Ezelsoortje

Toen ik er langs fietste zag ik van uit mijn ooghoeken een naambord aan de gevel van de oude boerderij hangen. Door nieuwsgierigheid gedreven stopte ik om het opschrift beter te kunnen lezen.'Nooit Gedacht', stond er in sierlijke letters. Ik dacht direcht, wat hebben ze dan wel gedacht, want dat zullen ze toch zeker ook gedaan hebben. Ik stapte van mijn fiets af, zette hem tegen het hekje, en liep vervolgens naar de achterkant van de boerderij. Ik had inmiddels wel geleerd dat een boer nooit zijn voordeur gebruikt om volk binnen te laten. Bij de achterdeur stond aan een paal vastgelijnd een ezeltje, u kent ze wel, eentje met van die mooie oren. Als ik oren zie, vooral die van ezels, wil ik er gewoon even iets in fluisteren. Dus ook nu, ik vroeg fluisterend in het mooie ezeloortje, wat hij nooit had gedacht. Tot mijn stomme verbazing trok het beestje zijn bek wijd open, en balkte in goed verstaanbaar Nederlands,"ik had nooit gedacht dat je mij kwam bevrijden, ik sta hier al weken alleen maar te wachten". U begrijpt dat ik maar zelden, af'gezien van sommige mensen, met een ezel sta te praten. Maar nu het toch zo was wilde ik er wel gebruik van maken, en vroeg het ezeltje of hij zomaar met mij mee kon gaan zonder dat iemand hem zou missen."De boer heeft mij aan deze paal vast gezet en is naar de markt gegaan om een paard te kopen, maar ik had nooit gedacht dat hij mij voor een paard in de steek zou laten,"balkte het ezeltje droevig. "Jij gaat gewoon met mij mee, want bij mij thuis is er best nog wel plaats voor zo'n eenzaam dier als jij", sprak ik kordaat."Je hoeft mij alleen maar los te maken ik loop gewoon achter je fiets aan, als je maar niet te hard rijdt," sprak het ezetje lief. Het ezeltje is tot op de dag van vandaag bij ons gebleven en heeft ons veel liefde en geluk gebracht. Boven zijn stalletje prijkt een naambordje met,'Nooit Gedacht heeft Geluk Gebracht'.