Rusttijd

Enkele somber gestemden mensen kwamen naar de wijze man en vroegen hem wat ze tegen de winterse saaiheid konden doen.
"Allereerst", sprak hij, "zal ik een lamp aansteken zodat er licht komt tussen ons en het donkere."
"Luister naar wat ik jullie vertel over het hanteren van je gevoel."

"Zo komen de dagen licht te kort, de nachten zwelgen in hun tijd.
Meer nog dan alle uren die geen licht of donker zijn, is het schemer met zijn donkere gedachten als een gemene aanklacht tegen hen die gelukkig willen zijn." "Maar luister!"  "Dan komt er uit die verste verten plotseling een lief mens je vertellen dat het er toe doet dat jij er bent." "Hij verteld je," "maak jezelf heel, repareer het licht dat dreigt te verduisteren. "Hou van jezelf , met je hoofd, je gevoel en heel je eigen wezen en deel dit mooie beleven met hen die bij je zijn." "Zo komen de dagen nooit geen licht tekort en zijn de nachten een rusttijd voor je ziel."