Kerstkamperen

Ik weet niet hoe het jullie vergaat zo tegen het einde van het jaar, maar van mezelf weet ik het wel. Ik krijg dan gegarandeerd een haast bovennatuurlijke spontane aanval van heimwee en nostalgie.
Met dat gevoel moet ik, hoe dan ook, iets doen, iets met gewone natuur of iets bovennatuurlijks, iets van nou ja wat eigenlijk? In het bos lopen doen we op dit jaarmoment niet, te nat te saai te koud te kaal maar niet te stil want er wordt gejaagd. Voor je het weet heb je een schot hagel tussen je oren te pakken. Heel simpel: daar dus wegblijven! Maar.. om die drang toch een uitweg te bieden was ik samen met mijn gezellin naar een outdoorkampeercentrum gereden. En jawel, zodra ik daar binnenstap ben ik compleet verkocht. Niet dat ik mezelf te koop aanbied, zo aantrekkelijk ben ik ook niet, nee het is een soort masochistische aankoopdrang van alles wat met kamperen en vakantie beleven te maken heeft. Midden in de winter? ja juist dan is het op z 'n hevigst. Met m'en stijve lijf even in een vers opgezet laagbijdegronds tentje kruipen, even op een zelfopblazend crepeermatrasje liggen. Wat doe ik mezelf aan? is de vraag. Ik weet het niet, het is overduidelijk een sluimerend jeugdsentiment een hang naar het vrije ongebonden leven. "Ik weet het," riep mijn vrouw plotseling, toen ze mij zo verheerlijkt in het tentje zag liggen."We kopen zo 'n ding met alle toeters en bellen er bij en gaan met de kerst in ons eigen huis kamperen." Ze voegde er nog fluisterend aan toe dat ze wel zin had in een kampeeravontuurtje met mij.
De kinderen zijn de deur uit, lege kamers genoeg om een tentje op te zetten, dus reden we even daarna met een kofferbak vol vakantiespullen naar huis. Het was wat hutseprutsen en wat aanklooien met scheerlijnen spijkers en zo, in de vloer. Daar stond ons heimwee  vakantie tentdoek  te pronken zonder slecht weer en onder een grote zelf gefabriceerde soort kunstzon. Als klap op de vuurpijl had ik een deal kunnen sluiten met een kerstbomenverkoper in de buurt, ik zou zijn niet verkochte kerstbomen voor een prikkie overnemen op één voorwaarde dat hij ze bij ons thuis afleverde. 25 stuks waren het in totaal en zo stond ons tentje ook nog eens in een geurend dennenbos. "En?" vroeg een kennis van ons, "zijn jullie nog ver weg geweest met de kerst?" "Ja we zijn wezen kerstkamperen en we hebben prachtig weer gehad zonder een vlokkie sneeuw en druppie regen," pochte mijn gezellin.