Ik zag hem, heel even van uit mijn ooghoek
Hij stond daar alleen maar niet verlaten
Niet verlaten door de wind maan en de zon
Niet verlaten door al het vogel gekrioel
Alleen een ding zag ik niet in zijn stramme lijf
Ook niet heel even van uit mijn ooghoek
Zijn te lijken onkwetsbaarheid voor mensen
Heel even is dat de waan van zijn bestaan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment