Hoezeer de dagen gaan kwijnen
in donkere uren stil verdwijnen
het verlaatte licht wraakt zich in melancholiek
zoals de vertrekkend zomergasten op de wiek
het nachtelijk koud kruipt onhoorbaar in het starre hout
en ik maakt de kachel aan want het ik heb het koud
Hoe meer de dagen kwijnen.
No comments:
Post a Comment