Uit geschreven

Er is een schrijver gestorven even voor de helft van zijn leven. Die andere helft is als een te goed op zijn levensloop regeling bij geschreven. En in café , 'De Schrijvende Bever, rouwt de letterwereld duizend columns lang. Want in het krantenbehang is zijn inktloos wit gezicht verschenen, starend als een niet te willen doodsbericht. We zijn even stil en droeve om zijn Ik ontslag, maar wat blijft wellicht, is zijn onbekommerde gulle lach als symfonisch geheugen gedicht.