Kijk om hoog

Ik loop zomaar onder haar door, zomaar zonder iets bijzonders te zien. Te zien het wonder boven wonder, dat zich ontplooid boven mijn hoofd zonder haar gegrien. Na een week of misschien iets meer, is het over met het wonder door wind en regenweer. Zij is een keer in het jaar als mooiste lente bruid getooid met meer dan duizend bloemen. Ze wordt gekust door vlinders hommels en ontelbare bijen die vrolijk in haar bloemen zoemen. En ik, ik loop zomaar zonder mij te verbazen over deze pracht en praal, heel banaal zomaar onder haar roze bruidskleed door. Totdat een bezige bij zoemend fluistert in mijn oor. Wat ik moet zien in deze meer dan duizend bloeiende schoonheden, het is de kunst van het moment dat het nu kent anders is het nu verleden.