hij al dat geluk niet op had kunnen maken. In een grote eikenhouten ton lag zijn geluk alleen maar te wachten en eigenlijk beetje bij beetje ongelukkig te zijn. Dit was niet goed vond de oude bakker Krijn, want geluk hoort bij mensen te wonen en niet in een sombere eikenhouten ton. 

Het eerste brood met een stukje geluk er in bracht bakker Krijn naar zijn concurrent in het dorp verderop. Want hoe het ook is, geluk moet je delen met mensen, ook al zijn ze je concurrent, dacht de oude bakker Krijn. Toen de nieuwe jonge bakker het brood proefde begon hij spontaan te lachen , hij had zich in tijden niet zo fijn en gelukkig gevoeld. Ze spraken af dat ze elkaar zouden helpen met het gelukkig maken van de  mensen in de streek. Oude bakker Krijn bakte het brood met een beetje geluk er in, maar niet te veel, het moest ook wel leuk blijven, en de nieuwe jonge bakker zorgde voor de gewone maar wel heel lekkere dagelijkse broden. Allebei de bakkers verkopen nu elkaars brood, met als gevolg dat er in de wijde omgeving ontzettend veel wordt gelachen en met plezier het aller, aller lekkerste brood van de wereld gegeten wordt.