Echt waar

In het voorjaar stopte ik hem in een potje met grond, een gewoon pompoen zaadje. De kennis waar ik het zaadje van gekregen had, verzekerde mij echter, dat het geen gewoon zaadje was, maar van de reuze pompoen. Na een week van iederedag kijken, scheurde de grond plotseling open en daar was hij dan met twee prachtige groene blaadjes. Met de snelheid van enkele centimeters per dag schoot het plantje omhoog, telkens met steeds meer en grotere bladeren. Op een beschutte plek achter in de tuin plante ik hem, met flink wat compost bij zijn wortels als voedselpakket voor de komende maanden. In nog geen week verscheen er een grote gele bloem, waar wel een hele bijenfamilie zijn boodschappen in kon doen. Na veel bijen bezoek verwelkte de bloem, dit was het begin van een nieuw pompoenen kindje. Ik wist niet dat de groeikracht van deze jongste telg zo groot was, in een paar weken tijd was het kleine schattige pompoentje uitgegroeid tot een flinke skippybal. Maar de groei van het ding was niet te stuiten, groter en groter werd hij, zo groot zelfs, dat hij haast boven het dak van de schuur uit kwam. Ik begon mij zo langzamerhand wel wat zorgen te maken, want nergens gaf de plant blijk met het laten groeien van haar, inmiddels wel zeer groot kind te willen stoppen. Maar gelukkig, op een zekere dag gaf de plant het toch op, verwelkte, en liet haar reuzenkind pompoenenziel alleen achter. Wat te doen met een zo'n kolossaal nakomelingetje. We hebben hem ten slotte met behulp van de buren helemaal uitgehold, er tafeltjes en stoelen in gezet en van het pompoenenvlees soep gemaakt, heel veel soep gemaakt. De hele buurt en van ver daar buiten zijn ze in het restaurant van de de uitgeholde pompoen, soep komen eten. Iedere bezoeker die weer naar huis ging kreeg een pompoenzaadje mee, om het zelf weer uit te zaaien. Dus volgend jaar is er met goed weer en veel geduld misschien een grote kans op een enorm pompoenenbal in een grote pompoenenhal.