Troost en hoop

Het licht verdwijnt welhaast ongemerkt in de vergrijzing. Nog even flakkeren zijn fonkels als een bijna gedoofde kaars.Maar het donker wil er niet zijn, het is niet zijn gebied, niet zijn werkelijkheid. Verdwaal niet blijf op de weg  ondanks uitzichtloos verdriet. Kijk en zie dat ik er ben en ik blijf bij je als jouw lichtdrager.Dit licht van troost en hoop zal niet verdwijnen, geen wind zal die kaars vervagen. In de tijd zit het verloop van je pijn, de tijd geeft je weer hoop en ik zal er zijn, om ,hoe wellicht waarachtig klein, een lichtje van hoop en steun te zijn.