Nu

Aan een grote kersenboom hingen maar twee kersen. De vogel die ze wilde eten vond ze er allebei geweldig mooi en lekker sappig uit zien.
De rijpe kersen glommen inderdaad als pas gepoetste rode bollen. Heen en weer hippend van de ene naar de andere kers, de vogel werd er heel moe en verschikkelijk hongerig van. Welke zou hij het eerste eten, de mooie linkse of toch maar de misschien iets lekkerdere rechtse. Om dat de kersen steeds maar rijper werden, riepen ze naar de vogel, dat hij nu heel snel moest beslissen, anders, ja hoor, plomp daar viel een overrijpe kers op de grond. Even later nog een zachte plomp, daar lag de andere tussen het hoge gras. De muis die wel wist te kiezen liep even later likkebaardend rond met kersenrode snorharen. En de vogel, voor hem reste slechts de harde kersepitjes. Niet kiezen is smakeloos verliezen en ook nog honger op den duur.