Lepeldief

"Zand schuurt de maag", dacht ik, toen ik mijn pas gekochte 'broodje gezond' op de grond liet vallen. Het zijn zo van die oude spreekwoorden en gezegdes die mij dan in eens te binnen schieten. Nog zo een, honger maakt rauwe bonen zoet, en ja, de kaas niet van je brood laten eten. Maar ik geef toe, het tandenknarste aardig toen ik het gezonde broodje naar binnen werkte en dan te bedenken dat het echte 'maagschuren' nog moest beginnen. Het voorjaars zonnetje scheen heerlijk warm en ik besloot even op een parkbank daar eens lekker van te genieten. Met mijn kraag omhoog, benen onderuit en ogen dicht, dommelde ik even weg. Ineens viel er met een harde bonk een voorwerp eerst op mijn hoofd en vervolgens op de grasgrond. Het was maar goed dat ik mijn bivakmuts op had, anders. Het was een grote soeplepel die voor mij in het gras in de zon als een spiegel lag te blinken. Ik keek verbaasd om mij heen en vooral naar boven, of er soms iemand in een boom een 'cup of soup', zat te eten. Dat was gezien het weer en tijdstip best wel mogelijk geweest, maar, nee dus. Helemaal boven, in de boomtop, zat wel een zwarte kraai met veel kraaienkabaal naar beneden te kijken. Met een sierlijke duikvlucht lande hij precies naast de glimmende soeplepel. Op zo'n moment vind ik het altijd jammer dat ik dan geen fotomaakapparaat bij mij heb. Met zijn flinke snavel pakte hij de lepel op, keek even brutaal in mijn richting, en verdween zwaar soeplepelvliegend uit het oog. Nu schoot mij plotseling een heel toepasselijk gezegde te binnen:'Hij steelt als de raven'.