Levenskort

Met veel lawaai en geweld is de kraakwagen aan het kraken. Hij kraakt en vermorzeld gewetenloos het nog mooie bankstel van oma, het leuke boekenkastje van de buren, ja zelfs een compleet ledikant met matras en al, van wie? Ik weet het niet. Het vreemde is, dat veel lang verlangde spullen zo plotseling ongewenst zijn. Ze worden als een kudde besmette dieren geruimd, zonder een pardon of het jammer vinden er van. Kraken en verbranden of storten op de vuilnisbelt, in iedergeval gewoon weg er mee! Waarom heeft het geluk om iets te mogen bezitten soms zo'n kort bestaan? De natuur kent zelf zijn cyclus als een continu proces waar in de waardeloosheid nooit het doel is. Dus, toch maar een likje verf, even een beetje oppoetsen of handig repareren. Gewoon maar oud laten worden is ook een beleven en dat is zeker geen armoedige bedoeling. Doe het maar, want dat is het principe van een levende antiekraak beweging.