Bijsmaak

 De intensieve veehouderij heeft de laatste jaren er een flinke concurrent bij gekregen. Het is zo op het oog te zien een gewone alledaagse concurrent. Maar dat zijn zijn ze niet: deze o zo keurige elektriciteitsmaatschappijen. Door het zogenaamd schoner maken van het milieu, lees uitlaatgasvrij, moet het hele wagenpark grootschalig aan het infuus. Zo zijn hele hordes(accu)automobilisten laadkabel afhankelijk geworden. Net als in de intensieve veehouderij is de leverancier van het voer, lees elektra, de spreekwoordelijke de spekkoper. Water wind en zon zijn immers(gewoon) gratis toe te eigenen. Overal in stad en land zie je de auto's aan de infuuskabel van de energie cowboys hangen. Onafhankelijkheid is ook hier, alle stuwdammen windmolens en zonneparken ten spijt,vele megawatts verder weg dan het vrije water zon en wind zijn. Want van wie is het water de wind en zon eigenlijk? Het is net als bij de dieren in de intensieve veehouderij. Alleen bestelen zij hier mensen van hun onafhankelijkheid, in hun vrije gaan en bestaan. Het mini delen in hun mega winsten heeft net als bij de miljoenen uitgebuite koeien varkens en kippen, een wrange en nare bijsmaak.