Klein geluk

Hij zag niemand staan, niet dat hij blind was, nee, dat viel heus wel mee. Maar door zijn hoogmoedwaan had hij dat verwaande waanidee. "Ik ben meer dan alle andere op deze simpele aardse planeet, dat komt gewoon omdat ik van alles veel meer dan die andere weet." Zo sprak hij hooghartig over zichzelf als een helderziende alwetende profeet. Op een dag, het was zowat half in mei, kwam hij een klein jochie tegen, die tegen hem zei."U lijkt een beetje op mijn lieve opa ,die helaas er niet meer is, maar u bent hem niet als ik mijn niet vergis." "Want mijn opa wist van alles veel meer dan u heeft laten zien, hij kon mij zijn echte verhalen vertellen, niet een maar zeker wel honderd en tien. Toen gingen bij de verwaande man ineens zijn ogen open en hij vroeg met een vriendelijke stem." Mag ik dan misschien je pleeg opa wezen?" " Ik ga dan zeker met jou zijn boeken lezen ook al lijk ik niet helemaal op hem."