Lekker toch?

Het kan je zomaar overkomen midden in de winter, terwijl iedereen zingt over de hoop op vrede en een nieuwe geboorte daarvan, dat je geconfronteerd wordt met heilloze vruchten. Het zijn vruchten waarin, om het zo maar te zeggen, de pitten voor nakomelingen nergens te vinden zijn. Geen enkele hoopvolle verwachting in een nieuw begin, een nieuw begin van leven, al was het maar een heel klein groen spruitje, al het zingen ten spijt, het komt niet en zal ook nooit komen.

In zuid Europa en aan de andere kant van de Middellandse zee zijn de citrusvruchten tegen het einde van de herfst weer volop geoogst. In de supermarkten en bij groente speciaalzaken, de gewone bestaan niet meer, is oranje de meest opvallende kleur tussen de vele appels peren avocado's mango's en ander fruit.
'Pitloze honingzoete Manderijnen!' staat er op het prijzenkrijtbordje. Even verderop worden ook pitloze druiven appelsienen navelina's en zelf peren zonder klokhuis aangeprezen, alsof geen pitjes hebben de gewoonste zaak van de wereld is. Maar dat is het eigenlijk niet, het is vrij onnatuurlijk, niet gewoon, een afwijking, dat pit en klokhuisloze gedoe.Ik koop ze liever niet, die vreemde ontheemde vruchten. Ze doen mij denken aan een soort verplichte sterilisatie, een rigide manier van manipuleren om te voorkomen dat een bepaald ras of soort blijft bestaan. 
"Nee, zegt lands grootste importeur van citrusfruit, het is de consument die geen pitjes wil, die wil alleen maar happen en slikken zonder de kans op verslikken." Maar, is dat eigenlijk wel zo? dat het aan ons als consument ligt ? en zij hun schuldige handen kunnen wassen in de rivier van onschuld. De kip en ei vraag zal altijd blijven bestaan zolang er ook hanen zijn. Nu is het nog wachten op kersen zonder kersenpit, tomaten en paprika's zonder zaad, en als enige echte pit uitsmijter,terterdertè! 
Het onvolprezen eenhapspitlozesnackappeltje!  
Trouwens, wat te denken van een voorgegaard plofkippetje zonder botjes en ballen, lekker toch?