Sunday, July 8, 2012

Karel Mode

Hij werd als niet normaal gezien, iemand waar andere een beetje vreemd naar keken. Goed , toegegeven hebbende aan het feit dat hij er zeer aparte ideeën op na hield, kon ik mij er toch niet aan onttrekken een zekere sympathie, een bepaalde manier van genegenheid, voor hem te hebben. Want wees nou eens eerlijk, het bedenken en figuurlijk zelfs wezenlijk tot uitvoering brengen van een meegroeiende huidbedekking, een die gewone kleren overbodig zou gaan maken, dat is toch niet alledaags te noemen. Ik had Karel ontmoet in de foyer van het muziekcentrum in  Utrecht. Hij stond daar te flyeren voor een door hem gemaakte tentoonstelling over mode in relatie met duurzaamheid en schoonheid. Waarom ik bleef wachten tot dat hij uit geflyerd was, weet ik niet. Was het, het onweerstaanbare, het iets anders dan een gewone aandachttrekker in hem wat mij liet wachten? Oké, in ieder geval had ik een flyer van hem in mijn hand als een soort aanleiding om een gesprek met hem te kunnen beginnen. De pauze was afgelopen en de concertgangers zochten hun plaatsen weer op. Daar stonden we dan samen. "Deze muziek is voor mensen die daar van houden, ik hou meer van jazz, u  vast zeker ook? als ik u zo inschat." Karel had het bij het rechte end,  "yes jazz", zei ik lachend. Bij een tapbiertje was de vraag al snel door mij gesteld, "meegroeiende kleding?" "Luister", Karel ging op het puntje van zijn stoel zitten, "luister, iedereen koopt en koopt maar kleding daar gaat een gigantische hoeveelheid aan grondstoffen in zitten, weggooien daar zijn wij als mensen ook erg goed in, net gedragen maar net niet meer de aller laatste mode, weg er mee!" Hij ratelde zo ongeveer een kwartier achterelkaar door maar ineens stopte hij zijn tirade. "U bent volgens mij niet echt geïnteresseerd, geloof ik?" Dat was ik wel, meer dan dat zelfs. Nadat ik de gebruikte pilsjes had afgerekend, dat werkt haast altijd, mocht ik met hem mee naar zijn, 'laboratorium', zoals hij dat noemde.In een onopvallende garagebox, een gewone roldeur niet meer dan dat was er te zien, had hij zijn ontwikkel en ontwerp werkplaats gemaakt.  "U moet niet direct schrikken, het ziet er voor niet ingewijden nogal bizar en vreemd uit, die proef opstellingen." Hij wees naar een aantal kooien en glazen terrariums met wonderlijke bewegende groeisels, beter weet ik het niet te omschrijven, maar heel ongewoon om te zien. "Ik heb door wat geklooi en geknutsel met DNA structuren van menselijke huid een meegroeiend soort kleding ontwikkeld. Via een vrij eenvoudig gecomputeriseerd  besturingssysteem kan ik de aller laatste mode ontwikkelingen hier laten groeien als een tweede huid. Je moet het maar vergelijken zoals het bij de dieren gaat, die gaan toch ook niet shoppen, nee die verharen of gaan in de rui, en daarna? hopla een ander kleedje." Hij lachte een beetje vreemd. Is dit een moderne versie van dokter Frankenstein? dacht ik huiverig. "Binnenkort geef ik een tentoonstelling, hier even verderop in de hal van het militair hospitaal, zij waren de enige geïnteresseerde, maar wat dat nou met mode te maken heeft, snap u het?" "Ja zei ik,dat snap ik wel, maar dat leg je ik nog wel eens uit.       

No comments: