Wat doe joe tok toe mie

Met een harde plof viel ze van uit de boom op de grond, "hè hè dat was me wat ik ben kapot helemaal bekaf,uh snavelaf, bedoel ik." Een vaalwitte kip lag hijgend met haar bolle lijf voor m'en voeten. Ik versta geen hoenderriaans, kippentaal beter gezegd, maar ik kon echt ieder woord verstaan wat uit haar afgebrande snavel kwam. En ja als ik haar toch kon verstaan, waarom dan  niet terug kletsen? "Zo te zien ben je een echte plofkip, ik bedoel het niet beledigend hoor, maar je plofte echt met een harde plof uit die boom,toch?" De kip begon heel zielig te kakelen en dikke kippentranen biggelde over haar stompe snavel. "Ik ben  het echt  spuugzat, ben ik net die akelige mega stal ontvlucht, begin jij alleen maar over mijn uiterlijk te praten," snikte ze ontroostbaar. Ik pakte de kip op, ze was inderdaad aardig zwaar voor haar leeftijd, streek haar verfomfaaide veren glad en gaf haar wat te drinken uit mijn colaflesje dat gevuld was met water. "Ik neem je mee naar huis, dan kunnen we daar veilig verder praten, want straks komt de kippenboer je zoeken." De kip bedaarde al snel en even later zat ze naast mij op de passegierstoel van mijn auto. "Wat moet je met die soepkip, ik heb geen zin om hem te slachten hoor," riep mijn vrouw toen ik met mijn gevleugelde vriendin uit de auto stapte.Ik vertelde haar dat het een gevluchte plofkip was, je weet wel van die nieuwe mega stal die hier verderop pas gebouwd is. Ze knikte, keek naar de kip, liep naar binnen om in de hoek van de keuken en plekje vrij te maken waar de kip rustig kon bijkomen. Toen ze terug kwam hoorde ze mij tegen de kip praten. "Het moet toch niet gekker worden met jou, eerst dat rare verhaal over een gevluchte kip en nu sta ook nog met dat scharminkel te kletsen, riep ze lachend. "Scharminkel, scharminkel! riep de kip, dat vind ik een belediging, ik kan er toch niks aan doen dat ik er zo uit zie."De kip was echt kwaad geworden en klapperde zo hard met haar stompe vleugels dat ze zo waar een eindje op steeg om vervolgens met een doffe plof neer te komen. Mijn vrouw stotterde van verbazing, want deze kip kon echt praten en zeker niet als een kip zonder kop. "Je gaat eerst afvallen, stelde ze vast met haar ondoorgrondelijke vrouwen logica, we maken weer een mooie slanke hen van je, kijk moet je luisteren, hier naast hebben ze een prachtige haan lopen dan heb je zo verkering." En zo kon het verkeren dat zonder dat de buurman het wist er ineens allemaal kuikentjes over zijn erf liepen die niet piepte maar kraaiden als baby's.