Een beetje fleur

 "Het is maar net wat je wil", zei de paddenstoel tegen de spitsmuis. "Of je neemt een hap uit mijn lijf en sterft een gif dood, of je laat me met rust en gaat eikeltjes zoeken". De spitsmuis was zeker niet op zijn achterhoofd gevallen en koos voor zijn leven en het leven te laten leven. Niet veel later zat hij met z'n rug tegen de paddenstoel aan een pas gevonden eikeltje op te peuzelen. " Het is heel goed van je paddenstoel dat je mij waarschuwde voor het giftige lijf van je ik had het echt niet in de gaten gehad, je ziet er zo aanlokkelijk uit met dat rood en die witte stippen, echt om van te smullen, maar nee dus." "Weet je wat het is,"sprak de paddenstoel. "Ik leef voornamelijk ondergronds en als ik dan een keertje er even tussen uit wil dan zet ik mijn mooiste hoedje op dat geeft de natuur een beetje fleur, begrijp je? De spitsmuis gaf het volmondig toe. "Ja dat is zo een beetje fleur, een beetje fleur dat is het." De zon scheen die dag nog laat tussen de kale bomen door terwijl de spitsmuis met zijn rug tegen de paddenstoel aan in een diepe slaap was gevallen. "Een beetje fleur,"prevelde hij.