Achteraf

In een achterafstraatje waar de windstille wind bijna nooit frisse lucht bracht, woonde een keurige schildpad samen met een niet zo nette, zeg maar, behoorlijk rommelig  everzwijn. Omdat er boven dat achterafstraatje altijd een dikke onfrisse lucht hing was er maar weinig ruimte voor de zon. Het was er dus altijd somber en beren saai 
"Het kan dan wel een achterafstraatje zijn," mopperde de keurige schildpad, "maar dat hoeft dan toch niet te betekenen dat de wind en de zon zo stom doen door ons gewoon links te laten liggen." "Dat  is helemaal waar, je hebt een punt,"knorde zijn rommelige vriend het everzwijn, "ze denken zeker dat wij achterlijke beesten zijn hierin dit achterafstraatje, nou mooi niet!" Van chagrijn had hij een groencontainer om gekukeld om er nog wat eetbaars in te kunnen vinden. De keurige schildpad vond het gerommel van het everzwijn maar niks."Als jij er nu ook al er een zwijnenstal van ga  maken dan vertrek ik morgen als een speer naar een tropisch eiland."  De sfeer was er niet prettiger op geworden en net toen het leek dat ze een fikse ruzie zouden krijgen, prikte er een paar zonnestralen opeens het achterafstraatje in en ook een frisse windvlaag bracht ineens opluchting. Wat was er gebeurd dat het weer zomaar zo veranderde? De zon en de wind, ze zijn al jaren dikke vrienden van elkaar, hadden van de huismussen gehoord over de problemen in het achterafstraatje en besloten dat ze als twee dikke vrienden daar zelf wat aan konden doen. De wind blies de onfrisse wolken boven het achterafstraatje een heel  groot stuk opzij, en de zon? hij bleef net een tijdje langer schijnen dan anders en precies recht boven het achterafstraatje. De schildpad besloot toch maar niet te verhuizen en het everzwijn stopte alle groenafval weer terug in de groencontainer. Achteraf gezien was het al snel weer een gezellig boel in het achterafstraatje.